Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    23-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De jacht


    .

    valavond in een winters weer, met een trage zon
    en de wind, de koude, de alfawolf huilt de nacht
    in voorbij de dag en de schemer wordt rumoerig
    bloedrood, 

    vlug vlucht 
    haas haastig
    gil schril
    kreet schreeuw
    rauw grauw

    en dan het gehuil dat triomf betekent
    de meute roept
    één voor één het koor
    dat dood en leven bezingt

    tot de stilte verzadigd, klinkt
    nog gegrom en gekef van de
    jonge wolven

    er is geen mens meer
    te bekennen

    .

    23-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.impressie van een voordracht

    .

    breekbaar zoals de stembanden
    van een voorzanger

    hij zingt langdurig
    een dwingend zachte toon
    met een stem die stillevens bezoekt
    om hun ingetogenheid en vervoering

    in wezen
    wordt een lied immers dichter met tovertaal
    terwijl de klanken ondergedompeld worden
    in een tragische vijver, een bodemloze vlakte
    en een paarse schijn van een schemerwereld
    waar de zon reeds afstand van genomen heeft

    .

    23-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    22-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.steeds ongenoegen


    men neme de stad aan een stroom
    een haven, een huizenboom groot 
    die groeit tot haard vol ongenoegen waar
    zelfs oude vijvers te vol worden gestouwd
    met vreemde eenden en de regen die
    maakt  alle wegen oeverloos

    ik hou eerder van eendekroos en stilstaand water

    ik ben geen prater, en erger me soms mateloos

    aan verbetenheid, de tanden, en onachtzaamheid

    met handen die wegwuiven, het schelden


     

    22-11-2005 om 16:57 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    20-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De gejaagde mensen

    .

    een pad voor wild en jager
    de wandelaar en de haastige
    om snel een doel te bereiken
     
    heden ten dage worden de wegen 
    harder, breder en hoger, aangedamd
    en het hellen kunstmatig, bebost

    een jagerspad dient per definitie
    om een prooi te besluipen.

    tegenwoordig blijkt dat snelheid
    uitstekend voldoet om te doden
    omzichtigheid hoeft niet meer.

    er zijn ook geen jagers
    slechts gejaagden
    maar het huilen hoor je wel
    meer en meer

    .

    20-11-2005 om 13:04 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Impressie over vaagheid

    .

    wat is vaag of moeilijk te onderscheiden
    een troebele lens maakt 't zicht onscherp
    mist dekt alles af met parelmoeren sluiers

    vandaag zie ik alles door een waas
    hier heb ik geen heldere oogopslag
    maar wel weet ik dat op die plaats
    onder die boom een houten bank
    mij rust verschaffen kan, ik ga op
    stap en bijna blindelings dus

    het weten
    maakt blijkbaar het zicht iets scherper
    ervaring is dus nooit nutteloos, 

    een pad wordt ook gaandeweg betreden
    uiteindelijk legt men het met stenen vast 
    alleen de vleugels kennen 'n vogelvlucht

    ik volg altijd via een omweg de vogels
    ook

    .

    20-11-2005 om 11:43 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    19-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.diepe waters

    De stille vijver één zonder wind
    af en aan een zon die zich komt
    spiegelen en soms 'n wandelaar 
    die stenen kringen maakt, en de
    diepte raakt, weer verdwijnt op
    zoek naar nieuwe kalme waters
    en een rotsige bodem, de keien

    de vijver huivert na en de dagen
    duren al tijden om ter langst



    .

    19-11-2005 om 11:40 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen

    mijn dagelijkse gebeden duren elke dag
    wat langer, zou het winters zijn?
    want meestal heb ik 's nachts
    soms last van heimwee om verloren zaken
    dan denk ik teveel bij mezelf
    en stopt de tijd een ogenblik
    om te herinneren

    hoe ver kan ik terug gaan in de tijd?

    is het belangrijk om te weten
    wanneer het 'ik' zich heeft gevormd
    men  noemt het ook geweten,
    alsof de ziel een aanlooptijd gekregen heeft,
    zolang heeft onschuld dus geduurd

    tot een jaar of drie, ik kon al lopen
    en ik had toen reeds woorden
    en een overvloed

    19-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    18-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elementair denken
    .

    een mooi seizoen die herfst zei de man mij,
    tussen haakjes iets meer omvangrijk, maar
    wat hij zei was niet belangrijk, ik werd het
    zelf gewaar, ik hoef ook geen beschrijving
    van een ander, want

    een boom is altijd een aardig wezen, hij
    doet wel eens alsof, zijn takken de aarde
    verheffen tot hoog in de lucht, hij groeit
    breeduit zowel boven als ondergronds
    hij houdt blijkbaar, van aarde, lucht en
    het water vast

    het heilig vuur dat heb ik, als mens ooit
    zelf bedacht, het mijne is onzichtbaar
    een vurig hart 

    er komen ook geen vlammen aan te pas
     

    mijn horizon is wel meer begrensd, en
    de wolken bedrijven er telkens overspel 

    de zon duikt er ook weg verwaterd, licht
    ze bij, de ochtenden te verschuiven

    en de nachten
    groeien alleen in het donker elke dag
    als ik het wil!

    18-11-2005 om 15:23 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    17-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen
    steeds dezelfde droom, het heelal ontspringt en beeft in mijn hoofd, de sterrennevels in de hemel geven enkel de verleden tijden weer en toekomst is onzekerheid, in mijn geval dan toch, want ik weet niet wat voor eeuwig zou betekenen.



    17-11-2005 om 10:22 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenkingen
    larie

    overdaad aan onzinnig taalgebruik en woorden om op dreef te komen

    mijn horizon is begrensd,
    de wolken bedrijven er telkens overspel
    en de zon duikt weg verwaterd
    licht ze bij, de ochtenden te verschuiven 
    de nacht groeit alleen in het donker elke dag.

    17-11-2005 om 10:02 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    16-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondwandeling, Antwerpen by nacht

    .

    ik hou van 't stad en zijn te lange leien
    de tram die stapvoets door de bochten
    giert en schreeuwt, met zand de stalen
    staven schuurt

    de koperen nagels tussen de kasseien 
    het Sint-Anna strand, we zochten haar
    altijd op linkeroever, want we houden
    van een overkant

    het gras is daar gewoon, ook groener

    de blauwe zak met zijn te lange tenen
    ik vroeg hem of zijn broek die zware
    gordel wel verdragen kon, en zonder
    de bretellen

    de olie stank, de beerput lucht, de Schelde 
    de vreemde die nog 's avonds laat met 
    zijn viool de wandelaar op de Meir wel
    wil, ontroeren

    is een dronkenman, een rode zon schijnt naar
    zijn hoofd gestegen, de zwerver heeft intussen
    al de bank bekleed, het houten bed de koude

    hij is uit 't licht verdwenen en toch liever
    uitzichtloos gebleven


    16-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    15-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfstgedachten
    een mooi seizoen die herfst zei de man mij,
    tussen haakjes iets meer omvangrijk, maar
    wat hij zei was niet belangrijk, ik werd het
    zelf gewaar, ik hoef geen beschrijving van
    een ander

    een boom is altijd een aardig wezen en hij 
    doet wel eens alsof, zijn takken de aarde
    verheffen tot hoog in de lucht, hij groeit 
    breeduit zowel boven als ondergronds
    hij houdt blijkbaar, van de aarde
    de lucht en het water vast

    het vuur dat heb ik, als mens ooit zelf
    bedacht, het mijne is onzichtbaar vurig
    hart en er komen geen vlammen
    aan te pas

    15-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuurlijk
    winters weer

    op het nog grasgroen plein vallen de meeuwen
    vandaag zo uit de lucht met het nieuws, hoor ze
    krijsen het uit maar de regens wisten het reeds
    ijskoud plukte de westenwind de bomen kaal
    ze huiveren en schudden nog gauw hun laatste
    bladeren af

    om zich met wit te laten tooien

    de duiven schuilen opeengepakt in het oude fort
    een reus staat er naast en naakt te pronken, hij
    houdt de wacht en strekt zijn armen in de lucht
    hij heeft er veel meer dan twee, en tracht alzo
    de wind te vangen en sneeuw misschien?


    15-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    14-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grauw grijs metaal
    soms als grauw metaal aanslaat zijn doffe klank
    de lucht laat beven, aangeslagen als ware het 'n
    beest dat zijn doodsnood schreeuwt en vergeefs
    zijn laaste kreten slaakt, het bloed rood ophoest

    omdat de keel werd opengescheurd en de hals
    slagader zich schokkend ledigt, dan verdwijnt
    het licht, en de ogen staren naar 't laatste beeld

    van de hongerige blik van het roofdier, gulzig,
    gretig, razend en ook grauwend, grauw grijs
    met taal.die niet meer gewoon te spreken valt

    dan wordt zelfs een bange hond bloeddorstig
    en is mijn mond als een afgrond vol afgrijzen

    14-11-2005 om 12:09 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.warmetaal
    ik schrijf warmetaal met woorden uit 'n zondicht land
    waar landerijen als lappendekens drijven, een trage
    stroom afboorden, en diepe grachten dragen er het
    water weg, de regens zijn er overvloedig, ze komen
    uit het westen en smaken zoet, ze vullen plassen in
    de karresporen langs een waterweg

    er zijn ook harde wegen, opgehoogd het razen van
    metalen of de stank van rubber en verkoolde lucht

    ik hou toch meer van trage wegen en het water zelf
    en de wind, die vang ik liever in een zeildoek en de
    stroming verscheur ik stroomopwaarts met een boeg



    14-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    13-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dichtkunst / poëzie / mentametica
    Uit wikipedia:

    Een gedicht (poëzie) is een stuk tekst waarvan, anders dan in proza, niet alleen de inhoud maar ook de vorm belangrijk is. Tot de vorm behoren klank, rijm en metrum.

    Verder speelt in poëzie de beeldspraak en de stijlfiguur een belangrijke rol.

    De schrijver van gedichten wordt dichter genoemd.

    Wat poëzie (ook wel dichtkunst genoemd) dan wel is blijft onduidelijk. Het is een persoonlijke beleving van een tekst. Gelaagdheid, dat wil zeggen het op meerdere manieren kunnen lezen en kunnen begrijpen van een tekst, speelt een belangrijke rol. Toch zijn veel geslaagde hedendaagse gedichten niet tot nauwelijks gelaagd.

    Wat kan ik daar aan toevoegen?

    Onlangs had ik een interessante discussie met betrekking tot een nieuwe vorm, gestuurd door de 'Mentametica'. In het kort is deze term een afgeleide van twee Griekse lettergrepen 'Menta', van mentaal of geestelijk; 'Metica', de kunst van het omzetten, je zou het bij benadering ook vertaling kunnen noemen. Samengevat dus 'vertaling van de geest'. Dus eigenlijk iets dat we al lang wisten, maar nog niet goed beseften. De taal wordt daarbij als middel gebruikt om uiting te geven aan innerlijke gedachten, gevoelens of beleving.

    Het begrip 'Vertaling' in de Mentametica is niet zomaar het vervangen door woorden, omdat woorden nooit bij iedereen dezelfde betekenis hebben. Het zou hetzelfde zijn als iemand 'de liefde' als woord in de mond neemt, en een argeloze voorbijganger vraagt dan 'houden van?'. Het woord 'houden' duidt op bezit, de gradatie is niet dezelfde dus. 'Het verdriet' tja, wat wil dat zeggen, een gemis? Dergelijke woorden schreeuwen om verduidelijking, om oprechtheid. Ze zijn zo gemakkelijk in de mond genomen. Ze maken totaal geen indruk meer op mij.

    Dichters schrijven hun 'waarachtigheid' neer. Het is niet zomaar uiten van je persoonlijke gevoelens, je mag ze concretiseren.

    Nog een artikel uit ¨de wikipedia:

     

    Met poëtica duidt men het waarom van het schrijven van poëzie aan.

    Wat poëzie inhoudt hebben dichters vaak neergelegd in een geschrift. Het eerste en bekendste is de Ars Poetica (de kunst van de poëzie), van de Romeinse dichter Horatius. Horatius schreef zijn 476 regels lange brief ± 20 v. Chr., die eeuwen lang als standaard gold voor wat poëzie moest zijn.

    Er zijn vier typen poëtica te onderscheiden:

    1. pragmatisch
      kenmerken: het effect is belangrijk, de lezer staat centraal (Rawie)
    2. symbolistisch
      kenmerken: het gedicht als ding, de taal staat centraal (Nijhoff)
    3. expressief
      kenmerken: de uitdrukking van het gevoel, de dichter staat staat centraal (Kloos)
    4. menisis
      kenmerken: de nabootsing van de werkelijkheid (het "plaatje"), de wereld staat centraal

    Met de Mentametica zou ik dus een vijfde type kunnen toevoegen, waarbij de vier elementen tegelijk aan bod komen. Wat mij betreft moet een goed gedicht voldoen aan die 4 punten en niet enkel aan eentje.

    Dat was het voor het ogenblik;




    13-11-2005 om 11:23 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    11-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waanzin of loutering door het vuur
    een gloed hangt over een voorstad
    die deze avond vuurrood gloeit, er
    is waarschijnlijk rook maar de zon
    die onderging heeft het niet gezien,
    over de maan wordt helemaal niets
    verteld, misschien is ze nog te jong 
    ook de schimmen, oproerkraaien
    die zijn zwart en losgeslagen, men
    heeft ook nooit naar hen omgezien
    nu zijn ze er te talrijk, smelten ze
    samen, zou het vuur hen louteren?

    11-11-2005 om 22:49 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oefeningen in verbeelding

    is dit wel onbegrijpelijk, onvatbaar voor de geest of een delirium zonder het beven

    een lichtroze pantser op poten 
    terwijl het zijwaarts schrijdt
    met ingehouden scharen en
    monddelen die knippen en pulken
    de ogen op stelten en een ingeklapte staart

    als je nog nooit een krab gezien hebt, tenminste.

    Al met al is dit te beschrijvend, er zit ook geen betekenis achter, het is louter een observatie, zoals een natuurliefhebben het doet. Het raakt me dus niet en een dergelijke verbeelding doet geen pijn.

    Haar ogen haakten zich vast in de mijne, doordringend als een staalblauw mes, zo hard kon ze me aankijken.

    de tinten van een kleurloos oog, zijn blauw gevat in wit met een zwarte iris puntgroot, want het ogenblik is vernauwend en gefocused.

    Haar oogopslag is eng, en zelf ben ik nog puntgroot gevat.

    11-11-2005 om 12:15 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    10-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zou dit een tirade kunnen zijn?
    hij is wat warrig, een wereldkenner hoofd
    en beschrijft het water zo bevallig met een
    verzonnen woord, het plonst soms in zijn
    plompe vijver, al blijft hij ogenschijnlijk
    onbewogen

    de reigers hebben wat gehoord en roeren 
    graag met hun gespleten hoofd op stelten
    ze spietsen er de gekooide vissen en hun
    kroost heel netjes, ze roepen met gekapte
    kreten als ze weer een modderspruit naar
    boven halen, of onderuit, ben ik verbeten?

    ---

    want zelf sla ik liever, met een voorhamer
    hun hoofden plat, zodat ze uit mijn vaarwater

    blijven

    ik ben Doerga's broer en met wel zes 
    tentakels heb ik al eerder een meute
    kakels over de kling gejaagd

    hier braak ik enkel zelf mijn vurige zinnen, 
    hier tier ik enkel als het smakeloos woord te branderig wordt,
    hier spuw ik het speeksel van de vuurdraak, 
    het mythisch wezen


    10-11-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    09-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenzaamheid
    haar dagen duren enkel 's avonds lang
    en 's ochtends voor die dagjesmensen
    weer ontwaken, verlaat ze de halve 
    leegte van een bed en een tafel voor
    twee gedekt, de ramen houden 't licht
    nog tegen

    09-11-2005 om 22:45 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!