DE ONTLASTING.

dit is geen grap

De lezer wordt met de meeste nadruk en ernst van mijnentwege vriendelijk verzocht dit betoogje met nog meer ernst dan ooit voorheen te lezen. De bedoeling is enkel en alleen dat men eventjes diep nadenkt over het verschil tussen de belofte van een “komende beloning van eeuwig leven” – over de “bescherming die god zijn volk schenkt in dit leven”  - en over de unieke prestaties van en-kele denkende wetenschappers in deze goddeloze wereld.

Toen Adam en Eva, weliswaar toen ze nog volmaaktheid bezaten, en naar men kan veronderstellen, naar trouwe gewoonte goed gegeten hadden, moesten ze zich vanzelfsprekend ook ontlasten. Wegens hun volmaaktheid hadden ze natuurlijk – dat ligt zo voor de hand – een eveneens volmaakt soepele stoelgang, de stoel niet inbegrepen. Maar hoe reinigden zij hun achterwerk ? Mysterie ??

Ik weet het helemaal niet, u wellicht ook niet ! We kunnen echter wél veronderstellen dat er ergens een methode, een middel, een of andere kunstgreep – eventueel door bijstands-engelen geregeld – bestond. Het is ten andere uitgesloten dat volmaakte mensen hun uitwerpselen zomaar langs de billen zouden laten lopen. Er is dus een witblad dat moeilijk kan ingevuld worden. Er is niet de minste schets, noch foto beschikbaar…..We breken er het hoofd niet over.

Na deze “blanco” pagina willen we een tijdje verder in de geschiedenis springen – nml.  naar de tijd van de zondvloed. Noach zat dus op een gegeven ogenblik met zeven familieleden in die drijvende bak, die bovendien gevuld was met allerlei dieren. Daarvan alleen moet minstens meer dan duizend kilo aan uitwerpselen per dag van gekomen zijn – gedurende 370 dagen – en wellicht werd het ge-hele zootje gewoon overboord gegooid, wat dus ook niet zo milieuvriendelijk was.

Olifanten leggen gemakkelijk 100/150 kg mest/dag, in de wouden en in de ark – er is geen verschil.

Maar ook voor wat die acht mensen betreft, wordt er met geen woord gerept over enige vorm van hygiëne. Hoe veegden zij hun reet af ? Aan die vraag zelf veegden ze vierkant hun gat, wat echter geen antwoord is op de vraag. Het lijkt wel een heilig geheim geweest te zijn. We hebben hier even-eens geen beeldmateriaal ter beschikking, maar kunnen besluiten dat er in die tijd toch reeds een stel gatvegers rondliepen.

Gezien we ook hier aan geen kanten wijzer kunnen worden, maken we een tweede sprongetje en we belanden bij de israëlieten in de kurkdroge Sinaï woestijn. Het moet daar hartstikke goed geweest zijn want die gasten zijn er veertig jaar gebleven. Zeer droog, 45°C, bijna geen begroeiing, en veel giftige slangen en schorpioenen. Desondanks was het er geestig. Alle dagen feest.

Naar bijbelse normen blijkt, dat ze daar met zo een drie miljoen samenhokten, hun zeer talrijke vee-stapel niet meegeteld. Die beesten groeven geen putje, wat ze helemaal niet erg vonden, want dan moesten ze het ook niet dichtgooien. Voor het eerst in de geschiedenis van de schijterij, wordt hier een tipje van de sluier opgelicht. Volgens de chronologie van het wachttorengenootschap moet dat rond 1513 voor chr. zijn geweest. Hoewel er nu wel één of enkele voorschriften bestonden voor wat die ontlastings-plichten  en rechten aangaat, moeten we de lezer toch teleurstellen omtrent de juiste wijze waarop dit gebeurde – of beter gezegd – kon gebeuren.

Hou er ook rekening mee dat de chronologie van het wachttoren genootschap wetenschappelijk ge-zien totaal onjuist is. Dit eventjes terzijde.

De isra’s moesten buiten het legerkamp gaan om hun behoefte te doen, wat eigenlijk normaal was om de “niet hoevenden” o.a hun reukorgaan te sparen. Diegenen die het voelden aankomen, moes-ten dus een eind buiten het kamp gaan, daar een putje graven (in latere tijden zei men: “een nagel bij hebben om een gat te krabben.”), er hun overtollig overschot in deponeren, en dan dat putje dichtgooien. De vereiste diepte van het putje wordt geenszins vermeld, laat staan de wijze waarop het achteraf moest bedekt worden. Een vergetelheidje van de hemelse scharen, want die moeten helemaal niets lossen.

Niettemin zitten we met een aantal bedenkingen.:

1.         Als de isra’s 40 jaar in die woestijn zijn gebleven, dan moet de gehele Sinaï boordevol met kak van mens en dier hebben gelegen. Drie miljoen mensen en enorme aantallen dieren die daar da-gelijks een en ander hebben achtergelaten, kan niet ongemerkt aan archeologen zijn voorbijgegaan. Toch is er geen spoor van hen te vinden – nog van geen driehonderd, dertig of zelfs drie van hen.

2.         Cruciaal is dat we nog steeds geen kennis hebben van de wijze waarop zij hygiënisch tewerk gingen om hun achterwerk proper te maken. Met een kei, een steen ? Met een beetje zand ? Met hun linkerhand, zoals sommige woestijnvolken nog steeds doen ? Water mogen we vergeten, want ze hadden zelfs drinkwater te weinig. Het moest ten gepasten tijde uit de rotsen komen weet je nog ?

3.         Als daar drie miljoen mensen waren, en elk had als leefruimte ongeveer een minimum van 3,5 m² nodig, dan komen we alras aan 10 miljoen m². Dit betekent 3.000 x 3.500 meter oppervlak.

Strikt gezien zijn dit minima. Dit houdt tevens in dat wie, in het midden van die 3Mjn.  mensen woonde, toch op zijn minst 1.500 meter moest afleggen om op veilige afstand van het kamp zijn putje te graven. In moeilijk begaanbaar terrein (geen wandelpad, geen fietspad, geen weg), in de hitte van de dag, of des nachts tussen de moeilijk zichtbare tenten door, moet dat toch minimum 20 a 25 minuten hebben geduurd vooraleer de betrokkenen tot de ultieme daad konden overgaan. De terugweg was wellicht iets gemakkelijker, eenmaal bevrijd van het “drukkende” probleem. Hoe dan ook, de centraal wonende was gauw een uur kwijt als er slechts éénmaal daags een noodzaak ont-stond.

4.         Gezien de nogal strenge en “strikt toe te passen wets-voorschriften” over de zedelijkheid dezer woestijn bevuilende bende, kan ook het probleem mannen/vrouwen niet zomaar van tafel ge-veegd worden. Niemand, geen enkele israëliet mocht de naaktheid van anderen zien (man tov. vrouw of omgekeerd.) zeer terecht trouwens en dat des temeer als het over een ontlasting ging, wat dus helemaal geen zicht was. Maar ze waren met ruim drie miljoen, hoor !! Als we denken dat de meeste ontlastingsproblemen zich ‘s morgens afspeelden – en breed gezien is dit in een periode van ongeveer 5 uur – dan hebben we  dan 3.000.000 : 5 = 600.000 m/v die per uur hun putje moeten graven. We menen dat het mogelijk is dat de vrouwen links en de mannen rechts van het kamp gingen. Dit is nog altijd 300.000 per kant/uur of  5.000 per minuut. We mogen er nog een aantal wegnemen die ‘s nachts moesten gaan, maar dan hebben we een evengroot probleem. Als de maan niet scheen, waren die zeker niet de gelukkigen. De mogelijkheid om in het putje van de voorgaan-den te stappen was nogal reeël, wat bijkomende complicaties gaf, gezien niet alleen de reet, maar ook de voet ietsje besmeurd werd. Gelukkig haddden de isra’s niet veel werk in die woestijn. Water zoeken was het hoofdprobleem en de rest viel uit de lucht. Kwartels en manna kregen ze gratis en we hopen dat die vogels niet te dicht op of vlak naast die putjes vielen. We willen echter niet in details treden om dit mestprobleem aan te kaarten, maar als ze met zovelen waren, en als mest de grond vruchtbaar maakt, dan moet de Sinaï toch wel één van de rijkste landbouwgronden ter wereld zijn geworden. Wil u even meerekenen ?

3 miljoen personen betekent ongeveer 3 miljoen  pakjes uitwerpselen.

Per jaar betekent dit : 3 M x 365,25 =…..1,09575 miljard pakjes.

In 40 jaar betekent dit : 1,09575 x 40 =…..43,03 miljard pakjes die de Sinaï tot het vruchtbaarste gebied ter aarde moeten hebben gemaakt. (Poging tot herstel van de hof van Eden ??)

Maar we moeten verder….en we gaan verder.

De dorpen en de steden die mettertijd, en zeker niet alleen in Israël ontstonden, zorgden voor een evengroot, zoniet nog prangender ontlastingsprobleem van mens en dier. Alleen de dieren maakten zich daar helemaal niet over bezorgd, de mens daarentegen slechts een beetje. Een héél klein beetje.

In veel dorpen zouden wij gewoon de stank en het vuil niet hebben kunnen uithouden. Van stro-mend water was veelal geen sprake, mensen en dieren liepen door elkaar en woonden soms bij el-kaar en als er geen rivier of stroom in de nabijheid was om het meeste vuil weg te spoelen, kon men er donder op zeggen dat de vliegen en de ratten er de baas waren. De gemiddelde levensduur  als gevolg van die toestanden was er dan ook naar – tussen 30 en 35 jaar. Maar daar had geen enkele god oog of tijd voor – ze besteedden daar geen aandacht aan. Goden, noch mensen kenden immers iets van hygiëne, tenzij een zeer primitief en veelal zeer onjuist begrip ervan. De gehele geschiede-nis, van over de gehele wereld waar kronieken en verslagen werden gemaakt staat trouwens vol van pestilentieën, de zwarte dood, enorme kindersterfte, vroegtijdige dood, en andere gruwelen die had-den kunnen beperkt worden. De enige, zelfs niet zo noemenswaardige vooruitgang die men zoveel eeuwen later kende, was dat men geen putjes meer ging graven, maar één grote put waar de gehele familie ten gepaste tijde kon over gaan zitten……

En zelfs toendertijde, was er geen enkel hemels wezen dat eraan dacht het toiletpapier uit te vinden. Het gebod “gij zult uw gat afvegen met moltonel (o.a een zeer gekend en sterk wc.papier) zou een ongekend grotere zegen zijn geweest dan veel van de tien geboden.

Zelfs in de middeleeuwen, kende men met moeite een emmer om des nachts op te gaan, en die werd dan in de morgen door het venster of langs de deur leeggekieperd naar het midden van de straat toe. Daardoor,  (in de tijd oa. van de musketiers) ontstond de gewoonte om hoffelijk tegenover dames te zijn, gezien die de kant van “het minste gevaar” konden kiezen. In de adellijke paleizen, in kastelen en in koningshuizen gingen edelen, koningen en koninginnen in een hoek van de kamer, of achter een gordijn hun hoge nood lenigen. Zonder erge problemen trouwens, want er waren dienstmeisjes en lakeien genoeg om het ongewenste te verwijderen. Ook parfum ontstond in die tijd, en we weten waarom. Als de hoeken en kanten van de feestpaleizen goed gevuld waren, ging men feesten in een ander paleis of kasteel – er waren er genoeg.

Zelfs bij grote feesten in die paleizen, en banketten was het niet altijd een pretje om het lang uit te houden. De zakdoek – in het frans “ le mouchoir” ontleent zijn naam aan de funktie die het had ;de vliegen wegslaan. (Mouche = vlieg.)

Geen wonder dus dat de zeer gebrekkige hygiëne – bij de gewone bevolking in de stad was het nog droeviger gesteld – nu en dan een epidemie die, de pest, de zwarte dood veroorzaakte. (Pest 14^de eeuw.)…In die waanzinnige veertiende eeuw werd 1/3 van de europese bevolking uitgeroeid, mede door de zeer gebrekkige hygiëne, en totale onwetendheid.

En al die tijd was er geen enkele engel, geen god, geen kat die er ook maar toe overging de mens uit zulke situaties te helpen en om de nood te lenigen. We willen natuurlijk niet betwisten dat god on-dertussen reeds uit liefde voor de mensheid zijn eniggeboren zoon had laten martelen en sterven. Een uiterst uniek, maar even uniek stompzinnig verhaal Een opperste daad van onbaatzucht, ….naar het schijnt.

We stappen nu even naar +/-1850 Londen. (als vb).

De Thames was in die tijd nog niet afgedamd. Bij laagwater kwamen de allerarmsten (uit de ge-kende wijk East-End)  in het slijk naar de hogerop in de rivier weggeworpen voorwerpen zoeken of er hier en daar nog iets bruikbaars was. Zelfs lijken spoelden daar af en toe aan, samen met al het vuil dat de bewoners van het binnenland in die Thames er hadden in gedeponeerd. Op zeker ogen-blik was er een parlementszitting (gebouw langs de rivier), maar die moest wegens niet te harden stank voortijdig worden ontbonden. (“The great Stink” – zeer gekend in de engelse geschiedenis.)

Geen wonder dat er af en toe een epidemie uitbrak met alle nare gevolgen vandien.

Maar er was een ingenieur-architect die een en ander inzag. – Die man was echt een geestelijk ge-schenk uit die goddeloze satanische wereld. Hij nam de leiding op zich om de Thames af te dam-men. De stad werd in de mate van het mogelijke van afvoerkanalen voorzien en de grootste gevaren werden op die wijze vermeden. Het was niet zomaar meer mogelijk om in het slijk te gaan zoeken.

In dezelfde periode ontstond het WC – nog steeds primitief, maar dra volgde het spoelwater  en de afvoer via rioleringsystemen naar  de daartoe bestemde vergaarbakken.

In enkele jaren steeg de gemiddelde levensduur aanzienlijk en de ergste epidemiëen behoorden tot het verleden.

Besluit.

Het hoeft geen betoog om aan te tonen dat er dank zij de wetenschap, dank zij het menselijk ver-nuft, dank zij het denken van de mens een steeds maar beter leven tot stand is gekomen. En we voegen eraan toe :  alleen dank zij de mens.!

Hoewel god dus zijn zoon heeft laten vastnagelen, uit liefde voor de wereld, zouden we wellicht veel beter af zijn geweest met een aantal voorschriften over hygiëne.

Het heeft millenia geduurd voor de mens tot de conclusie kwam, dat niet god en niet zijn 144.000  (+1) gezalfden voor een menswaardiger bestaan zouden  zorgen, maar de mens, via de wetenschap, zelf.

De verlichting geraakte maar heel moeilijk op weg en ondervond daarbij nogal wat tegenstand. Met name door de gevestigde religies, die sinds hun ontstaan tegen elke wetenschappelijke vooruitgang zijn geweest.

Tot in 1850 ongeveer werd elke poging tot wetenschappelijk denken door de religie tegengewerkt. Alles wat we immers moesten weten stond in de bijbel en de rest was satanisch - het graven van putjes in de Sinaï uitgezonderd.

Het kon ook niet anders, want het was tenslotte de angstige mens zelf die god, duivels, engelen, vervloekingen en soms eens een beloning heeft uitgevonden.

De denkende mens vond daarentegen een en ander uit dat werkelijk nuttig was en nog steeds is.

Slot.

Als we dan op het toilet zitten te drukken, neem dan even het o zo simpele wc toiletpapiertje met dank en veel eerbied ter hand en veeg uw poepje af met de gedachte dat het niet altijd zo is geweest.

Met hartelijke reukloze groeten

Vlamme.

Rond kerst 2009

Herziening 2011 – niet rond kerst.

.

.

.

.

.

.

.

.

05-08-2011, 14:20 geschreven door vlamme