jij schrijft fronsen
ik vouw mijn rimpels op
jij klaagt tranen in een meer
en ik zeg, waterlanders die treuren om oud zeerje gebruikt het woord verdrietsoms veel te veelen de liefde en het minnenen het hartverscheuren en het breken van de spiegeldan laat ik maar mijn tovertaling wiekenover 't water scheren en nog meerik laat graag de bloemen tussen 't grasverschieten en de wind die neem ik meeik ben een zonaanbidder die de maan aanschouwten zichzelf een spiegelwaant en zilvergoudmijn vingers gravendiepe voren in de aardeze dreigen nu ookmet het scheuren van het harthet schokken van de stemen het handgewringik hou mijn adem intot ik blauw zie
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek