*

nog voel ik je laatste haverklap
het dichtslaan van de inkomdeur
het breken van je porseleinen
winkelwaar, de kristallen glazen

zelf zocht ik woedewoorden op
ze staan op punt om uit te barsten

mijn stem kraakt als een donderwolk
ze galmt door volle zalen

het stof kruipt in de hoeken weg
en tracht zich doof te houden

ik grauw de wolf, de grote beer
de draak om vuur te spuwen
de tijgerklauw, de leeuwenmaan
de moeder van de oorlog
zij is nu mijn vulkaan

woedend
braak ik wat geen woorden zijn
ik laat je trommelvliezen scheuren
en schroei daarna je oren dicht

---