Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    18-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De stadsbedelaar

     

    .

    hij verstopt zijn aaibaarheid

    achter fronsen en een grimas

    zijn stem breekt glas en knarsen

    het glazuur van zijn tanden

     

    hij bevuilt spijt op zijn hurken

    met een bierblik op de grond

    een beker aan zijn voeten

     

    zijn handen lijken wel gebeten

    de koude steekt hij weg

    met oude kranten

     

    en enkele voorbijgangers

    ze werpen, het medelijden

    goedkoper op de grond

    .

    18-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    16-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een schaamteloos krot

    .
     

    er

    kruipen bruine mieren langs

    de muur omhoog de deur zit

    vast en klem, het hout is rot

    en een vergeten slot is groen

     

    het heeft de sleutel en zijn glans

    verloren mieren kruipen tussen

    de kieren en de vele spleten door

    zo kunnen ze wel het hele huis

     

    veroveren

     

    de man die laatst nog

    binnen kwam, hoe lang

    geleden weet ik niet

    is er te kort

    een tijd verbleven

     

    want de muren zijn nog kaal

    de vensters hebben nog geen

    gordijn gezien, slechts vegen

     

    het is zonde van het huis

    met van die schaamteloze ramen

     

    en ik heb zelfs geen huis

    om het te beschamen

    16-12-2005 om 23:44 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    15-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scheldezicht

    Een wandeling aan de Sint Aldegondiskade


    hier roept geen meermin vrouw noch man
    maar langs zonder het boeien, waar rustig
    de logge schepen hun kettingen rammelen

    in diep water klinkt hun dof geluid getijde-
    loos op een zanderig zachte bodem, achter
    de sluizen wachten ze, al de jaren langdurig

    'we houden hier ook van hoge masten' zei ik

    kijk hoe ze hun schors te barsten schudden
    al lanen lang noemt men ze hier platanen en
    de zeewind heeft ook hen met schuimgeweld
    schuin te kijk gezet, maar ach ze buigen wel

    al wat hier aanligt trotseerde ooit de zee
    door scha en schande hoeven ze echt geen
    namen meer, voor deze schepen slechts
    de landstormen en een uitroestig sterven

    .

    15-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    14-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ochtenden zijn wit bestoven

    De ochtenden, ze scheuren

    nu langs mijn raam voorbij

    ze krassen, groeven in arduin

    de blauwe stenen, ze stuiven

    als ‘t wit zand omhoog

     

    in de verte ronkt een vlieg-

    tuigmotor, de vleugels zie ik

    niet te voorschijn komen, maar

    misschien vliegt hij ook te hoog

     

    Deze nacht had ik ijskoud

    een droom, zelfs de lucht

    leek wel bevroren en alles

     

    wat ik zag was wit, afgrijselijk wit

    zelfs schaduwen liepen verloren

    en ze vonden hun oorsprong niet

     

    ik droomde over vandaag op
    het plein, totdat de morgen me
    wakker riep, het vuur bleek
    en de assen wit bestoven

    14-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pleinvrees

    vanaf een betonnen balkon

    zie ik een plein heel het jaar

    door groen, kunstig het gras

    hier en daar een wandelaar

    zijn hond moet aan de lijn

     

    ik zie een blokkendoos naast

    een enkele boom, snoeihard

    een getralied voetbalveld, ze

    roepen er allemaal opzichtig

    mijn hond moet aan de lijn

     

    het eigen volk houdt het wel

    heel erg kort, met blauw en

    met lange messen dreigen ze

    zelfzeker het warkruid weg

     

    ze hebben hun eigenbelang

    al veel te lang gekoesterd en

    ze komen nu huis aan huis de

    vol gemeste tuinen wieden

     

    tot zelfs een bedelaar heel

    vreemd zingt in zijn eigen

    stad, om van te kotsen want

    zijn gekraakte huis werd
    afgeslacht

    14-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    11-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorspraak
    Dit is in wezen een betoog, ook een voorspraak
    hier neem ik het woord en werp mijn oordeel in
    de weegschaal.

    Het is inderdaad mijn bedoeling om uw beslissing
    te beïnvloeden, niets meer en niets minder, ik kom
    er openlijk voor uit dat ik Uw onvermurwbaarheid
    aan het wankelen wil brengen.

    Hier schroom ik mij dus niet om op te komen voor
    mijn vriend AQ, duizend maal meer indringend dan
    mijn verwoording, is zijn levensverhaal.

    Daarvan onthou ik dat hij hals over kop vluchtte,
    zonder voorbereiding, ook geen voorbedachtheid
    daar had hij de tijd niet voor.

    De feiten zijn U welbekend, U beschikt immers
    over een volledig dossier, met naam en toenaam
    met allerlei verklaringen die waarschijnlijk wel
    niet helemaal sluitend zijn.

    Maar U hoeft enkel de paniek erbij te bedenken,
    en een wereld die in elkaar stortte

    11-12-2005 om 22:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichtoefeningen
    het grijpt me aan,
    bij de strot zou je kunnen zeggen
    en dichtgeknepen ook
    ademloos wacht ik af

    hoe beschrijf je nog vervoering
    zonder jezelf pijn te doen?

    11-12-2005 om 14:46 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    09-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vrouwentoren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen .

    met haar stenen, haar
    slanke lijf praalt ze hoog
    boven de grijze stad
    de zielen, de zinken
    de rode pannen, daken
    telt ze met zware slagen
    telkens de lange uren
    het vertragen van dagen
    waar kristallen glazen
    in de verte klinken

    maar af en toe is zij frivool
    genoeg om de tonen lief te kozen
    die ik haar verlegen vroeg

    dan laat ze klanken uitverkoren
    boven doffe lagen stadslawaai

    haar beiaard in de klokkentoren
    vervaagt mijn roezemoes
    dan in een handomdraai

    .

    09-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    08-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Schelde kaaien
    .

    midzomer avond laat
    de oude kaaien lonken
    traag de wandelaar

    de terrassen stapelen
    loom de laatste gasten
    het avondrood bestijgt

    hun dronken hoofd
    ze praten er roestig
    met gedoofde stemmen

    want de hitte heeft
    hun keel geschraapt
    ze blazen af en toe

    nog heel gewichtig
    de hoofden knikken
    naar de wandelaar

    ze zijn als bomen
    die aardig wuiven
    met hun kroon

    .

    08-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    06-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
    Om nog een beetje stemming te scheppen, plaats ik vandaag een oud (herwerkt) kerstgedicht van mezelf:

    Kerstglans

    'k zie er glazen bellen in felle kleuren
    een glitter glans de verse dennegeuren
    en tussen groene naalden danst katoen
    gepluis, sneeuwt het nu ook al in huis?

    'k zie een kinderwens in flinterdun glas
    flits, fliksem flonker lichten aan en uit
    pinken in de donkerte totdat de nacht-
    wacht galmt en als de glazen dronken

    stemmen hun twaalf slagen klinken laten
    dan hoor ik papier geritsel het scheuren
    't gefrutsel, en verblindend flits, flits het
    kiekjes monster verzamelt ogen wonder
    en ah's en oh's

    .

    06-12-2005 om 22:15 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    05-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de hangende tuinen


    hier kruipen de tuinen langs de wind omhoog
    ze vormen lange rijen, en stapelen tevergeefs 
    de bruine aarde, het gehelmde gras heeft hier
    zijn wortels al ontbloot, het  maakt zich klaar
    vertrekkensklaar

    een storm is niet behulpzaam, verre van want
    alleen een lichte regenval houdt dit alles tezamen

    misschien zal een ijstijd ons met verstarring raken
    en wordt het landschap nog eens vriesdroog kaal

    en kruipt zelfs het water langs de wind omhoog

    05-12-2005 om 11:29 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    04-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een winterhart

    .

    Vroeger
    braakte hij
    de woorden als
    een ware waterval
    tot hij opeens begon
    te haperen omdat het ijs
    hier om zich heen gegrepen
    had, enkele druppels druipen
    nog, om het allerlaatste zuchten
    weer te geven, hij is nu winterhard

    toen zelfs de tijd verloren, bleek
    liet men onaangedaan de korte dagen
    langer lopen, want zolang het vriezen en
    de vorst geen uren kennen, hij als de zon zo
    laag gezonken is, blijft hij het liefst een ijzig beeld

    heeft hij een winterhart

    .

    04-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    02-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De trage schelde

    .

    mijn haven is een pleisterplaats
    voor traagheid, voor de logge
    schepen en de Schelde zelf een
    blinkend pad dat kronkelt langs
    haar lage landerijen en de dijken
    hoeven slechts het springtij t'rug

    naar zee te laten streven, hier is
    geen mond meer die haar brakke
    water lust, enkel nog wat oudere
    grachten, ze liggen talrijk onder
    grond te wachten op een metro
    koker, het graafwerk en de tram

    wij raken hier altijd doorweekt
    door regen, en de klei houdt alle
    botten vast, 't slijk blijft eerloos
    kleven aan mijn landerigheid met
    bruine vegen, maar zelfs de zee

    heeft, lang geleden dit land gekust
    de walvis ooit nog vaart gekregen
    hij zocht toen landinwaarts
    zijn laatste rust

    .

    02-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    01-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Antwerpen by night (herwerking)
    .
    ik hou van 't stad en zijn te lange leien
    de tram die stapvoets door te korte
    bochten giert en schreeuwt, met zand
    de stalen staven schuurt

    de koperen nagels tussen de kasseien
    't Sint-Anna strand, we zochten haar
    altijd op een linkse oever, want we
    houden van een overkant

    het gras is daar gewoon, ook groener

    de blauwe zak met zijn te lange tenen
    ik vroeg hem of zijn broek die zware
    gordel wel verdragen kon, en zonder
    de bretellen

    de oliestank, de beerputlucht, de Schelde
    de vreemde zucht, die 's avonds laat met
    zijn viool de wandelaar op de Meir wel
    wil, ontroeren

    is een dronkenman, een rode zon schijnt naar
    zijn hoofd gestegen, de zwerver heeft intussen
    al de bank bekleed, het houten bed de koude
    en 'n blik later was hij uit het licht verdwenen

    .

    01-12-2005 om 10:13 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een stad aan de stroom (herwerking)

    men zegge, dat mijn stad aan de stroom
    'n haven is, waar een huizenboom groot
    groeit zonder groen aan de lage takken 

    men neme deze stad en oeverloos klinkt
    er het gezever over mijn straat, mijn huis
    mijn stenen achtertuin, er is geen boom

    het benoemen waard, ze worden altijd
    onherkenbaar gesnoeid, ze teren al jaar
    in jaar uit langs betonnen straten, leien

    noemen we ze, we denken daarbij aan
    vroeger, toen het goed toeven was en
    de zon slenterde er groen over 't glas

    hier worden de oude loodsen overvol
    gestouwd met vreemde eenden en de
    regen maakt het wegen drempelloos

    ik hou liever van laveloos denken en
    stilstaand van het water, 'k ben geen
    prater en erger me soms mateloos

    aan verbetenheid, de tanden, en een
    onachtzaamheid van handen die
    wegwuiven, het schelden

    de trage Schelde
    schuift alles weer in mijn plooi

    01-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    30-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een nieuw stadsgedicht

    .

    men zegge dat mijn stad aan de stroom
    'n haven is, waar een huizenboom groot
    groeit zonder groen aan de dode takken 

    men neme een stad en oeverloos klinkt
    er het gezever over mijn straat, mijn huis
    mijn stenen achtertuin, er is geen boom

    het benoemen waard, ze worden altijd
    onherkenbaar gesnoeid, ze teren al jaar
    in jaar uit langs betonnen straten, lanen

    noemen we ze, we denken daarbij aan
    vroeger, toen het goed toeven was en
    de zon slenterde er over 't groen gras

    nu worden zelfs oude loodsen overvol
    gestouwd met vreemde eenden en de
    de regen maakt er wegen drempelloos

    ik hou eerder van het eendekroos en
    stilstaand van het water, ik ben geen
    prater, en erger me soms mateloos aan 

    verbetenheid, de tanden, en een
    onachtzaamheid van handen die
    wegwuiven

    het schelden, de trage Schelde
    maakt het weer altijd goed

    .

    30-11-2005 om 18:41 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een warmentaal gedicht

    warmentaal

    Men roept frontaal een hulpkreet om, vanuit een 
    zondig land waar 's winters lappendekens drijven 
    op een rode modderstroom, de diepe scheuren
    dragen er het water verder, de regens zijn er over-
    vloedig, ze komen uit het westen en smaken zuur
    ze vullen plassen in de karresporen, ze maken zo
    de waterweg waar enkel nog de hoop kan varen

    ---

    ik antwoord in mijn warmetaal uit een afgezonderd
    land waar landerijen ook als lappendekens drijven
    de trage stroom afboorden, diepe grachten dragen
    er het water weg, de regens zijn hier overvloedig
    ze komen uit het westen en smaken zoet, ze vullen
    plassen in de karresporen langs een waterwerk

    hier zijn de wegen hard, opgehoogd het razen van
    metalen of de stank van rubber en verkoolde lucht

    30-11-2005 om 13:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    29-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ochtendgebed
    spiritualiteit

    Als westerlingen wordt ons nog al eens verweten dat we te weinig spiritueel zouden zijn. We houden ons teveel bezig met materiële zaken, we hebben geen oog meer voor het bovennatuurlijke.

    we bidden geen vijfmaal per dag
    we kennen geen totale onderwerping
    ons ontbreekt het heilig vuur

    als mens hoef ik geen heilig vuur, geen vertering noch een hunkeren naar hetgeen onbereikbaar is. Het is goed dat ik weet dat het bestaat, niets meer. Laat me toch het besef van mijn eigen onvolmaaktheid, daar kan ik mee leven. Ik hou van de verwondering, niet het wonder, van een vriendschap en niet van een onbereikbare liefde.

    Mijn god is tevreden met mij, hij stelt geen bijzondere eisen, hij dwingt me nooit en is enkel af en toe teleurgesteld. Maar dat hoeft hij me niet te zeggen, dat weet ik van mezelf.

    Evenals HEM, hou ik afstand en betrokkenheid is iets voor simpele zielen. Laat me eerst mijn eigen rommel opruimen, voor ik een ander te hulp snel. Ik ben geen heilige die leeft van onthouding, geen kluizenaar.

    Dit is een gebed, geen aanbidding want zoiets is zinloos. Hoe kun je iets aanbidden wat onbereikbaar is?

    Nu praat ik in mezelf, met mijn eigen onzichtbare ZELF, wie zei er ooit dat hij 'als god was'  in het diepste van zijn gedachten?

    29-11-2005 om 09:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    28-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een moment van uittreding
     .

    heeft het misschien iets te maken met
    het ontbreken van, zich afvragen wat ?

    een verdachte afwezigheid zoals koude
    een tekort aan warmte vult, en de stilte
    het resultaat van een luchtledigheid is ?

    achtergrondgeruis, zoals het stranden
    mijn romp schuurt de rotsen gladder

    't bedenken bloklettert nu nadrukkelijk
    in vette letters, er volgt een vraagteken
    het maakt alles nog meer betekenisloos

    ---

    we leven in een luchtbel met regenboog-
    kleuren, altijd in beweging worden we er
    bedrogen, we horen hier zeker niet enkel
    onszelf, ook een valse echo kaatst terug

    terug keren we altijd en toch is, iedereen
    antwoordt anders, zo zijn wolkenformaties
    telkens anders, met een onverschilligheid
    die klaarblijkelijk niet meer ter zake doet

    ---

    en toch lijkt het alsof ik alleen maar een
    droom beleef, die ik tracht te veranderen
    tevergeefs te verklaren, ik weet ook niet
    waarom een bevlieging luchtledig klinkt

    maar ooit wil ik wel eens ontwaken, nu nog
    niet, ik laat wel mijn vingernagels groeien

    28-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    26-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het engeltje en de sint

    hij speelt vandaag zachtaardiger
    gebaarde troost van 't engeltje

    want zij aait soms baarden die
    zich plukken laten, zij houdt van
    een glimlach op een hoge troon
    een pluche beertje,
    een speculoosje één
    marsepeinen roosje,

    en haar opa
    die zich graag paaien laat om
    toch een handje van de sint

    en de speeltuin in het park
    nadien

    26-11-2005 om 21:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!