ONTWERPEN EN ONTWERPERS -

WAAR ZIJN ZE - EN ZIJN ZE ER WEL ?

Ref : W 15.08.07

De vraag of er een ontwerp kan bestaan zonder een ontwerper is een schijnbaar deursluitende vraag. Niemand heeft ooit een iets materieels gezien zonder dat er een maker aan tepas kwam.

Voor wat het heelal betreft staan we dus wel eventjes voor een raadsel. Wie heeft ooit zoiets gigantisch gemaakt, met welk doel en waarom ?

Toen “god” begon met scheppen was er blijkbaar nog niet veel om mee te beginnen. Er was in die tijd desalniettemin niets, en uit dat niets heeft god alles gemaakt. Als we het aandurven om ook de vraag te stellen, waar god vandaan kwam, dan staan we met een multi- of universumgroot probleem. Ofwel is god er altijd geweest, ofwel is hij er nooit geweest en er is dan een andere oorzaak van ontwerp.  –  Die dan ook uit het niets moet komen ??. Het wordt al tamelijk ingewikkeld en het blijkt een niet zo voor de hand liggende te begrijpen kwestie te zijn.

En is niets echt niets ? Er moet toch iets zijn ? En de gelovers in dat iets zijn ietsisten die het ietsisme omhelzen.

Toch blijken er een aantal andere mogelijkheden op quantumfysisch gebied te zijn. Zij die deze materie aan het doorgronden zijn hebben absoluut geen nood aan een scheppende god, en ze gaan ervan uit dat er een tot nu toe aantal onbekende dimensies bestaan die wel uit het zogenoemd “niets”  materialisaties kunnen voortbrengen. (Victor Stenger – quantumfysicus.)

Zij gaan er zelfs vanuit dat “niets”....niet bestaat – er is altijd iets. Het heelal is, naar wetenschappers beweren, gevuld met allerlei wat materie kan produceren. Oorzaak : energie.

Elementaire deeltjes die als het ware uit “het niets” opduiken, deels door inwerking van golven, deels door andere factoren, gaan grotere structuren vormen door nucleaire/scheikundige reakties.  Ook de chaostheorie speelt naar het schijnt een bepaalde rol. Meer is daar van mijnentwege niets over te vertellen, gezien mijn kennis niet zover reikt als die van desbetreffende wetenschappers. (hoger gestudeerde wetenschappers die als beroep hebben : het doorgronden van de natuur in haar elementaire toestand.)

Toch is het zo dat men zomaar niet alles aan een ontwerper dient toe te schrijven, want dan moet deze laatste ook al bestaan. Wie heeft hem gemaakt of ontworpen ?

Zij die beweren dat god altijd heeft bestaan, brengen zichzelf in een – wat geestelijke vermogens betreft – naar mijn inziens, een bedenkelijk en moeilijk parket.

Tot in de jaren 1850, en zelfs voor sommigen geldt dit nog in onze dagen, was de kerk niet zo positief staand tegenover de wetenschap. Wetenschap werd als een vijand nr 1. beschouwd, gezien ze ervan uitging dat alles wat men moest weten om hier op aarde te leven, in het woord van god stond.

Nu moet men wel een als door de bliksem getroffen chimpansee zijn om niet te beseffen dat wetenschap en religie zich nooit ofte nimmer zullen verzoenen (het is ook niet mijn bedoeling de chimpansees te beledigen.). Zoals trouwens ook de rede en religie zich nooit zullen verzoenen. Toenemende wetenschappelijke kennis is niet te stuiten, en dit houdt in dat het aantal wonderen  meer en meer met een korreltje zout wordt genomen.

Wetenschap zoekt voor alles een verklaring, donder en bliksem zijn niet van god of goden afkomstig, vulkanen zijn geen woonplaats van boze krachten……en dus komt blind geloof in de verdrukking. En hoe kleiner het geloof, hoe kleiner ook de kans wordt dat er een schepper bestaat althans, zoals omschreven in “heilige” boeken. Geloof in het christendom of christenheid is puur dogmatisch en niet feitelijk. We gaan even naar het bewuste artikel….Wachttoren 15.08.07

Op blz 6 de 2^de kolom par 1 staat het volgende te lezen :

“Bovendien heeft god de inzettingen van de hemel ingesteld, de natuurwetten waaraan materie en energie onderhevig zijn, wetten die wetenschappers nog steeds bestuderen.”

In de veronderstelling dat het Wtg dit min of meer van Einstein heeft geleerd, moeten we toegeven dat dit zeer mooi geformuleerd is. Wetten en wetmatigheden zijn echt iets waarop men zich in blind vertrouwen  moet kunnen baseren. Wetten zijn onveranderlijk.

Zulke dingen zijn zelfs voor een almachtige god zelf-bindend, want daardoor zijn de gebeurtenissen betrouwbaar en kunnen ze zelfs met zekerheid, mathematisch en scheikundig geformuleerd worden.

De orde in de natuur, in het heelal, in alles wat ons omringt, is dus vastgelegd in wetten die in geen geval kunnen omzeild, overtreden worden. Wetten zijn vast en onveranderlijk - nogmaals.

Dat brengt ons nu, in verband met wonderen – een groot probleem.!!

Wonderen zijn nu precies niet in overeenstemming met de wetten in de natuur.

-We denken aan de slang – die geen stembanden heeft – en toch een babbeltje doet met Eva. ……….. medisch onverantwoord.

-Aan de wateren van de Rode Zee die zich splitsen om de israëlieten door te laten…….natuurkundig onmogelijk.

-We denken aan bijlbladen die drijven omdat Elisa de profeet het wil; aan de zon die blijft stilstaan; aan een opstanding van doden en aan een aantal andere merkwaardig genoeg in de bijbel vermelde gebeurtenissen  die de bestaande natuurwetten, alsof het niets is, met de voeten treden. God wordt dus in hoogste mate onbetrouwbaar.

Het komt er dus op neer dat god zelf, zijn eigen in het leven geroepen wetten – willekeurig - kan en zal overtreden naar gelang het hem goeddunkt, zodat we minder op de wetmatigheden van de natuur, en tenslotte helemaal niet meer op god kunnen vetrouwen.

Het komt gewoon hierop neer, dat wie in de bijbel wil geloven als zijnde het woord van god, zijn gezond verstand – de rede -  opzij moet schuiven. Het staat in de bijbel omdat het het woord van god is, en het is het woord van god omdat het in de bijbel staat. En we geloven in wonderen omdat het in de bijbel staat. (??) De cirkel is rond.

En dus komen wij weer bij de vraag of de god van de bijbel nu eigenlijk de ontwerper van alles en nog wat is,  of niet ? Gaat men er reeds vanuit dat god alles heeft gemaakt, dan is het probleem eigenlijk  -schijnbaar  -  zeer snel opgelost, maar in feite is er helemaal niets opgelost omdat men vertrekt vanuit een vóóronderstelling. Men gaat er reeds vanuit dat er een ontwerpende god is, dat er een bijbelinspirerende god is, dat er voor alles een pasklaar antwoord is en dat hij voor de niet passende antwoorden een wonder uit zijn mouw schudt – eventueel en feitelijk kompleet in strijd met elke natuurwet.. En bovenal, dat er, voor de gelovigen in hem, een zeer mooie toekomst is weggelegd – eeuwig leven in een paradijs op aarde.

En het mag gezegd : velen lopen met open ogen in dit kleverig spinneweb, waar je véél meer moeite moet voor doen om eruit te geraken dan om eraan vast te plakken.

Zo is bvb. de komst van Armageddon, waar elke getuige sinds meerr dan een volle eeuw, smachtend naar uitziet, alleen maar mogelijk als er wonderen gebeuren.  Engelen moeten de legers der aarde in de pan hakken, ruim zes en half miljard mensen moet sneuvelen, en de aarde wordt straks een waar paradijs, waar enkel en alleen de getuigen van jehovah van zullen profiteren, wellicht na het begraven van die +/-7 miljard.  Het meest wonderlijke van al die wonderen is dus eigenlijk dat mensen dit kunnen geloven. (Omdat ze aan wishfull thinking doen.)

Wanneer we echter ons gezond verstand laten spreken, dan kunnen wij daar op zijn minst een aantal vragen bij stellen. Zijn wonderen echt wel mogelijk ? Moeten we ons gezond verstand dan niet volledig aan de kant schuiven ? En waarom hebben we dan verstand meegekregen ? Verlangt god dan echt van ons, dat we nauwkeurige kennis moeten verzamelen, maar dat we op bepaalde momenten die kennis moeten opzij schuiven om zijn wonderen te geloven ?

Natuurlijk heeft de fanatiek gelovige hier een goed gevoel bij. Hij gaat ervan uit dat god alles kan, ook wonderen, en dus zal wat komen moet toch ook wel zal gebeuren. Er is dus “hoop voor de gelovigen”.

En er is de realiteit voor de ongelovigen. Maar hoop kan in een diep moeras terechtkomen. Is er hoop voor gelovigen die de leugen als waarheid aanvaarden ? Zeker niet. Je gelooft of je redeneert – niet alle twee. Geloof en rede gaan nooit samen.

In werkelijkheid is het enkel en alleen de wetenschap in al haar aspecten die het leven van veel mensen reeds aanzienlijk heeft verbeterd – rijker heeft gemaakt, zowel op materieel als – en voornamelijk - op geestelijk gebied.

Natuurlijk staat de mens nog voor veel uitdagingen, maar het is niet aan religies te danken dat het levens-lot van om het even wie beter wordt. Integendeel, religie is een zeer beperkende, zelfs blokkerende factor in het bestaan en het denken van volkeren.

Het vermogen om vrij na te denken, en het verkrijgen van de mogelijkheden om dit te doen is sinds een tweetal eeuwen de bepalende factor geweest die de kindersterfte heeft gedecimeerd, die de levensduur langer heeft gemaakt, die sociale voorzieningen tot bestaan heeft gebracht, ons zodoende bepaalde zekerheden verschaffend.

De vraag is dus niet zozeer of er al dan niet een ontwerper bestaat, maar veeleer:  waarom er schijnbaar een bepaald ontwerp bestaat. Als je het dan wel een “ontwerp” mag noemen ?   Waarom is daar dit onmetelijke heelal ?  Is er één universum, of zijn er meerdere universa ?   En waarom zijn die daar ?   Waarom is de mens daar ? Waarom leeft hij ?

Waarom doodt hij zo graag andere levensvormen  –  is hij een van de vele diersoorten, naar zijn gedrag te oordelen, of is hij de “kroon der schepping “ ?   Je kan het moeilijk beamen…  En een toekomstig paradijs – kan dat wel ?   Eeuwig leven, kan dat wel ?  En zullen er na gods ingrijpen  geen vulkanen meer uitbarsten?  En zullen er dan geen tsunami’s meer zijn ?  En zal de zon voor altijd en immer licht en warmte geven ?  En zullen eeuwig levende mensen zich nog voortplanten ?  En zullen ze terug naakt en bloot lopen ?

En de aarde zelf ? Een minuscuul zandkorreltje in een gigantische woestijn. En die woestijn op haar beurt is een schepje zand in nog reusachtig grotere woestijn. De aarde dus in een zonnestelsel in een melkweg van +/-200 miljard sterren. Een melkweg in een cluster van ontelbaar veel sterrenstelsels. Een universum dat onbevattelijk groot is. En een veronderstelling dat er nog veel universa bestaan naast het door ons ontdekte.

Maar wat met dit naakt lopen en eeuwig leven?

Daar kunnen we nog een tijdje mee voort – ook met dit laatste.. Wat was bvb. het nut van het jodendom – die zijn in 70 na chr. door god verworpen, zegt het wtg. En van de andere religies ? Moet er een periode van meer dan zesduizend jaar voorbijgaan zodat er slechts één op de duizend mensen in aanmerking zal komen om in dit paradijs te lopen ? …..7 millioen getuigen contra 7 miljard wereldbevolking.

En wie zal de aarde besturen in dit paradijs ? Het wachttorengenootschap ?  Als die bende zich met de zaken gaat moeien, dan kan er gewoon nooit een paradijs komen. Zij zeggen niet alleen wat je moet denken, maar ook nog hoeen wat je moet denken. De mens is alsdan bestemd om een automaat te worden die  gedachtenloos mechanische gehoorzaamheid betoont aan een stel profiteurs. Slaaf van het WTG.

En armageddon moest toch al een aantal keren gekomen zijn?  Is god dan van gedachten veranderd ?  Zijn er wel engelen, of demonen ?  Wie heeft er reeds ééntje gezien ?  Zulke “zieners” zijn alleen in streng be-waakte psychiatrische instellingen terug te vinden.

En dan de hamvraag ; “is er wel een god?”  Jawel beste lezertjes, er zijn enorm veel vragen en er is niemand die een gedegen antwoord kan verschaffen, laat staan enige vorm van bewijs.

De vraag over god is in feite, tot nader orde, totaal irrelevant. De feiten tellen.

God zou volgens de bb. alwijs en almachtig zijn. De natuur zou een aangenaam klimaat op aarde moeten teweegbrengen – een aangenaam klimaat op materieel én geestelijk gebied. Maar wat zien we ? De na-tuur is grimmig, meedogenloos, grillig, onvoorspelbaar, gruwelijk, moorddadig en verraderlijk.

De mens zou moeten gelukkig zijn, maar naar men beweert is er door de schuld van twee kwibussen een zondige wereld tot bestaan gekomen die even meedogenloos is als de natuur. Er wordt gemoord, gelogen, honger geleden, mensen sterven in allerlei gruwelijke en totaal onverantwoorde omstandigheden……en god doet zijn dutje. (een diepe slaap in feite.) Teveel rohypnol of valium genomen.

Het is natuurlijk gemakkelijk om te beweren dat de mens wegens zijn onvolmaaktheid domme dingen doet. Maar het is diezelfde mens die daar probeert een einde aan te maken……en god blijft zijn dutje doen.

En dan durft er daar een onnozelaar in de bijbel te schrijven dat alles ijdelheid en najagen van wind is.

Het is gemakkelijk om de schuld van alles op Adam en Eva en satan te schuiven, maar wie doet er iets aan ? Alles zal straks in orde komen ….maar wanneer is straks ? Als god zijn slaapje voorbij is ??

En in dit alles speelt het wachttorengenootschap een nefaste rol die het leven van veel mensen vergalt. Ze – die mensen -  beseffen het wel veel te laat.

Steeds maar een valse hoop voorhouden, steeds maar hersenspoelen in de koninkrijkszalen, steeds maar van deur tot deur gaan om het goede nieuws, dat eigenlijk geen goed nieuws is, bekend te maken.

Veel bla-bla-bla, veel beloven en niets geven doet de zotten in vreugde leven.  Papier is toch o zo gewillig.

Om te besluiten zou ik durven stellen :

Als de ontwerper van iets, om het even wat ontwerpt,

laat het hem dan in “godsnaam” meteen goed doen,

Zodat anderen niet het slachtoffer worden van zijn gruwelijk geklungel.

AANVULLENDE NOTA

MET MIJN BEPERKTE VISIE.

Naar de formule van Einstein te zien  –  E = m.c²  -  kunnen we opmerken dat er vóór het bestaan van massa, alleen maar energie zou geweest zijn.

Er was dus noch massa, noch lichtsnelheid.

De energie moest dus nog in factoren ontbonden worden en zou, toen dit gebeurde, op het begin der “schepping” – of liever de oerknal - kunnen duiden. (Singulariteit)

Energie zou zich volgens de quantumfysici kunnen splitsen in materie en antimaterie. Een klein onevenwicht – wat er blijkbaar is -  in die toestand zou genoeg zijn om het universum tot bestaan te laten komen.

Anderszijds staan we daar met quantumfysici die beweren dat er geen “niets” is en dat de ruimte altijd al is gevuld geweest met “iets”. Zo wordt het zeer moeilijk.

Quantumfysica en relativiteitstheorie hebben nogal wat verschillen, waar men thans met de snarentheorie ( de stringtheorie – die jammer genoeg niets met ondergoed te maken heeft )  een met elkaar te verenigen theorie lijkt gevonden te hebben.

Een bron van energie die zich plots ontlaadt en een onbegrijpelijk grote massa voortbrengt die met een bepaalde snelheid in de ruimte wordt geslingerd ??

Massa is dus tastbaar, beweegbaar en aan allerlei toestanden onderhevig.

Maar hoe zit het met het spirituele ?

Kan de veroorzaker van de “oerknal”  - die de mens god noemt - zo’n gigantische massa in banen leiden ? Manen, planeten, zonnestelsels, melkwegstelsels, spiraalnevels, clusters van nevels, één of meerdere universa ??  En kan hij dan nog al het leven en de levensvormen op aarde hebben geschapen ?

En heeft hij dan tijd om dit alles in goede banen te leiden ? En kan er dan beweerd worden dat die toch o zo machtig, liefdevol, barmhartig, meedogend is ?

Kan hij zoals de bb. zegt de hoofharen van de mens tellen, het aantal mussen dat dagelijks op de grond doodvalt ?

In elk geval is er van al die prachtige eigenschappen niet veel te zien – om maar niet te zeggen niets.

En dus zou het “niets” dan toch bestaan – maar niet op quantumfysisch gebied. – zeker weten.

Zoals gezegd : men klungelt nogal wat aan.

Vlamme  14.09.12

.

.

.

.

.

.

03-09-2012, 16:21 geschreven door vlamme