.

men zegge dat mijn stad aan de stroom
'n haven is, waar een huizenboom groot
groeit zonder groen aan de dode takken 

men neme een stad en oeverloos klinkt
er het gezever over mijn straat, mijn huis
mijn stenen achtertuin, er is geen boom

het benoemen waard, ze worden altijd
onherkenbaar gesnoeid, ze teren al jaar
in jaar uit langs betonnen straten, lanen

noemen we ze, we denken daarbij aan
vroeger, toen het goed toeven was en
de zon slenterde er over 't groen gras

nu worden zelfs oude loodsen overvol
gestouwd met vreemde eenden en de
de regen maakt er wegen drempelloos

ik hou eerder van het eendekroos en
stilstaand van het water, ik ben geen
prater, en erger me soms mateloos aan 

verbetenheid, de tanden, en een
onachtzaamheid van handen die
wegwuiven

het schelden, de trage Schelde
maakt het weer altijd goed

.