Een liedje verdwaald in m'n dagboek ...
In de verte hoor ik een melodietje murmelen.
Vlinderende noten. Als van een verliefde piano.
De avond fluistert het verder op het zuchten van de wind.
Ik luister ingetogen. Zet het raam nog verder open.
Misschien waait het wel binnen. Een verloren liedje.
Ik denk aan schrijvers die in woorden wonen.
Aan musici in een paleis van noten.
En mensen die het geluk slechts huren. Meestal in hun dromen.
In de verte zie ik de dag verdwijnen.
Hij trekt rode lijnen.
Onder de balans van lust en lijden.
Soms is het leven een boekhouder. Enkel naakte feiten.
uvi
.
|
