*

vandaag zoekt hij zich nog graag
een trage weg, één zonder nood
om op zijn stappen terug te keren
een wandelpad, een doorgang 
een andere zon en avondrood

want tussen de scherpe stenen
raakt die weg altijd versperd
en scheurt het schoeisel er tot
men bloedvoets verder strompelt

het blijkt zo moeilijk om 
ooit terug te keren zo laat
hij dan zijn sporen na en kijkt
dus niet meer om

zijn zinnen heeft hij al uitbundig
op gebleekt papier beschreven
en verzameld in een boek
maar de bladeren hebben
een vluchtig lot verkozen

zijn jaren zijn wel niet meer
zo jong gebleven, ze zijn dan ook
al eeuwen zoek

---