Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    06-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
    Om nog een beetje stemming te scheppen, plaats ik vandaag een oud (herwerkt) kerstgedicht van mezelf:

    Kerstglans

    'k zie er glazen bellen in felle kleuren
    een glitter glans de verse dennegeuren
    en tussen groene naalden danst katoen
    gepluis, sneeuwt het nu ook al in huis?

    'k zie een kinderwens in flinterdun glas
    flits, fliksem flonker lichten aan en uit
    pinken in de donkerte totdat de nacht-
    wacht galmt en als de glazen dronken

    stemmen hun twaalf slagen klinken laten
    dan hoor ik papier geritsel het scheuren
    't gefrutsel, en verblindend flits, flits het
    kiekjes monster verzamelt ogen wonder
    en ah's en oh's

    .

    06-12-2005 om 22:15 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    05-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de hangende tuinen


    hier kruipen de tuinen langs de wind omhoog
    ze vormen lange rijen, en stapelen tevergeefs 
    de bruine aarde, het gehelmde gras heeft hier
    zijn wortels al ontbloot, het  maakt zich klaar
    vertrekkensklaar

    een storm is niet behulpzaam, verre van want
    alleen een lichte regenval houdt dit alles tezamen

    misschien zal een ijstijd ons met verstarring raken
    en wordt het landschap nog eens vriesdroog kaal

    en kruipt zelfs het water langs de wind omhoog

    05-12-2005 om 11:29 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    04-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een winterhart

    .

    Vroeger
    braakte hij
    de woorden als
    een ware waterval
    tot hij opeens begon
    te haperen omdat het ijs
    hier om zich heen gegrepen
    had, enkele druppels druipen
    nog, om het allerlaatste zuchten
    weer te geven, hij is nu winterhard

    toen zelfs de tijd verloren, bleek
    liet men onaangedaan de korte dagen
    langer lopen, want zolang het vriezen en
    de vorst geen uren kennen, hij als de zon zo
    laag gezonken is, blijft hij het liefst een ijzig beeld

    heeft hij een winterhart

    .

    04-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    02-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De trage schelde

    .

    mijn haven is een pleisterplaats
    voor traagheid, voor de logge
    schepen en de Schelde zelf een
    blinkend pad dat kronkelt langs
    haar lage landerijen en de dijken
    hoeven slechts het springtij t'rug

    naar zee te laten streven, hier is
    geen mond meer die haar brakke
    water lust, enkel nog wat oudere
    grachten, ze liggen talrijk onder
    grond te wachten op een metro
    koker, het graafwerk en de tram

    wij raken hier altijd doorweekt
    door regen, en de klei houdt alle
    botten vast, 't slijk blijft eerloos
    kleven aan mijn landerigheid met
    bruine vegen, maar zelfs de zee

    heeft, lang geleden dit land gekust
    de walvis ooit nog vaart gekregen
    hij zocht toen landinwaarts
    zijn laatste rust

    .

    02-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    01-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Antwerpen by night (herwerking)
    .
    ik hou van 't stad en zijn te lange leien
    de tram die stapvoets door te korte
    bochten giert en schreeuwt, met zand
    de stalen staven schuurt

    de koperen nagels tussen de kasseien
    't Sint-Anna strand, we zochten haar
    altijd op een linkse oever, want we
    houden van een overkant

    het gras is daar gewoon, ook groener

    de blauwe zak met zijn te lange tenen
    ik vroeg hem of zijn broek die zware
    gordel wel verdragen kon, en zonder
    de bretellen

    de oliestank, de beerputlucht, de Schelde
    de vreemde zucht, die 's avonds laat met
    zijn viool de wandelaar op de Meir wel
    wil, ontroeren

    is een dronkenman, een rode zon schijnt naar
    zijn hoofd gestegen, de zwerver heeft intussen
    al de bank bekleed, het houten bed de koude
    en 'n blik later was hij uit het licht verdwenen

    .

    01-12-2005 om 10:13 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een stad aan de stroom (herwerking)

    men zegge, dat mijn stad aan de stroom
    'n haven is, waar een huizenboom groot
    groeit zonder groen aan de lage takken 

    men neme deze stad en oeverloos klinkt
    er het gezever over mijn straat, mijn huis
    mijn stenen achtertuin, er is geen boom

    het benoemen waard, ze worden altijd
    onherkenbaar gesnoeid, ze teren al jaar
    in jaar uit langs betonnen straten, leien

    noemen we ze, we denken daarbij aan
    vroeger, toen het goed toeven was en
    de zon slenterde er groen over 't glas

    hier worden de oude loodsen overvol
    gestouwd met vreemde eenden en de
    regen maakt het wegen drempelloos

    ik hou liever van laveloos denken en
    stilstaand van het water, 'k ben geen
    prater en erger me soms mateloos

    aan verbetenheid, de tanden, en een
    onachtzaamheid van handen die
    wegwuiven, het schelden

    de trage Schelde
    schuift alles weer in mijn plooi

    01-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    30-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een nieuw stadsgedicht

    .

    men zegge dat mijn stad aan de stroom
    'n haven is, waar een huizenboom groot
    groeit zonder groen aan de dode takken 

    men neme een stad en oeverloos klinkt
    er het gezever over mijn straat, mijn huis
    mijn stenen achtertuin, er is geen boom

    het benoemen waard, ze worden altijd
    onherkenbaar gesnoeid, ze teren al jaar
    in jaar uit langs betonnen straten, lanen

    noemen we ze, we denken daarbij aan
    vroeger, toen het goed toeven was en
    de zon slenterde er over 't groen gras

    nu worden zelfs oude loodsen overvol
    gestouwd met vreemde eenden en de
    de regen maakt er wegen drempelloos

    ik hou eerder van het eendekroos en
    stilstaand van het water, ik ben geen
    prater, en erger me soms mateloos aan 

    verbetenheid, de tanden, en een
    onachtzaamheid van handen die
    wegwuiven

    het schelden, de trage Schelde
    maakt het weer altijd goed

    .

    30-11-2005 om 18:41 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een warmentaal gedicht

    warmentaal

    Men roept frontaal een hulpkreet om, vanuit een 
    zondig land waar 's winters lappendekens drijven 
    op een rode modderstroom, de diepe scheuren
    dragen er het water verder, de regens zijn er over-
    vloedig, ze komen uit het westen en smaken zuur
    ze vullen plassen in de karresporen, ze maken zo
    de waterweg waar enkel nog de hoop kan varen

    ---

    ik antwoord in mijn warmetaal uit een afgezonderd
    land waar landerijen ook als lappendekens drijven
    de trage stroom afboorden, diepe grachten dragen
    er het water weg, de regens zijn hier overvloedig
    ze komen uit het westen en smaken zoet, ze vullen
    plassen in de karresporen langs een waterwerk

    hier zijn de wegen hard, opgehoogd het razen van
    metalen of de stank van rubber en verkoolde lucht

    30-11-2005 om 13:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    29-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ochtendgebed
    spiritualiteit

    Als westerlingen wordt ons nog al eens verweten dat we te weinig spiritueel zouden zijn. We houden ons teveel bezig met materiële zaken, we hebben geen oog meer voor het bovennatuurlijke.

    we bidden geen vijfmaal per dag
    we kennen geen totale onderwerping
    ons ontbreekt het heilig vuur

    als mens hoef ik geen heilig vuur, geen vertering noch een hunkeren naar hetgeen onbereikbaar is. Het is goed dat ik weet dat het bestaat, niets meer. Laat me toch het besef van mijn eigen onvolmaaktheid, daar kan ik mee leven. Ik hou van de verwondering, niet het wonder, van een vriendschap en niet van een onbereikbare liefde.

    Mijn god is tevreden met mij, hij stelt geen bijzondere eisen, hij dwingt me nooit en is enkel af en toe teleurgesteld. Maar dat hoeft hij me niet te zeggen, dat weet ik van mezelf.

    Evenals HEM, hou ik afstand en betrokkenheid is iets voor simpele zielen. Laat me eerst mijn eigen rommel opruimen, voor ik een ander te hulp snel. Ik ben geen heilige die leeft van onthouding, geen kluizenaar.

    Dit is een gebed, geen aanbidding want zoiets is zinloos. Hoe kun je iets aanbidden wat onbereikbaar is?

    Nu praat ik in mezelf, met mijn eigen onzichtbare ZELF, wie zei er ooit dat hij 'als god was'  in het diepste van zijn gedachten?

    29-11-2005 om 09:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    28-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een moment van uittreding
     .

    heeft het misschien iets te maken met
    het ontbreken van, zich afvragen wat ?

    een verdachte afwezigheid zoals koude
    een tekort aan warmte vult, en de stilte
    het resultaat van een luchtledigheid is ?

    achtergrondgeruis, zoals het stranden
    mijn romp schuurt de rotsen gladder

    't bedenken bloklettert nu nadrukkelijk
    in vette letters, er volgt een vraagteken
    het maakt alles nog meer betekenisloos

    ---

    we leven in een luchtbel met regenboog-
    kleuren, altijd in beweging worden we er
    bedrogen, we horen hier zeker niet enkel
    onszelf, ook een valse echo kaatst terug

    terug keren we altijd en toch is, iedereen
    antwoordt anders, zo zijn wolkenformaties
    telkens anders, met een onverschilligheid
    die klaarblijkelijk niet meer ter zake doet

    ---

    en toch lijkt het alsof ik alleen maar een
    droom beleef, die ik tracht te veranderen
    tevergeefs te verklaren, ik weet ook niet
    waarom een bevlieging luchtledig klinkt

    maar ooit wil ik wel eens ontwaken, nu nog
    niet, ik laat wel mijn vingernagels groeien

    28-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    26-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het engeltje en de sint

    hij speelt vandaag zachtaardiger
    gebaarde troost van 't engeltje

    want zij aait soms baarden die
    zich plukken laten, zij houdt van
    een glimlach op een hoge troon
    een pluche beertje,
    een speculoosje één
    marsepeinen roosje,

    en haar opa
    die zich graag paaien laat om
    toch een handje van de sint

    en de speeltuin in het park
    nadien

    26-11-2005 om 21:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.decemberdagen in een winkelstraat


    .

    hij speelt vandaag zachtaardiger
    gebaarde troost van kleutervolk
    zijn handen grijpen niet ze houden
    vast behoedzaam voor het vallen

    want zij houdt van baarden die
    zich plukken laten, een glimlach
    op een hoge troon, een pluche
    beertje, een speculoosje één
    marsepeinen roosje, haar opa
    die zich graag paaien laat om
    toch een handje van een sint

    en de speeltuin in het park
    nadien

    26-11-2005 om 20:47 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    24-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerzielen voor een vader

     .

    traag is een woord dat zorgvuldig
    bedacht wordt en aarzelt als het
    de mond verlaat

    zelfs de letters haperen alsof elkeen
    gelispeld moet worden, en klinkers
    dienen weldadig de klanken zoals
    een bronzen klok de stilte verjaagt
    uit duistere hoeken zelfs de duiven
    klapwieken een gevleugelde zucht

    tragisch het luiden voor een uitvaart
    stapvoets de stoet en zijn dragers
    verkrampt de monden van mannen
    zacht het snikken van vrouwen
    in zwarte sluiers, de houten kist
    volgt de priester in gewijd paars

    ook de wierook schaduwt
    een lang bevlogen gedachte

    vandaag werd alweer
    de vader ten grave gedragen
    de stoet was als immer spijtig en statig
    de troostende woorden zinderen nog na

    .

    24-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    23-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De jacht


    .

    valavond in een winters weer, met een trage zon
    en de wind, de koude, de alfawolf huilt de nacht
    in voorbij de dag en de schemer wordt rumoerig
    bloedrood, 

    vlug vlucht 
    haas haastig
    gil schril
    kreet schreeuw
    rauw grauw

    en dan het gehuil dat triomf betekent
    de meute roept
    één voor één het koor
    dat dood en leven bezingt

    tot de stilte verzadigd, klinkt
    nog gegrom en gekef van de
    jonge wolven

    er is geen mens meer
    te bekennen

    .

    23-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.impressie van een voordracht

    .

    breekbaar zoals de stembanden
    van een voorzanger

    hij zingt langdurig
    een dwingend zachte toon
    met een stem die stillevens bezoekt
    om hun ingetogenheid en vervoering

    in wezen
    wordt een lied immers dichter met tovertaal
    terwijl de klanken ondergedompeld worden
    in een tragische vijver, een bodemloze vlakte
    en een paarse schijn van een schemerwereld
    waar de zon reeds afstand van genomen heeft

    .

    23-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    22-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.steeds ongenoegen


    men neme de stad aan een stroom
    een haven, een huizenboom groot 
    die groeit tot haard vol ongenoegen waar
    zelfs oude vijvers te vol worden gestouwd
    met vreemde eenden en de regen die
    maakt  alle wegen oeverloos

    ik hou eerder van eendekroos en stilstaand water

    ik ben geen prater, en erger me soms mateloos

    aan verbetenheid, de tanden, en onachtzaamheid

    met handen die wegwuiven, het schelden


     

    22-11-2005 om 16:57 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    20-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De gejaagde mensen

    .

    een pad voor wild en jager
    de wandelaar en de haastige
    om snel een doel te bereiken
     
    heden ten dage worden de wegen 
    harder, breder en hoger, aangedamd
    en het hellen kunstmatig, bebost

    een jagerspad dient per definitie
    om een prooi te besluipen.

    tegenwoordig blijkt dat snelheid
    uitstekend voldoet om te doden
    omzichtigheid hoeft niet meer.

    er zijn ook geen jagers
    slechts gejaagden
    maar het huilen hoor je wel
    meer en meer

    .

    20-11-2005 om 13:04 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Impressie over vaagheid

    .

    wat is vaag of moeilijk te onderscheiden
    een troebele lens maakt 't zicht onscherp
    mist dekt alles af met parelmoeren sluiers

    vandaag zie ik alles door een waas
    hier heb ik geen heldere oogopslag
    maar wel weet ik dat op die plaats
    onder die boom een houten bank
    mij rust verschaffen kan, ik ga op
    stap en bijna blindelings dus

    het weten
    maakt blijkbaar het zicht iets scherper
    ervaring is dus nooit nutteloos, 

    een pad wordt ook gaandeweg betreden
    uiteindelijk legt men het met stenen vast 
    alleen de vleugels kennen 'n vogelvlucht

    ik volg altijd via een omweg de vogels
    ook

    .

    20-11-2005 om 11:43 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    19-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.diepe waters

    De stille vijver één zonder wind
    af en aan een zon die zich komt
    spiegelen en soms 'n wandelaar 
    die stenen kringen maakt, en de
    diepte raakt, weer verdwijnt op
    zoek naar nieuwe kalme waters
    en een rotsige bodem, de keien

    de vijver huivert na en de dagen
    duren al tijden om ter langst



    .

    19-11-2005 om 11:40 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen

    mijn dagelijkse gebeden duren elke dag
    wat langer, zou het winters zijn?
    want meestal heb ik 's nachts
    soms last van heimwee om verloren zaken
    dan denk ik teveel bij mezelf
    en stopt de tijd een ogenblik
    om te herinneren

    hoe ver kan ik terug gaan in de tijd?

    is het belangrijk om te weten
    wanneer het 'ik' zich heeft gevormd
    men  noemt het ook geweten,
    alsof de ziel een aanlooptijd gekregen heeft,
    zolang heeft onschuld dus geduurd

    tot een jaar of drie, ik kon al lopen
    en ik had toen reeds woorden
    en een overvloed

    19-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!