Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Op de terugweg heb ik bewondering voor de mooie uitzichten over de Alpen: aleen dat al is de inspanning waard!
Dan begin ik aan de afdaling door het bos, en regelmatig speur ik, links en rechts van het pad, de bodem af op zoek naar enkele schoonheden van de flora. Ik gun mezelf de tijd om regelmatig te pauzeren en enkele foto's te nemen.
Voor ik het goed en wel besef, kom ik bij de restanten van een oude hut. Toen ik hier de eerste keer passeerde, (meer dan 20 jaar geleden!), was deze nog in "redelijke" staat, maar de tand des tijds heeft ondertussen zijn werk gedaan...!
Nog wat verder betrap ik een bij, die zich te goed doet aan de honing van een distel: mooi om te zien!
Zo nader ik de camping, waar de dalende zon een sprookjesachtig contrast van licht en donker tekent op de aanwezige wolken!
Na mijn tocht rust ik nog even uit, waarna we gaan douchen en ons omkleden voor het avondmaal. De zon is reeds achter de bergen gedaald, wanneer we naar het campingrestaurant stappen. De feeërieke kleuren in de lucht, en de weerspiegeling in de "Weissensee" geven de omgeving een ietwat mysterieus uitzicht.
Vandaag laten we een rijstschotel met kip opdienen. Een brandende kaars op tafel zorgt voor een romantische sfeer: een perfecte afsluiting van een boeiende dag!
Deze ochtend lacht het zonnetje ons weer toe. Dit wordt geen dag om stil te blijven zitten! Na onze uitstap van gisteren, verkiezen we een rustiger activiteit: we zullen ons ophouden in de nabije omgeving, en speuren naar het moois dat de natuur ons aanbied!
Nog voor het middageten maken we een korte trip, en snel worden we geconfronteerd met de diversiteit van de plaatselijke flora: terwijl de "Kamille" aan de laatste dagen van de bloei bezig is, zijn andere planten een stadium verder, en dragen reeds bessen.
En de regen van de vorige dagen heeft ook de paddestoelen een boost gegeven: zij tonen zich steeds talrijker, alsof ze ons extra willen bevestigen dat het herfst is!
Na de middag trakteren we onszelf met koffie en een gebakje bij "Ronachers Einkehr", waarna we terug het bos in duiken.
Moeder natuur heeft nog meer verrassingen in petto: we hoeven echt niet veel moeite te doen voordat we een mooie, weliswaar nog jonge, vliegenzwam aantreffen. Prachtig pronkt hij met zijn rode hoed met witte stippen!
Wat verder heeft een ander soort paddestoel een plaatsje gevonden op een oude boomstronk. Ze zorgen daar voor een mooi contrast met het mos, waarmee ze hun gastheer delen!
Het wordt tijd om terug te keren, en op weg naar de camping weet een prachtige fris-gele bloem ons te bekoren! Er komt, een van de volgende dagen, zeker nog een speurtocht om meer moois op de gevoelige plaat vast te leggen!
Nu is het tijd voor de dagelijkse douche, en wanneer we op weg gaan naar "Ronachers Einkehr",waar we het avondmaal zullen nuttigen, tovert de ondergaande zon romantische kleuren in de "Weissensee".
De zuivere berglucht heeft ons hongerig gemaakt, en de "Ronacher teller" (vergezeld van frietjes, en een fris biertje), gaan vlot naar binnen! Nu nog een heerlijke nachtrust, en we kunnen er weer tegenaan!
Michael junior is de gids vandaag. Hij begeleid ons naar "Alm Hinterm Brunn", aan de andere zijde van het meer. Het is niet de eerste keer dat we hier naartoe trekken, maar we zijn daarom niet minder entoesiast.
Het is, vanaf de camping, ongeveer 3 uur stappen, en het terrein klimt soms venijnig, maar de natuur en de panorama's zijn wondermooi. Nu eens hebben we ontzag voor de kolosale rotsmassa's, en wat verder krijgt een uniek uitzicht op het blauwe water van de "Weissensee" onze volle aandacht!
Het terrein blijft varieren: nu eens flink klimmen, dan weer bergaf en af en toe een gemoedelijk stukje waar de beenspieren even kunnen ontspannen.
Ook de flora blijft ons boeien: regelmatig pronken prachtige bloemen langs de randen van de weg. Ik zet dan ook graag mijn fototoestel aan het werk, waardoor ik al vlug achterop geraak. Gelukkig ligt het tempo van de groep niet te hoog, zodat ik na een paar minuten terug bijgebeend ben!
Na enkele minuten word ik alweer afgeleid. Ditmaal zijn de paddestoelen de boosdoeners: ze eisen hun plaats op tussen de stenen en het groen, en zorgen daar voor een mooi contrast. In de natuur krijgt alles zijn plekje!
Zo verstrijkt de tijd, en minderen de resterende kilometers: we zijn over de helft van de af te leggen afstand, en na een korte onderbreking, waarvan we gretig gebruik maken om de dorst te lessen, stappen we vol goede moed verder!
We houden er flink het tempo in, en het ontgaat ons niet dat, ook in deze omgeving, vele "hoogzitten" aanwezig zijn, wat erop wijst dat het wild goed vertegenwoordigd is!
Enkele kilometers verder krijgen we nog een tussenstop: onze gids maakt ons attent op een panoramapunt, een stuk boven de weg waarop we ons bevinden. Diegenen die minder stapzeker zijn blijven hier wachten, want het is een korte, maar felle klauterpartij om tot boven te komen. De beloning is echter groot: het uitzicht, dat reikt tot voorbij Techendorf, is fenomenaal. Jammer van de laaghangende bewolking...
We gunnen ook de overkant van het meer nog een bewonderende blik, waarna we terug afdalen, om met de hele groep verder te stappen langs prachtige rotswanden. Wat later, net als het begint te regenen, bereiken we "Alm Hinterm Brunn", waar we een gezellig hoekje vinden in één van de bijgebouwtjes. De houtkachel verspreid een aangename warmte, en we worden snel voorzien van een welkome dorstlesser.
Zoals gewoonlijk hebben we ook iets te eten besteld. We zijn echter niet de enige gasten, dus moeten we wat geduld opbrengen.
Geen tijd voor verveling echter: in het lokaal zijn enkele "jachttroffeeën" tentoon gesteld. Met plezier fotografeer ik ze. Dan raken we in gesprek met onze overburen, en al gauw gaat het er gezellig aan toe!
De tijd vliegt voorbij, en na het eten maken we ons gereed om de terugtocht aan te vatten. We zullen afdalen naar "Neusach", waar we aan boord zullen gaan op de boot van"Weissensee Schiffahrt".
De hemelsluizen staan nog steeds open, en dus wordt regenkledij of paraplu te voorschijn gehaald. Wie een dagtocht maakt in de bergen moet steeds op alles voorbereid zijn! Na ongeveer een uur arriveren we, goed op tijd, aan de aanlegplaats van het schip. We vinden een plekje binnen, waar de verwarming aan is, en zo kunnen we ten volle genieten van de terugvaart naar de oostoever.
Ondanks de regen was dit toch weer een leuke en geslaagde dag!
Zoals beloofd(!?) is het deze ochtend rotweer: de hemelsluizen staan open, en regen en hagel vallen er met bakken uit! Ik haal vlug de broodjes voor het ontbijt, en na het eten blijven we gezellig binnen. De kachel is aan, en we verdrijven de tijd met het lezen van een boek, een spelletje kaart en af en toe eens opkijken of de weergoden in een gunstigere stemming komen.
Na het middageten klaart het eindelijk op. Ook de temperatuur gaat aangenaam de hoogte in: reden om een ommetje te maken. We zoeken de nabijheid van het meer op, om ons te goed te doen aan de zuivere lucht en de omgevingsrust!
En de rust is volledig weergekeerd: enkel een zacht briesje is voelbaar. De wolken en de beboste hellingen spiegelen zich in het meer.
Terwijl Gipsy, die ook volop geniet van de buitenlucht, nog graag even voor het fototoestel poseert, verlaten ook de eenden hun schuilplaats, en ze komen nieuwsgierig en kwakend kijken of we wat lekkers mee hebben! Pech!
Dit alles bezorgt ons de nodige energie voor het zwaardere werk dat ons morgen wacht!
Vandaag willen we in de "Silbergraben" de plantengroei bewonderen. Eerst begeven we ons naar de waterkant, waar we het geruis van het snelstromend bergriviertje zijn geest-ontspannend werk laten verrichten.
Daarna gaan we, voorzichtig, in het droge deel van de bedding rondneuzen. Veel moeite hoeven we niet te doen: her en der sturen de rotsplanten hun wortels tussen de stenen tot ze water en voedsel vinden! Nu eens bekoort bladvorm en kleurschakering, terwijl wat verder een bloem zijn tedere schoonheid toont!
Het is verwonderlijk hoeveel variatie zich hier, tussen de stenen, weet te handhaven.
We hebben nog een "terrasje" gepland, en we besluiten om onze tocht van vandaag te beeindigen, en terug te keren naar de caravan, om ons eerst nog wat op te frissen en om te kleden. Dan trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar ik niet kan laten om een foto te maken van de, met bloembakken versierde gevel.
Na onze trip doorheen de "Silbergraben" is een rustpauze op het terras meer dan welkom. We nemen plaats met vrij uitzicht op het meer, en, voorzien van een hapje en een drankje plannen we onze aktiviteiten voor morgen. Het weerbericht voorspeld niet veel goeds: we besluiten om het een dagje rustig aan te doen. Overmorgen staat er een groepswandeling op het programma, en we hebben daaraan onze deelname toegezegd!
Vandaag vertrekken mijn schoonbroer en schoonzus terug huiswaarts. We vergezellen hen tot aan de oprit van de snelweg, waarna wij nog enkele inkopen doen in Spittal. Rond de middag zijn we terug op de camping, waar we, na het eten en een korte rustpauze, een gebakje gaan nuttigen op het terras van "Ronachers Einkehr".
Het is prachtig weer, en voor de douchetijd maken we nog een kort ommetje, waar ik gretig gebruik van maak om enkele sfeerbeelden op de gevoelige plaat vast te leggen...
Voor we terugkeren krijg ik de gelegenheid om een zeilboot op het meer, haast letterlijk in te kaderen! En bij de caravan poseert een krekel op de armsteun van een stoel.
Dan volgt de douche, en daarna wil Gipsy ook nog op de foto. We sluiten de dag af in het campingrestaurant, waar we een smakelijk avondmaal nuttigen, waarna we ons bed opzoeken voor een welverdiende nachtrust!
