De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Jaap moet tot z’n 68e doorwerken, zodat de mensen op de rechterfoto de rest van hun leven kunnen profiteren van uitkering, zorgtoeslag, huurtoeslag en dat ze op vakantie kunnen gaan naar hun thuisland.
Ook wij Vlamingen moeten langer werken. Om mee te betalen aan de leeflonen van vreemde parasieten, aan de kosten van asielopvang, aan medische kosten van illegalen, aan rekeningen van islamitische aanslagen, aan sociale woningen voor asielzoekers... En gevangenissen die uitpuilen van buitenlands gespuis moeten wij ook nog sponsoren.
Buitenlandse indringers komen massaal en van ver naar ons luilekkerland en ploffen zich neer in sociale hangmatten van waaruit ze door óns voorzien worden in hun levensonderhoud.
Ik zou zo graag eens willen lezen in de hoofden van iedereen die in dialoog gaat met Peter De Sutter. Communiceren met een 'vrouw' waarvan je weet dat het een man is, vergt enorm veel empathie van een normale gesprekspartner die zijn sociaal gedrag ten aanzien van een omgebouwde vent geweldig moet aanpassen. Mag een transgender dit wel verwachten van zijn medemensen? Dat de hele wereld zijn perverse levenswandel accepteert en begrijpt?
Wankele seksueel geobsedeerden die denken geboren te zijn in het foute lichaam, worstelen eerst een hele tijd met hun geslachtsidentiteit, komen niet in het reine met zichzelf en hun biologisch lichaam, spartelen en ploeteren tussen allerlei gendersoorten, fantaseren over een dwaling bij de bevruchting van een eicel... Maar het verlangen om tot het andere geslacht te horen blijft sluimeren. Genderdysforie in alle glorie! Uiteindelijk kruipen ze uit een diep dal van twijfel en treurnis en krijgen ze het geslacht waarvan ze droomden.
Peter werd Petra. Baardharen, borstharen, piemelke en alles wat van een man een leuke man maakt, hing hij aan de kapstok. Weg met Peter, nu is het de beurt aan Petra, de penisvrouw met pruik en vrouwenkleren. Hij werd minister en pronkt nu openlijk en ongeremd met zijn transitie in een publieke functie. Gedurfd? Naïef? Provocerend? Een transgender in de regering. Ach, De Croo wou diversiteit in zijn regering en is daarin geslaagd. De diverse Vivaldi leidde echter tot prutswerk en amateuristisch geklungel.
De geslachtsverandering van Peter doet vragen rijzen over zijn mentale gezondheid en die van zijn vrouw Claire. Welke normale vrouw wil een omgebouwde vent als echtgenoot? Wie wil zijn/haar leven delen met een wezen dat zweeft in de ondefinieerbare twijfelzone tussen de twee geslachten?... Die vragen komen onwillekeurig op in mijn hoofd als ik lees over: "De vrouw van Petra"... "Echtgenote van Petra is haar grootste fan"... en meer van die warrige uitdrukkingen die ons aanzetten tot nadenken over de onnatuurlijke relatie tussen Petra en haar echtgenote.
In het café zaten er vanochtend weinig klanten, het was er rustig, langslapers waren niet komen opdagen. En buitenlanders weten dat ze hier moeten wegblijven. De muziek in de zaak spoorde aan tot ingetogen gefluister. Ik zag juffrouw Irène nippen aan haar koffie en meteen daarna nam ze een slokje van het borreltje. Juffrouw Irène van het vroegere atheneum, protesteerde toen tegen de aftakeling van de leskwaliteit. Zij heeft het aantal migrantjes zien groeien en tegelijk ook het lesniveau zien dalen. Toen ze me zag, wees ze naar de lege stoel aan haar tafeltje, en dat was het startsein voor onze verhalen over vroeger.
Vroeger, toen het onderwijs honderden kansen liet liggen om een volwaardig lesniveau te behouden, om het islamonderricht aan banden te leggen of zelfs te weren, om allochtoontjes onmondig buigzaam en flexibel te houden, om hen in een ondergeschikte rol vast te kluisteren, ondergeschikt aan de éigen leerlingen waaraan ze een voorbeeld moesten nemen. Maar dat werd hen nooit geleerd, neen, allochtoontjes werden op een voetstuk geplaatst alsof ze een of ander curiosum waren, of een hoogwaardige zeldzame rassoort die met uitsterven bedreigd was.
In een soort omzendbrief werden alle scholen er op gewezen migrantenleerlingen niets te maken hebben met de daling van het onderwijsniveau. Dat vooroordeel zou tussen onze oren zitten, zo maakten ze ons wijs. Vele onderwijsmensen trapten in die onzin, en na een mea culpa knielden alle meelopers onderdanig neer en stelden zich ontvankelijk open voor 'De Migrant'. Schuldgevoelens verdwenen en zo kon iedereen tenvolle 'genieten' van de 'verrijkende' diversiteit in de klas. Met samaritaanse pogingen paste het onderwijs zich aan aan de 'multicultuur', als een uilskuiken dat zijn eigenwaarde verloochent. Men besefte toen niet, dat klasgenootjes met uiteenlopende culturele achtergronden zich onmogelijk sámen kunnen ontwikkelen. Samen naar de afgrond ja... In de scholen zagen we de ene toegeving volgen op de andere verwennerij. Nonchalant en overdadig werd er omgesprongen met voorzieningen, projecten en aandachtspunten rondom de allochtoontjes die toen nog in de minderheid waren. Een ongevaarlijke en onbeduidende minderheid, daarom dacht men: het loopt allemaal niet zo'n vaart, laat ons die vreemde uitschietertjes even verwennen, een beetje taal- en leerachterstanden wegwerken, en dan komt alles weer goed. Het onderwijs geloofde in sprookjes.
Het was toen hét moment om de kraan van tolerantie en toegeeflijkheid dicht te draaien, en dringend tijd om begrippen als zelfbehoud en zelfverdediging op te poetsen, maar die werden weggemoffeld onder een wollig tapijt van verdraagzaamheid. Nu is het te laat om het zinkende schip te redden. De populatie vreemdelingen is uitgedijd en geëscaleerd, en ooit gaan we opgeslokt worden door verwende en agressieve hommels, horzels en mieren. Ongediertebestrijding heeft dan geen zin meer.
Vorige zondag hebben we allemaal een half uur of meer moeten aanschuiven in een lange wachtrij om onze stem uit te brengen. Op politici, op partijen, op een schroothoop van aaneengeregen narcistische ijdeltuiten. Gelukkig scheen het zonnetje op mijn bolletje en dat verzachtte het leed.
Als er verkiezingen in aantocht zijn komt Bart De Wever alle dagen met opgeblonken snoet op het tv-scherm. Zo ook dit jaar, en nu als voorzitter van de winnende partij krijgt hij als informateur de regie over een regeringsvorming. Federaal en Vlaams moet hij iets op gang zien te trekken. Maar eerst de banden aanhalen met Sammy en Conner-Melissa. Dan is het makkelijker om het Vlaams Belang te negeren.
Beste Vlaamsbelangers, wij worden als luchtbelletjes weer eens aan de kant gezet. Onze stemmen waaien verloren in wervelstormen, worden meegedreven in zwarte donderwolken, worden weggeblazen door Bart De Egotripper.
Het is moeilijk te geloven dat hij premier gaat worden. Kijk maar naar zijn politiek parcours in het verleden, naar de vorige verkiezingsoverwinningen van N-VA. Toen kregen we eerst een Italiaanse homo (Di Rupo) als premier, daarna een kale Waal (Michel) opgevolgd door een Waalse feministe (Wilmès) die gehecht was aan de eenheid van België, en tenslotte De Croo, zelfoverschattende geldsmosser en missionaris in Oekraïne.
Misschien zal er wel ergens uit een onverwachte linkse hoek een eerste minister opstaan?
Ouderavonden op school zijn een vervelende klus. Zeker als je rond de pot draait en de ouders niet durft confronteren met de mankementen van hun kind. Ouderavonden zijn zelfs in hoge mate een kwelling wanneer moeders van probleemkinderen naar je toe komen met hun lijdensverhaal waarin geen enkele rode draad zit, waarin geen redelijkheid te bespeuren is, waarin ze zichzelf als slachtoffer zien en de luisteraar als boeman. En het állerergste gebeurt er wanneer ze alléén komen, zonder hun man. Dat is als in een woestijn zonder struikgewas om achter te schuilen, zonder valhelm om de klappen op te vangen, zonder muurtje om mij achter te verstoppen.
Nu is het zo dat ik nooit goed met vrouwen heb kunnen opschieten. Het klikte nooit. Maar gefrustreerde vrouwelijke wezens die hun ettertjes komen afschilderen als engeltjes of koorknaapjes, dat is er écht teveel aan, daar zijn niet de redelijkste argumenten tegen opgewassen om met dat vrouwmens te converseren. Ik weet nu ook dat vrouwen gemaakt zijn om naar te luisteren en om altijd gelijk te krijgen, maar als ze overdrijven, moet ik ingrijpen, en dan begint de kermis.
Als moeders praten over hun kind met een of andere handicap of een vorm van asociaal gedrag, dan kunnen ze nauwelijks hun emoties wegcijferen, terwijl je toch enige bereidheid en nuchterheid verwacht om samen tot een oplossing te komen. Hun frustraties maken van hen een onredelijk en agressief wezen, ze kunnen het probleem niet meer rationeel bekijken. Eigenlijk willen die moeders geen oplossing, ze wentelen zich in hun miserie en lokken uitzichtloze discussies uit. Ze zoeken een boeman en denken daarbij niet aan het welzijn van hun kind.
Het is een hele verademing en opluchting wanneer er een papa in zijn eentje komt praten over zijn kind. Vaders benaderen een probleem zakelijk en rationeel, ze reageren nuchter en zijn ontvankelijk voor adviezen. Aard en omvang van een probleem kunnen ze goed inschatten. Mannen zijn voor rede vatbaar, zijn inschikkelijker. Met hun gezond verstand kunnen ze problemen relativeren en in de juiste context plaatsen. En... nooit een kwaad woord over hun vrouw of over hun ex!... Mannen zijn geschapen om de vuurtjes te blussen die vrouwen aangestookt hebben.
Bruzz: "Verrassing van formaat: Fouad Ahidar wint een zetel in het Vlaams Parlement. Uit het niets schiet hij door naar bijna vijftien procent van de Nederlandstalige stemmen in Brussel en wordt daarmee de tweede grootste partij van de Brusselaars. Fouad laat daarmee de N-VA, Open VLD, Vooruit.brussels, CD&V en PVDA achter zich. Met Kasmi M’Hamed, de lijsttrekker, komt een politieke jobhopper het Vlaams Parlement binnen. Op de website van de partij omschrijft M’Hamed zichzelf als een ‘deskundige op het gebied van onderwijs’. Maar hij is ook bekend als voormalig Waregems gemeenteraadslid dat naar Brussel verhuisde, en bij de vorige verkiezingen voor Be.One koos, de partij toen van Dyab Abou Jahjah. Het vertrek van Ahidar deed de socialisten pijn, want die moeten zowel op Vlaams als op Brussels niveau een verlies slikken."
Een moslim in het Vlaams Parlement?
https://www.tscheldt.be/De extreme islamistische partij “Team Fouad Ahidar” wordt onmiddellijk door de VRT uitgenodigd in De Afspraak. Een gunst waar het Vlaams Belang 10 jaar op heeft moeten wachten.
Zou groene smeerlap Jos Geysels ook zijn stem uitgebracht hebben? Schichtig, met opgeheven kraag, onherkenbaar, angstig om gelyncht te worden door een uitzinnige menigte die nog altijd boos is over het ondemocratische cordon sanitaire rondom het Vlaams Belang, een cordon uitgevonden door Griezel Geysels om het Vlaams Belang te liquideren. Het is hem niet gelukt.
33 jaar geleden brak het Vlaams Blok glansrijk door. Zondag 24 november 1991. 'Zwarte Zondag' neerbuigend genoemd door linkse zageventen.
Het was de tijd dat de slogan 'Eigen Volk Eerst' als racistisch bestempeld werd. We hebben het niet ver geschopt met onze naastenliefde voor alles wat vreemd is aan onszelf en aan onze eigenheden.
Een klinkende overwinning van het Vlaams Belang is het gisteren niet geworden, maar de partij kan ook niet zomaar weggezet worden zoals in het verleden, in een schutskring moeten toezien hoe kermisregeringen het beleid verprutsen. Het vreemdelingenstemrecht had nooit mogen bestaan!
The Day After... Vandaag zal de hele onderwijswereld alweer in rep en roer staan, net zoals in 1991 toen het Vlaams Blok zijn eerste grote succes boekte. Twee grote Vlaamse partijen, als een bedreiging voor het migrantenonderwijs in Vlaanderen, beangstigen onderwijsmensen die nu wild om zich heen beginnen te slaan op zoek naar meer financiële middelen voor het migrantenonderwijs. Paniek en nerveuze onrust! Scholen zullen haastig allerlei projectvoorstellen bijeenscharrelen en rampscenario's verzinnen. De geldkraan voor het migrantenbeleid staat alweer wat wijder open.
Mijn linkse gluurlezers zullen tevreden zijn met de geldverslindende ondingen die betaald worden met Vlaams belastinggeld: Parels voor de Zwijnen!
Gisteravond zag ik twee mannen debatteren in Terzake. Over genderkwesties en zo. De ene was Chris Janssens (Vlaams Belang) en de andere had zich vermomd als vrouw (Groen).
Toen kwamen ook middelbare scholieren in beeld om te leuteren over het gender-alfabet. Om te laten horen hoe goed ze op de hoogte zijn van de LGBTQIA+ -rage.
En ondertussen gaat het steil bergafwaarts met hun schoolse prestaties, tot onder het vriespunt.
Onlangs vernamen we dat AstraZeneca wereldwijd zijn coronavaccin terugtrekt. In februari gaf farmareus AtraZeneca in een Britse rechtbank toe dat het vaccin gevaarlijke tromboses kan veroorzaken. Viroloog Steven Van Gucht: "AstraZeneca heeft de race verloren".
Bij Frontnieuws verscheen er al in maart 2021 (!) een artikel dat waarschuwde voor sterke immuunreacties en fatale bloedstolsels na toediening van het vaccin AstraZeneca.
Ruim drie jaar geleden wisten wetenschappers dit al en al die tijd is men vrolijk blijven vaccineren met AstraZeneca...
Waarom Astra Zeneca’s vaccin mensen doodt
Noorse medische deskundigen zeggen dat zij nu hebben ontdekt waarom patiënten die het Covid-19 vaccin van Astra Zeneca hebben gekregen fatale bloedstolsels ontwikkelen.
“De oorzaak van de aandoening van onze patiënten is nu gevonden”, zegt hoofdarts en professor Pål Andre Holme tegen het Noorse dagblad Verdens Gang.
Hij heeft het team van deskundigen van het nationale ziekenhuis ‘Rikshospitalet’ van Denemarken geleid dat de drie gevaccineerde gezondheidswerkers jonger dan 50 jaar heeft onderzocht die ernstige bloedstolsels hebben opgelopen. Een van de gezondheidswerkers is overleden.
Volgens de artsen veroorzaakte het vaccin een sterke immuunreactie bij de patiënten die de aandoening veroorzaakte.
“We hebben de oorzaak. En er is niets anders dan het vaccin om te verklaren waarom we die immuunrespons hebben gehad”, zegt Holme.
“Omdat we geen andere geschiedenis met deze patiënten hebben die zo’n sterke immuunreactie kan veroorzaken, ben ik er vrij zeker van dat het deze antilichamen zijn die de oorzaak zijn, en zie geen andere reden dan dat het het vaccin is dat het uitlokt”.
“Onze theorie is dat dit een sterke immuunrespons is die hoogstwaarschijnlijk na het vaccin komt. In samenwerking met de afdeling voor geavanceerde immunologie van bloedplaatjes van de UNN, hebben we nu specifieke antilichamen tegen bloedplaatjes ontdekt die een dergelijk beeld geven, wat we kennen uit andere delen van de geneeskunde, maar dan nu met geneesmiddelen als de uitlokkende oorzaak”, legt de superieur uit.
maart 2021 Frontnieuws https://www.frontnieuws.com
An Serpent was vroeger directrice van een Turkenschool waar kleine Turkjes kwaakten en tetterden in hun brabbelige thuistaaltje.
Anne Smeyers was de schuilnaam van het serpent. Zij was een gevaarlijke gifslang en venijnig ongedierte. Ooit heeft zij eens meegewerkt aan een complot om mijn blog aan te klagen bij het CGKR (nu Unia). Ook werkte ze samen met corrupte logopedisten die testscores vervalsten.
Ik heb An Serpent als een ratelslang zien schuifelen en kronkelen door de schoolgangen, met sissende en snerende geluiden, hijgend en puffend, met haar gifstekels in de aanslag.
Haar allereerste voorouder was de sluwe slang in het Aards Paradijs, de Oerslang, die het liefdesspel tussen Adam en Eva in gang zette. En alle nakomelingen van de Oerslang waren gedoemd om zonder poten, schuifelend en kruipend door het leven te gaan.
In de driehoekige kop van het Serpent gluurden een paar grijnsogen, als twee verslenste bloembollen zo groot, die labiel heen en weer wiebelden en verwilderd rondkeken op zoek naar kwelling en gesar.
Haar vlijmscherpe giftanden blonken in de wijde mondopening waaruit ze gif en gal spuwde op haar prooi die ze met een slingerbeweging in een wurggreep hield.
Hoe het afgelopen is met de snake weet ik niet. Misschien is ze wel met de duivels in de hel aan het spartelen? Of met holle ogen en spastisch geleuter zit ze ergens in een instelling, platgespoten, en in een dwangbuis?
Het begon met mijn brievenbus. Eerst een paar laurierbladeren wegknippen, anders kon ik niet bij het piepende deurtje van de brievenbus. Dat deed ik met een handige tang gekocht in de Gamma. En wat zag ik? Mijn oproepingbrief om te gaan stemmen, doorboord door twee slakken die koppig bleven kleven aan de brief. Datum en uur van oproep waren onzichtbaar, opgevreten door de hongerige slakjes. En aan de randen hadden ze ook nog hun honger gestild.
De slakjes heb ik een nieuw leven gegeven in het groene gras en ben naar het gemeentehuis gereden met mijn gehavende stembiljet. Een half uurtje wachten in een bedompte ruimte en toen kreeg ik eindelijk een keurige kopie van mijn oproepingsbrief.
Even later stak er achter mijn ruitenwisser een verdacht papiertje dat niets anders kon zijn dan een parkeerboete. Parkeerwachters zouden in het stemhokje meer danéén flauwte moeten krijgen.
Het ergste moet nog komen. De show. Volgende zondag 9 juni zijn we allemaal verplicht om voor iets te kiezen, voor een partij, voor mensen, het doet er niet toe want weeral zullen onverkozen losers in de volgende regering zitten. Misschien wel weer een verzameling Vivaldianen. En dan zitten daar een voorzitter en bijzitters gewichtig te doen alsof hun leven d'r van afhangt.
Ik kijk al uit naar het moment dat ik het stembureau mag verlaten... na eerst voor het Vlaams Belang gekozen te hebben!
Foto uit de oude doos: Vlaams Belang betoogt tegen regularisatie (15 september 2009)
Ergens begin dit jaar was er De Afspraak met Bart Schols en één van de gasten was PS-voorzitter Paul Magnette. Het ging over die vreemde sjarels van overal in de hele wereld die hier binnengelaten en verzorgd worden.
Al jaren is Magnette aan het zaniken over regularisatie van 'mensen zonder papieren'. Toen drong hij opnieuw aan op regularisatie van illegale arbeidskrachten zonder werk- of verblijfsvergunning, zgz. om illegale zwartwerkers sociale bescherming te geven. Hij vond onwettige mensen noodzakelijk op de arbeidsmarkt. "Arbeidsmigratie' was zijn stokpaardje in de uitzending.
Kan iemand Magnette eens vertellen dat éérst onze eigen werkloze mensen geactiveerd moeten worden?
Een eventuele nieuwe collectieve regularisatieronde van illegalen doet denken aan vroeger toen massaal geregulariseerd werd. De Dienst Vreemdelingenzaken durfde in 2010 nog cijfers vrijgeven over 14.000 regularisaties in de eerste helft van 2010, evenveel als in 2009, en 150.000 (!) regularisaties tussen 2000 en 2009. Was het Verhofstadt niet die de aftrap gaf met zijn Snel-Belg-Wet?
Illegaliteit is onwettig, strafbaar, en wordt tóch beloond met regularisatie! Illegaal verblijf wordt beloond. Regeerders willen de illegaliteit aanpakken, maar ze zien spoken, want illegalen zijn geen echte burgers. 'Spoken zien' is heel erg. Met een psychische aandoening mag je toch niet regeren?!
En wie zijn de nieuwe 'landgenoten', die vers geregulariseerd zijn? Dat zijn wildvreemden die hier totaal niets bijgedragen hebben, en nog veel minder iets zullen presteren om onze welvaart op peil te houden.
Meer regularisaties = meer vreemdelingen, meer islam, meer terreur, meer miserie. Een gevaar voor Europa. Meer illegalen zullen naar hier aangetrokken worden, en zo koersen we in een richting naar totale omvolking.
Om het te zeggen met de woorden van de Oostenrijkse FPÖ: "Illegalen niet naturaliseren maar uitzetten!" Of zoals het Vlaams Belang zei: "Illegalen terug naar eigen land!"
Het vak zedenleer nodigde leerlingen uit om vertrouwelijkheden en intieme onthullingen over zichzelf prijs te geven. Leerkrachten zedenleer bezaten de gave om daar handig op in te spelen.
Op zekere dag verscheen er een nieuw leraresje om zedenleer te geven aan de oudste middelbare scholieren. De opgeschoten jongens snakten naar adem toen het meisje plaatsnam achter haar lessenaar. Zij was bloedmooi. Ook de leraren waren onder de indruk van haar charmes. De viriele mannen loerden en lonkten alleen maar want thuis hadden ze allen een vrouw die op hen wachtte, en daaraan werden ze voortdurend herinnerd door de kleffe ring die rond hun vinger knelde en door het beduimelde trouwboekje bovenaan in de kastla.
Leraar X was een vers gescheiden man, had een pijnlijke vechtscheiding achter de rug, maar had daar zijn lessen niet uit getrokken. Hij werd hopeloos verliefd op de gestroomlijnde proporties van het jonge leraresje, en raakte verwikkeld in een uitzichtloze relatie met het jonge ding. Er was wel 30 jaar leeftijdsverschil. Dat weerhield de leraar niet om naast zijn klaslokaal een liefdesnestje te installeren. Vurige passies laaiden daar op. Wellust zoekt een uitweg en daarom kenden de erotische uitspattingen en weldadige explosies in dat kleine kamertje geen grenzen. Het kamertje was een verborgen ruimte naast het klaslokaal, zoals in de film achter een boekenkast, maar in dit geval was het een schoolbord dat voor de geheime ingang hing.
Hoe ik dit allemaal weet? Wel, op zoek naar losgeslagen driften en met mijn neus voor ontluikende liefdesaffaires, ben ik net zoals detective Vanzwam op het spoor gekomen van het liefdesnestje van de twee tortelduifjes.
Hoe het afliep met leraar X? Zijn verslenste hormoonopstoten binnen de schoolmuren eisten hun tol. De twee hersenhelften van de arme man werden flink dooreen geschud, en zijn verstand heeft hij nu nog altijd niet teruggevonden.
Het studentenprotest tegen de banden tussen UGent en Israëlische instellingen is een chaos aan het worden. De pro-Palestijnse bezetting van universiteitsgebouwen is nu al bijna een maand aan de gang. Het begon vreedzaam, maar vorige week kwam het tot een escalatie met gewonden en arrestanten toen de politie tussenbeide kwam.
Gisteren vertelde de nieuwslezer op tv ons dat er een bemiddelaar aangesteld is die rector Rik Van de Walle en zijn opstandige studenten dichter bij elkaar moet brengen. Om beide partijen te verzoenen. Om weer in elkaars armen te vallen. Om de softe weg van de dialoog te volgen... De Gentse imam Khalid Benhaddou als bemiddelaar?
Burgemeester Mathias De Clercq wil dat de oproerige studenten uit hun daklozententjes te voorschijn komen en rond de tafel gaan zitten met de moslim Khalid Benhaddou. De protesterende studenten mogen blij zijn dat ze niet holderdebolder en met klokken en klakken buiten de universiteit gesjot worden, definitief uitgesloten van universiteit en examens en lessen, en dat ze nu de kans krijgen om tot inkeer te komen. Maar of dat zal lukken met een moslim als bemiddelaar is twijfelachtig.
Is Benhaddou wel objectief genoeg om te bemiddelen tussen pro-Palestijnen en Israëliërs? Van zichzelf zegt hij dat hij een 'Vlaamse moslim' is, en hij had het ook over 'Op Europese wijze de islam beleven'. Vraagteken.
In het verleden was Benhaddou coördinator van islamexperts die Vlaamse scholen afschuimden om discours te geven over radicalisering (opdracht van minister Crevits), om te prediken over de gevaren van de zijweggetjes van de islam. Zijn missie was: deradicalisering. Met de koran onder de arm ging hij moslimleerlingen behoeden voor de paden des radicaliserings. Wij hebben nooit iets mogen vernemen over de afloop van zijn zending om in scholen deradicalisering tegen te gaan. Ik had er toen al geen vertrouwen in omdat de neiging om te radicaliseren inherent is aan het moslim-zijn.
Een Palestijnse vader en zoon hebben bij de Hamas-aanval op 7 oktober verschillende vrouwen verkracht en om het leven gebracht. Dat gaven Jamal Hussein Ahmad Radi (47) en Abdallah (18) zelf toe tijdens een verhoor door het Israëlische leger. Op beelden is te zien hoe ze onbewogen hun wrede misdaden opbiechten.
Jamal en Abdallah maakten deel uit van een groep terroristen die op seksuele rooftocht ging in de kibboets Nir Oz. De vader werkte voor de veiligheidsdienst van Hamas, de zoon had vanwege zijn jonge leeftijd nog geen specifieke functie.
Hamassympathisanten, terroristen en verkrachters, in ons midden? We zullen ze te slapen leggen in een varkensstal, hen voeren met koeienvlaaien en muizenkeutels, en hondendrollen niet te vergeten, en ze mogen zich wassen in een badkuip in een weiland waar koeien hun dorst laven.
Hoofdrolspelers in dit waargebeurde verhaal zijn de heer V.R., een bekende Limburger die zo nu en dan met zijn knappe snoet op het TVL-scherm verscheen, zijn zoon Lars, en leraar H. die het vak Nederlands gaf in het lyceum van de jaren 90.
Leerkrachten hadden een merkwaardige gewoonte om lijstjes aan te leggen van de miskleunen van hun klas. Dat waren hopeloze gevallen waarin ze geen tijd en energie meer wilden steken. Lars had ook een plekje gevonden in die zwarte lijst, omdat zijn gedrag en prestaties in de klas aanhoudend onvoldoende bleken.
Toen Lars' ouders op school verschenen maakten ze een keurige indruk. Ze leken fatsoenlijke mensen die een gesprek beschaafd wisten te houden, ondanks het feit dat beiden totaal verschillende opvattingen hadden over Lars' opvoeding. Tijdens het gesprek verdedigden ze elk hun eigen mening... Als daar vanavond maar geen ruzie van komt.
Twee maanden later. De soap was begonnen! In de leraarskamer deed het hitsige nieuwtje de ronde dat de vrouw van leraar H. een geheime relatie had met Lars' vader! Een vúrige relatie die dus niet meer geheim kon blijven. Leraar H. jammerde over zijn vrouw die hopeloos verliefd was en niet meer voor rede vatbaar, kluts en pedalen kwijt, en zo... Leraar H. liet zijn op sensatie beluste collega's meegenieten van zijn ellende. Hij was een wrak. Een echtscheiding was onvermijdelijk.
Maar hoe moest dat nu met zijn zoontje en dochtertje? Wel, die werden 'verdeeld': de jongen bij pa, het meisje bij ma. Een heel gezin aan flarden en in niet te lijmen stukken! Het verscheurde gezin! De rafels en scherven zinderden nog na bij de twee kinderen van leraar H. Hun rapportcijfers maakten een duik naar beneden en hun psychisch evenwicht was wég. Het ging bergafwaarts met hen. En dat allemaal door een dolle verliefdheid die de zinnen benevelt en het verstand uitschakelt. Onder invloed en onder hypnose nemen volwassenen ingrijpende beslissingen die het leven van hun eigen kinderen bepalen!.
Maanden later nog bewoog leraar H. zich in shock door de schoolgangen en als een zombie rammelde hij zijn leerstof af voor de klas... Geen happy end vandaag.
Gisteravond op de Kazernelaan scheelde het geen haar of ik had een paar asielzoekers ondersteboven gereden. Niet met voorbedachten rade. Het was een ongelukkig toeval. Echt waar.
Dat krijg je als zwarte negers met donkere kleren over onze Vlaamse wegen slenteren, dralen langs donkere straten zonder waarschuwingsborden voor overstekend wild, overstekende reeën en katten zonder huisarrest.
De negers in de duisternis banen zich een weg naar ik weet niet waar. Ze vallen niet op. Ze lanterfanten. Bijna onzichtbaar. Gelukkig hebben ze witte tanden en het wit van hun ogen reflecteert en dan zie je ze op tijd. Of, soms zie je die schitterende flikkerdingen iets te laat, en dan is het maar nipt of die mannen maken een buiteling van hier naar het hete land waar ze vandaan komen. Via een buiteling gekatapulteerd worden naar het land van herkomst. Als dat eens zou mogen lukken. De geschrokken donkere mannen namen me mijn manoeuver op de weg niet kwalijk, ze beseften dat het geen kwaad opzet van me was en deden teken dat alles oké was.
De zichtbaarheid van asielzoekers! Een nieuw verkeersprobleem duikt op. Nieuwe verkeersborden moeten uitgevonden worden om hen te beschermen in duisternis en laaghangende mist. Ofwel meer lantaarnpaaltjes langs de weg. Hoe kunnen zwarte asielzoekers zich beter kenbaar maken op de openbare weg? En hoe moet dat 's nachts met zwaarbewolkte hemel? Dan zijn zwarte negers een makkelijke prooi voor bloeddorstige onverlaten en aasgierige automobilisten die met gierende banden er vanonder muizen na een tik tegen een groepje onzichtbare donkere mannen.
