.

schud ik alweer een zanderig kussen wakker
waar haar geur aan kleeft en ook herinnering
aan een stenen hart, de koude en een rilling
van kop tot teen, 't knarsen ervaar ik nog

zij zegt dat ik zangerig woorden rijg
en teveel aan zinsbegoocheling bezit
echt geen grote handen aan mijn lijf

zij wou geen dagdromen, maar één
die haar droomwereld bekleedde
een schilder, een behanger, zeker
een klusjesman, en iets bleker

ik paste niet, want ingekaderd
hing ik er toch maar glansloos
bij, maar nog volg ik haar niet
het blijft ter plaatse hangen

.