Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Iets dieper het bos in betrap ik enkele exemplaren van een andere soort, die een oude boomstronk als gastheer gebruiken.
Een paar honderd meter verder kruisen we de "Stockenboïer Landesstrasse", waarna we linksaf slaan en het pad naast de baan volgen. Wanneer we langs het riviertje komen is het terug prijs: op een zilverberk groeit een "elfenbank", en zelfs enkele in het water gevallen stammen zorgen voor voldoende voedingsbodem!
Voorbij de krachtcentrale kan je rechtsaf slaan: een redelijk steil pad brengt je, door het bos, snel hogerop. We verkiezen om in deze richting verder te wandelen.
Ook hier weet moeder natuur ons te verrassen: dauwdruppels hangen als glinsterende parels aan de randen van enkele kleine paddestoelen, terwijl tegen de bodem een reuzenexemplaar woekert.
Enkele meters daar vandaan heeft een of ander dier zich te goed gedaan aan een duo dat, weliswaar gehavend, weet te overleven.
We stappen verder tot het hoogste punt van de weg. Daar vinden we, tegen de vertikale berm, een bijna witte, ietwat raar gevormde paddestoel. Sterk contrasterend tegen de ondergrond heeft hij zich op een moeilijk plaatsje vast gezet, en is zodanig vergroeid, dat hij zijn evenwicht weet te behouden.
We maken rechtsomkeer. Bij de kruising slaan we rechtsaf, om nog een stukje richting "Weissenbacher" te wandelen. Op de linker flank kan ik afdalen tussen de bomen, tot vlakbij het riviertje. Hier houden twee vliegenzwammen elkaar gezelschap!
Ik klauter terug naar de weg, waar mijn echtgenote en Gipsy me opwachten, en we keren terug naar de camping. We blijven echter allert, en al gauw kan het fototoestel weer in aktie!
En nog meer moois kruist ons pad: wat gedacht van een elfenbank die, in plaats van op een boomstam, gewoon uit de bodem opduikt? De vliegenzwam (die normaal de schaduw in het bos opzoekt) ontmoet ik ook in open terrein, en in deze omgeving dient een soortgenoot (steinpilz????) eveneens als voedingsbron voor een of ander dier. In de natuur is de kringloop steeds compleet!
En terwijl onze tocht naar het einde loopt kunnen we blijven genieten van de wonderen der natuur: her en der duikt steeds weer wat moois op. Soms dient een boom als gastheer, terwijl wat verder de rotswand voldoende houvast biedt aan een bosje tedere bloempjes.
Daar tegenover nodigt een nagelnieuwe zitbank ons uit om nog even te verpozen, en van hieruit kunnen we het prachtige berglandschap bewonderen: heerlijk!
Na aankomst op de camping rest ons niet veel tijd meer tot het avondeten: dus vlug douchen en omkleden, om dan naar "Gasthof Dolomitenblick" te gaan.
We installeren ons zo, dat ik zicht heb op het hoekje van de vissersvereniging: steeds is het interessant om de foto's van vissers met hun recordvangsten te bewonderen, en daarboven zijn enkele opgezette vissen, afkomstig uit de Weissensee, stille getuigen van de in het meer aanwezige rijkdom!
Dan dwaalt mijn blik naar buiten, waar ik kan genieten van het spel dat de dalende zon speelt met het kabbelende water.
Ons eten wordt opgediend, en, na een smakelijke maaltijd, bestellen we nog een drankje en we voeren nog een gesprekje met de uitbater. Zo vliegt de avond voorbij, en is het weer tijd om ons bed op te zoeken.
Het zonnetje straalt aan een helderblauwe hemel: het belooft een mooie dag te worden. We besluiten om vandaag lekker te ontspannen.
Aan "Gasthof Dolomitenblick" ligt het schip vertrekkensklaar: het bovendek is volledig volzet. Zo ver gaan we echter niet: we laten Gipsy even uit in het bos voorbij de gemeentelijke speelweide. Ik begeef me tussen de bomen, en vind al vlug een mooie vliegenzwam.
Alvorens terug te keren naar de caravan, stappen we nog eens tot aan de waterkant. Er is weinig wind, en het is heerlijk om hier even te vertoeven.
De boten van het "Ruder-Camp" liggen er wat verlaten bij: het hoogseizoen is immers reeds voorbij! Binnenkort worden ze weggehaald en opgeborgen tot na de winter.
Dan zoeken we, bij ons vakantiehuisje-op-wielen, een plaatsje in de zon om nog wat te genieten, tot het tijd is voor het middageten. Gipsy heeft het zo ook duidelijk naar zijn zin!
Na de middag trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar we koffie en gebak bestellen. Voor morgen is terug mooi weer voorspeld, en we overleggen wat we zullen doen. We worden het vlug eens om een wandeling richting "Weissenbacher" te maken (de extra opgedane calorieën moeten opgebrand worden!).
Na de koffie laten we Gipsy nogmaals uit, en ik kan het niet laten om nog enkele foto's te maken!
Deze avond keren we terug naar het restaurant op de camping. De ondergaande zon tovert prachtige kleuren aan de hemel, zodat de omgeving er extra sfeervol uit ziet!
We nemen plaats aan ons vertrouwde tafeltje, bestellen een drankje en maken onze keuze van de kaart. Lang twijfel ik niet: er word een wildgerecht aangeboden, en dan ben ik steeds liefhebber! Marleen kiest voor steak met frietjes.
We zijn niet gehaast, en knopen, na het eten, een gesprek aan met Michael senior. Intussen heeft Gipsy het zich gemakkelijk gemaakt, en is reeds naar dromenland vertrokken! Dan is het tijd om afscheid te nemen en onder de wol te kruipen, zodat we morgen goed uitgerust aan de wandeling kunnen beginnen!
Mijn echtgenote heeft de inspanningen van eergisteren nog niet volledig verteert. Ik kan echter de lokroep van de bergen niet weerstaan. Mijn keuze gaat uit naar de richting van de "Stosia". Het wordt geen snelheidsrace, want ik wil nog enkele foto's maken. Ik merk wel hoe ver ik raak!
De route die ik uitgestippeld heb is best zwaar, maar reeds vlug worden mijn inspanningen beloond: langs de rand van het pad bloeit een mooie bloem, en dieper in het bos vind ik snel paddestoelen die, na de regen van enkele dagen geleden, welig ontluiken.
De verscheidenheid aan paddestoelen is groot in dit gebied. Regelmatig duiken andere soorten op: steeds verschillend in vorm en kleur. Dit houd mijn tocht boeiend!
Bij het kruisen van de "Forststrasse" krijg ik, tussen de bomen in de verte, de almen van de "Neusacher Alm" in het vizier. Dit betekent dat ik me ondertussen meer dan 500 m hoger bevind dan de "Weissensee".
Ik heb er honger van gekregen, en besluit om nog een bezoekje te brengen aan de "Techendorfer Alm", welke aan zijn laatste openingsdagen van dit seizoen bezig is. Ik wil nog afscheid nemen van de vriendelijke uitbaters, en intussen kan ik de gelegenheid aangrijpen om iets te eten!
De hekken zijn nog dicht, alhoewel de dieren van de almweiden reeds getransporteerd zijn naar het dal, waar ze tot de volgende lente onder gebracht worden. Let wel: het is regel, wanneer je op het grondgebied van een alm komt, dat je een gesloten hek, na doorgang, opnieuw afsluit!
Ik word uitgenodigd om binnen aan tafel te zitten. Het "spekbrood" met een frisse pint smaakt heerlijk, en na een gezellige babbel volgt een hartelijk "Auf Wiedersehen"!
Op de terugweg heb ik bewondering voor de mooie uitzichten over de Alpen: aleen dat al is de inspanning waard!
Dan begin ik aan de afdaling door het bos, en regelmatig speur ik, links en rechts van het pad, de bodem af op zoek naar enkele schoonheden van de flora. Ik gun mezelf de tijd om regelmatig te pauzeren en enkele foto's te nemen.
Voor ik het goed en wel besef, kom ik bij de restanten van een oude hut. Toen ik hier de eerste keer passeerde, (meer dan 20 jaar geleden!), was deze nog in "redelijke" staat, maar de tand des tijds heeft ondertussen zijn werk gedaan...!
Nog wat verder betrap ik een bij, die zich te goed doet aan de honing van een distel: mooi om te zien!
Zo nader ik de camping, waar de dalende zon een sprookjesachtig contrast van licht en donker tekent op de aanwezige wolken!
Na mijn tocht rust ik nog even uit, waarna we gaan douchen en ons omkleden voor het avondmaal. De zon is reeds achter de bergen gedaald, wanneer we naar het campingrestaurant stappen. De feeërieke kleuren in de lucht, en de weerspiegeling in de "Weissensee" geven de omgeving een ietwat mysterieus uitzicht.
Vandaag laten we een rijstschotel met kip opdienen. Een brandende kaars op tafel zorgt voor een romantische sfeer: een perfecte afsluiting van een boeiende dag!
Deze ochtend lacht het zonnetje ons weer toe. Dit wordt geen dag om stil te blijven zitten! Na onze uitstap van gisteren, verkiezen we een rustiger activiteit: we zullen ons ophouden in de nabije omgeving, en speuren naar het moois dat de natuur ons aanbied!
Nog voor het middageten maken we een korte trip, en snel worden we geconfronteerd met de diversiteit van de plaatselijke flora: terwijl de "Kamille" aan de laatste dagen van de bloei bezig is, zijn andere planten een stadium verder, en dragen reeds bessen.
En de regen van de vorige dagen heeft ook de paddestoelen een boost gegeven: zij tonen zich steeds talrijker, alsof ze ons extra willen bevestigen dat het herfst is!
Na de middag trakteren we onszelf met koffie en een gebakje bij "Ronachers Einkehr", waarna we terug het bos in duiken.
Moeder natuur heeft nog meer verrassingen in petto: we hoeven echt niet veel moeite te doen voordat we een mooie, weliswaar nog jonge, vliegenzwam aantreffen. Prachtig pronkt hij met zijn rode hoed met witte stippen!
Wat verder heeft een ander soort paddestoel een plaatsje gevonden op een oude boomstronk. Ze zorgen daar voor een mooi contrast met het mos, waarmee ze hun gastheer delen!
Het wordt tijd om terug te keren, en op weg naar de camping weet een prachtige fris-gele bloem ons te bekoren! Er komt, een van de volgende dagen, zeker nog een speurtocht om meer moois op de gevoelige plaat vast te leggen!
Nu is het tijd voor de dagelijkse douche, en wanneer we op weg gaan naar "Ronachers Einkehr",waar we het avondmaal zullen nuttigen, tovert de ondergaande zon romantische kleuren in de "Weissensee".
De zuivere berglucht heeft ons hongerig gemaakt, en de "Ronacher teller" (vergezeld van frietjes, en een fris biertje), gaan vlot naar binnen! Nu nog een heerlijke nachtrust, en we kunnen er weer tegenaan!
Michael junior is de gids vandaag. Hij begeleid ons naar "Alm Hinterm Brunn", aan de andere zijde van het meer. Het is niet de eerste keer dat we hier naartoe trekken, maar we zijn daarom niet minder entoesiast.
Het is, vanaf de camping, ongeveer 3 uur stappen, en het terrein klimt soms venijnig, maar de natuur en de panorama's zijn wondermooi. Nu eens hebben we ontzag voor de kolosale rotsmassa's, en wat verder krijgt een uniek uitzicht op het blauwe water van de "Weissensee" onze volle aandacht!
