hij kijkt over schouders
mee en kweelt de koekoek
of liever nog als een pauw
steekt veren in zijn kont

zijn schreeuw klinkt rauw

een zonaanbidder die
de maan aanschouwt
en zichzelf een spiegel
waant en zilvergoud

en als ik me afkeer

dan graven zijn vingers
diepe voren in de aarde
ze dreigen ook met
het scheuren van het hart
en het schokken van
de stem, het handgewring
hij houdt zijn adem in

tot hij blauw ziet

...