Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Vandaag zit onze voorjaarsvakantie er op. Gisteren hebben we, in de caravan, alles opgeborgen voor de reis, en deze morgen ontbijten we bij "Ronachers Einkehr". Na het eten nemen we afscheid, en er word hartelijk een wederzijds "blijf gezond en tot weerziens" toegewenst.
We werpen een laatste blik op de "Weissensee", en bij het vertrek naar huis worden we nog uitgezwaaid door Familie Ronacher. Tot in de herfst!
Vandaag krijg ik een aanbod waaraan ik onmogelijk kan weerstaan: het jachtwild in dit gebied wordt verwend met "likstenen" (zoutstenen), en ik mag mee op tocht, terwijl de kastjes bijgevuld worden.
Deze kastjes zijn geplaatst op moeilijk toegankelijke plaatsen, waar de dieren niet gestoord worden door drukke toeristische aktiviteiten. Reeds vlug ondervind ik dat mijn meer dan 20 jaar bergwandelervaring niet volstaan, zodat menige instructies van mijn gids méér dan welkom zijn!
Het is zeer stijl, en bovendien is de ondergrond niet overal stabiel. Hoogste concentratie èn voorzichtigheid is geboden! Maar het loont de moeite: het uitzicht is buitengewoon!
We verplaatsen ons naar de volgende lokatie. Daar waar de weg helemaal ophoud, moeten we enkele tientallen meters afdalen tussen de bomen. Terwijl ook hier de kastjes bijgevuld worden, maak ik van de gelegenheid gebruik om een foto te nemen van de, ongeveer 600 m lager gelegen, "Weissensee". Je kan van hieruit nog net "Gasthof Dolomitenblick" zien!
Tijdens de klim vind ik nog de tijd om een foto te maken van de camping, en wat verder tussen de bossen merk ik "Haus Urbele"op. Even later, op het pad, komt zowaar een "rouwmantel" voor de lens poseren. Deze prachtige vlinder heeft een spanwijdte van ongeveer 70 mm.
We trekken nu terug naar de camping, waar ik Marleen op het terras vind achter een ijsje: ze heeft, terwijl ik mijn plezier had, zichzelf getracteerd, en gelijk heeft ze!
Nabeschouwing: deze, toch wel avontuurlijke tocht was best zwaar. Ik voel me dan ook verplicht om te vermelden dat ik begeleid werd door iemand die in deze streek geboren en getogen is, en die ik reeds 25 jaar ken. We waren al vaak samen op pad, en hij weet mijn mogelijkheden in te schatten. Overmoed is hier, voor ons uit de "lage landen", niet op zijn plaats: doe dit zeker nooit alleen!
Vandaag zijn ons hoge temperaturen beloofd. Reeds van 's ochtends zend de zon zijn warme stralen op ons af! Met dit weer tonen de hagedissen zich misschien. Ik trek dan ook richting "Silbergraben", om mijn geluk te beproeven. Na enig speurwerk boek ik succes: een exemplaar komt zich, op een rotsblok, aan de zonnestralen warmen!
Tevreden met het resultaat, keer ik terug naar de camping. Mijn echtgenote heeft zich comfortabel buiten geinstalleerd, en een kevertje gebruikt onze tafel als zonneterras!
De weervoorspellers krijgen gelijk: tegen de middag loopt de temperatuur hoog op. De termometer wijst maar liefst 38°C aan! We improviseren met enkele badlakens, om meer schaduw te creeren.
Na de middag, en een zwempartijtje, besluiten we om extra verkoeling te zoeken op het terras, waar we ons te goed doen aan een heerlijk ijsje...
We willen nog wat blijven genieten op het terras, en laten ons nog een drankje serveren. Het is leuk om de zeilbootjes te observeren, die rustig over de Weissensee voorbij dobberen.
Marleen maakt het zich intussen extra gemakkelijk in de salon, net naast ons tafeltje!
Na het terrasbezoek volgt nog een duik in het meer, en daarna is het stilaan tijd om te gaan douchen.
Voor het avondeten zoeken we terug "Ronachers Einkehr" op, en na de (weerom voortreffelijke) maaltijd installeren we ons nog enige tijd buiten aan de caravan. Bij een aangename temperatuur genieten we van een glaasje, en de aanblik van de maan aan een heldere hemel. Gewoon zalig!!!
Het is terug stralend weer vandaag. Mijn echtgenote wil het rustig houden, maar ik wil de gelegenheid aangrijpen om de steile klim naar de "Techendorfer Alm" te doen. De weg voert door de bossen, en, gezien de zware sneeuwval de voorbije winter wil ik zien hoe deze er bij ligt!
De start valt goed mee: enkel opletten voor verraderlijke wortels, welke verstopt zitten onder een dik bladertapijt! Vlug krijg ik gezelschap: een leuk vlindertje wil maar al te graag mijn schoen als taxi gebruiken...
Een eindje verder moet ik een stuk over de rotsen, om dan weer in het bos te belanden. En hier is het reeds prijs: enkele bomen, die het gewicht van de sneeuw niet konden dragen, versperren het pad. Het vergt heel wat klauterwerk om deze hindernis te overwinnen!
Voor ik dit stuk bos voorbij raak, wacht me nog een volgende verassing: nogmaals is de weg bezaaid met boomstammen. Tegen de wand opklimmen is de enige optie om hier langs te komen!
De voorbije winter heeft een grote ravage aangericht, maar de natuur herstelt zich vlug. De voorjaarsbloemen eisen hun plaats op, en zorgen voor prachtig kleurkontrast met het lentegroene gras.
En tussen al dat moois vertonen twee slakken, aangespoord door het lentezonnetje, ook enige vorm van aktiviteit!
Nog enkele malen word ik geconfronteerd met hindernissen. Het herhaaldelijk klauteren maakt de tocht extra lastig. Gelukkig word ik regelmatig beloond met nu eens een riant panorama, en dan weer een echte bloemenweelde. Deze leuke variatie geeft telkens nieuwe moed om verder te gaan, benieuwd om wat nog volgt!
En de natuur blijft voor afwisseling zorgen: een verdorde boom omkadert een panorama, waar op de achtergrond de "Neussacher Alm" opduikt.
Zo bereik ik de "Techendorfer Alm". De uitbaters zijn er nog niet, maar dat is geen probleem: ik zoek een plekje om wat te rusten, en terwijl ik een flesje water drink, geniet ik van een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen!
Dan keer ik terug naar de camping, waar ik tevreden kan terugblikken op een mooie tocht!
De zware wandeling van vandaag heeft me hongerig gemaakt. Na enig overleg beslissen we om uit eten te gaan: we zullen, na het douchen, een bezoek brengen aan "Ronachers Einkehr".
We installeren ons op ons gewone plaatsje, en bestellen een drankje. Dan maken we een keuze van de kaart: Marleen wenst de "pikant gevulde huissnitsel met gefriteerde aardappelen", en ik laat me de "forel met kruidenboter en peterselie-aardappelen" voorschotelen.
Na de heerlijke maaltijd consumeren we nog rustig een drankje, om daarna richting caravan te vertrekken en ons bed op te zoeken!
Onder een helderblauwe hemel, vergezeld door een stralende zon, trekken we er vandaag terug op uit. We gaan een stuk de bergen in om de watervallen te bekijken!
Vanaf "camping Ronacher" wandelen we, via de "Silbergraben", richting "Mösschlacher Alm" (niet uitgebaat!). Naast de weg zoekt het water, ruisend, lager gelegen oorden op. Wij gaan verder stroomopwaarts, om tot de plek te komen waar al dit natuurgeweld ontstaat!
En we zijn niet alleen op pad: een slak trekt, met zijn huisje op zijn rug,op z'n eigen tempo, naar andere oorden.
We vervolgen, op ons eigen tempo, onze tocht. We schenken ook aandacht aan de flora: mooie bloemen weten zich te handhaven op soms onherbergzame plaatsen; hun wortels vinden, zelfs tussen nauwe barsten in de rotsen, hun weg naar voedsel en vocht!
Intussen is het riviertje nooit veraf: nu eens ruisend, dan weer bulderend haast het water zich stoomafwaarts!
Terwijl we ons doel naderen, blijft de natuur ons bekoren: de ruwe, grijze rotsmassa, die de wandelweg begrenst, wordt regelmatig opgefleurd met contrasterende kleuren.
Zo arriveren we bij de eerste van de reeks watervallen, waar we enige tijd willen verpozen en genieten van het schouwspel van het neerstortende water!
Wat verder aanschouwen we de mooiste van de reeks: op grotere breedte stort het water neer, om zich te verzamelen in een smaller bekken. Als je hier dicht bij het natuurgeweld gaat staan, ervaar je een verkwikkende verkoeling!
Snel haast het water zich over de wandelweg, om zich dan verder in een eindeloos lijkende diepte te storten, waar het zich verzamelt om, kilometers verder, de rivier "Drau" te voeden!
We hebben ruim de tijd genomen om de riante omgeving in ons geheugen op te nemen. Vol energie vatten we de terugtocht aan.
Onderweg ontmoeten we een prachtige kever, die, op een steen, geniet van de weldoende zonnestralen. Ook een bloemetje weet me nog tot een foto te verleiden, en al deze variatie houd onze wandeling aangenaam.
Bij aankomst op de camping sluiten we de leuke trip af met een frisse pint op het terras!
