Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Vandaag is, zoals voorspeld, de zon terug paraat. Bovendien evolueert de temperatuur naar een gunstig peil. Niets weerhoud ons dus, om onze geplande zoektocht naar paddenstoelen aan te vatten! Gezien de weersomstandigheden van de laatste dagen is succes gegarandeerd. We vertrekken via de "Silbergraben", waar ik een foto neem van de "Hochstaff", die nog bedekt is met een sneeuwtapijt. Straks, als de zon zijn werk gedaan heeft, zal alles er weer anders uit zien. Daarna begeven wij ons in het bos, waar we al gauw de eerste ontdekkingen doen!
En, zoals verwacht hoeven we niet veel moeite te doen: enkele meters verder zoekt een andere paddenstoelensoort zijn voedsel in het afstervende hout van een afgezaagde boomstam. Iets dieper in het bos ontdekken we een stekelige variant: ik ben zeker geen expert wat betreft eetbaarheid, maar deze zien er mij weinig appetijtelijk uit! Wat verder hebben de slakken zich dan weer te goed gedaan aan het smakelijke(?) vruchtvlees! Persoonlijk beperk ik mij liever tot het beoordelen van de fotogenieke eigenschappen; het culinaire aspect laat ik over aan de kenners!
Zelfs de vliegenzwam is hier geen onbekende. Met zijn helder rode hoed, voorzien van witte stippen, is hij een opvallende verschijning, die tot ieders verbeelding spreekt! Tegen een verdorde boomstam zorgen enkele exemplaren, waarvan de vorm gelijkenis oproept met een pagode, voor een opfleurend effect: ook hier gaat de natuurlijke kringloop verder!
Ondertussen is het etenstijd. Wij verlaten het bos, echter niet alvorens nog een solitaire schoonheid op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook zijn kleine broertjes, die duidelijk elkaars gezelschap appreciëren, verdienen nog een vermelding. Zo bereiken wij de wandelweg, en begeven we ons naar de camping. Na het middagmaal plannen wij nog een uitstap langsheen het meer.
Elke donderdag, tussen 10.00 u en 12.00 u is het boerenmarkt in Spittal. Voor ons de reden om deze stad met een bezoekje te vereren, en onze mondvoorraad aan te vullen. Er is terug beter weer op komst, maar bij ons vertrek regent het nog. Vannacht is de sneeuwgrens zelfs afgedaald tot ongeveer 1500 m, waardoor de autorit ons enkele idyllische plaatjes oplevert! In Zlan , waar wij aan de afdaling naar het "Drautal" beginnen, krijgen wij zicht op de eerste besneeuwde toppen, en na zowat elke bocht verdient een ander, even mooi panorama, onze bewondering!
En zo gaat het verder tot in Spittal. Ik vind een plekje voor de auto op een parking nabij het station. De markt is gelokaliseerd op de binnenkoer van het slot, grenzend aan het park, een tiental minuutjes stappen vanaf de parkeerplaats. We doen hier onze noodzakelijke inkopen, en genieten daarna nog enige tijd van de bloemenpracht in het park. Voordat we naar de auto terugkeren bekijken we nog enkele etalages in de winkelstraten.
Dan rijden we terug naar "camping Ronacher". We zijn weeral voor enkele dagen van de nodige reserves voorzien, en kunnen ons stilaan bezinnen over onze activiteit voor morgen. De weervoorspellingen beloven zon, en dan willen we de natuur in! We zullen dus gaan wandelen, en onze aandacht extra toespitsen op de aanwezige paddenstoelen. Voor de douche en de avondmaaltijd laten wij de gelegenheid, om nog enige foto's te nemen van de besneeuwde bergtoppen in de omgeving van de camping, niet onbenut. Na het eten zullen we nog wat TV-kijken tot het bedtijd is.
Vandaag toont het weer zich van een andere kant: het regent. Voor ons betekent dit dat we ons overwegend binnen zullen bezig houden. Deze ochtend amuseren wij ons met een kaartspelletje en wat hersentraining in de vorm van kruiswoordraadsels en sudoku's. Na ons middageten, dat wij in de caravan nuttigen, houden we nog een korte "siësta": extra rustgevend door het getokkel van de regendruppels op het dak van de woonwagen! Hierna beslissen wij om het koffie-uurtje bij "Ronachers Einkehr" door te brengen. Het terras ligt er kletsnat bij, maar binnen is het gezellig warm. We maken het ons gemakkelijk en genieten van een drankje en een "apfelstrudel". Ook onze hond heeft het hier duidelijk naar zijn zin: het aangeboden lekkers slaat hij zeker niet af!
Na deze actieve dag wordt het tijd om te gaan douchen. We voorzien ons van frisse kledij en stappen naar "Gasthof Dolomitenblick", waar wij het avondmaal zullen nuttigen. Terwijl wij wachten op onze maaltijd leest mijn vrouw nog enkele bladzijden van haar boek, terwijl ik geniet van de nabije omgeving, in het laatste daglicht. Dan laten wij ons de bestelde "grillkotelette" smaken. Na het eten voeren wij nog een gesprekje met de uitbater, alvorens ons naar de caravan te begeven, waar wij ons bed opzoeken voor een welverdiende nachtrust!
Na mijn uitstap wil ik mij eerst wat opfrissen. Daarna overleg ik met mijn echtgenote om nog een namiddagterrasje te doen. Hiermee stemt ze graag in! Wij besluiten om ons naar "Ronachers Einkehr" te begeven (het gebak is er heerlijk!). We zoeken een plaatsje uit de wind, en installeren ons zodanig dat we vrij uitzicht hebben over de "Weissensee". Ik bestel een biertje, en mijn vrouw verkiest een tas koffie met "Apfelstrudel". (Deze specialiteit zou iedereen, die hier komt, moeten proeven!). De omgeving straalt rust uit en het zonnetje zorgt voor een aangename temperatuur. Straks, na het eten, volgt nog een ontspannen avond, want morgen wacht het "zwaardere werk": een fikse wandeling onder leiding van Michael jr.
Vannacht kregen wij bericht dat onze familie veilig thuis gekomen is. Wij kunnen deze dag dan ook ontspannen beginnen, temeer daar het weer in positieve zin meespeelt: reeds in de ochtend is de zon volop van de partij! De temperatuur volstaat ruimschoots om nog voor de middag een duik te nemen in het meer. Daarna houden wij het rustig tot na het eten: zalig genieten van de omgeving, in de gezonde berglucht, met gepaste lectuur!
Na de middag willen we onze speurtocht naar de plaatselijke flora verder zetten. We trekken deze keer via de "Silbergraben" richting "Mösslacherhof". Al gauw kunnen we het foto-apparaat aan het werk zetten: enkele bloemen stellen hun volle pracht tentoon!
En er volgt nog meer schoons: sprankelende kleuren en een verscheidenheid aan vormen belonen onze nieuwsgierigheid, terwijl de aanwezigheid van bessen ons wijst op de naderende herfst! De tijd vliegt voorbij, en wij willen deze namiddag, tevreden met het resultaat van onze tocht, nog een terrasje meepikken.
Voordat we naar de camping terugkeren installeren we ons nog enige tijd op het terras van "Gasthof Dolomitenblick". Een aangename temperatuur zorgt voor een comfortabel gevoel in de zuivere buitenlucht. Het is heerlijk relaxen, tijdens het nuttigen van een ijsje of een drankje, op een mooie nazomerdag. Straks, na het avondeten, plannen we een rustige avond bij de caravan.
Later deze dag worden we nog verrast door een nieuwsgierige gast: een marter komt eens rondkijken hoe het er op de camping aan toe gaat! Schuw blijkt dit dier niet te zijn, want ik kan, zonder veel moeite, tot een redelijke afstand naderen om hem op de gevoelige plaat vast te leggen. Lang blijft hij echter niet: iets eetbaar is niet te vinden, en dan verkiest hij blijkbaar de geborgenheid van het bos boven het campingleven!
Deze ochtend gaan we op speurtocht naar de plaatselijke flora. We trekken in de omgeving van de camping de vrije natuur in. Via weinig gebruikte paadjes proberen wij een beeld te krijgen van de plantengroei in deze tijd van het jaar. Al gauw krijgen we de gelegenheid om ons fototoestel in actie te brengen!
De bloemen tieren nog welig. Het kost ons slechts weinig moeite om een verscheidenheid aan vormen en kleuren te ontdekken, en wie de nodige aandacht wil opbrengen zal moeten toegeven dat er echte pareltjes tussen zitten! Hier en daar tonen ook verschillende bessensoorten hun pracht.
In dezelfde omgeving merken we nog volgende bessenweelde op: een fel contrast met de zachtere omgevingskleuren! Ondertussen blijven we ook aandachtig voor de minder opvallende, maar daarom niet minder mooie, bloemenpracht!
Stilaan loopt onze tocht ten einde. Toch merken we nog op dat niet enkel de kleuren van de bloemen variëren, maar ook hun vormen zorgen voor een leuke afwisseling! Als afscheid bewonderen we een laag bij de grond groeiende bes met een diep-zwarte kleur: mooi! En dan is het tijd om ons terug in de "bewoonde wereld" te begeven.
Vandaag verplaatsen wij ons eerst met de auto. We zullen de "Goldeck-Panoramastrasse" oprijden (tolweg). We vertrekken vanaf de camping (930 m hoogte) richting Zlan (740 m hoogte). Voorbij de evangelische kerk begint de klim naar "Parkplatz Seetal" op een hoogte van 1883 m. De goed onderhouden weg is 14,5 km lang en heeft een maximum hellingspercentage van 10%. Na elke haarspeldbocht krijgt men telkens opnieuw een bewonderenswaardig panorama: zo ziet men o.a. de "Milstätter see", de"Nockbergen", de "Hohe Tauern", de "Karawanken" en het "Drautal"! De tocht naar boven is een belevenis op zich.
We parkeren de wagen, en zullen van hieruit nog een wandeling maken.
