Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
De zware wandeling van vandaag heeft me hongerig gemaakt. Na enig overleg beslissen we om uit eten te gaan: we zullen, na het douchen, een bezoek brengen aan "Ronachers Einkehr".
We installeren ons op ons gewone plaatsje, en bestellen een drankje. Dan maken we een keuze van de kaart: Marleen wenst de "pikant gevulde huissnitsel met gefriteerde aardappelen", en ik laat me de "forel met kruidenboter en peterselie-aardappelen" voorschotelen.
Na de heerlijke maaltijd consumeren we nog rustig een drankje, om daarna richting caravan te vertrekken en ons bed op te zoeken!
Onder een helderblauwe hemel, vergezeld door een stralende zon, trekken we er vandaag terug op uit. We gaan een stuk de bergen in om de watervallen te bekijken!
Vanaf "camping Ronacher" wandelen we, via de "Silbergraben", richting "Mösschlacher Alm" (niet uitgebaat!). Naast de weg zoekt het water, ruisend, lager gelegen oorden op. Wij gaan verder stroomopwaarts, om tot de plek te komen waar al dit natuurgeweld ontstaat!
En we zijn niet alleen op pad: een slak trekt, met zijn huisje op zijn rug,op z'n eigen tempo, naar andere oorden.
We vervolgen, op ons eigen tempo, onze tocht. We schenken ook aandacht aan de flora: mooie bloemen weten zich te handhaven op soms onherbergzame plaatsen; hun wortels vinden, zelfs tussen nauwe barsten in de rotsen, hun weg naar voedsel en vocht!
Intussen is het riviertje nooit veraf: nu eens ruisend, dan weer bulderend haast het water zich stoomafwaarts!
Terwijl we ons doel naderen, blijft de natuur ons bekoren: de ruwe, grijze rotsmassa, die de wandelweg begrenst, wordt regelmatig opgefleurd met contrasterende kleuren.
Zo arriveren we bij de eerste van de reeks watervallen, waar we enige tijd willen verpozen en genieten van het schouwspel van het neerstortende water!
Wat verder aanschouwen we de mooiste van de reeks: op grotere breedte stort het water neer, om zich te verzamelen in een smaller bekken. Als je hier dicht bij het natuurgeweld gaat staan, ervaar je een verkwikkende verkoeling!
Snel haast het water zich over de wandelweg, om zich dan verder in een eindeloos lijkende diepte te storten, waar het zich verzamelt om, kilometers verder, de rivier "Drau" te voeden!
We hebben ruim de tijd genomen om de riante omgeving in ons geheugen op te nemen. Vol energie vatten we de terugtocht aan.
Onderweg ontmoeten we een prachtige kever, die, op een steen, geniet van de weldoende zonnestralen. Ook een bloemetje weet me nog tot een foto te verleiden, en al deze variatie houd onze wandeling aangenaam.
Bij aankomst op de camping sluiten we de leuke trip af met een frisse pint op het terras!
Vandaag hebben we een fikse wandeling gepland: we willen, vanaf de camping, de "Hermagorer Bodenalm" bezoeken, en van daaruit verder stappen tot "Paterzipf", waar we de boot zullen nemen om terug te keren richting oostoever.
We gaan vroeg op pad, en ter hoogte van de "Silbergraben" merkt mijn vrouw een leuk vlindertje op. We wandelen verder door het bos, en kruisen de "Stockenboier Landesstrasse". We vervolgen onze weg, richting "Weissenbacher", en hier worden we geconfronteerd met een witte wand: de resten van een lawine gedurende de voorbije winter! De wandelweg is vrij gemaakt, doch een dik bladerdek bied voldoende bescherming tegen de zon, zodat zich hier nu nog een metershoge sneeuwhoop weet te handhaven!
We laten de winterresten achter ons, en voorbij "Gasthof Weissenbacher" slaan we rechtsaf. We lopen hier op de straat, maar eentonig wordt het niet: nu fleurt een houten fontein de omgeving op, en dan imponeren de rotswanden ons.
Zo komen we vlug bij de afslag naar de Bodenalm: hier verlaten we de openbare weg en volgen we de forststrasse richting "Fischeralm".
Na ongeveer 45 minuten stappen, krijgen we de "Fischeralm" in zicht. De houten structuur past uitstekend in de omgeving! De wandelroute loopt over het erf, en even voorbij de gebouwen genieten we van een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergketen, terwijl vlakbij de jonge uitlopers van de naaldbomen er ons attent op maken dat het wel degelijk lente is!
Dan komen we langs de restanten van "Tscherniheim". Op een gedenksteen, en op borden staat de geschiedenis van dit vroegere glasblazersdorp uitvoerig beschreven. Op de achtergrond, onder een afdak, zijn vorige zomer enkele originele ovens bloot gelegd. Alles is nu echter afgedekt, omdat de reconstructie nog niet voleindigd is. Zodra alles afgewerkt is, zal iedereen de gelegenheid hebben om ook dit deel van de site te bewonderen!
We lassen hier een rustpauze in. We nemen plaats op een zitbank en geven onze spieren de tijd om even te ontspannen. Intussen genieten we van de nabije natuur, en van het prachtige uitzicht op het eeuwenoude kerkje!
Het kwartiertje rust heeft ons goed gedaan: we kunnen weer, vol goede moed, verder. Na enkele kilometers stappen, betreden we het grondgebied van de "Hermagorer Bodenalm".
Het uitzicht op de hut, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de "Lienzer Dolomiten", is prachtig! Hier houden we halt, en willen we iets eten en drinken.
De temperatuur is best aangenaam. Daarom nemen we buiten plaats: we kiezen een tafeltje dicht bij de ingangsdeur. Na een blik op de spijskaart kiezen we voor een "brettljause". Vergezeld van een fris biertje smaakt dit heerlijk.
Na het eten blijven we hier nog wat nagenieten, en terwijl we in gesprek zijn met de uitbaters, komt een gevleugeld insect de tafel afspeuren naar eventuele restjes!
Tegenover onze zitplaats valt mijn blik op een kunstig, uit hout gesneden " hertenkop", die dienst doet als bloempothanger. Dit doet me besluiten om even verder rond te speuren, en niet zonder resultaat: naast de inkomdeur staat nog meer fraai houtsnijwerk, en achter de hoek, waar de toiletten zijn, vind ik boven de brandhoutstapel, nog een echt juweeltje!
Dan stap ik nog even binnen in de gastenruimte. Wat hier vooral opvalt zijn de vele jachttroffeeën: het zijn de stille getuigen van het talrijk voorkomende wild in deze omgeving!
De honger is gestild en het vochtgehalte is weer op peil: hoog tijd om onze tocht verder te zetten!
Vanaf de almhut klimt het nog een kort stuk, waarna we de afdaling naar "Paterzipf" aanvatten. Eentonig wordt het nooit: nu eens kunnen we prachtige bloemen bewonderen, en dan krijgen we een adembenemend uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
We stappen rustig verder, en hebben steeds oog voor de aangeboden natuurpracht: de route die we volgen toont ons een afwisseling van bos en rotswanden, en soms worden we verrast met kleurige bloemenvelden!
Ook aan deze tocht komt een einde: "Paterzipf", de plaats waar we op de boot zullen stappen die ons terug naar de Oostoever zal brengen, komt in zicht. Voor we op de steiger gaan neem ik nog een foto van de bijenkorven, die een plaatselijke imker hier opgesteld heeft.
Dan nemen we plaats op de zitbank, en wachten tot de "Austria" aanmeert. Dit was een heerlijke wandeling!
Vanop ons vertrouwde plaatsje op de camping, kunnen we reeds ten volle genieten van de weelderige natuur.
Een prachtig bloementapijt spreid zich voor onze voeten uit. Een variatie van vormen en kleuren verdient onze bewondering, en het kost me geen moeite om enkele fotogenieke details te vinden...
