WONDEREN en VERRIJZEN.

In de oudheid, en zelfs lang na de eerste eeuwen van onze jaartelling, hadden mensen niet het minste benul van wat hygiëne was. Ze hadden geen de minste kennis van wat een virus was, en over bacteriën of infecties door microscopische kleine ettertjes kenden ze niets. Als gevolg daarvan was er veel ziekte. In feite was de dood steeds maar op de loer.

De helft van de, in het Midden-Oosten levende mensen haalde zijn 18^de levensjaar niet (1^ste eeuw nC) en  niet zovelen haalden de 50 jaar. Als gevolg daarvan berekende men dat de gemiddelde levensduur ongeveer 30 à 33 jaar was.

In de “vruchtbare halve maan”, waar men omtrent allerlei ziekteproblemen en hygiëne verkeerdelijk werd voorgelicht, loerde de dood omzeggens om elke hoek en zelfs bepaalde voorschriftjes van zogenoemde genezers/heelmeesters droegen ertoe bij dat de ziektes verergerden en de dood dichterbij kwam…Zelfs voorschriften in bepaalde wetten en bepalingen van religieuze aard waren in veel gevallen nefast voor mensen, gezien ze dachten het juiste te doen en van niets beter wisten. Als vb:….

Het wassen van de handen vóór de maaltijden. Velen wasten zich de handen in het reeds door voorgaanden gebruikte water, met als gevolg dat,  wanneer de voorgaande een ernstige infectie had, die kon overgedragen worden naar de nakomende. Zelfs het afdrogen van de handen met een reeds veelvuldig gebruikte “handdoek” kon gevaarlijk zijn.

Het doopsel ! Wanneer iemand gedoopt werd in stromend rivierwater, was het gevaar zeer gering tot bijna nihil. Wanneer men echter gedoopt werd in bijna of totaal stilstaand water, was het gevaar van infectie niet denkbeeldig, maar zelfs hoogstwaarschijnlijk. Noch god, noch Johannes de Doper, noch Jezus Christus schijnen ook maar van zulke problemen op de hoogte te zijn geweest.

Bovendien moeten wij ons geen illusies maken over de toestand van properheid in de meeste dorpen en kleine steden. Het vee liep nogal dikwijls in huis, veel mensen liepen blootsvoets en de afvoer van veel vuil en uitwerpselen liet enorm te wensen over.

Wie met een of ander besmet werd kon dikwijls geen genezing verkrijgen, mede door het feit dat er veel ondervoeding was. Het leven was meestal hard -  een strijd om het hoofd boven water te houden.

Gevolg was dat er veel zieken waren, melaatsen, mensen met een huidziekte of oogaandoening en velen liepen rond met een onverklaarbare koorts.

De genezers – of wat ervoor doorging – waren echte prutsers en onkundigen. Onwetendheid was in die dagen troef. Sommigen meenden het goed, maar kenden er niets van, zodat ze in feite charlatans waren. Anderen kenden er niets van, ze wisten het zelf wel, en ze waren dus bedriegers. In de beste gevallen kregen mensen een bedenkelijk kruidendrankje, of een even bedenkelijk zalfje vervaardigd of gemengd met absoluut gevaarlijke ingrediënten. En de “genezer” was snel verdwenen, gezien hij de dorpen afreisde of in bepaalde gevallen ‘afschuimde’.

Wegens die ongelooflijke ellende was het helemaal geen wonder dat het gehele M-Oosten praktisch onder de voet gelopen werd door  genezers, heelmeesters, wonderdokters, handopleggers, kwakzalvers, duiveluitdrijvers en halve hypnotiseurs. Het volk in het romeinse rijk werd verpleegd door zulke mensen met als gevolg dat de leeftijd – zoals hierboven aangehaald – zeer kort was.

In de gewone geschiedenis zijn er talrijke verhalen van tal van genezers, zoals de Christus er een geweest schijnt te zijn. Sommigen stelden hem zelfs in de schaduw met hun wonderlijke kunsten.

Apollonius van Tyana was er bvb. één van en daar zijn bepaalde gegevens van. In de bb zelf vinden we ook sporen van genezers via de apostelen. Desondanks is er in de profane geschiedenis over een Christus niets terug te vinden. Pas, ten vroegste, 40 jaar na zijn veronderstelde dood, begint men over hem te verhalen, maar dan enkel en alleen in het Nieuwe testament.

Markus begint met een schuchtere poging om ergens een messias tevoorschijn te toveren en dra wordt hij in de loop van diverse decennia gevolgd door anderen die het Markusverhaal opblazen en aandikken met allerlei wonderen, ongelooflijke vertellingen en zelfs vooral dwaasheden. Puur uit de duim gezogen en totaal onverantwoord..

Paulus, die over een meer gnostische christus schrijft vanaf de jaren 50 naC, beschrijft geen wonderen, geen maagdelijke geboorte, geen vlucht naar Egypte, geen kindermoord door Herodes, geen zeer bedenkelijke verhalen en hij beweert zelfs niet dat hij ooit de Christus persoonlijk zou gekend hebben.

Wat gezien hun beider leeftijd toch zeer eigenaardig, zoniet ongelooflijk is.

De volgorde van de nieuwtestamentische verhalen is dus helemaal verkeerd.

Dat Markus begon met een evangelie sproot voort uit de noodzaak van de joden om ook een roemrijke messias te hebben die hen zou bevrijden van alle  vreemde overheerssing. Ze smachtten naar een koning die trok op David en ze waren ervan overtuigd dat die hen van alle ellende zou bevrijden. Hun opstan,d door opstokerij en mythevorming over David, met een goeie leider dus,leidde ertoe dat er minstens 600duizend doden waren in 70naC toe de romeinen hen afslachtten.

De volgende evangelisten beriepen zich op mythologische godenverhalen om de persoon van Chr. te

Omschrijven . Horus/Osiris – Dionysus de god van het brood en de wijn – Boeddha – Mithra en anderen die ook wonderen konden doen en zichzelf zelfs uit de dood opwekken.

Gezien mensen niets anders hadden dan hoop op genezing, keken ze dan ook reikhalzend uit naar wie ook maar een spoortje van wonderlijke genezer beweerde te zijn.

De vele genezingen die dus in de evangelies worden verteld zijn dus  (40 jaar later) alleen maar van horen zeggen. Mensen trappen in de verhalen en geloven ze, omdat hoop het enige is wat hun restte zodra grote problemen of de dood naderbij kwamen. Ook vandaag is dit het geval.

Buiten  de evangelieverhalen vinden we geen ooggetuigen terug, noch in de seculiere schriften, noch in de romeinse annalen en kronieken uit die tijd. Iedereen heeft het van horen zeggen maar niemand heeft het gezien.

Zo is het ondenkbaar dat een rechter iemand zal veroordelen omdat anderen hebben horen zeggen dat die iemand een moord heeft gepleegd. Evenzo zal geen enkele burgemeester iemand proficiat komen wensen, omdat hij heeft horen zeggen dat die een wonder heeft verricht.

Zelfs Lazarus in eigen persoon – die naar het verhaal in het evangelie van Johannes – 4 dagen dood was en terug tot leven kwam (door een wonder) blijkt in geen enkele kroniek of profaan geschrift melding te maken van een opstanding. Zelfs geen familielid, zelfs geen jood, zelfs geen tegenstander die het zeker zou afdoen als bedrog. Geen woord erover – hoewel daar, voor mensen die durven nadenken, eigenlijk veel over te zeggen valt.

Om te beginnen zijn wonderen onmogelijk, onwetenschappelijk, onbewijsbaar, niet herhaalbaar en onverklaarbaar. Een wonder moet je gewoon aannemen, zonder nadenken of erover te twijfelen.

Een wonder is echter wel een onmogelijke overtreding van de natuurwetten en heeft een aantal aanzienlijke consequenties tot gevolg.

Een gestorvene – zoals in het geval van Lazarus -  zal reeds na de vermelde 4 dagen in ernstige staat van ontbinding verkeren. Enkele voorbeeldjes…….

1. Het ontbindingsproces begint in feite al direkt na het overlijden.
2. Bacteriën die tijdens het leven in het lichaam aanwezig waren en bij de spijsvertering een rol speelden, keren zich nu tegen de overleden ‘gastheer’.  Ze gebruiken nu het lichaam als voedselbron. Ze procuceren bepaalde gassen en vloeistoffen die uit de meeste lichaamsopeningen vloeien.
3. Veel bacteriën zitten in het spijsverteringskanaal, en die krijgen vrij spel als het afweersysteem wegvalt. Ze gebruiken het lichaam dus als voeding wat het proces versnelt.
4. Door het ontbreken van vitale functies wordt de toevoer van energie naar de cellen stopgezet.
5. Vanaf zo’n twee tot zes uur na het overlijden beginnen de spieren te verstijven, waarschijnlijk door het stollen van de eiwitten in het spierweefsel.
6. Acht uur na het sterven is de lijkstijfheid ingetreden. Na 48 uur neemt die weer af als gevolg van diverse afbraakprocessen in het lichaam.
7. Een volwassen overledene verliest ongeveer één liter vocht per 24 uur. Al spoedig na het sterven treden, mede door uitdrogingsverscijnselen, op. De oogbollen worden dof doordat er geen traanvocht meer wordt aangemaakt.
8. Binnen de drie dagen spreken we van verrotting (Putrefactie). Het bloed begint te ontbinden, bacteriën krijgen de overhand en de huidskleur wordt donker.
9. In de hitte van het M-Oosten treden die verschijnselen veel sneller op.

Maar Jezus trekt zich dat allemaal niet aan. Hij zegt dat Lazarus moet opstaan en naar buiten komen en voila: klaar is kees. De enige echte Lazarus komt tevoorschijn, wordt losgemaakt en is hoenderfris.

Geen enkele wetenschapper zal zich zo belachelijk maken dat hij daarin gelooft.

Trouwens – ook alleen Johannes  maakt in zijn evangelie dit verhaal bekend. Geen andere bijbelschrijver is zo stom als hij. 70 jaar na die veronderstelde gebeurtenis maakt de Johannes dit verhaal en blijkbaar is hij dan aardig op weg om ook een serieuze herseninfectie te krijgen. Ten andere, we zijn er absoluut niet zeker van dat er van een echte Johannes sprake is. En nergens in geen enkel geschrift uit de oudheid maakt er iemand melding van die sensationele, opzienbarende gebeurtenis. We kunnen dan ook in feite besluiten dat het gehele verhaal door een rasechte stommerik en leugenaar uit de duim is gezogen.

Maar hoe geestig het ook zou zijn, we broderen nog eventjes verder op het verhaaltje.

We mogen niet uit het oog verliezen dat Lazarus door een bepaalde ziekte stierf. Het kan een virale of bacteriële infectie met dodelijke afloop zijn geweest. Niemand maakt er melding van.

Mogen we na de wonderlijke ingreep van JC besluiten dat die infectie ook verdwenen was en Lazarus zich vrij en vrolijk tussen de familie en kennissen kon bewegen ? Was het besmettingsgevaar eveneens geweken ? Geen kat die er zich blijkbaar bezorgd in maakte en geen enkele hedendaagse gelovige stelt zich ook maar de minste vraag.

Uit het evangelie zijn er bepaalde dingen goed om weten:

(Johannes 11:1-57) Nu was er iemand ziek, een zekere Lazarus uit Bethanië, uit het dorp van Maria en haar zuster Martha. ² Het was in feite de Maria die de Heer met welriekende olie had ingewreven en zijn voeten met haar haren had afgedroogd, wier broer Lazarus ziek was. ³ Daarom zonden zijn zusters hem bericht, om hem te zeggen: „Heer, zie! degene voor wie gij genegenheid hebt, is ziek.” ⁴ Maar toen Jezus dit hoorde, zei hij: „Deze ziekte heeft niet de dood ten doel, maar is tot de heerlijkheid van God, opdat de Zoon van God erdoor verheerlijkt moge worden.”

*Jezus schijnt er duidelijk van op de hoogte te zijn geweest dat Lazarus reeds gestorven was

⁵ Jezus nu had Martha en haar zuster en Lazarus lief. ⁶ Toen hij echter hoorde dat hij ziek was, bleef hij vervolgens toch nog twee dagen op de plaats waar hij was.

*Hij had dan wel liefde voor die familie, maar toch bleef hij nog twee dagen ter plekke .

¹¹ ……. en hierna zei hij tot hen:

 „Lazarus, onze vriend, is gaan rusten, maar ik ga erheen om hem uit de slaap te wekken.” ¹² Daarom zeiden de discipelen tot hem: „Heer, indien hij is gaan rusten, zal hij beter worden.” ¹³ Jezus had echter van zijn dood gesproken. Maar zij meenden dat hij sprak van het rusten in de slaap. ¹⁴ Toen zei Jezus daarom ronduit tot hen: „Lazarus is gestorven, ¹⁵ en ter wille van U verheug ik mij dat ik daar niet was, opdat GIJ moogt geloven. Maar laten wij naar hem toe gaan.”

*Hier bevestigt Jezus wat hij in vers 4 had aangehaald.

¹⁷ Bij zijn aankomst dan bevond Jezus dat hij al vier dagen in het herinneringsgraf  lag.

*Hier zien we dat de gestorvene reeds in vergevorderde staat van ontbinding verkeerde, zoals aangegeven in  bovenstaand overzicht.

³⁵ Jezus liet zijn tranen de vrije loop. ³⁶ Toen zeiden de joden: „Zie eens wat een genegenheid hij voor hem had!”

*Waarom weende Jezus nu pas ? Dit zou wel eens het grote raadsel kunnen zijn van het gehele Johannesevangelie

⁴³ En toen hij deze dingen had gezegd, riep hij met een luide stem:

„Lazarus, kom naar buiten!” ⁴⁴ De [man] die dood was geweest, kwam naar buiten, zijn voeten en handen met zwachtels omwonden en een doek om zijn gelaat gebonden. Jezus zei tot hen: „Maakt hem los en laat hem gaan.”

*Hoe de Lazarus gebonden naar buiten kon komen is een bijkomend wonder ! wij zouden eerst iemand losmaken zodat hij kon lopen.

Denkt gekke Johannes nu echt dat wij een kudde domme schapen zijn ?

Verder hebben we nog enige aandacht voor de verzen 21-26:

(Johannes 11:21-26)

Martha dan zei tot Jezus: „Heer, indien gij hier waart geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn. ²² En toch weet ik op dit ogenblik dat al wat gij aan God vraagt, God u zal geven.”

²³ Jezus zei tot haar: „Uw broer zal opstaan.” ²⁴ Martha zei tot hem: „Ik weet dat hij zal opstaan in de opstanding op de laatste dag.” ²⁵ Jezus zei tot haar: „Ik ben de opstanding en het leven. Wie geloof oefent in mij, zal, ook al sterft hij, tot leven komen; ²⁶ en een ieder die leeft en geloof oefent in mij, zal stellig nooit sterven. Gelooft gij dit?”             

*Als iemand geloof oefent zal hij stellig nooit sterven. Hier zijn we wel verplicht om te interpreteren.

Nergens kunnen we iets vinden over Lazarus alsof hij geloof zou oefenen, of beoefend hebben. We moeten er dus van uitgaan dat Lazarus een gelovig man was en dat hij de mening was toegedaan, zoals trouwens zijn zuster Maria (wellicht Magdalena) dacht dat er alleen op de laatste dag een opstanding zou zijn.

Toch vinden we in het oude testament niets terug dat de doden op een bepaald moment een opstanding zouden krijgen. De joden geloofden niet in een opstanding.

Het idee van opstanding en komende onsterfelijkheid is duidelijk een griekse opvatting die de joden na Alexander de Grote hebben overgenomen. Stond JC dan ook onder invloed van die Platonische gedachte ?

In een (hopelijk) volgend artikeltje zullen we uitweiden over een wonderen verrichtende engel, wat natuurlijk peanuts is in vergelijking met de opwekking van Lazarus door  Christus.

Maar we hebben het zomaar niet over een gewone engel, maar over een engel die licht geeft. We zullen over de wonderbaarlijke avonturen van onze held Petrus uitweiden en hoe hij met de hulp van die lichtgevende engel, erin slaagde om de christenheid vaste voet te geven, als aanloop naar Constantijn de Grote en het instituut: de roomse kerk..

Desbetreffende engel zou zich momenteel – naar bepaalde bronnen beweren – ophouden in het mooie land van de heer Berlusconi, alwaar ze met de hulp van duistere figuren en religieuze deskundigen samen een aantal leden van de Cosa Nostra en de Camorra uit de gevangenis houden. Dit is trouwens de specialiteit van die bewuste engel.

Zeg dus niet dat het jaar van goede wil nog niet is aangebroken:….

(Jesaja 61:1-2) . . .

Hij heeft mij gezonden om de gebrokenen van hart te verbinden, om vrijheid uit te roepen tot de gevangengenomenen en het wijde openen [van de ogen] zelfs tot de gevangenen; ² om uit te roepen het jaar van goede wil van de zijde van Jehovah en de dag der wraak van de zijde van onze God;. . .

Het schijnt wel een jaar van eeuwenlang te zijn geweest, maar we vallen dus niet over kleinigheden.

Mag ik u allen een goede gezondheid wensen en zorg ervoor dat u alleen in zeewater gaat zwemmen en dat doopkandidaten er zeker van mogen zijn dat het zwembadwater voldoende chloor bevat. Je weet maar nooit. En reken er ook niet op dat JC om de haverklap klaarstaat om ook u op te wekken na vier of meer dagen van alle aardse beslommeringen bevrijd te zijn geweest.

Groetjes

Vlamme.

.

.

.

.

.

.

.

23-03-2012, 14:21 geschreven door vlamme