Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
We hebben vandaag, na de reis, iets langer geslapen. Onze activiteiten blijven deze voormiddag beperkt tot het leggen van de laatste hand aan de inrichting van onze vakantieplaats, gevolgd door wat rondneuzen in de nabije omgeving.
Het frisse lentegroen domineert het algemene beeld, en de eerste bloemen ontluiken en verdienen onze bewondering! Na de middag zullen we onze gebruikelijke "inloopwandeling" maken, en hopen we nog meer moois te ontdekken.
Sinds 2012 bied "Weissensee-ost" ook mogelijkheden aan de roeiliefhebbers. Uitgebreide informatie vind je via de link "roeien", onder de rubriek "interessante site's" in de rechter kolom.
Na ons oponthoud op het terras begeven wij ons terug naar de caravan. Het is tijd om te douchen, en ons om te kleden voor het avondmaal. Deze afscheidsavond zullen we aanschuiven in het campingrestaurant. Eerst laten we Gipsy uit in het bos. We worden hier verrast door het mooie lichtspel van de dalende zon tussen het loof van de bomen! Aan tafel maken we onze keuze we uit het gevarieerde aanbod. Zoals steeds smaakt het heerlijk! We blijven, met het oog op de terugreis van morgen, niet te lang meer zitten, en gaan vroeg naar bed.
Als we aankomen op de camping nemen we eerst een warme, deugddoende douche. Daarna is het tijd voor het avondmaal, dat we in "Ronachers Einkehr" zullen nuttigen. Na de krachtige kost tijdens onze wandeling, opteren we nu voor een lichtere maaltijd: mijn echtgenote wenst pizza, en ik kies voor de carpaccio. Het smaakt heerlijk!. Na het eten krijgen we gezelschap van enkele andere campinggasten, en voor we het beseffen is de avond voorbij: hoog tijd om ons bed op te zoeken, zodat we morgen fit zijn voor nieuwe belevenissen!
Op weg naar "Tscherniheim" zijn we over het erf van een leuke, houten almhut gestapt. We vinden dat deze een bezoek van ons verdient. Aangezien we, met oog op de terugreis, onze spieren niet tè zwaar meer willen belasten, rijden we met de auto richting "Farchtensee", tot aan de parking, net aan de afslag naar de "Fischeralm". Van hieruit kunnen we nog een uurtje wandelen tot onze bestemming. Zodra we de straat verlaten hebben, merken we een houten kruis op, waar we de vorige keer onoplettend voorbij gegaan zijn. Verder voert de weg ons tussen rustig herkauwende koeien, en net voordat we ons doel bereiken, worden we verwelkomd door de geiten!
We installeren ons buiten, en bestellen een drankje. Al spoedig komt de hond des huizes kennis maken met Gipsy! Het worden snel goede vrienden. Ook deze korte wandeling heeft ons hongerig gemaakt, en we kiezen op de spijskaart voor spek en ei! Terwijl we op ons eten wachten laten we ons inpalmen door de rust die de omgeving uitstraalt, en genieten we van het riante uitzicht.
Tegenover ons is een gedeelte van het terrein ingericht om, op drukkere dagen, de kleinsten te plezieren. Trampoline en schommels zijn aanwezig, en wat verder zijn enkele "tipi's" opgesteld! Ook de voorzijde van de hut verdient een eervolle vermelding: tussen de prachtige bloemen hangt de kaas te drogen onder het afdak!
Het weer is minder goed,vandaag. Slechts weinigen schijnen zin te hebben in buitenactiviteiten, waardoor we de enige bezoekers zijn op de alm. Maar aan bezigheid hebben we geen gebrek: nauwelijks heb ik, na het fotograferen, terug mijn plaats ingenomen, of de hond van de uitbaters weet mijn vrouw te verleiden tot een partijtje "stokje gooien"! Net voor onze maaltijd gereed is begint het te regenen. Maar geen probleem: we worden spontaan uitgenodigd om in de keuken plaats te nemen: van gastvrijheid gesproken! Na het eten drinken we nog een "obstler", en dan nemen we afscheid en trotseren we de regen om naar de camping terug te keren.
We zijn in onze laatste vakantieweek. Na onze actieve dag, gisteren, willen we vandaag op een laag pitje functioneren! Het weer speelt gunstig mee, en de voormiddag brengen wij door voor de caravan. Enige hersentraining, lezen en de vogels observeren met de verrekijker zijn onze bezigheden. Na het middageten neem ik nog een duik in het meer, en daarna slenteren we wat rond in de omgeving. In de "Silbergraben" laten we Gipsy even pootje baden, doch het water kan hem niet bekoren. Wel wil hij graag poseren op een, hier vaak voorkomende, "glitterstein".
We passeren nog even langs de caravan, waar snel kledij gewisseld wordt. We nemen de broodresten mee, en stappen naar het meer. De eenden hebben ons al zien aankomen, en begroeten ons opgewekt. Zodra mijn echtgenote het brood begint te verdelen, verliezen zij al hun wantrouwen, en doen ze zich volop te goed aan het aangeboden "lekkers": een mooi schouwspel!
Intussen wordt het tijd om voor het avondmaal te zorgen. Vandaag bereiden we ons zelf iets. Na het eten volgt de afwas en de dagelijkse douche. We beslissen om de avond af te sluiten bij "Ronachers Einkehr". De zon verdwijnt reeds achter de bergen, wat een romantisch plaatje oplevert! Eens binnen vertoeven we al vlug in aangenaam gezelschap, en dat resulteert in een gezellige en leuke conversatie! Het wordt dan ook weer wat later als we ons bed opzoeken!
Na onze uitstap naar "Tscherniheim" nemen we een ontspannende douche. We slenteren even rond nabij het meer, en begeven ons naar "Gasthof Dolomitenblick", waar we een warme maaltijd nuttigen. Voldaan en tevreden over het verloop van de ganse dag, besluiten we om, voor het slapen gaan, nog iets te consumeren. Al gauw geraken we in gesprek met de uitbater, en zo vliegt de tijd voorbij. Het is donker als we naar de caravan terug keren, waar ons bed ons opwacht voor een welverdiende nachtrust!
Reeds bij het ochtendgloren is de zon van de partij: ideaal weer om een tweede rustdag in te lassen. Morgen stappen we mee naar "Tscherniheim", waar we de archeologische site zullen bezoeken: een interessante en leerrijke tocht. Daarom zullen we ons vandaag niet te zwaar inspannen. We slenteren deze ochtend wat rond in de omgeving: we bewonderen de "omkleedslak" op het gemeentestrand en wandelen tot op de steiger. Het is helder weer, en dat schept mogelijkheden voor een leuke vakantiefoto. Vanaf hier maak ik ook een plaatje van het boothuis en het terras van het campingrestaurant, waar de parasolletjes reeds uitnodigend wenken!
We denken stilaan aan het middagmaal. Op de terugweg worden we enthousiast begroet door een eend, die nieuwsgierig komt informeren of we iets eetbaars mee hebben. Pech voor het dier: de eenden voederen is een avondbezigheid, dus nog enkele uren geduld! Na het eten volgt een rustpauze aan de caravan: gezellig buiten in het zonnetje, genieten van het gezang van de vogeltjes. De temperatuur heeft inmiddels een peil bereikt dat een zwempartijtje toelaat. Ik neem dan ook graag een verfrissende duik in de "Weissensee"!
Na mijn middagactiviteiten breien we nog een uurtje verlenging aan onze "siësta", in de buitenlucht aan de caravan. Dan geeft mijn echtgenote te kennen dat, gezien dit prachtig nazomerweer, een ijsje wel zou smaken. Dus begeven we ons naar het campingterras, waar zij een "coupe Dänmark" bestelt! Zelf moet ik mijn biertje delen met een insect, dat na een middaguitstap ook zijn dorst wil lessen. Maar, niet getreurd, ook mijn wederhelft moet delen: ons hondje lust ook ijs, en het is moeilijk om aan zijn bedelende oogjes te weerstaan!
Vandaag wordt het een rustdag. Tot het middageten vullen we de tijd met wat rondslenteren op de camping, een babbeltje slaan met de andere gasten, lezen aan de caravan en de omgeving observeren met de verrekijker. Deze middag eten we een broodje met beleg, en voor de koffie verplaatsen we ons naar "Gasthaus Dolomitenblick", een kwartiertje wandelen aan een gemoedelijk tempo. We zijn de tweede helft van september, maar de temperatuur laat nog steeds toe om ons op het terras te installeren! We bestellen iets, en genieten ten volle van de gezellige sfeer en de riante omgeving.
Na het namiddagterrasje begeven we ons terug naar "camping Ronacher". Het word stilaan tijd om te douchen. Eens opgefrist kleden we ons om voor het avondeten. Het is ongeveer 18.30 u. als we naar "Ronachers einkehr" stappen, waar we een tafel gereserveerd hebben. De spijskaart vraagt niet veel studie: er staat hert op het menu, en dan twijfel ik geen seconde! Mijn echtgenote is geen liefhebster van wild, en kiest voor de "Ronacher teller". Het is deze tijd van het jaar niet heel druk, en dat leid al vlug tot een gezellig onderonsje samen met de uitbaters, het personeel en andere aanwezige gasten. Het is al wat later wanneer we ons bed opzoeken, maar het was een leuke dag!
Vandaag is, zoals voorspeld, de zon terug paraat. Bovendien evolueert de temperatuur naar een gunstig peil. Niets weerhoud ons dus, om onze geplande zoektocht naar paddenstoelen aan te vatten! Gezien de weersomstandigheden van de laatste dagen is succes gegarandeerd. We vertrekken via de "Silbergraben", waar ik een foto neem van de "Hochstaff", die nog bedekt is met een sneeuwtapijt. Straks, als de zon zijn werk gedaan heeft, zal alles er weer anders uit zien. Daarna begeven wij ons in het bos, waar we al gauw de eerste ontdekkingen doen!
En, zoals verwacht hoeven we niet veel moeite te doen: enkele meters verder zoekt een andere paddenstoelensoort zijn voedsel in het afstervende hout van een afgezaagde boomstam. Iets dieper in het bos ontdekken we een stekelige variant: ik ben zeker geen expert wat betreft eetbaarheid, maar deze zien er mij weinig appetijtelijk uit! Wat verder hebben de slakken zich dan weer te goed gedaan aan het smakelijke(?) vruchtvlees! Persoonlijk beperk ik mij liever tot het beoordelen van de fotogenieke eigenschappen; het culinaire aspect laat ik over aan de kenners!
Zelfs de vliegenzwam is hier geen onbekende. Met zijn helder rode hoed, voorzien van witte stippen, is hij een opvallende verschijning, die tot ieders verbeelding spreekt! Tegen een verdorde boomstam zorgen enkele exemplaren, waarvan de vorm gelijkenis oproept met een pagode, voor een opfleurend effect: ook hier gaat de natuurlijke kringloop verder!
