De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
24-09-2016
Europa 2024
Onze Toekomst... Geen thuisgevoel meer, familiebanden zullen verwateren, geen klapkes meer aan de voordeur met Jef en Marie op warme zomeravonden, geen menselijke warmte meer, geen rustige wandelingen meer langs wiegende korenvelden, langs kabbelende beekjes, niet meer genieten van een zonsondergang die zijn gloed spreidt over uitgestrekte weilanden en akkers. Niets meer... Alles wat overblijft is oppassen voor elk gevaar dat om de hoek loert...
Wij zijn in dit kleine landje geboren Maar, langzaam gaat dit landje verloren Stilaan verliezen wij onze cultuur Wij worden verdrongen op den duur
Wie naar hier komt, begint te eisen Aan de school staan vrouwen te krijsen Die met hun doekje hebben de luidste krijs Zij beschuldigen de juf zonder enig bewijs Als men iets weigert, is men een racist Als men anders denkt, heeft men zich vergist Natuurlijk zijn de meesten toch brave mensen Ze moeten wel beseffen wat wij van hen wensen Wij hebben voor hun kinderen klassen Daar leren zij hoe zich aan te passen En weigeren hun ouders dat heel stug Wel, dan kunnen zij altijd nog terug Wij horen toch wel bij de besten Zij komen allen naar het Westen De Oostbloklanden die hen weigeren Doen ons toch een beetje steigeren Wij zijn toch de ongelovige honden Wij, die vrouwen ook mensen vonden Bij Arabieren is een vrouw een machine Die alleen de stoere man moet dienen
En nu komen ze allemaal naar hier De deur staat wijd open, niet op een kier Maar, niemand weet wat wij zullen doen Als ze niet per duizend komen, maar per miljoen Natuurlijk moeten wij die mensen helpen Maar, de toevloed moeten wij ginder gaan stelpen Hoe, daarover raakt het Europa niet akkoord Tot wij, ongelovige honden, worden vermoord !
Zelfs een vredesmars kan dat volk niet vreedzaam beëindigen.
Zware rellen in Charlotte, North Carolina... noodtoestand uitgeroepen... avondklok ingesteld... vredesmars loopt uit de hand... demonstranten gooien van op een dak voorwerpen naar beneden... de menigte richt haar woede op de politie... actievoerders omsingelen agenten... gooien met vuurwerk en puin naar agenten... plunderen een winkel... Beschaving in Charlotte? Apencultuur ja!
De rellen braken dinsdag uit nadat Keith Lamont Scott dinsdag door een politieagent werd gedood op de parkeerplaats van een appartementencomplex. De man was volgens zijn zus ongewapend toen de politie hem doodschoot. Hij zou in zijn auto een boek aan het lezen zijn geweest terwijl hij op zijn kinderen wachtte. De politie houdt vol dat de man wel gewapend was.
Discussies in de VS over politiegeweld tegen 'niet-blanke vermoedelijke wetsovertreders' laaien weer hoog op... De hele berichtgeving omtrent Charlotte is zwart gekleurd.
In vogelvlucht een nieuwigheidje uit de onderwijswereld - Al zappend, zoals het een avondlijke luiaard betaamt, vernam ik dat de evaluaties op het schoolrapport voortaan in kleuren gaan gebeuren in plaats van met punten. En dit om te vermijden dat kinderen zich met elkaar vergelijken, want ze mogen niet gestresseerd raken, en er mag niet teveel druk op hen uitgeoefend worden, ze mogen zich niet ongemakkelijk voelen, en nog meer van dat smartlappengezever... Daar kwam het in 't kort op neer.
Lezer, wat is er mis met competitie en wedijver? Onderlinge concurrentie is nu precies dát wat nodig is om leerlingen te drijven naar meer prestatiedrang, meer eerzucht, meer egotripperijen, en geen gezeur over mededogen met klasgenootjes.
'Ik ben de beste, ik ben de eerste, ik ben de sterkste!" Alleen deze kreten leveren ons kwaliteitsvolle leerlingen!
Jammer dat alles kindvriendelijk moet gebeuren tegenwoordig. We maken watjes van onze kinderen... Kleuren op het rapport? Klinkt zo nichterig, zo rozig, zo slapperig... Dat was mijn eerste indruk na het bekijken van het nieuwsfragmentje.
Bij RechtsActueel las ik over een school in Ieper die 'beklad' werd met een vunzige afbeelding van de 'multicultuur'. Om de kindjes te laten zien hoe fijn het is om samen te leven met andere kindjes die van heel ver komen en er een andere cultuur en andere taal op nahouden. Zo leren ze al heel jong hoe ze verdraagzaam en zich inschikkelijk moeten opstellen tegenover hun 'andere' medekindjes. Ik heb vroeger al gezien hoe Vlaamse kindjes voorrang gaven aan hun Turkse en Marokkaanse klasgenootjes, nederig en begripvol, weerloos en murw gemaakt door onderrichtingen van hun linkse leerkrachten. Bovendien legde de overheid aan scholen migrantenprojecten op die van allochtoontjes een bevoorrechte groep maakten, waardoor in een multiculturele klas de Vlaamse kindjes verloren liepen. Begin jaren 90 kende de bejubeling van 'de allochtoon' zowat een hoogtepunt, het werd een hype. Nu is alles uit de hand gelopen. Menslievendheid heeft zijn prijs...
Terug naar de hersenspoelende basisschool in Ieper.
Een 18-jarige linkse knul maakte met een "multicultureel kunstwerk" een gedrocht van de school.
We zien het alle dagen, op tv, in films, in series, in nieuwsuitzendingen, men wil krampachtig blank en zwart aan elkaar linken, alsof de vermenging alledaags en natuurlijk is. Dat is het niet! Blanken en gekleurden samen is tegennatuurlijk, het wringt en het botst.
Dit is waarom onze kinderen de echte geschiedenis van de wereld moeten leren, niet de politiek correcte versie. Anders zou dit opnieuw kunnen gebeuren. Als dus alleen de regering de wapens bezit, dan komt het allemaal in orde, toch . . .?
Gelezen dat een Deense school autochtone leerlingen bij elkaar zet, gescheiden van de allochtonen. Een middelbare school in de Deense stad Aarhus, het Langkær Gymnasium, heeft die 'noodmaatregel' moeten nemen om meer leerlingen van Deense origine aan te trekken. De school zag het aantal allochtone leerlingen de afgelopen jaren razendsnel stijgen, en om te voorkomen dat de laatste autochtone scholieren zouden wegtrekken, werden ze apart gezet. Geen spreiding meer over alle klassen, geen multiculturele onzin meer, want dat is de ondergang van alle degelijkheid en kwaliteit.
Nu in Denemarken. Binnenkort hier ook? Ik betwijfel het. Er zijn hier teveel politiek correcten die streven naar een gemixte schoolgemeenschap. Denk maar aan de verzuchtingen van ex-minister Pascal Smet. Bij multiculturele mix vallen de zwakkelingen minder op, de allochtone zwakkelingen als lievelingen van de poco's.
Om autochtone leerlingen te redden van negatieve invloeden van hun vreemde klasgenoten, is apart onderwijs noodzakelijk. Van bij het begin van m'n blog ben ik er regelmatig op teruggekomen omdat ik te veel en te vaak gezien heb hoe allochtonen het lesniveau deden dalen en hoe eigen leerlingen slechter gingen presteren in aanwezigheid van allochtonen. In multiculturele klassen zag ik een nivellering naar de afgrond toe, waarvan Vlaamse leerlingen de dupe waren omdat ze geen kwaliteitsonderwijs meer kregen sinds de komst van anderstaligertjes die lustig in hun eigen thuistaaltje bleven tateren. Hun intellectuele armoede was besmettelijk en de Vlaminkjes werden erdoor aangetast...
Jean-Paul Sartre, Frans filosoof en schrijver: "L'Enfer c'est les autres"...
Door een massale overrompeling van buitenlanders die met hele troepen door de mazen van alle open grenzen glippen, stevenen we af op een nooit geziene overbevolking die zich schuldig maakt aan comflicten over de hele wereld, botsingen en onenigheden alom. Agressors en veroveringszuchtigen raken allen geagiteerd, prikkelbaar en oververhit. Alleen een wereldoorlog kan nog orde op zaken stellen en het wankele wereldgebeuren weer in evenwicht brengen.
Harie, een lieve collega-blogger, stuurde me een tip waarmee ik echt geen raad wist. 'Islamitische universiteit'?... Ik veronderstel dat het gaat om opleidingen van 'eigen' imams, om 'import-imams' tegen te gaan. Of om koranverzen vlot te leren afdreunen om ze daarna toe te passen op de realiteit. Haat-universiteiten dus.
Islamitische Universiteit Rotterdam, een nep-universiteit? Onderwijsminister Jet Bussemaker wil de omstreden Islamitische Universiteit van Rotterdam (IUR) sluiten. De IUR, die niet officieel erkend wordt als universiteit, zou niet aan kwaliteitsnormen voldoen. Bussemaker wil dat de naam ‘universiteit’ beschermd wordt, zodat het makkelijker wordt om ‘nepuniversiteiten’ als de IUR aan te pakken.
In Vlaanderen is er geen islamitische universiteit, maar er zijn wel al voorbereidingen aan de gang om imamopleidingen aan Vlaamse universiteiten te organiseren. Minister Crevits heeft al onderhandeld met de moslimexecutieve over imamopleidingen. Ook ex-minister Smet heeft dat gedaan. En de sp.a is al jaaaaren aan het zeuren over de opleiding van eigen imams. Gelukkig komt er geen schot in de zaak. Vanwaar die interesse voor het moslimtuig? Alles wat met de islam te maken heeft moet verdwijnen uit het onderwijs, weg ermee, te beginnen met alle islamonderwijs in de lagere en middelbare scholen! En omdat islamleraars hun moslimleerlingen opfokten, opjutten en hen een buitenmaats zelfbewustzijn bijbrachten, krijgen ze allen een werkstraf opgelegd: het afbreken van alle moskeeën over heel Vlaanderen!
Wetgeving om de school aan te pakken bestaat niet, is in de maak.
De Islamitische Universiteit Rotterdam weigert mee te werken aan een kwaliteitsonderzoek door de kwaliteitsorganisatie NVAO, die oordeelt over hoger onderwijs. De minister van Onderwijs Jet Bussemaker (PvdA, foto) kan de Universiteit niet aanpakken omdat de school geen overheidsgeld krijgt en er geen wet bestaat die het ondermijnen van de Nederlandse samenleving en haar normen en waarden via het onderwijs verbiedt.
Kinderpsycholoog Koen Lowet is een zeveraar. Hij hoopt op begrip voor het meisje dat een ontvoeringsverhaal verzon waarmee ze tien dagen lang heel wat nutteloos politiewerk op gang bracht. Speurders zochten naar een kinderlokker die helemaal niet bestond. Het horrorverhaal deed heel wat ouders gruwelen. Burgemeester Eddy Bevers (N-VA) van Willebroek en de politie willen de onkosten verhalen op de ouders van het meisje: een leugen van 20.000 euro!
Loreine is de naam van het 14-jarige meisje dat tien dagen lang haar bizarre leugen volhield. En toen dacht ik aan de naam 'Loreine'. Loreine is geen Vlaamse naam. In de berichtgeving is nergens iets terug te vinden over de etnische afkomst van het meisje. Indien zij buitenlandse wortels heeft, is het niet zo moeilijk om te verzinnen en te fantaseren, om te liegen en vast te houden aan verzinsels. Van vroeger weet ik dat allochtone leerlingen moeite hadden met het onderscheid tussen werkelijkheid en fantasie, en dat ze rotsvast geloofden in hun eigen leugens. Dat komt ervan als je wortels elders liggen dan in Vlaamse grond. De politie moet geweten hebben dat het meisje loog, zij wisten toch welk vlees ze in de kuip hadden?
‘Zondagochtendgesprek’ met gastsprekers Tom Van Grieken en Chris Janssens op zondag 18 september 2016 vanaf 10 uur in CC Michielshof te Hamont-Achel.
Nationaal partijvoorzitter Tom Van Grieken en Chris Janssens, fractieleider in het Vlaams Parlement, gaan in een boeiend duo-gesprek dieper in op de politieke actualiteit, leggen de pijnpunten bloot én stellen haalbare oplossingen voor.
Atheneum van directeur Blauwbaard, begin jaren 90. Een ouderwets verhaaltje over vroeger.
De school werd geterroriseerd door een bende Turken en Marokkanen die via de normale route, via de baarmoeder of zo, hier beland zijn, een generatie die zonder bootjes op woeste zeeën toch het paradijs bereikt hebben. Wiebelende dobberbootjes moesten nog uitgevonden worden.
Wat ik nu ga vertellen is het verhaal over een extreemlinks broederschap, met in de hoofdrollen verpleegster L.D., het gif- en galspuwende laster- en roddelwijf, en Turkse tolk G.Ö., het omhooggevallen Turks tolkske dat zich geroepen voelde om de migrantenproblemen in een wip op te lossen, bijgestaan door een koppel geitenwollensokkenmigrantenwerksters. Schitterende bijrollen werden vertolkt door psychopaat Horbert en SS'er An Serpent. Ook nog speelde de oversekste Blauwbaard mee die geen raad wist met zijn overrijpe libido en als cowboy en vrouwenversierder kampte met serieuze imagoproblemen. Een figurantenrolletje was weggelegd voor leerlingbegeleider Robert, leraar godsdienst die plotsklaps niet wist hoe hij moslimleerlingen moest aanpakken. Hij dacht dat de islam ook een soort godsdienst was...
Het linkse broederschap kende vertakkingen tot in Hasselt waar migrantenscenario's op de voet gevolgd werden door E.S., het hippe en sluwe secretareske van Horbert, dat iedereen slinks om haar vingers wist te winden, in 't bijzonder Horbert. Zij prees de Turkse tolk tot ver achter de hemelpoorten de hemel in en promoveerde haar tot een voorbeeld voor ons allen, hoe we verdraagzaam en kniebuigerig ons nederig moeten opstellen jegens de allochtone schoolbevolking.
Het draaiboek voor de migrantenopvang werd bedisseld en bekokstoofd in gore achterkamertjes ergens achteraan in schemerige achtertuinen van de school. D'r was plaats genoeg om te leuteren en te zeuren over de aanpak van allochtone spijbelaars, allochtone klungelaars en allochtoon gepeupel, om hen zo omzichtig mogelijk te benaderen, om hen vooral niet te kwetsen of fout te benaderen. "Laat ons hen begrijpen, laat ons met hen praten, met hen overleggen, blabla"... Zo in die stijl ging het er aan toe. Met een onbegrijpelijk naïef geduld en rotsvast geloof in de goedheid van de allochtoon. Het kwam geen seconde in hen op om eens te zwaaien met flinke straffen of ontmoedigende sancties.
Het containergebouwtje in de donkere achtertuin van de school schreef geschiedenis. Er huisde een stelletje zwetsmadammen, kletskousen en koffieleuten. Bendeleidster L.D. en haar volgelingen, de migrantenwerksters Katleen, Natasja en Gülnür, zij negeerden compleet hun opdracht om allochtone ouders te betrekken bij het schoolgebeuren. Integendeel, zij puzzelden en sleutelden alleen maar aan de eigen taal en cultuur van allochtonen, om hun eigenheden in stand te houden. Integratiebevorderende activiteiten, hun opdracht, legden ze gewoon naast zich neer en moedigden allochtonen aan om zichzelf te zijn en zichzelf te blijven.
En met dat soort links volk in de scholen is het niet zo moeilijk om hele generaties allochtonen te verknoeien voor onze westerse samenleving.
Nu de onderwijskwaliteit in het secundair onderwijs verprutst is, het lesniveau naar onder gedonderd is, nu stelt de OESO verwonderd vast dat slechts 38% van de Vlaamse studenten zijn bachelordiploma behaalt in de beoogde drie jaar. Sterker nog, 22% van de studenten heeft na zes jaar nog steeds geen diploma... En 1 op de 10 eerstejaars is zelfs glansrijk gebuisd over de hele lijn!
De slechte prestaties van onze Vlaamse studenten waren voorspelbaar, te verwachten en te voorzien, en het stond in alle sterren te lezen, zelfs de maan wist ervan.
Anderstaligen en zwakke leerlingen hebben veel te lang en veel te veel aandacht gekregen, waardoor belangrijke leerstofmomenten voor onze Vlaamse leerling gewoon de mist in gingen. En nu komen er de aangemeerde bootpassagiertjes er ook nog bij. Al die vreemde sjarels halen ons traditioneel onderwijs overhoop waardoor het secundair onderwijs niet meer in staat is om de leerling een stevige theoretische basis mee te geven voor het hoger onderwijs... Hallo OESO?
Multicultureel onderwijs was een linkse truc om de prestatiekloof tussen allochtonen en Vlamingen te dichten, om de leer- en taalachterstand van de anderstaligen te verdoezelen. Maar ondertussen bleek dat het multicultureel geklungel alleen maar het lesniveau deed dalen. De bekende nivellering naar de afgrond!
Allochtonen die geen kleuterschool volgden, of onregelmatig al spijbelend een kleuterleventje leiden, zullen meestal een hobbelig parcours afleggen in het lager onderwijs, met vallen en opstaan, met zittenblijven en strafstudies, en zo komen ze na een rampzalig lager onderwijs terecht in het middelbaar onderwijs. Dat komt ervan als je als uitheemse kleuter je talenten zit te verkwanselen in je thuismilieu waar je geblokkeerd raakt in een niemandsland zonder gunstige vooruitzichten.
Er is nog een andere bijdrage van het onderwijs aan de waardeloosheid van het diploma middelbaar onderwijs. Tegenwoordig worden er veel te weinig eisen gesteld aan scholieren. Ze worden niet meer gestimuleerd om te presteren, er is geen druk meer om te concurreren met medeleerlingen, er is geen competitiedrift meer, niemand wil nog de beste zijn, de slimste zijn, de sterkste zijn... en dat komt allemaal door het linkse iedereen-is- gelijk-principe.
Weer eens komt een eigenwijs moslimmeiske ons de les lezen. Over hoe moslims in Vlaamse grond begraven moeten worden en over de vanzelfsprekendheid van ons begrip voor een begraafplaats voor moslims gericht naar het Oosten. Het meiske haalt er zelfs 'islamofobie' (!) bij als we niet direct de grond omwoelen voor een dode moslim die met zijn dode lijf naar het Oosten wil liggen in onze Vlaamse grond. Haar verhaal straalt onzekerheid en frustraties uit, zij haalt snerend, verwijtend en beledigenduit naar westerlingen die volgens haar een afkeer hebben van moslims en hun wensen... Yasmien Naciri is een arrogant en brutaal mislimmeiske met enorme grootheidswaanzin, dat denkt dat de hele wereld rond moslims moet draaien.
"Zelfs liggend onder een laagje Vlaamse klei voelt een moslim aan als een bedreiging"
Yasmien Naciri is marketeer, student aan de UAntwerpen en voorzitter van de onafhankelijke hulporganisatie Amana.
Het was op een koude vrijdagmiddag dat ik mijn geliefde grootvader Ali in het ziekenhuis bezocht. "Insjallah", antwoordde hij op mijn vraag of hij weldra het ziekenhuis zou verlaten. En dat deed hij inderdaad. Die vrijdagavond blies hij zijn laatste adem uit... Hij plande zijn begrafenis tot in de kleinste details en liet op voorhand weten dat hij naast zijn ouders in zijn geboorteland, Marokko, wilde rusten... Ondertussen zijn we generaties verder en is de moslimgemeenschap in ons land heel divers. Dat de wensen voor een uitvaart net iets anders liggen, ligt dus voor de hand. Dat steden en gemeenten deze wensen mogelijk maken evenzeer. Op sommige plaatsen bestaat de mogelijkheid om hier begraven te worden al langer, maar in Mechelen heeft het voor de lokale politici meer dan tien jaar geduurd om moslims eindelijk van een eigen begraafplaats te voorzien (Belgisch compromis op Mechelse begraafplaats, DM 9/9). Geen afzonderlijke begraafplaats, maar wel eentje gericht naar het Oosten. Een laatste rustplaats volgens de voorschriften van het geloof. Dat politici hier jaren over hebben gebakkeleid, is tamelijk veelzeggend. Dat een significant deel van de Vlamingen huivert bij deze tegemoetkoming aan de moslimgemeenschap is evengoed kenmerkend voor de islamofobe tijdsgeest.Zelfs liggend onder een laagje Vlaamse klei voelt een moslim aan als een bedreiging. Het eren van overleden familie, vrienden en kennissen dicht bij huis: ook dat blijkt voor veel mensen nog steeds het exclusieve voorrecht van Evy en Hans. Toegegeven, voor zover ik weet is de vraag vanuit de moslimgemeenschap naar dergelijke begraafplaatsen niet bepaald groot. Dat de theoretische mogelijkheid voor Mohammed en Fatima zelfs stof voor discussie waard is, heeft mij dan weer wél verbaasd...
Deze kleedjes zijn niet toegestaan in katholiek college: "Is dit nu echt te kort?" Rokjes zorgen voor rel in Sint-Franciscuscollege in Heusden-Zolder. Mooi weer of niet, in veel katholieke colleges zijn korte kleedjes streng verboden. Billen, buik en schouders mogen niet bloot zijn, ook niet bij tropische temperaturen, zo zegt het schoolreglement.
In katholieke scholen zijn korte kleedjes verboden. Maar de islam is er wél toegelaten?!...
Korte rokjes: omstreden kledij? Ik zie toch liever die westerse beentjes dan het logge geval hieronder.
Vandaag is het precies 15 jaar geleden zijn dat twee vliegtuigen de Twin Towers in New York doorboorden. Nu las ik onlangs een artikel over 9/11 waarin nergens sprake was van de daders, de moslimschoften. Nergens in de tekst vind ik iets over de schuldigen van het Twin-Towersdrama: de moslims! Niets over islamitische criminaliteit, niets over terroristische moslimfundamentalisten, niets over de onverenigbaarheid van de moslimwereld en het Westen. Is het niet een gevaarlijk signaal naar de toekomst toe om de link tussen terreurdaden en de islam te verzwijgen?
De vloek van 9/11: aantal kankergevallen jongste drie jaar verdrievoudigd bij overlevers
In september zal het precies vijftien jaar geleden zijn dat twee passagiersvliegtuigen in de Twin Towers in New York vlogen. En nog altijd maken de aanslagen slachtoffers. Het aantal kankergevallen bij reddingswerkers en mensen die in de buurt waren, is de jongste drie jaar maar liefst verdrievoudigd.
Meer dan 5.400 politiemensen, brandweerlui en andere mensen die vlakbij het World Trade Center woonden en werkten, kregen sinds de terreurdaden te horen dat ze een vorm van kanker hebben, die gelinkt kan worden aan de aanslagen. Sommigen hebben zelfs meerdere kankers, want het aantal staat op bijna 6.400. Het gaat om 50 verschillende soorten, die allemaal verband houden met de giftige rook en het stof dat vrijkwam. In totaal 1.140 mensen stierven al aan de ziekte.
Alarmerend "We stellen de jongste drie jaar een alarmerende stijging van het aantal kankers vast", vertelt dokter Michael Crane, die aan het hoofd staat van het WTC Health Program in het Mount Sinai Hospital. "Het afgelopen anderhalf jaar krijgen tien tot vijftien betrokken mensen elke week deze diagnose."
Het WTC Health Program monitort meer dan 48.000 agenten, vrijwillige brandweermannen, mensen die aan de nutsleidingen werkten en anderen die actief waren op Ground Zero. De New Yorkse brandweer heeft zijn eigen gezondheidsprogramma, met 16.000 leden.
Nierkanker
Een van de slachtoffers is brandweerman Ray Pfeifer (58). Hij heeft nierkanker, die intussen uitgezaaid is over heel zijn lichaam. "Ik heb eigenlijk nog geluk gehad", vertelt hij, elf operaties en een behandeling met stralingstherapie later. "Ik heb nog vijftien jaar extra mogen genieten van mijn gezin"
Pfeifer had op 11 september 2001 eigenlijk een vrije dag en was gaan golfen met vrienden. Toen hij het nieuws hoorde, snelde hij ter plaatse om mee te helpen zoeken naar slachtoffers. Negen dagen aan één stuk door bleef hij op Ground Zero. Hij sliep er zelfs. En ook de acht maanden na de aanslagen bleef hij meewerken met de teams die nog slachtoffers probeerden te identificeren.
Kortademig Toen hij achteraf een hoest ontwikkelde en kortademig werd, wimpelde hij dat aanvankelijk af als niet erg. Maar toen hij in 2009 ook pijn keer in zijn heup, ontdekten de dokters een tumor ter grootte van een baseball in zijn lichaam. Aanvankelijk bleef hij nog werken, maar door een hartaanval ten gevolge van de chemo moest hij in 2014 uiteindelijk toch met pensioen.
Een gelijkaardig verhaal bij de 33-jarige Nicole. Ten tijde van de aanslagen was ze als 18-jarige net verhuisd naar studentenkamers aan de Pace University, vlakbij de Twin Towers. Ze hoorde toen een luide knal, voelde het gebouw daveren en zag stukken glas vliegen van het World Trade Center.
Toen ze 31 was, schonk ze het leven aan een zoontje met een keizersnede. Plots ontdekte de dokter een vreemde oranje massa in haar buikholte. Het bleek een zeldzame vorm van kanker aan de appendix.
Embryo's Er volgde een hysterectomie, waarbij haar baarmoeder werd verwijderd, en chemo. Vooraf liet ze wel nog vier embryo's invriezen, die ze nu met een draagmoeder ter wereld willen brengen. "De ziekte heeft me niet gedood, maar heeft me wel de mogelijkheid ontnomen om nog op een natuurlijke manier kinderen te krijgen. En ook dat is verschrikkelijk", zucht ze.
Nu zal ik eens een paar mensen plezieren die niets liever horen dan over gelijkheden. Iedereen gelijk en zo. Zo van die verhalen waarin niemand met kop en schouders boven anderen mag uitsteken en waarin de zwakkeling even sterk is als de sterkeling.
Ik ga nu mensen plagen die het bestaan van inferieure en superieure mensenrassen ontkennen. Zij leggen alle wetenschappelijke onderzoeken daaromtrent gewoon naast zich neer.
In mijn opleiding heb ik geleerd dat er onderscheid bestaat tussen soorten en rassen, in de dierenwereld en in de mensenwereld.
Beestjes hebben geen probleem met rassenonderscheid. Moeiteloos accepteren ze meerwaardige en minderwaardige exemplaren. Een heel natuurlijke gang van zaken in de dierenwereld waarin niet iedereen gelijk is. Er is de sterke leeuw en het bange muisje, de mooie veelkleurige pauw en de kleurloze macabere vleermuis.
Mensen daarentegen accepteren geen ongelijkheden. In de domme mensenwereld wordt krampachtig gestreefd naar gelijkheid van iedereen, naar een mix van sterkeren en zwakkeren, een mix waarvan niemand beter wordt. Met z'n allen stevenen we dan af naar een nivellerende afgrond, omdat superioriteit niet mag en omdat de sterke unieke mens zich zou moeten aanpassen aan de minderwaardige.
Terreinafbakening
En dan is er nog een ander opvallend verschil tussen dieren en mensen. Beestjes bakenen hun eigen territorium af en verdedigen hun terrein als er indringers dreigen binnen te dringen. Ze verjagen hun belagers en geven hun eigenheden niet zomaar prijs. Met een verknochtheid aan eigen soort laten ze zich niet vertrappelen of overdonderen... Dat gebeurt alleen bij mensen, alleen mensen laten zich overrompelen door andersoortigen, alleen mensen laten uit misplaatste menslievendheid toe dat vreemden een graantje meepikken van wat onze voorouders met veel moeite opgebouwd hebben. Mensen bakenen niets af, zij laten alle openingen open, laten alle grenzen open, alles blijft open en niets wordt gesloten. Da's De Mens...
