Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Het terrein blijft varieren: nu eens flink klimmen, dan weer bergaf en af en toe een gemoedelijk stukje waar de beenspieren even kunnen ontspannen.
Ook de flora blijft ons boeien: regelmatig pronken prachtige bloemen langs de randen van de weg. Ik zet dan ook graag mijn fototoestel aan het werk, waardoor ik al vlug achterop geraak. Gelukkig ligt het tempo van de groep niet te hoog, zodat ik na een paar minuten terug bijgebeend ben!
Na enkele minuten word ik alweer afgeleid. Ditmaal zijn de paddestoelen de boosdoeners: ze eisen hun plaats op tussen de stenen en het groen, en zorgen daar voor een mooi contrast. In de natuur krijgt alles zijn plekje!
Zo verstrijkt de tijd, en minderen de resterende kilometers: we zijn over de helft van de af te leggen afstand, en na een korte onderbreking, waarvan we gretig gebruik maken om de dorst te lessen, stappen we vol goede moed verder!
We houden er flink het tempo in, en het ontgaat ons niet dat, ook in deze omgeving, vele "hoogzitten" aanwezig zijn, wat erop wijst dat het wild goed vertegenwoordigd is!
Enkele kilometers verder krijgen we nog een tussenstop: onze gids maakt ons attent op een panoramapunt, een stuk boven de weg waarop we ons bevinden. Diegenen die minder stapzeker zijn blijven hier wachten, want het is een korte, maar felle klauterpartij om tot boven te komen. De beloning is echter groot: het uitzicht, dat reikt tot voorbij Techendorf, is fenomenaal. Jammer van de laaghangende bewolking...
We gunnen ook de overkant van het meer nog een bewonderende blik, waarna we terug afdalen, om met de hele groep verder te stappen langs prachtige rotswanden. Wat later, net als het begint te regenen, bereiken we "Alm Hinterm Brunn", waar we een gezellig hoekje vinden in één van de bijgebouwtjes. De houtkachel verspreid een aangename warmte, en we worden snel voorzien van een welkome dorstlesser.
Zoals gewoonlijk hebben we ook iets te eten besteld. We zijn echter niet de enige gasten, dus moeten we wat geduld opbrengen.
Geen tijd voor verveling echter: in het lokaal zijn enkele "jachttroffeeën" tentoon gesteld. Met plezier fotografeer ik ze. Dan raken we in gesprek met onze overburen, en al gauw gaat het er gezellig aan toe!
De tijd vliegt voorbij, en na het eten maken we ons gereed om de terugtocht aan te vatten. We zullen afdalen naar "Neusach", waar we aan boord zullen gaan op de boot van"Weissensee Schiffahrt".
De hemelsluizen staan nog steeds open, en dus wordt regenkledij of paraplu te voorschijn gehaald. Wie een dagtocht maakt in de bergen moet steeds op alles voorbereid zijn! Na ongeveer een uur arriveren we, goed op tijd, aan de aanlegplaats van het schip. We vinden een plekje binnen, waar de verwarming aan is, en zo kunnen we ten volle genieten van de terugvaart naar de oostoever.
Ondanks de regen was dit toch weer een leuke en geslaagde dag!
Zoals beloofd(!?) is het deze ochtend rotweer: de hemelsluizen staan open, en regen en hagel vallen er met bakken uit! Ik haal vlug de broodjes voor het ontbijt, en na het eten blijven we gezellig binnen. De kachel is aan, en we verdrijven de tijd met het lezen van een boek, een spelletje kaart en af en toe eens opkijken of de weergoden in een gunstigere stemming komen.
Na het middageten klaart het eindelijk op. Ook de temperatuur gaat aangenaam de hoogte in: reden om een ommetje te maken. We zoeken de nabijheid van het meer op, om ons te goed te doen aan de zuivere lucht en de omgevingsrust!
En de rust is volledig weergekeerd: enkel een zacht briesje is voelbaar. De wolken en de beboste hellingen spiegelen zich in het meer.
Terwijl Gipsy, die ook volop geniet van de buitenlucht, nog graag even voor het fototoestel poseert, verlaten ook de eenden hun schuilplaats, en ze komen nieuwsgierig en kwakend kijken of we wat lekkers mee hebben! Pech!
Dit alles bezorgt ons de nodige energie voor het zwaardere werk dat ons morgen wacht!
Vandaag willen we in de "Silbergraben" de plantengroei bewonderen. Eerst begeven we ons naar de waterkant, waar we het geruis van het snelstromend bergriviertje zijn geest-ontspannend werk laten verrichten.
Daarna gaan we, voorzichtig, in het droge deel van de bedding rondneuzen. Veel moeite hoeven we niet te doen: her en der sturen de rotsplanten hun wortels tussen de stenen tot ze water en voedsel vinden! Nu eens bekoort bladvorm en kleurschakering, terwijl wat verder een bloem zijn tedere schoonheid toont!
Het is verwonderlijk hoeveel variatie zich hier, tussen de stenen, weet te handhaven.
We hebben nog een "terrasje" gepland, en we besluiten om onze tocht van vandaag te beeindigen, en terug te keren naar de caravan, om ons eerst nog wat op te frissen en om te kleden. Dan trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar ik niet kan laten om een foto te maken van de, met bloembakken versierde gevel.
Na onze trip doorheen de "Silbergraben" is een rustpauze op het terras meer dan welkom. We nemen plaats met vrij uitzicht op het meer, en, voorzien van een hapje en een drankje plannen we onze aktiviteiten voor morgen. Het weerbericht voorspeld niet veel goeds: we besluiten om het een dagje rustig aan te doen. Overmorgen staat er een groepswandeling op het programma, en we hebben daaraan onze deelname toegezegd!
Vandaag vertrekken mijn schoonbroer en schoonzus terug huiswaarts. We vergezellen hen tot aan de oprit van de snelweg, waarna wij nog enkele inkopen doen in Spittal. Rond de middag zijn we terug op de camping, waar we, na het eten en een korte rustpauze, een gebakje gaan nuttigen op het terras van "Ronachers Einkehr".
Het is prachtig weer, en voor de douchetijd maken we nog een kort ommetje, waar ik gretig gebruik van maak om enkele sfeerbeelden op de gevoelige plaat vast te leggen...
Voor we terugkeren krijg ik de gelegenheid om een zeilboot op het meer, haast letterlijk in te kaderen! En bij de caravan poseert een krekel op de armsteun van een stoel.
Dan volgt de douche, en daarna wil Gipsy ook nog op de foto. We sluiten de dag af in het campingrestaurant, waar we een smakelijk avondmaal nuttigen, waarna we ons bed opzoeken voor een welverdiende nachtrust!
De eerste vrijdagnamiddag van september is het seizoensluiting van de "Boerenmarkt" aan de Weissensee oostoever. We doen hier dan de laatste keer onze inkopen, want vanaf volgende week moeten we ons naar Spittal verplaatsen, waar de marktkramers iedere donderdagvoormiddag aanwezig zijn!
Op deze laatste marktdag is steeds extra ambiance voorzien: de gemeente zorgt voor tafels, stoelen en een tapinstallatie, en ook de hongerigen komen niets te kort! Ondertussen treed een plaatselijke groep op: dit jaar de schuhplattlergruppe "D'STAFFBUAM": folkloristische dans, voorzien van de nodige dosis humor!
En wie de drukte even wil ontlopen, kan zich laten rondrijden in de aanwezige paardenkoets! (Rondritten op andere dagen zijn steeds mogelijk na telefonische afspraak met de eigenaar: Walder Gerhard, tel. 0676/7851393.)
Tijdens onze wandelingen hebben we ook steeds oog voor de plantengroei. Het is herfst, en dat betekent dat, naast mooie najaarsbloemen, ook de bessen welig aanwezig zijn. Hun verscheidenheid in vorm en kleur zorgt voor een extra contrast tegen de overwegend groene achtergrond!
Niet enkel bessen en bloemen zijn aanwezig in deze tijd van het jaar. Ook de paddestoelen eisen hun plaats in de natuur op! Nu eens in groep, dan weer solitair: overal vinden ze een plekje om te pronken met hun schoonheid! En, alsof dat niet voldoende is, zorgen de dauwdruppels voor nog een extra accent!
Onze echtgenotes zijn nog niet helemaal bekomen van de inspanningen van eergisteren. Mijn schoonbroer en ikzelf hebben echter moeite om de lokroep van de bergen te weerstaan: we willen terug naar de charmante "Techendorfer Almhutte", maar deze keer via de moeilijkere, steile weg. Nadat we beloofd hebben om tijdig terug te zijn, gaan we op pad!
We maken stevig tempo, maar toch blijf ik even stilstaan om enkele paddenstoelen te fotograferen.
Het laatste stuk voert ons over de forststrasse, waar we merken dat, met de fikse regenbui van de voorbije nacht, een oude boomstam tot op de weg gesukkeld is. Ik neem ook hiervan een foto, die ik de uitbaters van de alm zal tonen, zodat zij maatregelen kunnen nemen om dit obstakel te verwijderen voordat het de ganse weg verspert!
10 wandelminuten later worden we verwelkomd door de koeien, die ons gewillig doorgang naar de hut verlenen.
Op het erf van de Techendorfer Alm vinden we een plekje in het zonnetje en uit de wind. We doen verhaal van onze tocht aan de uitbaters, en onmiddellijk wordt aktie ondernomen om de boomstam van de weg te laten verwijderen.
Ondertussen is ons drinken reeds geserveerd, en we bestellen ook nog iets om de honger te stillen. Terwijl we op het eten wachten valt ons oog op enkele kunstwerkjes, waarmee de hut versierd is: hier is duidelijk iemand aan het werk geweest met passie voor, en kennis van houtsnijwerk!
En we ontdekken nog meer van dat moois! Intussen is ons bestelde "Käsebrot" gereed. We gaan aan tafel en laten het ons smaken. Na het eten bestellen we nog een biertje (kwestie van het vochtgehalte terug op peil te krijgen...), en de uitbater komt nog wat bij ons zitten, wat resulteert in een leuke conversatie!
Dan rekenen we af, en keren terug naar de Weissensee, waar onze echtgenote's ons verwachten.
Vandaag zijn we op "terassencamping Ronacher" aangekomen. We hebben onze plaats naar wens ingericht, en kunnen onmiddellijk genieten van het mooie weer. Terwijl mijn echtgenote zich verdiept een een roman, weet ik een prachtige libel, die neerstrijkt op onze tafel, op de gevoelige plaat vast te leggen!
