Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
We laten de winterresten achter ons, en voorbij "Gasthof Weissenbacher" slaan we rechtsaf. We lopen hier op de straat, maar eentonig wordt het niet: nu fleurt een houten fontein de omgeving op, en dan imponeren de rotswanden ons.
Zo komen we vlug bij de afslag naar de Bodenalm: hier verlaten we de openbare weg en volgen we de forststrasse richting "Fischeralm".
Na ongeveer 45 minuten stappen, krijgen we de "Fischeralm" in zicht. De houten structuur past uitstekend in de omgeving! De wandelroute loopt over het erf, en even voorbij de gebouwen genieten we van een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergketen, terwijl vlakbij de jonge uitlopers van de naaldbomen er ons attent op maken dat het wel degelijk lente is!
Dan komen we langs de restanten van "Tscherniheim". Op een gedenksteen, en op borden staat de geschiedenis van dit vroegere glasblazersdorp uitvoerig beschreven. Op de achtergrond, onder een afdak, zijn vorige zomer enkele originele ovens bloot gelegd. Alles is nu echter afgedekt, omdat de reconstructie nog niet voleindigd is. Zodra alles afgewerkt is, zal iedereen de gelegenheid hebben om ook dit deel van de site te bewonderen!
We lassen hier een rustpauze in. We nemen plaats op een zitbank en geven onze spieren de tijd om even te ontspannen. Intussen genieten we van de nabije natuur, en van het prachtige uitzicht op het eeuwenoude kerkje!
Het kwartiertje rust heeft ons goed gedaan: we kunnen weer, vol goede moed, verder. Na enkele kilometers stappen, betreden we het grondgebied van de "Hermagorer Bodenalm".
Het uitzicht op de hut, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de "Lienzer Dolomiten", is prachtig! Hier houden we halt, en willen we iets eten en drinken.
De temperatuur is best aangenaam. Daarom nemen we buiten plaats: we kiezen een tafeltje dicht bij de ingangsdeur. Na een blik op de spijskaart kiezen we voor een "brettljause". Vergezeld van een fris biertje smaakt dit heerlijk.
Na het eten blijven we hier nog wat nagenieten, en terwijl we in gesprek zijn met de uitbaters, komt een gevleugeld insect de tafel afspeuren naar eventuele restjes!
Tegenover onze zitplaats valt mijn blik op een kunstig, uit hout gesneden " hertenkop", die dienst doet als bloempothanger. Dit doet me besluiten om even verder rond te speuren, en niet zonder resultaat: naast de inkomdeur staat nog meer fraai houtsnijwerk, en achter de hoek, waar de toiletten zijn, vind ik boven de brandhoutstapel, nog een echt juweeltje!
Dan stap ik nog even binnen in de gastenruimte. Wat hier vooral opvalt zijn de vele jachttroffeeën: het zijn de stille getuigen van het talrijk voorkomende wild in deze omgeving!
De honger is gestild en het vochtgehalte is weer op peil: hoog tijd om onze tocht verder te zetten!
Vanaf de almhut klimt het nog een kort stuk, waarna we de afdaling naar "Paterzipf" aanvatten. Eentonig wordt het nooit: nu eens kunnen we prachtige bloemen bewonderen, en dan krijgen we een adembenemend uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
We stappen rustig verder, en hebben steeds oog voor de aangeboden natuurpracht: de route die we volgen toont ons een afwisseling van bos en rotswanden, en soms worden we verrast met kleurige bloemenvelden!
Ook aan deze tocht komt een einde: "Paterzipf", de plaats waar we op de boot zullen stappen die ons terug naar de Oostoever zal brengen, komt in zicht. Voor we op de steiger gaan neem ik nog een foto van de bijenkorven, die een plaatselijke imker hier opgesteld heeft.
Dan nemen we plaats op de zitbank, en wachten tot de "Austria" aanmeert. Dit was een heerlijke wandeling!
Vanop ons vertrouwde plaatsje op de camping, kunnen we reeds ten volle genieten van de weelderige natuur.
Een prachtig bloementapijt spreid zich voor onze voeten uit. Een variatie van vormen en kleuren verdient onze bewondering, en het kost me geen moeite om enkele fotogenieke details te vinden...
Ook de haag, die onze plaats begrenst, tracteert ons met mooie bloemen. En terwijl we de omgeving verder afspeuren krijgen we bezoek van een leuk kevertje!
Onze blik dwaalt af naar het bos, dat zich naast de camping bevind. Vele bomen zijn, boven de helft van hun lengte, afgebroken: ze konden het gewicht van de vele sneeuw, die de voorbije winter in dit gebied gevallen is, niet dragen!
Aan de oostoever van de "Weissensee", hebben Jutta en Mario Hofer een plaatsje gevonden, waar ze het de duikliefhebbers, èn zij die het willen worden, naar hun zin maken. Duikschool "Dive World" is reeds sinds vele jaren aktief, en voldoet aan de wensen van zowel ervaren als beginnende duikers. Zij staan in voor cursussen, verhuur van materiaal, vullen van zuurstofflessen, en zelfs transport naar de mooiste duikplekjes in de Weissensee! Volledige informatie vind je op hun website (in de rechter kolom van mijn blog "duiken" aanklikken). Voor de liefhebbers: veel plezier!
Goed uitgerust maken we ons, na het ontbijt, klaar voor een eerste, rustige wandeling. Onder een blauwe hemel vertrekken we, om een tweetal uurtjes de spieren te laten wennen aan het stijgen en dalen, iets wat we thuis, in de "lage landen", niet gewoon zijn. De ervaring heeft ons geleerd dat dit "inlopertje", later, bij de "zwaardere" tochten, veel leed bespaart: de "verzuring" wordt hierdoor meestal vermeden!
We volgen het bospad, vanaf de camping. Haast onmiddelijk krijgen we de eerste paddestoelen in het vizier.
Wat verder komen we bij een open plek, waar een voederhut middenin een weelderige bloemenweide staat! Keuze te over om enkele "juweeltjes" te fotograferen...
Ook een broos uitziend bloemetje eist kranig zijn plaats op in de massa. Het zonlicht tovert een teder kleurcontrast op zijn fragile blaadjes!
Aan het einde van het pad slaan we linksaf, om een stuk de oever van de "Weissensee" te volgen. Een paddestoel krijgt hier onze aandacht: hij toont trots de prachtige lamellenstructuur onder zijn hoed: een foto waard!
Bij het meer hebben we dan weer bewondering voor een oude boomstronk: de grillige vormen, tegen de achtergrond van het water, zijn een waar kunstwerk van de natuur!
Wat ons ook opvalt zijn de "meiklokjes": zij bloeien hier gewoon in de vrije natuur! We stappen rustig verder, en blijven aandachtig voor nog meer moois: een paddestoel heeft een plaats gevonden op een boomstam, en met zijn aparte vorm en zachte kleuren verdient hij zeker een plekje in ons foto-album!
Even later weten sneeuwwitte bloempjes met een fris-groen hart ons te bekoren!
Af en toe spiegelen de bomen zich in een waterpartijtje langsheen het pad: restanten van de zware en lange winter, waardoor het vele smeltwater nog niet helemaal verdwenen is. Maar de natuur herstelt vlug: enkele meters verder krijgen de bloemen weer de bovenhand!
Zo naderen we de rustplaats, waar we enige tijd pauzeren. We kunnen hier heerlijk genieten van een prachtig uitzicht over het meer, met op de achtergrond "Gasthaus Dolomitenblick".
Het is tijd om naar de camping terug te keren. We blijven een rustig tempo aanhouden, en genieten zoveel mogelijk van de mooie natuur. Een van de waterpartijtjes zorgt voor een leuke weerspiegeling.
We ontdekken enkele bloemen, die we nog niet op de foto hebben, en ook een zicht in het bos weet me te bekoren.
Onze voorbereidende wandeling zit er op, en vanavond zullen we onze aktiviteiten voor de volgende dagen plannen!
Reeds vroeg in de ochtend vertrekken we, met auto en caravan, richting Oostenrijk. Meer dan 1100 km scheiden ons van onze bestemming.
Na een voorspoedige reis, met de noodzakelijke tussenstops en rustpauzes, kunnen we, reeds 's avonds, op "Terrassencamping Ronacher" ons vertrouwde plaatsje innemen. Nadat alles naar behoren opgesteld is, gaan we naar het restaurant voor het avondeten. De verwelkoming is, zoals steeds, heel hartelijk, en nadat we iedereen begroet hebben nemen we plaats.
We bestellen een lichte maaltijd, en, nu de auto aan de kant staat, lust ik daar ook een fris biertje bij! Na het eten zoeken we het bed op, zodat we morgen uitgerust aan de vakantiedag kunnen beginnen.
