De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
17-11-2015
Over gesloten Grenzen en Poorten
De school van directeur Appelboom was een hemel op aarde. Appelboom liet geen vreemde indringers binnen in zijn school, alleen maar kinderen van eigen bodem. De appelgaard was er toch ook alleen maar voor Adam en Eva en hun nakomelingen? Voor niemand anders. Vreemde snuiters hoorden er niet thuis.
Ook de hemelgrenzen worden bewaakt door Sinte Pieter die met riek en schotkanon de hemelse eigenheden in bescherming neemt. Hij heeft de aardse chaos zien aankomen, hij zag overal grensopeningen. Hij zag Europa zo lek als een zeef, overal gaten en kieren en spleten waarlangs vreemd gespuis zich binnenwurmt op zoek naar een luilekker leventje. En dat alles geregisseerd door onze leiders die niets liever willen dan onze teloorgang en vreemde overheersing.
Sinte Pieter, als hemelse grensbewaker, had geen paraplu achter zijn hemelpoort staan, zoals Lieve achter haar voordeur eentje heeft staan om ongewenst bezoek af te wimpelen, een paraplu met een agressieve punt nog wel. Ik heb geen geslachtsloze engelen zoals die Sinte Pieter bijstaan om duivelse bezoekers terug te katapulteren naar de hel.
December 2014. En dan zijn er criminele organisaties als Amnesty International en nog zo van die ontaarde mensenrechtenclubjes die ons land willen overstelpen met ongedierte, met ziektes en ondeugden, ze willen ons verplichten om Syrische vluchtelingen op te vangen, niet een paar honderd, maar wel 1.800 ineens. Dat was vorig jaar overrompelend nieuws voor Francken die 'slechts' 225 Syrische vluchtelingen wou opvangen. Hoe het afgelopen is weet ik niet, Francken zal wel instemmend alle Syriërs naar hier gehaald hebben om de opdringerige organisaties mild te stemmen. Wat zijn eigen bevolking erover dacht kon hem geen barst schelen.
September 2013. Joëlle Milquet zei op dwingende toon dat ons land Syrische vluchtelingen moet helpen: "België heeft plaats om 4.400 Syriërs op te vangen". Toen dacht ik nog bij mezelf: België geraakt overvol. De halve wereld wilt hier wonen. Is er hier echt wel plaats en geld genoeg? Milquet had het gezegd, er is nog plaats over voor 4.400 man. Ik geloofde nooit dat Milquet zo menslievend was, daar moest iets anders achter gezeten hebben.
Iedereen die de opvang van vreemdelingen propageert, zou vervolgd moeten worden. Onze samenleving is er voor ons alleen en die hoeven we niet te delen met anderen die zonder bagage hier komen aanstranden en niets te bieden hebben, totaal niets bij zich hebben om ons te verrijken. Wij zijn rijk op onszelf. Het kan niet rijker. We hebben onze samenleving zélf en alleen opgebouwd, zonder medewerking van vreemdelingen die alleen maar willen profiteren van een kant-en- klare maatschappij die ineengeknutseld werd door eigen noeste arbeiders... Om dan onze zorgvuldig opgebouwde welvaart in rook te zien opgaan?...
"Uw dochter 12 jaar? Dan is ze voor een vluchteling gebruiksklaar". Met deze slogan protesteerden de inwoners van het Nederlandse Steenbergen tegen de opvang van 200 tot 300 asielzoekers.
Met teksten als ‘Geen azc in Steenbergen’ kon de politie leven. Maar de spreuk ‘Uw dochter 12 jaar? Dan is ze voor een vluchteling gebruiksklaar’ werd als een belediging beschouwd. Net zoals de zin: ‘Europe is no zoo, monkeys go home (Europa is geen dierentuin, apen naar huis, red.).’ In overleg met de officier van justitie hebben agenten die in beslag genomen.
De tekst op het spandoek, een belediging? En de overrompeling van de inwoners van Steenbergen door een massa nieuwkomers, is dat geen belediging voor het eigen volk?
Gisteravond eindigde ik met te wijzen op verschillende variëteiten van moslims. In de dierenwereld bestaan die ook. Ik baseer me nu op mijn ervaringen met islamlessen.
Ik had het over soorten moslims die in verschillende graden het extremisme in zich meedragen, terwijl allen de Koran en Allah-verering gemeenschappelijk hebben. In de moslimgemeenschap zijn de 'gematigden' nodig om de 'extremen' hun werk te kunnen laten uitvoeren. De 'zwakke' moslim als buffer voor de 'harde'. En tussen beiden beweegt zich een hele waaier van verschillende intensiteiten van het moslimwezen.
Illustratie: een klas met moslimleerlingen onder regie van een islamleraar, op handen gedragen door leerkrachten die het liefst een standbeeld van de islamleraar aan de schoolpoort wilden oprichten. In zo'n klas functioneren de zwakkeren als bliksemafleider om aan de sterkeren een uitlaatklep voor hun destructieve neigingen te geven.
Het vervolg van Charlie
Begin dit jaar heette iedereen plotseling Charlie, om te protesteren tegen terreur. Niét tegen de islam, want de massa geloofde nog altijd in een islam zonder terreur.
Sinds de Charlie-history - een momentgebeuren in het teken van verdraagzaamheid en solidariteit - viel alles weer in z'n oude plooi. Gedreven door angst voor nog meer terrorisme stelden we ons tolerant op tegenover de pathologische islam en zijn knotsgekke aanhangers. En zo gaven we de moslims nieuwe ademruimte voor nog meer terreurdaden. Ze krijgen het in Brussel telkens weer klaar om onze weerstand tegenover de islam neer te sabelen, om ons willoos over te leveren aan een samenleving met moslims.
Ik herinner me nog dat de toenmalige onderwijsminister Smet voorstelde om de inspectie in te schakelen om radicale islamleraars te controleren. Radicale islamleraars! We hebben er niets meer over mogen vernemen.
En Lieven Boeve, baas Katholiek Onderwijs, maakte het helemaal bont met zijn voorstel om meer moslimleerkrachten voor de klas te zetten.
Een even grote miskleun kwam van Liesbeth Homans om Syriëstrijders hun zeg te laten doen in de scholen.
Zeg, zo kan ik ook minister spelen hoor.
De Lieviaanse oplossing van het radicaliseringsprobleem
Ik heb nooit de plaats van de islam in ons traditionele onderwijs begrepen. Mijn intuïtie vertelde me over onheilspellende dingen die boven onze westerse hoofden hingen.
Ik vind dat het hele islamonderricht, inclusief islamleraars en moslimleerlingen, compleet afgeschaft moet worden. In elke islamles zitten radicale elementen. Het radicalisme zit verweven in islamonderricht, het is inherent aan aan élke vorm van lesgeven aan moslimleerlingen.
Daarom mogen er geen islamlessen meer zijn, alsof er geen islam bestaat, alsof er geen Allah bestaat. Islamleerkrachten hadden nooit ons onderwijs mogen binnendringen, zij zijn schuldig aan de mislukte integratie van moslimleerlingen in de normale leerlingenpopulatie, zij geven hen een buitenmaats zelfbewustzijn en zo worden moslimleerlingen een eind op weg geholpen naar een islamheerschappij.
Niet te geloven! Nu zegt premier Michel precies hetzelfde als waarmee vroeger de scholen om de oren geslagen werd: "De islam heeft niets te maken met terrorisme. De islam is een vreedzame godsdienst vol mededogen". De premier op de preekstoel. Hij deed ook een oproep tot verdraagzaamheid... Je moet maar durven na het Parijse drama.
Ik denk dat de premier de aanslag in Parijs gemist heeft ofwel een etmaal in coma gelegen heeft, anders deed ie zulke idiote uitspraken niet. Het lijkt er sterk op dat hij onze groeiende vijandige gevoelens jegens de islam wil afzwakken. Ja, hij neemt de moslims onder zijn vleugels. Eerdaags zullen er nog wel een aantal moskeeën erkend gaan worden.
Dat zag ik ook gebeuren begin jaren 90 toen de overheid ons trachtte te misleiden met holle kreten over verdraagzaamheid, en over de islam die vredelievend en verzoenend is, niet imperialistisch en perfect verenigbaar met onze samenleving. Het leek me een poging om de dreiging van het opkomende islamgeweld af te wenden. En nu heeft premier Michel na een kwart eeuw precies dezelfde zalvende woorden over de islam gebruikt. Een kopie dus.
We hebben de ondeugd binnengehaald. En dat begon al lang geleden. Op een uitgerolde rode loper, is het gevaar hier verwelkomd. Eindeloze processiegangers kwamen hier binnengewandeld alsof ze zich geroepen voelden, asielzoeker als roeping, moslim als roeping. Vroeger gingen mensen naar het klooster als ze zich geroepen voelden, nu immigreren ze naar Europa en willen daar alles veroveren, met geweld, zonder geweld. Hun enige streven is machtsuitbreiding. Een processie is 2 vooruit en 1 achteruit, maar ze zullen altijd dáár geraken waar ze willen zijn. Het is onafwendbaar, die processie. En op een of andere geheimzinnige manier worden ze daarbij geholpen door onze leiders, 'k weet niet hoe, maar ze krijgen steun van hier.
Wijzelf hebben hun terroristisch gedachtegoed gevoed en gesterkt. Alle dagen is het hier open-deur-dag. Alle dagen is het hier feest. Kom maar binnen lieve vreemdelingen. Hoe meer hoe liever. Wij hebben nog veel van jullie te leren, hoe we mensen een kopje kleiner moeten maken, hoe we vinger- en vliegensvlug met wapens moeten omgaan, hoe we westerse waarden moeten vernietigen...
Er bestaan geen 'goede' moslims, geen 'gematigde' moslims. Ze hebben allen in zich een zekere graad van moslim-zijn, de ene al iets meer dan de andere, maar ze hebben allen de Koran gemeenschappelijk en dat... is Het Kwade.
Enige tijd geleden plaatste ik op m'n blog een zoekprentje, ludiek bedoeld. Toen konden we er om lachen, maar in werkelijkheid zitten er op iedere aangemeerde boot vermomde vluchtelingen, schurken vermomd als vluchteling. En tussen alle opgeviste vluchtelingen uit het natte Middellandse Zeewater zijn er ook drenkelingen bij met slechte bedoelingen... en die over het water naar hier gewandeld hebben, die deugen ook al niet. En toch worden ze allemaal hier hartelijk onthaald. Krijgen ze allemaal gratis onderdak, en zakgeld waar vele gepensioneerden alleen maar van kunnen dromen. Gepensioneerden die hun hele leven lang gewerkt en ingeleverd hebben, moeten met minder rondkomen dan vele vluchtelingen die hier carte blanche belanden, zonder verleden, zonder intenties om hier te werken of om onze taal en cultuur te leren kennen. Waarom zouden ze? Het manna komt hen toch zomaar in hun schoot geworpen. De voorkeursbehandeling van deze 'overvallers' is echt wel historisch.
Misleidende tv-beelden
De media zijn deels schuldig aan de aanslagen omdat ze door hun sentimentele beelden onze waakzaamheid deden verslappen en we een fout beeld vormden van 'De Vluchteling'. Op vertederende tv-beelden zien we telkens vluchtende gezinnen, we zien hulpeloze moeders en kindjes die vluchten voor het geweld in hun thuisland. De tv liet ons zelden alleenstaande jongemannen zien die op zoek waren naar geluk, fortuinjagers en opportunisten hoorden niet bij de denkbeelden van linkse tv-mensen. In die zin zijn ook zij mede schuldig aan de IS-aanslagen.
Nu is het te laat, ze hebben zich al allemaal undercovered geïnfiltreerd in onze samenleving, dankzij het migrantvriendelijk openpoortenbeleid in ons land en in Europa. En nu maar afwachten waar de volgende aanslag gebeurt...
De Catastrofale Gevolgen van onze Naastenliefdepolitiek
Parijs is opgeschrikt door zelfmoordaanslagen: meer dan 120 doden en vele gewonden. "Grenzen zullen gesloten worden en tereureenheden worden ingeschakeld", zegt Hollande... Waar wachten andere landen op om al hun grenzen dicht te metselen? Jan Jambon (N-VA) spreekt enkel over verhoogde waakzaamheid, dreigingsniveau verhogen, blabla... maar geen woord over genzen sluiten.
Terwijl wij vredelievend en medemenselijk allerlei tuig en gespuis van over de hele wereld hier binnenhalen en hen ons comfortabel zitje afstaan in onze welvarende zorgvuldig opgebouwde samenleving, worden we van achteren door hen beschoten, in de rug... Door het terroristisch geboefte. Het leeft onder ons. Het is binnengehaald door onze leiders.
"Bemin uw naaste als uzelf'. Deze leuze moet verboden worden. We werden fout opgevoed. "L'Enfer c'est les autres", Sartre wist het al... Het is ons met de paplepel ingelepeld, onszelf wegcijferen ten koste van onszelf en ten voordele van 'De Vreemdeling', hoe vreemd en hoe misdadig die vreemdeling ook mag zijn, maar ons hart zouden we moeten blijven openstellen voor alles wat van ver en van over de Middellandse Zee komt. Die edelmoedigheid - onze eigen ondergang - is ons al decennialang opgedrongen en gepredikt vanuit de linkse hoek, door xenofielen en volksverraders, de vreemdelingenliefhebbers... Wanneer gaan déze misdadigers eens eindelijk gestraft worden?
Ik zal mezelf eens in het middelpunt van de belangstelling gaan stellen. En proberen iets kwijt te raken over wat me bezighoudt. Een hele klus voor een gesloten oesterschelp.
Vandaag is m'n dag aaneengeregen van tegenvallers.
Neen, het begon al van bij mijn geboorte, heel lang geleden, toen de verpleegsters in het 'moederhuis' in Hasselt mij verwisselden met een andere baby. Het kan niet anders want er zijn geen enkele raakpunten tussen mezelf en m'n familie, een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap enz. Een andere mogelijkheid is dat ik van een andere onbekende vader ben, een man van wie ik m'n eigenwijze karakter geëërfd heb, en ook mijn achterdocht jegens mijn medemensen... En zo kan ik blijven speculeren...
Ik ga nog éérder terug in de tijd. Toen ik als trage foetus in de baarmoeder van mijn moeder zat, helemaal niet gehaast om de uitweg naar buiten te zoeken, moet er iets fout gelopen zijn, er gebeurde iets vreselijks. Ik ben aan de navelstreng blijven bengelen totdat de dokter met een vlijmscherpe schaar mij scheidde van m'n moeder. Ze hebben me moeten tegenhouden want ik was al onderweg om opnieuw het warme nest in de baarmoeder op te zoeken. In haar veilige schoot wou ik voor altijd blijven zitten. Wegkruipen van de buitenwereld wou ik. Het geroezemoes in de kraamkamer beviel me niet. Dat was mijn allereerste trauma: de geboorte.
Ik begon dus met te vertellen dat m'n dag vandaag een aaneenschakeling was van allerlei tegenvallers, ontgoochelingen en zwartgallige gedachten.
De dag begon met een drama. Een hevige niesbui overviel me vlak nadat m'n mascara minutieus aangebracht was en ook de oogwallencrème ging de vernieling in. Toen mijn haren aan de beurt waren, liet m'n haardroger me in de steek. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, wees de weegschaal twee kg teveel aan. Ik hield het maar op een technisch defect, om mezelf te misleiden.
Daarna kreeg ik een nepmail van Telenet. Oplichters wezen me op een achterstallige betaling... dreigend en intimiderend. Onnozelaars.
En dat was nog niet alles... Vanmiddag scheen er een beneveld zonnetje en ik besloot om de laatste herfstblaadjes op te ruimen. Toen alles netjes op een grote hoop bijeengeharkt was, kwam er een hevige windvlaag aanwaaien die alle blaadjes weer in het rond strooide. En daarna begon het miezerig te regenen. O ellende...
Toch komt er morgen een nieuwe frisse dag waar ik hoopvol naar uitkijk.
De nieuwe film 'Black' schudde de gemoederen flink dooreen, verhitte gemoederen dus. Er braken relletjes uit in de filmzaal.
Gelukkig heet de film 'Black'. Stel u voor, een film met als titel 'White'... Er zou nogal wat opschudding geweest zijn bij onze zwarte medeburgers. Kleur- en tintgevoelig als ze zijn, en lichtgeraakt en heetgebakerd ook nog. Wat zijn wij blanken een tolerant en beschaafd volk... en toch is het nooit goed.
De film 'Black' gaat over jongerenbendes in Brussel. Zou de film ook vertellen over de laksheid van de politie toen vroeger in 1990 de eerste allochtone jeugdbendes van Brussel een openbare speelplaats maakten om hun misdadige instincten te kunnen botvieren? 'Kattenkwaad' werd het genoemd en de ontspoorde jongeren moesten het rechte pad nog vinden, blabla, en het komt in orde, de politie heeft alles onder controle... werd ons toen sussend wijsgemaakt.
Sindsdien blijven berichten binnendruppelen in de stijl van: "Bloedige oorlog tussen zwarte stadsbendes, Geweld tussen Afrikaanse bendes escaleert"... Dat komt ervan als jeugdige criminaliteit geminimaliseerd en gecamoufleerd wordt, want de afgezaagde leuze "Wij zijn geen racisten" heeft ons de das omgedaan. Het is te laat, ze zijn ons aan het overmeesteren. 'Racisme' is uitgevonden om ons koest te houden, terwijl allochtone en moslimgemeenschappen beetje bij beetje een plek in ons midden aan het veroveren zijn, een vip-room, en straks mogen wij verhuizen naar het knechtengebouwtje achter in de tuin of op het veld tussen koeien- en paardenstallen.
Negers in Brussel
Ik herinner me nog de tv-beelden van vier geleden toen negers in Brussel 'betoogden' tegen het beleid in hun land. Toen zag ik zwartkoppen hier de boel op stelten zetten, vernielen en plunderen, met een totaal gemis aan respect voor gezag, voor hun gastland.
Volksverhuizingen van onderontwikkelde bevolkingsgroepen... Wie durft er nog zeggen dat ze ons verrijken? Ik denk dat hun zwarte huidskleur hen parten speelt hier in dit druilerige kille klimaat. Dat ze denken dat onze beschaafde samenleving ook nog bij hun Afrikaanse wildernis hoort. Met hun platte neus, dikke lippen, kroeskopjes en donkere huidskleur horen negers thuis onder de hete zon van hun thuisland, of aan de verzengende evenaar. Onbeschaafde volkeren horen hier niet thuis, zij ontsieren ons land en leiden het naar de ondergang.
De Zwarte Zwaan
Vorig jaar zwom er een zwarte zwaan op de Brugse reien, te midden van de klassieke witte zwanen. Toen werd er in Brugge een debat aangezwengeld over die ene zwarte zwaan. Burgemeester Landuyt (sp.a): "We kunnen niet zomaar elk dier toelaten... net zoals we onkruid moeten bestrijden, moeten we ook het dierenbestand beheren... een exotische soort die niet thuishoort tussen de witte zwanen"...
Een prachtige aangever van Landuyt die ik even vertaal van de dierenwereld naar de mensenwereld: "We kunnen niet zomaar iedereen hier toelaten, we moeten onkruid bestrijden, exotische soorten horen niet thuis tussen blanke mensen".
Duitse scholen schrappen viering St-Maarten om moslimmigranten niet te kwetsen
Bruegels weergave van het sint-maartensfeest (ca. 1566). Men dronk dan de nieuwe wijn.
Vandaag 11 november was het de naamdag van Sint Maarten. Het Sint-Maartensfeest wordt in Vlaanderen gevierd, maar ook in Duitsland, en dat is nét iets voor moslims om over te struikelen.
Aangezien wij al aardig bedreven zijn in onze onderwerping aan de islam, om te knielen en te kruipen voor de moslim, ziet het ernaar uit dat die achterlijke aanbidding van Allah meer en meer terrein gaat winnen.
We verzinnen vanalles om de moslim niet te kwetsen. Dat doen we alleen maar omdat we ons de meerdere voelen. Iemand die zich superieur voelt, is vlug bereid tot toegevingen aan de mindere, en ondertussen legt hij de plaveien naar zijn eigen ondergang, naar een zwakke minderheid die we ooit gaan worden. Hebben wij ooit nagedacht over onze eigen kwetsbaarheid? Over hoe moslims ONS kwetsen? Neen, we zijn er enkel om bezorgd om moslims niet te kwesten. Wat zijn we toch slappelingen.
Onze tradities en feestdagen komen in het gedrang. En alweer een hoop moskeeën erkend, met uw belastinggeld, beste lezer. Ja, Liesbeth Homans zit er voor iets tussen, da's die madam die nieuwe gendertoiletten wilde, voor mannen, voor vrouwen en voor kwee-nieërs.
De onderwerping aan de islam zal ook hier ooit een kwestie van leven of dood worden: IS roept aanhangers op om 'ongelovigen' te vermoorden in Oostenrijk en Duitsland. 'Ongelovigen' met de dood bedreigd!...
IS roept broeders op om 'ongelovigen' te vermoorden in Oostenrijk en Duitsland.
"Broeders, dood de ongelovigen in Oostenrijk en Duitsland!", luidt de boodschap en opdracht voor de IS-aanhangers. Mohamed M. die door de internationale politiedienst Interpol gezocht wordt, lanceerde de boodschap in een video.
Duitse scholen schrappen viering St-Maarten om moslimmigranten niet te kwetsen
‘Bevolking wordt gedwongen zich aan te passen aan de islam’ – Bijna alle christelijke vluchtelingen krijgen in Europa te maken met agressie en geweld moslimmigranten, terwijl de autoriteiten daar niets tegen doen
De Berlijnse voorganger Gottfried Martens: ‘Het percentage radicale moslims onder de vluchtelingen is extreem hoog, veel hoger dan werd geschat. Ze zeggen allemaal dat ‘overal waar wij zijn, alleen onze Shariawet heerst’.’
Een aantal basis- en kleuterscholen in Duitsland hebben besloten om de bekende katholieke feestdag St. Maarten (11 november) te schrappen om de honderdduizenden moslimmigranten in het land niet voor het hoofd te stoten. In plaats daarvan wordt er een algemeen ‘lichtjesfeest’ georganiseerd. Een protestantse gemeente in Oberhausen stelde onlangs zijn kerkgebouw ter beschikking voor de opvang van 50 moslims. Alle kruizen en andere christelijke symbolen werden uit de kerk verwijderd, eveneens om de migranten maar niet te kwetsen. Meer lezen op: xandernieuws.nl
De mooiste dag van mijn leven was de dag van mijn Plechtige Communie. Dat werd ons toen toch wijsgemaakt door nonnen, pastoors en ouders, en ook Guido Gezelle zei het:
"G'en weet niet welk 'n schone dag God zelf U komt te geven. O kind, en die wel heten mag de schoonste van uw leven."
De mooiste dag van mijn leven? En daarna? Komt er dan geen dag meer die de mooiste is?Geen mooie dagen meer in het vooruitzicht? Niets moois meer om naar uit te kijken?
Deze gedachte deprimeerde me. De hele dag die de mooiste van mijn leven moest zijn, werd verpest door het depri-gevoel dat het na die dag voorgoed afgelopen zou zijn met levensvreugde. De Plechtige Communie als mijlpaal, als afsluiting van een zorgeloos leventje. Geen toekomstperspectieven meer, geen vooruitzichten, geen verwachtingen meer om te koesteren, alleen nog maar studeren en werken. Het einde dus.
Het hoogtepunt van de 'mooiste dag' was het communiefeest, waarbij moeder zich in de keuken uitsloofde om tantes en nonkels, meter en peter, bomma's en bompa's, te plezieren. Waarvoor?! Ik herinner me nog dat ze mij allemaal met natte kleffe zoenen overstelpten. En ook met afgezaagde cadeautjes als een juwelenkistje of een wijwatervaatje. Een ouderwetse paternoster was er ook bij.
Het communiefeest was goed en wel aan de gang of het moest al onderbroken worden. Alle communicanten werden in de kerk verwacht voor Lof en Vespers om 15 uur. Een strategische zet van pastoors en priesters die het werelds feestgedruis bruusk onderbraken om communicanten weer tot ingetogenheid aan te manen.
In een hoekje zaten twee nonkels zich gretig te vergrijpen aan de talrijke flesjes bier. En een lol dat ze hadden! Ik bekeek het vrolijke tafereeltje en begon te luistervinken: "... zwzw... Ik drink omdat ik mijn verdriet wil verdrinken". Toen bekende ik aan mijn lievelingsnonkel dat ik ook een beetje verdriet had, waarna hij mij zijn glas aanbood: "Hier meiske, proef maar eens, dan zal je je beter voelen". Na een paar slokjes voelde ik me inderdaad al beter, en pakte stiekem een flesje mee voor mezelf, het viel niemand op, ze waren toch allemaal druk bezig met zichzelf en met elkaar... De mooiste dag van mijn leven: de dag van Mijn Eerste Biertje!
Ze pakken onze gebouwen af: kloosters en abdijen, kerken, rusthuizen...
Eerst was er de paus die ons week maakte met het vluchtelingendrama. Toen kwamen er nog een paar na-apers die ons op onze plicht wezen om vluchtelingen op te vangen. En gisteren was er De Croo met het voorstel om kloosters en abdijen te laten bevolken door asielzoekers. In antwoord daarop stelde de kersverse aartsbisschop De Kesel voor dat "leegstaande panden van Kerk moeten gebruikt worden voor opvang van asielzoekers". Die man begint zijn nieuwe job al goed. Met heiligschennis. Hij wil heilige ruimten laten bevlekken met toestanden die niets te maken hebben met onze cultuur en religie. In hoeverre moet De Kesel ernstig genomen worden? Zijn geest is nog beneveld door zijn recente benoeming en in gehypnotiseerde toestand mag men geen uitspraken doen.
Maar wie het meest zin voor humor heeft is wel Bert Anciaux. Zijn voorstel mag aan de wasdraad gehangen worden, te kijk gezet en bespot worden als een prachtige illustratie van het multiculturele fiasco.
Dank u Walter voor de inzending. Hier volgt een ingekorte versie. Het nieuws is al een jaartje oud, toch wil ik het nog eens onder de aandacht van de lezer brengen.Zeg Walter, het artikel insinueert ook nog dat Turken en Marokkanen gewerkt hebben en nu gepensioneerd zijn. Hoe komt het dan dat 90 % van de migrantenouders werkloos was? (Cijfers van de jaren 70, 80 en 90 van een concentratieschool). Zelf geen baksteen aangeraakt en toch zomaar onderdak krijgen...
Islamkamers voor bejaarden in de maak
Een rusthuis in Neder-over-Heembeek wil kamers en verzorging voor moslimbewobers.
Bert Anciaux (sp.a), bezieler van het project: "We moeten ruimte maken voor de identiteit van elke bewoner, ruimte voor interculturele verschillen is niet vanzelfsprekend, maar wel noodzakelijk. Tegen 2016 zullen er 59 kamers zijn. Hopelijk hebben moslimsenioren dan de weg gevonden naar het rusthuis De Overbron."
Anciaux wil overleggen met de moslimgemeenschap wat de specifieke behoeften zijn:
halal voeding, een gebedsruimte, afspraken voor intieme zorg zoals het wassen door een verpleger van het andere geslacht.
Eerdere private initiatieven in het Brusselse, afkomstig uit de Marokkaanse gemeenschap, doofden stilletjes uit.
Anciaux vindt het praktischer om bestaande infrastructuren aan te passen aan specifieke behoeften dan een nieuwe structuur uit de grond te stampen.
Er is nog geen plaats voor onze eigen oude mensen, worden ze nu helemaal zot in Brussel? En wie zal dat betalen? Wij gewone mensen natuurlijk, zoals altijd! Schandalig!
Scholen worstelen met ongeletterde vluchtelingenkinderen
Vluchtelingenkinderen bestormen onze Scholen
Het wordt dringen en aanschuiven aan alle schoolpoorten vandaag. De herfstvakantie is voorbij en in die ene week zijn er massa's nieuwe kinderen bijgekomen in ons land. Vruchtbare week.
Kinderen op de schoolbanken die volledig analfabeet zijn... Onvoorstelbaar! Nooit gebeurd! Het zijn historische momenten voor scholen in grote steden. Anderstalige nieuwkomertjes zijn er altijd wel geweest, maar dat waren er enkelen, die groep was te overzien en te behandelen. Maar wat nu aan het gebeuren is is uniek.
De vluchtelingenkinderen worden dan wel opgevangen in onthaalklasjes, maar die zitten nu al propvol. En het einde van de vluchtelingenstoet naar Europa is nog niet in zicht. Het ergste moet nog komen, vrees ik.
Hoe gaat de onderwijsminister dat probleem oplossen? Extra middelen? Ik dacht dat de bodem van de geldput al zichtbaar was. Wie gaat Crevits als onderwijsminister opvolgen volgend jaar? Misschien zitten we dan wel zonder minister, niemand wil toch een job die geen oplossingen kan bieden?
Lieviaanse oplossing voor het vluchtelingenprobleem in de scholen
1. In afwachting van de grote opkuis stel ik voor dat alles wat anderstalig is en nog ruikt naar het Middellandse zeewater, dat die allemaal ondergebracht worden in klascontainertjes op een industrieterrein of zo, in ieder geval heel ver weg van onze Vlaamse leerlingen om dezen niet te besmetten met intellectuele en fysieke armoede. Heel ver weg dus, en liefst onzichtbaar, want onthaalklasjes ontsieren een school, onthaalklasjes doen afbreuk aan het prestige van een Vlaamse school.
2. Iedereen die veantwoordelijk is voor de vluchtelingenoverlast en die zich schuldig maakten aan volksverraad, iedereen die verantwoordelijk is voor de nooit geziene chaos in onze vertrouwde samenleving, wel, ik stel voor om die boosdoeners allemaal samen op te sluiten in een ruimte waar ze niet buiten mogen komen eer ze kant-en-klare oplossingen te bieden hebben voor een massale terugkeer van alle vluchtelingen naar hun herkomstland. Bovendien moeten ze financieel bijdragen aan de opvang van vluchtelingenkinderen, uit hun eigen zak. Daar bovenop moeten ze verplicht worden om persoonlijk alle scholen te bezoeken om de miserie te aanschouwen die ze aangericht hebben.
Gisteren lag er bij Bertie op den toog het kermisgazetje 'Het Belang van Limburg'. Ik doorbladerde het diagonaal en moest weeral vaststellen dat alleen de laatste twee pagina's mijn favorieten zijn, met het briljante stripverhaal Guust Flater, de weersvoorspellingen en de horoscoop. Overlijdensberichten bekijk ik ook wel, maar alleen om te zien of er iemand bijstaat die me vroeger geambeteerd heeft...
Toch was er één krantenkop waarover ik iets wil vertellen: "Kinderen te dik door opvoeding". Het ging over zwaarlijvige kinderen die veel te zoet eten en te weinig bewegen. En hun ouders vinden dat allemaal goed.
In het hele artikel was nergens iets te bespeuren over de voeding in migrantengezinnen. En toch vielen Turkse leerlingen telkens door de mand bij het jaarlijks medisch onderzoek, te zwaar bevonden en afgekeurd om een gezond leven te leiden. Vooral moslimmeisjes kregen het verdict 'obesitas' mee naar hun ouders. Alsof Turkse ouders zich gingen bezinnen over 'obesitas'. PMS-verpleegsters namen ook nooit de moeite om eens rustig bij migrantenouders te gaan uitleggen wat 'obesitas' betekende en wat eraan gedaan kon worden.
Neem nu de islamleraar in de school van Blauwbaard, die trakteerde op de geboorte van zijn achtste kindje met ongemeen zoete karikaturen van gebakjes, klefferige koekjes die je doen snakken naar een frisse pint om het hele plakkerige spul door te spoelen.
Terug naar de dikke kinderen.
Kinderen ravotten niet meer zoals vroeger. Ze spelen geen krijgertje meer en balspelletjes interesseren hen weinig. Wanneer ik onderweg een school passeer, kijk ik steevast naar de speelplaats, en wat zie ik? En wat hoor ik? Kibbelen, krijsen en tieren, elkaar omver duwen, acociaal gedrag alom, maar zelden zijn ze echt aan het spelen.
En buiten schooltijd zitten of liggen ze naar schermpjes te staren, op knopjes te drukken en op toetsen te klikken. Soms urenlang. Bestond vroeger niet. Wij waren inventief in het uitvinden van speelgoed, van spelletjes, en kwamen terug thuis na een fysieke uitputtingsslag. Tussendoor wil ik verklappen dat ik als kind het liefste met jongens speelde, meisjes vond ik maar flauwe truttekes...
En buiten schooltijd doen ze soms ook nog aan brug- en spoorlopen, met lucifers sppelen uit verveling. jengelen in winkels en klanten voor de voeten lopen... Hoe komt het toch dat onze kinderen niet meer spelen? Nog verwonderd dat er zoveel dikke kinderen zijn?
Lezer, u niet blindstaren op de titel. Het gaat vanavond over de aard van moslims, niet wetenschappelijk bedoeld, eerder op de zweverige toer een beetje mijmeren over dat rare moslimvolkje dat zich hier al aardig begint te manifesteren met een tomeloze geldingsdrang.
Ik heb vroeger wel eens nagedacht over het wezen van moslimleerlingen, hoe zij denken, hoe ze zich gedragen, waarom ze als wildemannen het klaslokaal verlieten na elke islamles, waarom ze zo weinig ontvankelijk waren voor klassikale instructies. In zovele opzichten verschilden ze enorm van onze Vlaamse leerlingen die ingetogen godsdienstles volgden, en toch zaten ze samen in dezelfde school om hetzelfde onderwijs te volgen... Mijn hersenspinseltjes kon ik niet aaneenrijgen tot een vast geheel omdat het onderwerp gevoelig lag bij directie, leerkrachten en collega's. Er werd niet over gesproken. De islam en de moslims waren er gewoon, d'r viel niet over te praten.
Ik heb al eens eerder geschreven over mijn visie op moslims, maar ik denk dat de tekst een beetje de mist in ging in de context van een verhaal. Daarom nu opnieuw.
Moslims zijn primitieven. Hun levenswijze is onverenigbaar met onze samenleving. Toch zijn ze erin geslaagd om zich met hopen hier bij ons te nestelen, en ze zijn niet van plan om morgen weer naar huis te vertrekken. Zij kunnen niemand in hun omgeving verdragen, de aanwezigheid van niet-moslims stoort hen. Ze willen iedereen weg die geen moslim is, alle niet-moslims weg ermee. Toch willen ze die drang niet toegeven, maar ze is er wel, die drang en het verlangen om hier nog meer terrein te veroveren. Het is alleen maar afwachten tot ze hier talrijk genoeg zijn.
Achterlijke beschavingen floreren het best als ze stilletjes afgezonderd blijven leven, zonder zich te mengen in westerse gemeenschappen. Als er zo hier en daar toch een islamitische uitschieter zich temidden van ons wil 'integreren', kijkt hij in een spiegel en wordt met zichzelf geconfronteerd. Hij ziet anderen, de niet-moslims, om zich heen. De confrontatie tussen 'ongelovigen' en zichzelf en andere geloofsgenoten in een nieuw en vreemd geheel, doet hem overhellen naar de extreme zijde van het moslim-zijn. En zo denk ik dat radicalen geboren worden... Als moslims op zichzelf zouden blijven, in hun eigen gemeenschap, zien ze niks, zullen ze ook niet radicaliseren, blijven ze gewoon moslim, en trekken ze niet ten strijde, of doen ze geen gekke dingen, gaan ze zeker niet koppensnellen of de moordlustige kwiet uithangen. Syriëstrijders en andere gestoorden hebben alleen maar teveel geproefd van onze westerse beschaving. Ze hadden er beter van afgebleven en in hun eigen kamp gebleven.
In Hechtel-Eksel komen binnenkort 300 nieuwe mensen wonen. Zij komen van heel ver en hoopten op massa's geld, een eigen huis, misschien wel een auto, en een hoop faciliteiten, gratis en voorniks. Ja, dat willen die verzeese overstekers.
En dan volgt de ontgoocheling van hun leven. Samen met andere soortgenoten die de oversteek waagden en nog aan het uitdruppelen en opdrogen zijn van hun avontuur op de Middellandse Zee, moeten ze hun privacy delen met lotgenoten. Ze zijn ook met zovelen.
Onze Theo Francken doet niets anders dan heel Vlaanderen rondreizen op zoek naar villa's voor zijn oogappels. Leuren en bedelen doet hij ganser dagen, zoekend naar hotels, kastelen, buitenverblijven, privéwoningen... om alles wat hier ongewenst aan land gekomen is een dak boven het hoofd te geven, niet alleen een dak, maar alles erop en eraan. Je zou haast denken dat hij smoor is op al die vreemde wezens met hun vreemde culturen.
Het domein voor de nieuwkomers ligt pal tegenover de Autokeuring waar mijn auto gisteren binnenstebuiten gekeerd werd en met verrekijkers naar m'n papieren gekeken werd of ik wel tot in de puntjes in orde ben.
Het zou wenselijk zijn dat de overheid ook zo minutieus omging met al het tuig dat hier arrogant en opdringerig een onderkomen komt opeisen. Tuig dat eist dat de plaatselijke bevolking hen daarbij financieel ondersteunt.
Zeg lezer, zijn onze leiders nog wel bekommerd om ONS welzijn? Vragen ze zich echt nooit af wat de eigen bevolking denkt en voelt bij de bestorming van ons dagelijkse gangetje door een stelletje vreemde luizen? We mogen hen gerust vreemde luizen of zelfs ongedierte noemen, want als we ons niet defensief-agressief opstellen, gaan we zeker onze ondergang tegemoet.
Ik vertelde dus dat ik gisteren in Hechtel-Eksel was om reglementair in orde te zijn met mijn wagen, mijn mobiele vrijheid. Toen zag ik daar aan de overkant een hoop militaiten - onze legerjongens - aan het werk om zich uit te sloven voor vreemd tuig. Gisteren nog hebben ze op het hele terrein zitten rondrijden met bedden om de loodsen in te richten... En dan denk ik, hadden die vreemde sloebers hun bedden zélf niet bij kunnen hebben, waarom moet WIJ daarvoor zorgen?
En dan vraag ik me ook af of die legerjongens niet beter hun energie en kwaliteiten konden stoppen in het verdedigen van onze landsgrenzen, das toch makkelijker dan overal tuinhuisjes en berghutjes te bouwen om onverwachte overvallers in onder te brengen.
De overlast kent geen eind. Nu moeten er nog extra bushaltes komen, extra straatverlichting, scholen moeten gezocht worden om de kindvluchtelingen over te verdelen... Onze militairen, als slaven van de vluchtelingen, zijn zich nu aan het uitsloven, terwijl de wooncontainers dreigen op te geraken. Het is mogelijk dat vluchtelingen die in de loop van deze maand arriveren nog in geen container terechtkunnen. De wooncontainers zijn op, wordt er gezegd...
Pat Condell: "Women aren’t safe around third world Muslim men, so you have to wonder why so many female politicians and journalists support this invasion."
Video: The Rape of Sweden
Pat Condell: "Ik krijg vele mails van Zweden, vooral van vrouwen die zich niet meer veilig voelen in hun eigen land, en dat ze er niets over durven vertellen uit angst voor consequenties, dat lijkt niet op de open en vrije samenleving zoals wij die kennen en bewonderen. Maar als je het nieuws volgt dat uit Zweden komt, begrijp je waarom ze zich zo voelen.
Onlangs werd een 3-jarig meisje verkracht door een 'third world muslimman'. De Zweedse migratiedienst beschermde de verkrachter die loog over zijn leeftijd en verborg hem voor de politie.
En in Södermalm was er een brutale groepsverkrachting. Een jonge vrouw werd urenlang geslagen en verkracht door vluchtelingenkinderen, afkomstig uit Noord-Afrika. Volgens de aanklager logen ze over hun leeftijd.
Van de 200.000 economische migranten en parasieten op zoek naar welvaart die Zweden dit jaar opgenomen heeft, zijn er 30.000 zogezegde niet-begeleide minderjarigen, waarvan velen in feite volwassen moslims zijn.
Zweden is het verkrachtingsland bij uitstek in Europa, dankzij de culturele bijdrage van de 'third world muslimmen' (cultuurverrijkers). Verkrachten hoort bij hun cultuur. Ze zijn niet beschaafd genoeg om zich te gedragen in het bijzijn van vrouwen"...
... En nu kan ik echt niet meer volgen met vrij te vertalen. Kijk en luister naar Pat Condell voor zijn hele verhaal.
Lerares Janine gaf Frans in de hoogste klassen van het Hasseltse lyceum. Ze woonde in de buurt van de school en genoot van haar dagelijkse wandelingetje langs de boulevard en langs de winkels, maar ze moest ook een akelig voetgangerstunneltje trotseren dat berucht was om zijn slechte verlichting en vieze vochtige muren. Lerares Janine was geen bange kwezel, ze voelde zich beschermd door een busje pepperspray in haar handtas. Dat had ze voortaan altijd bij zich omdat ze al eens overvallen was geweest in het donkere tunneltje. Schemerige toestanden lokken criminelen, booswichten, viezeriken en puberaal gespuis, die zijn dol op chaos. Misdaad en Chaos!
Op een dag pronkte Janine in de leraarskamer met haar busje pepperspray. Ze liet haar collega's weten hoe ze haar belagers wel een lesje zou leren wanneer die slechte bedoelingen met haar hadden. Zo van: opscheppen en stoer doen en ongenaakbaar zijn, in die stijl stond ze te zwaaien met haar pepperspray.
Dat had ze beter niet gedaan, want een leraarskamer is een mengeling van spionnen, rivalen, concurrenten, afluisteraars, stiekemerds... kortom, in een leraarskamer is het nooit pluis.
Niet veel later werd Janine aangehouden door de politie en werd ze verplicht om de inhoud van haar handtas te laten zien: portefeuille, lippenstift, aansteker, sigaretten, identiteitskaart, agenda, make-upspullen, gsm, én een busje pepperspray... De politieagent was niet galant, hij bekeek haar alsof zij een misdadigster was. Janine legde uit wat haar overkomen was in het voetgangerstunneltje, en dat ze iéts moest hebben om zich te verdedigen. Het hielp allemaal niet. Janine kreeg een forse boete waarvan ze schrok. Het was onrechtvaardig zei ze. Brutaal vroeg ze of ze de boeven dan maar hun gang moet laten gaan, of ze zich in elkaar moest laten timmerem door geboefte. Ze zei ook dat de politie de burgers moet beschermen en hen geen frustraties mag bezorgen.
Inmiddels is het voetgangerstunneltje aan het Albertkanaal nog altijd berucht. En tóch is er nooit politie in de buurt, ook geen stadswachten, want die zijn bezig met argeloze foutparkeerders op te sporen. En nog even verderop moet een chauffeur in het zakje blazen omdat hij dat ene laatste pintje niet kon laten staan, en nog iemand anders werd gepakt omdat ie 5 km te snel reed... Maar een busje pepperspray om je te verdedigen, dá's zware criminaliteit!
Zieltogende herfstblaadjes liggen op mijn gazonnetje. Ik laat ze liggen op het dode gras. Mijn ijverige buren ruimen hun blaadjes op, al het gebladerte dat eens zo mooi en vol en bronstig aan bomen en struiken pronkte, wordt nu verzameld in een rond hekwerk, een soort afvalbak, zonde van de mooie blaadjes. Misschien is er een ophaaldienst voor de kringwinkel of zo.
Ik heb een échte herfsttuin, een wilde tuin waarin elk seizoen tot zijn volste recht komt. Alle buurtuinen lijken nu op zomertuinen, netjes opgepoetst, zonder een vuiltje op het gras, zonder verwelkte blaadjes die de harmonie van hun tuin zouden kunnen verstoren.
Tussen de dode grassprietjes zie ik in mijn herfsttuin kleine rode zwammekes met witte stipjes, en dan denk ik dat er 's nachts kaboutertjes op gaan zitten, om wat te rusten, of om van mijn herfsttuin te genieten. Elfjes en feeën komen er ook vergaderen. Ik mis heel veel moois als ik 's nachts lig te slapen. In mijn dromen kan het nooit zó verrukkelijk zijn. Als ik nog eens niet de slaap kan vatten ga ik onder het sterrengeflonker en maanlichtgeschitter naar buiten en ga ik genieten van mijn sprookjestuin. Bij volle maan is het een echt feest!
