De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
12-12-2014
Tussendoor in 't Cafe
Wind, regen en hagelbuien heb ik vanmiddag getrotseerd om mijn Dagelijkse Zonde te plegen bij Bertie. Nee, nee geen misdaad plegen, ik beperk me enkel tot plezante dagelijkse zondekes in de vorm van heerlijk schuimende kelkjes. Toen Bertie me zag binnenkomen, reikte ze me de krant al aan, alsof ze wist dat er iets instond dat me interesseerde.
En ja, het ging over de verdeeldheid die er heerste binnen de moskeevereniging omtrent de opnames die VTM in de Fatih-moskee wilde maken. Gisteren schreef ik nog dat de opnames geweigerd werden, en nu stelt de moskee tóch haar poorten wijd open voor de filmmakers. Morgen krabbelen ze misschien weer terug, je weet maar nooit met die moslims... Tot nu toe is VTM dus welkom in de moskee en hebben ze toestemming om er te filmen... Hoewel... wat maakt òns dat wijzer?
Toen ik thuiskwam zag ik eerst aan de reactie van Jean dat de moskee van gedachten veranderd was. En iets later las ik bijHouzee van de Rechts blog : 'Toch filmen in de moskee'. Vanochtend schreef ook de Nageltjesblog over 'In de Limburgse moskee'. Echt fijn hoor, die linkjes naar mijn blog.
Graag wil ik nog iets vertellen over de wijze waarop ik een krant doorneem. Steevast begin ik met de overlijdensberichten - die liegen niet - om te weten welke van mijn vijanden de pijp aan maarten gegeven hebben. Een soort leedvermaak waarvan ik echt kan genieten!... Na de overlijdensberichten is het de beurt aan de weersvoorspellingen. En daarna laat ik mijn blik dwalen over de krantenkoppen, als een diagonale kijk op het regionaal en op het wereldgebeuren, de zoutpot met de korreltjes zout bij de hand. Vandaag heb ik onthouden:
-Aantal tbc-besmettingen in Genk stijgt naar twaalf.
-Meest beruchte gevangene loopt vrij rond. Farid le Fou, met een zwaar gerechtelijk verleden, paste het trucje van de hongerstaking toe en simuleerde een psychische en fysieke aftakeling, waarna hij wonderbaarlijk vlug genas en ontslagen werd en in de vrije wereld gestuurd.
-Genkse vrouw misbruikt jongens van 12 tot 18 jaar. In de migrantenwijk Kolderbos was het een publiek geheim dat jongeren bij haar terecht konden voor seks. Een vrouwelijke pedofiel? Een primeur voor Limburg? En hebben ze de 'slachtoffers' ook ondervraagd? Ik kan me niet voorstellen dat een stoere 18-jarige overmeesterd wordt door een vrouw...
-De Islamitische Staat leurt met het lijk van de onthoofde James Foley. Jihadisten vragen een miljoen dollar voor zijn lijk, al dan niet inclusief zijn afgehakte hoofd... Lugubere 'mensen', die moslims...
Een gemiste kans voor moslima's om fimster te worden! Om zich te bewegen in het mondaine wereldje van glitter en glamour. Om zich ver weg van hun gekke religie in de schijnwerpers te laten bewonderen. Om hun welvingen, heuveltjes en glooiingen tentoon te spreiden. Wie weet welke talenten er nu voorgoed verborgen zullen blijven? Talenten die verspild worden en geen kans krijgen om zich te ontwikkelen...
Wat is er gebeurd? De Turkse Fatih-moskee in Beringen weigerde de tv-ploeg van de VTM-soap 'Familie' te ontvangen in de moskee waar opnames gepland waren. De moskeevoorzitter wilde geen moslima's als figuranten. OCMW-raadslid Meral Özcan: "‘Dit was een kans om de islamcultuur te introduceren in een populaire Vlaamse serie. Het was een positief verhaal: een Marokkaanse jongen wil zijn Vlaamse vriendin tonen hoe het er in de moskee aan toe gaat."
Was het nu Geert Bourgeois of Marino Keulen die de Beringse moskee erkende? Ik weet het niet meer. Als ik hoor dat een of andere minister moskeeën erkent, dan denk ik impusief: "Verraders!"... Nu is het mogelijk dat die mannen niets kwalijk genomen kan worden, wanneer ze in een vlaag van zinsverbijstering overgingen tot de erkenning van nieuwe islamitische gemeenschappen. Misschien droomden ze wel van een islamitische heerschappij in Limburg in hun nachtelijke dromen bij vernauwd bewustzijn, of, erger nog, wanneer ze overdag bij hun volle verstand waren.
Van een minister wordt verwacht dat hij redelijke en verantwoorde beslissingen neemt. Los van tijdelijke storingen in het vertroebelde logisch denken, los van acute opstoten die het verstand benevelen.
Is het daarom niet noodzakelijk dat ministers zich regelmatig eens zouden laten controleren op hun verstand, alvorens zij ingrijpende beslissingen nemen? Het menselijk verstand kan verschralen zonder dat we er erg in hebben, kan verschrompelen. En beslissingen nemen voor een hele bevolking, daarvoor moet je brein toch tiptop in orde zijn?! Moet dat nooit eens gecheckt worden bij alle gezagdragers die verantwoordelijk zijn voor hun volk? Het is zo vlug gebeurd, een kortsluiting in de hersenen...
Ik kom even terug op de moskee in Beringen die VTM de toegang verbood om er opnames te maken. Terwijl diezelfde moskee gesubsidieerd wordt door Vlaams belastinggeld... Er klopt hier iets niet!
Dat zegt Jos Van Der Hoeven, topman van de christelijke onderwijsvakbond COC. Hij vraagt zich af of kleine klassen in het secundair onderwijs nog wel te verantwoorden zijn. De wildgroei aan studierichtingen heeft als gevolg dat er aan kleine groepjes les gegeven wordt, er moeten minimumnormen komen voor het aantal leerlingen per klas, zegt hij, waarmee hij de autonomie van de scholen om hun middelen te besteden in vraag stelt. Daarmee raakt hij aan de vrijheid van onderwijs die grondwettelijk vastgelegd is.
Voilà, dit bericht is alweer één van de signalen in de richting van pleidooi voor grotere klassen, meer en meer leerlingen moeten in 1 klas. Dat is de trend tegenwoordig. Helemaal tegengesteld aan het streven van de jaren 70 en 80 toen individueel onderwijs betracht werd, toen de aandacht ging naar 'het individu' in de klas.
De tijd is nu aangebroken om met alle mogelijke middelen en verklaringen voor de dag te komen, zolang het maar niet gaat over het onbeheerste seksgedrag in de allochtone bedden en over het niet in te tomen beest dat in de moslim naar boven komt van zodra zijn moslima al haar textiel netjes op haar nachtkastje gestapeld heeft. Van studies wordt nu verwacht dat ze uitleggen waarom klassen te klein zijn, als ze maar zwijgen over de wildgroei in de uitheemse huishoudens.
"Wildgroei aan studierichtingen? Kleine klassen niet te verantwoorden"?... Ik denk dat Jos Van Der Hoeven nooit de tijd gekend heeft toen men streefde naar individu-gericht onderwijs en individuele aanpak... onderwijsvernieuwing waarbij het individu centraal stond, kleine groepjes dus, en ook kleinere klasjes.
"Wildgroei aan studierichtingen"?... Als oorzaak van het lesgeven aan kleine groepjes?... Het schoentje knelt ergens anders, op een gevoelig plekje waarover niet luidop gesproken mag worden. Het probleem is dat er teveel leerlingen zijn, teveel leerlingen om onder te brengen in te kleine ruimtes. Ruimtes die altijd al voldoende waren in een tijd van verantwoorde gezinsplanning, toen onze maatschappij nog stabiel en de toekomst te voorspellen was, ruimtes die nu onverwacht te klein en te eng geworden zijn voor de massale toestroom van verse leerlingen, hun aantallen zijn niet meer bij te benen, vanwaar komen ze eigenlijk? Nee, nee, niet uit de lucht, wél van een ongebreidelde voortplantingsdrift van onze nieuwe medemensen. Vroeger ongekend, onbestaand, ongeweten. Schoolgebouwen werden vroeger op maat gemaakt van de te verwachten populatie, dat kon perfect, dat kwam altijd uit. Nu is niets meer te plannen, niets meer te voorzien, niets meer te voorspellen... Plotseling zijn er scholen met plaatstekort, anderen moeten kinderen bijeen zetten, veel te dicht bijeen, misschien wel een opeenstapeling in de hoogte?... Waar gaat het heen?... Ik ben benieuwd hoe ze het Capaciteitsprobleem gaan aanpakken als de centjes op zijn?... Ze kunnen toch niet éindeloos scholen bijbouwen?!... Of ze moesten onbeschaamd alle rusthuizen gaan inpalmen? Of alle kerken? Of voetbalcantines? Of leegstaande huizen?...
Hamont, een rustig dorpje bovenaan in Limburg. Het dorpspleintje kende geen afgebakende parkeerplaatsen, geen parkeerautomaten, geen parkeerschijven nodig, geen verkeersdrempels, geen regeltjes, niets, en toch bolde de hele samenleving daar als vanzelf. De dorpelingen keken wel even verwonderd naar enkele zeldzame hoofddoekgevallen, als bezienswaardigheden, als vergissingen van de natuur, als uitlopers van een of ander mensenras, als verschoppelingen van de maatschappij... De verwondering van de dorpelingen was kortstondig en daarna ging iedereen weer zijn eigen weg.
Het dorpspleintje telde wel vier verschillende banken, en zelfs twee apothekers. Een opticien, een kapper en een bakker verdienden er ook hun brood. En natuurlijk was er de kerk en zijn kerktoren waaronder heel wat meningsverschillen en andere onenigheden opgelost werden. En na de misviering waren er maar twee stappen nodig naar taverne 'Forum', het centrale pronkstuk van het hele marktplein.
Jarenlang, dag in dag uit, kwam er een groepje asielzoekers genieten van een kopje koffie in 'Forum', waar cafébazin Nicole even haar voorhoofd fronste wanneer de vreemde mannen binnenkwamen. Maar voor de rest bediende ze hen even keurig als de trouwe klanten aan de toog en aan de tafeltjes. Het was de tijd dat een tas koffie 45 frank kostte, en een Westmalletripel 65 frank.
De klanten van taverne Forum luisterden met verbazing naar het vreemde taaltje van de mannen, iets Oost-Europeesachtigs of zo. Verbazing omdat ze in hun vertrouwde omgeving geen 'indringers' gewend waren... Bij het binnenkomen gingen de vreemde mannen regelrecht naar een tafeltje in de hoek, zonder iemand te groeten. Ze gedroegen zich opvallend, maar niet luidruchtig, en waren altijd druk bezig met uitvoerige telefoongesprekken. Atijd een gsm tegen hun oor, alsof ze zo geboren waren. Een louche aangelegenheid! Zeker wanneer ze buiten op het marktplein aan het onderhandelen waren met chauffeurs van Franse auto's, je kon niet naast de opzichtige Franse nummerplaten kijken. En wanneer ze daarmee klaar waren, nog even een gsm-pje naar wie weet, en dan in een slentergangetje naar hun volgende bestemming. Zo ging dat haast elke dag. Activiteiten die tijd én geld kostten, een doorsnee werkman zou dit niet kunnen betalen, en ook niet de tijd voor hebben...
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat nu precies de bedoeling was van de ADHD-medicatie 'rilatine'. Om als gedrogeerde beter te kunnen presteren op school? Leerpilletjes slikken om rustiger en aandachtiger te kunnen studeren?... Hoe kwam het dan dat de rapportcijfers van ADHD'ertjes nooit verbeterden? En waarom verbeterden hun prestaties in de klas nooit?
Een onderzoek naar het verband tussen rilatinegebruik en schoolprestaties is mij niet bekend, maar ik hoef me enkel te baseren op de leerlingen met het zogezegde ADHD die ik in diverse scholen opvolgde, om te kunnen besluiten dat hun schoolse vorderingen niét verbeterden door rilatinegebruik. Studiehouding en gedrag verbeterden wel, en ouders en leerkrachten mochten even op adem komen, ze hoefden ook niet meteen een opvoedingsstrategietje te bedenken om aandachts- en concentratiestoornissen aan te pakken. De opvoeders gingen dus vrijuit.
In het lyceum hanteerde de directeur een lijstje van probleemleerlingen om te bespreken tijdens de vergaderingen. Op dat lijstje stonden ook de namen van rilatinegebruikertjes die hardnekkig op dat lijstje bleven staan, ze waren er niet weg te slaan, niet zozeer omwille van gedragsproblemen, maar wel door onvoldoende leerprestaties.
ADHD heeft niet altijd bestaan. Op een mooie ochtend werd ik wakker en het was er. Uit het niets. Ineens. Onverwachts. Aanvankelijk meende ik iets gemist te hebben, voelde me schuldig om mijn onwetendheid over het ADHD-fenomeen en de daarbij horende rilatinemedicatie. Maar ik had echt niets gemist, aan mijn bijscholing mankeerde er niets. Achteraf bleek dat ADHD werd uitgevonden als nieuwe 'ziekte' om die te kunnen linken aan de rilatinepil. In de jaren 90 heb ik ADHD een rage zien worden, ik heb ADHD zien hypen, ik heb de verering van de rilatinepil euforische vormen zien aannemen. Rilatine kwam op mij over als een legale drug voor hyperactieve en onaandachtige leerlingen. En in mijn opleiding bracht de professor rilatine in verband met psychische stoornissen!
CLB'ers, als uitgehongerde en op sensatie beluste aasgieren, wierpen zich gretig op het ADHD-probleem in de scholen. Ze hielden informele gesprekjes met ouders en leerkrachten, deden willekeurige observaties en vaststellingen, lichtzinnig en amateuristisch, om uiteindelijk argeloze moedertjes naar de huisarts te verwijzen om de wonderpil 'rilatine' te halen. Ik heb het eerder al eens gehad over 'het nattevingerwerk van CLB'ers' (5.9.14) die er in slaagden om ADHD-diagnoses uit hun duim te zuigen, zoals kaartlegsters en paragnosten ook tewerk gaan, of zoals louche zigeunermadammen in kermiskraampjes zitten te turen in glazen bollen of andere schemerige toestanden...
Apotheker Haesbrouck: "ADHD is een verzonnen aandoening waarvoor geen neurologische diagnosecriteria bestaan. Een verzonnen ziekte, omdat een ziekte voorgewend moest worden om een toxicomanie te mogen instellen. Verzonnen om van rilatine als psychoticum een kaskraker te maken. In rilatine zit de chemische stof methylfedinaat die onder de opiumwetgeving valt, daarom is rilatine schadelijk, het verwoest zenuwstelsels van kinderen, het doet controleverlies over het gedrag ontstaan, agressief gedrag dat dan weer bijgestuurd moet worden door antipsychotica, En door deze winstgevende bipolariteit zwijgt de medische wetenschap over het werkingsmechanisme van rilatine."
Oké Jos, ik zal eens iets proberen te vertellen over een verontrustende tendens van de laatste jaren in de Vlaamse onderwijswereld, en in het bijzonder in het kleuteronderwijs. Het 'kabbelende gangetje' in Limburg, vergeet het maar, kleutertjes blijven uit alle hoeken en omstreken tevoorschijn komen, alsof ze in de lucht hangen, klaar om met z'n allen naar beneden te nevelen en zich te verspreiden als iets ongrijpbaars, een niet te controleren natuurfenomeen zoals we nooit voorheen kenden. We kenden alleen maar een georganiseerde uitgestippelde samenleving met gezinsplanning en geboortebeperking. Die zekerheden zijn verdwenen om plaats te maken voor een chaotische en onoverzichtelijke wildgroei aan verse medeburgertjes.
Elk jaar worden er alarmerende stijgingen vastgesteld van het aantal scholieren. Een wereldvreemde vriendin begreep me niet: "Iedereen heeft toch maar 1 of 2 kindjes?"... De uit de hand lopende aantallen zijn niet meer bij te benen zijn, de curven stijgen tot hoog in de lucht en nog verder tot in het heelal. De onderwijswereld kan de overproductie van kindjes van onze productieve medemensen niet meer aan. In de landbouwsector zouden ze er korte metten mee maken met het teveel aan producten...
Capaciteitsproblemen in de scholen! Nog een geluk dat het aantal spijbelende kleuters stijgt, en het aantal niet-ingeschrevenen eveneens. Stel nu eens dat ALLE kleuters naar school zouden komen, dan barsten alle Vlaamse kleuterklassen uit hun voegen. Op zolderkamers en in kelders moet onderkomen gezocht worden, op daken en in regengoten, in kolenhokjes, in berghokken, op straten en pleinen, in tenten en barakken, in containers en garageboxen... en toch zal er nooit, NOOIT, ruimte genoeg zijn, ook niet om te ademen, als die tendens van wildgroei zich voortzet.
1 op 4 Limburgers is van vreemde afkomst. In Brussel en grote steden ligt dat aantal natuurlijk hoger, en landelijke gebieden tellen wellicht iets minder vreemde afkomstigen. Recent las ik dat "1 0p 7 Belgen van vreemde afkomst is" en dat het aantal vreemdelingen in ons land is blijven stijgen sinds 2002. "Blijven stijgen"?... Vroeger verklaarde de overheid in een schrijven aan scholen en aan hulpverleners dat wij met een vooroordeel geplaagd zitten als we denken dat er meer en meer buitenlanders hier binnenkomen... Om ons te plagen, om ons te susen, om ons te misleiden... om ons wijs te maken dat we oerdom zijn als we denken dat er meer vreemdelingen hier gaan aanstranden!...
Uit cijfers van Leerlingentellingen van 2012, 2013 en 2014 blijkt dat het leeuwenaandeel van alle kleuters in het Brussels gewest woont, dat de niet-westerse kleuters talrijker zijn dan de westerlingen, en dat de anderstalige kleuters talrijker zijn dan de Nederlandstaligen. Er is niet alleen een stijging van kleuters met een vreemde culturele achtergrond en anderstaligheid, maar tevens een dáling van westers gecultureerden en Nederlandstaligen... De kloof wordt dus steeds groter: meer concentraties in Brussel en grote steden, meer niet-westerse invloeden, meer anderstaligheid.
Er breken slechte tijden aan voor heterofielen! Zij zullen in de verdrukking geraken en in de vernieling ook nog. Gediscrimineerd en verguisd zullen ze worden... Een gezonde normale seksuele voorkeur telt niet meer mee, het is te alledaags. Extremiteiten en perverse voorkeuren moeten het zijn, die komen op tv. Hoe onnatuurlijker, hoe liever...
Het onderwijstijdschrift Klasse wil de stereotiepe hetero-norm in de schoolomgeving aanpakken. Het taboe rond homoseksulaiteit en transgenders moet doorbroken worden, zeggen ze, omdat transgender- en holebi-jongeren zich beter voelen als er in de school informatie aanwezig is over hun geaardheid...
Dat was het berichtje dat ik onlangs in de krant las, over complexe gendertoestanden, een lesje over: "Hoe breng ik jonge kinderen in de war?". Ik wist meteen dat ze zich lieten inspireren door een vroegere actie van Pascal Smet die de "seksuele geaardheid bespreekbaar wilde maken in school", om discriminatie wegens seksuele geaardheid te bestrijden.
Homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders, transseksuelen, en nog zoveel andere seksueel geperverteerden... het moet allemaal kunnen, het moet allemaal bespreekbaar worden. Allemaal moeten ze uit de kast komen... En dan vraag ik me af, hoe zijn ze d'r in geraakt? Waarom zijn ze d'r zolang in blijven zitten? En waarom willen ze nu met luid tromgeroffel en klaroengeschal er allen samen naar buiten stormen, uit die kast... Om wat te doen? Om hun 'anders-zijn' te delen met jan-en-alleman? Zonder discretie?
De reclame rond de eindeloze variëteiten tussen 'jongen' en 'meisje' doet de heterofiel wankelen op zijn voetstuk. De heterofiel vraagt zich af of hij nog wel normaal is. Hetero's komen niet meer aan bod. Op televisie lijkt het of iedereen op zijn eigen geslacht valt, in bed duikt met seksegenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort...
Pascal Smet: "Homo zijn is geen keuze, het is wat je bent."... Ik protesteer. Voor homoseksualiteit kan je wél kiezen. Als hetero geboren, is het mogelijk om je daarna als 'selfmade-homo' te manifesteren gedurende je hele leven. Dat is mogelijk, en het homo-zijn is dan een bewuste keuze, en dus is homo dan niét wat je echt bent... Selfmade-homo's bestaan echt!
Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum: "In vijf jaar tijd is het aantal Vlamingen dat mensen met een migratieachtergrond niet vertrouwt gestegen van 28 naar 40%. Een gevaarlijke tendens."
Zeg eens Wouter, er moet toch een reden zijn voor dat wantrouwen?!
Het spijbelprobleem is weer eens actueel. Onderwijsminister Hilde Crevits wordt geconfronteerd met een erfenis van alle vorige onderwijs ministers en in het bijzonder van Pascal Smet die met roze brillen en zondagse handschoenen het probleem aanpakte.
Men zoekt nu naar oorzaken van de stijging van problematische afwezigheden.
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw vertellen.
Laks spijbelbeleid
Pascal Smet stuurde in 2013 meer dan 10.000 (!) waarschuwingsbrieven naar ouders van hardnekkige spijbelaars. En in 2014 herhaalde hij hetzelfde scenario. Hij tikte de ouders persoonlijk op de vingers door hen te wijzen op het slechte schoolgedrag en dreigde met een intrekking van de studietoelage.
Ik denk niet dat ouders van spijbelaars geschrokken zijn van de waarschuwingsbrieven van de minister. Als ze durven toelaten dat hun kinderen overal rondhangen behalve in het klaslokaal, dan zijn ze wel erger gewend. Een waarschuwingsbrief schampt af op hen.
Spijbelpopulatie
Uit ervaring weet ik dat de spijbelpopulatie oververtegenwoordigd is door allochtonen, maar hierover wordt steeds gezwegen, alsof onze eigen Vlaamse kinderen massaal spijbelen, alsof alles wat spijbelt blank en Vlaams is. Media verzwijgen bewust de etnische afkomst van spijbelaars. Daarom zal ik nu eens uitdrukkelijk herhalen dat onwettige afwezigheden in hoofdzaak een allochtonenprobleem is. Het is bekend dat ze een eigen geweten hebben, gekneed door een andere cultuur en andere opvattingen over 'samen-leven'. Maar volgens ónze normen missen ze plichtsbewustzijn, hebben ze onvoldoende respect voor onze regels en voorschriften. Ouders van spijbelaars minachten het onderwijs, minachten de inspanningen van leerkrachten, zien niet in dat onderwijs de voorbereiding is op een succesvol volwassen leven.
Als Vlaamse ouders hun kinderen een paar dagen van school houden om vroeger op vakantie te kunnen vertrekken, haalt dat krantenkoppen en uitvoerige nieuwsitems, plus een interview met de onderwijsminister. In geuren en kleuren herhaalt zich het verslag over 'de spijbelende Vlaming'. 'Eigen volk eerst' in de nieuwsberichten, maar dan alleen om het in een negatief daglicht te stellen. Het chronisch spijbelen van onze vreemde maatschappijgenoten blijft echter onopvallend en wordt het liefst ver weggestopt achter 'aanpassingsmoeilijkheden' of 'mislukte integratiepogingen', en nog zowat van die slappe excuusjes om vreemdelingen te verdedigen en hun fout gedrag goed te praten. En liefst ook nog om ons te wijzen op ons gebrek aan verdraagzaamheid.
Aanpak spijbelproblematiek
Ik heb gezien hoe er een mouw gepast werd aan chronisch spijbelgedrag. Scholen en CLB's waren daar erg bedreven in, in het camoufleren van onwettige afwezigheden. Ook nu zullen ze zoals vroeger wel alles uit de kast halen om te verhinderen dat er financiële schade geleden zal worden. Zeker omdat er zoveel allochtone gezinnen bij betrokken zijn.
Waarschuwen, dreigen, tolerante gesprekjes... het haalt allemaal niets uit, die zachte aanpak. Het spijbelprobleem verankert zich in eindeloze gesprekken en waarschuwingen, in dreigementen die nooit uitgevoerd worden... Wanneer komen er eens eindelijke harde straffen, nietsontzienende sancties, wanneer krijgen we een onderwijsminister met haar op de tanden, die niet schriftelijk communiceert met ouders maar onmiddellijk ingrijpt, harteloos en meedogenloos, met een aanpak die vruchten afwerpt?!
De spijbelproblematiek zal in de toekomst escaleren en gigantische vormen aannemen. Excessen bij onze nieuwe medemensen zijn er niet alleen op gebied van spijbelen, hun hele leefpatroon is doordrenkt van afwijkende gewoonten en rariteiten waarvan wij vinden dat ze niet passen bij ons en onze cultuur.
Ik stel voor dat de schoolplicht onverbiddelijk gekoppeld wordt aan kindergeld, leeflonen, studietoelagen en alle andere financiële voordelen, hun portemonnee is de zwakke plek van allochtone ouders. Schoolbezoek moet genadeloos en krachtdadig afgedwongen worden!
Spijbelbegeleiding
Ik heb vroeger geen enkel spijbelactieplan weten werken, simpel omdat de klemtoon lag op 'begeleiding', en niet op 'straffen'. Alle begeleidingsmaatregelen waren veel te vriendelijk, veel te voorzichtig, veel te braaf. Het woord 'begeleiding' wijst zelf al op een zachte aanpak van de overtreders die alleen maar naar school komen als ze zin hebben, of als er op straat niets te beleven valt. Hoe komt het toch dat dit nonchalante en gewetenloze plichtsbesef eigen is aan allochtonen? Hoort het bij hun cultuur of bij hun verwrongen denkpatroon, of worden ze zo geboren, als potentiële delinquenten met afwijkend gedrag? Het is een werkelijkheid waar niet naast gekeken kan worden: met de komst van migrantenleerlingen nam de spijbelproblematiek reusachtige vormen aan. 'Zomaar niet naar school komen', een fenomeen dat ongekend was toen onze Vlaamse scholen nog egaal roomblank gekleurd waren.
Vriendelijke gesprekjes met hardnekkige spijbelaars en hun ouders, zeuren over onwettige afwezigheden... het diende allemaal als dekmantel om spijbelaars te beschermen tegen gerechtelijke stappen, tegen inhouding van kindergeld, tegen ontzegging van studietoelagen, tegen het verdacht maken van ouders. Spijbelaars die zich lieten 'begeleiden' waren beschermd tegen eventuele harde sancties van buitenaf, ze waren onschendbaar, men kon hen niks maken. En ondertussen bleven hun afwezigheden zich opstapelen...
Vroeger heeft Lieve leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte. Dat was in een nonnenschool waar het Maria-grotje centraal stond op de speelplaats en waar weeskindjes liefdevol opgevangen werden in het klooster, het nonnenklooster was hun thuis.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden en verteerd. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en teksten. De allereerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Lieve was toen zes jaar.
Op die eerste bladzijde van het leesboekje stonden de woorden : "jas-get-lip-ton-put-raap-veer-wiel-zool-muur-vijf", en elk woordje werd geïllustreerd door een ouderwets prentje. Natuurlijk niet zo gesofisticeerd als in de hedendaagse didactiek, maar het oude boekje met zijn eerste woordjes maakte toen een beklijvende indruk op me, als beginnend lezertje. Het was de tijd van het belangrijke vak 'Schoonschrift', en van de Lei en de Griffel en de Spons.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Zij stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar begon ik nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, die nooit naar het toilet moesten. Als wezens die in het kolenhok betrapt werden met den kolenboer. Goestinkjes komen altijd naar boven, ook bij nonnetjes.
In de 'bewaarschool' was er de rondborstige juffrouw Bollen, ongehuwd - dat moest toen zo - en dan krijgt een 6-jarige plotsklaps in het eerste studiejaar te maken met een wezen dat helemaal verpakt en vermomd is...
Mijn volgende studiejaren hebben veel goedgemaakt. Lieve mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en haar rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!...
Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen.
Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouwineens verwonderd opzij om te ontdekken, dat ze haar man nergens meer zag.
Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad.
Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken. Toen ze het gevonden had, belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was.
Haar man antwoordde kalm: "Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nogwaar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen. Maar ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen".
De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilenen terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: "Ja, diejuwelierszaak herinner ik me zeker nog".
Ik zal toch eens mijn brievenbus moeten ledigen, dacht ik zonet. En zoals elke maandag lag er het reclameblaadje van den Aldi erin, plus nog een onopvallend pamfletje over de Nationale Actiedag Tegen Woninginbraak. "1 dag niet": op 11 december 2014 zal er 1 dag zijn zonder woninginbraken... Alsof inbrekers op die dag gaan thuisblijven.
"... Elke dag vinden er in België meer dan 200 inbraken plaats. Dat moeten we een halt toeroepen. Gezinnen, buren, vrienden, verenigingen, scholen, politie, overheden... samen kunnen we er wat aan doen!... Maak van je huis, straat en wijk een veilige plek. Wat kan jij doen?"... En dan volgen er een aantal tips en adviezen voor de bewoners om ongewenst bezoek te weren.
En ik bleef maar zoeken op het pamfletje, maar nergens kon ik iets bespeuren over: "En zo gaat de overheid de dieven pakken!".
Boosaardige mensen uit het verleden doemen soms op in mijn geheugen, naar aanleiding van een film of een nieuwsberichtje verschijnen ze in mijn gedachten en mijmeringen. Vandaag was het de beurt aan verpleegster L.D., werkzaam in het atheneum van directeur Blauwbaard. Een ideale werkplek, want ze hield van alles wat vreemd en uitheems was.
'Wolven in schaapsvacht', boosaardige etterende kankergezwellen, door en door slechte mensen die zich onschuldig voordoen, ze zijn zeldzaam, de 'EVILS'. En toch dwalen ze rond in ieder milieu en in alle lagen van de bevolking. Ze zijn niet te herkennen, ze zijn vermomd als schapen, en zo kunnen ze hun slag thuishalen. Ze traumatiseren, en dan is het te laat... Wolfsklemmen zouden we op zak moeten hebben!... En het liefst ook nog een blog dat bevrijdt van alle kwaadaardigheid uit het verleden.
Roodkapje liet zich misleiden door de boze wolf die ze in het bos tegenkwam. Omdat de wolf vriendelijk was, praatte Roodkapje onbevreesd met hem, zonder te weten dat het een kwaadaardig beest was. Hans en Grietje lieten zich ook misleiden door de gemene toverheks die zich voordeed als een vriendelijk oud vrouwtje. De kinderen mochten smullen van het peperkoekenhuisje zoveel ze wilden, en daarna kregen ze een warm bedje. Toén voerde de toverheks haar snode plannen uit... Sprookjes lopen goed af, maar in het echt is er altijd een dramatisch einde.
Terug naar verpleegster L.D. Zij was een vriendinnetje van Horbert. Samen verzonnen ze valstrikken om collega's in de fout te laten gaan. L.D. spande haar netten door zich in te leven in haar slachtoffer, door zich op gelijke golflengte af te stellen. Ze stelde zich sociaal voelend op, was bereid tot hulpverlening, toverde tranen van medeleven in haar ogen, en toen kreeg ze vrije toegang tot het gevoelsleven van haar 'slachtoffer' dat overging tot bekentenissen, dat zich geheimen en intimiteiten liet ontfutselen...
Koreaanse wetenschappers onderzochten het verband tussen de lengte van de vingers en de grootte van de penis. De wijs- en ringvinger van de rechterhand werden gemeten langs de kant van de handpalm met een speciaal meetinstrument dat tot op 0,01 mm juist meet. De 'proefkonijnen' moesten onder narcose gebracht worden, zodat hun lid uitgerekt kon worden. Om alle subjectiviteit uit te sluiten was er één apart team om de vingers te meten en één om de penis te meten.
De onderzoekers ontdekten dat de verhouding tussen de twee vingers een betrouwbare indicatie gaf over de lengte van de gestrekte penis. Mannen met een kleine vingerverhouding maakten meer kans op een langere penis. Met andere woorden: hoe dichter de lengte van ring- en wijsvinger bij elkaar komen, hoe groter de penis. De lichaamslengte van de man en zijn vingerlengtes doen er niet toe, wél de verhouding tussen de twee vingers.
Het wetenschapsteam maakte een link naar een ander onderzoek over de verhouding tussen lichaamslengte en de aanwezigheid van testosteron in het embryo. Veel testosteron leidt meestal tot lange mensen. En nu weten we dus dat het ook "verantwoordelijk is voor zowel de lagere vingerlengteverhouding als de hogere penislengte".
Lieve heeft haar ring- en wijsvinger gemeten, maar met die uitslag kan ze niets aanvangen...
Vandaag over 'Kopvodden' en de bedreiging van de islam voor onze samenleving: http://blog.seniorennet.be/rechts. "... En: "Er zijn nog zekerheden in het leven: de islam zal onze cultuur blijven tarten en onze samenleving voortdurend op de proef stellen..." (Vlaams Belang).
Minister Crevits stelde een brief op naar aanleiding van het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Ze zei dat het verbod op levensbeschouwelijke kentekens tot de autonomie van de onderwijsinstellingen behoort en dat ze er zich niet mee ging moeien... Oei!
"De omzendbrief van Hilde Crevits over religieuze kentekens kan een einde maken aan de discriminatie van moslimmeisjes of leerlingen uit andere gemeenschappen". Dat is het antwoord van het Minderhedenforum op de brief die de Vlaamse minister van Onderwijs aangekondigde over het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum, is een rasechte neger, terwijl zijn naam vertrouwd-Vlaams klinkt. Oppassen geblazen dus met wolven in schaapsvacht. Zijn betoog vervolgt: "Wordt de hoofddoek niet uit de school geweerd, dan erkent de minister interculturaliteit als een gegeven en niet langer als een probleem. Het is een goede stap in de richting naar respect voor alle gemeenschappen in ons land."
Het woord 'Respect' is gevallen. En daarmee wil ik graag nog eens mijn gedacht zeggen over moslimmeisjes die zich op school willen doen gelden, zich willen manifesteren om zich bewust te onderscheiden van hun Vlaamse klasgenootjes. Zij tonen met hun vreemde klederdracht niet het minste respect voor de school die hen liefdevol opgevangen heeft, zij tonen geen respect voor hun leerkrachten en medeleerlingen, met hun andersgeaarde klederdracht.
Graag zou ik 'de hoofddoek als religieus symbool' willen ontzenuwen. Een hoofddoek als een kledingstuk van een vreemde bevolkingsgroep, van andersgecultureerden. En als we dan nog eens kunnen aantonen dat de islam als godsdienst niets voorstelt, en eerder een politieke beweging is met een pathologisch karakter, dan stort de mythe van de hoofddoek als religieus symbool als een kaartenhuisje in elkaar.
Een hoofddoek IS helemaal geen symbool, en heeft nog minder iets met religie te maken. Het is een ordinair exotisch kledingstuk dat verheven wordt tot Symbool... Symbool waarvan? Van de islam? Het is een uitvinding om de islam te promoten in de westerse samenleving. Het is een verzinsel om het gebrek aan integratiebereidheid te verdoezelen... Waar is de tijd dat er zo gehamerd werd op integratie van moslims, van allochtonen? Waar zijn de miljoenen en miljarden naartoe die in geldverslindende integratieprojecten gepompt werden?! Ja, waar is dat fortuin naartoe? Het moet tochérgens gebleven zijn?!
We zullen het decennialange gekrakeel over 'de hoofddoek' nooit winnen. In het begin toen er hier slechts een paar moslims rondliepen had men de eerste ziektesymptomen krachtdadig moeten bestrijden. Dat is niet gebeurd. Islamonderwijs en moslimpjes werden gekoesterd. Nu is het te laat. Het is een epidemie geworden en onze egotrippende politici zie ik niet in staat om hun verzoenende islamomhelzing vaarwel te zeggen.
Een Arabisch jongetje vraagt aan zijn vader: “Waarom heb je zo’n gekke hoed?" Z’n vader zegt, ” Hoezo?, het is een 'chechia'’en die beschermt mijn hoofd tegen de zon in de woestijn.”
"En wat is dat voor een rare jurk die je draagt?" vraagt de jongen.
Vader zegt “Dat is een 'djbellah' want in de woestijn is het erg heet en die houdt ons lijf koel."
De zoon vraagt, "En hoe zit het met die lelijke schoenen aan je voeten?
Zijn vader antwoordt, "Dat zijn mijn 'babouches", die mijn voeten beschermen tegen het hete woestijnzand.”
"Nou Pap, vertel mij dan eens," vult de jongen aan."Ja mijn zoon?"
"Waarom draag je dan al die rotzooi, terwijl je al jaren in Antwerpen woont?"
Henriette Smulders, bijgenaamd Jetje, was bediende in het PMS-centrum van de jaren 70, onder het regime van de Oude Baas. Het PMS-centrum was gevestigd in een deftig herenhuis op de Luikersteenweg in Hasselt. Dat was toen tegenover de Touring Wegenhulp.
Jetje had haar kantoor vlakbij de hoofdingang van het statige gebouw. Zij zat er altijd, alsof ze nooit van haar stoel opstond om te gaan slapen of te eten. 's Morgens groette ze iedereen, en 's avonds wuifde ze iedereen uit. Haar deur stond altijd open en niemand kon ongezien passeren. Altijd had ze alles gezien. Vooral de laatkomers en vroegvertrekkers hield ze in de gaten. Toch was ze altijd vriendelijk voor iedereen, altijd glimlachte ze... Een wolf in schaapsvacht kan dat ook.
Jetje ontving graag mijn collega's in haar kotje. Haar bureau was als een biechtstoel. Daar werden pikante geheimen uitgewisseld die vervolgens doorverteld werden aan de volgende bezoekers of aan andere nieuwsgierigen, zonder respect voor iemands persoonlijke leven.
Nicole G. was een vaste klant in de biechtstoel van Jetje. Beiden wisselden delicate gegevens uit over collega's, schooldirecties, leerkrachten... Iedereen is er al over de tong gegaan. Op een fluistertoon deden ze hun verhalen over vertrouwelijke aangelegenheden uit iemands persoonlijke leven. Toevallige voorbijgangers zagen door de deuropening een kwaadaardig duo dat, gedreven door afgunst en nijd, slachtoffers door het slijk sleurde. De roddelcampagnes eindigden toen het oude gebouw gerenoveerd werd. Jetje verdween, Nicole verdween, het roddelkotje verdween. En zo werd een pijnlijk hoofdstuk afgesloten uit het vroegere PMS-gebeuren.
