Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Wat ons ook opvalt zijn de "meiklokjes": zij bloeien hier gewoon in de vrije natuur! We stappen rustig verder, en blijven aandachtig voor nog meer moois: een paddestoel heeft een plaats gevonden op een boomstam, en met zijn aparte vorm en zachte kleuren verdient hij zeker een plekje in ons foto-album!
Even later weten sneeuwwitte bloempjes met een fris-groen hart ons te bekoren!
Af en toe spiegelen de bomen zich in een waterpartijtje langsheen het pad: restanten van de zware en lange winter, waardoor het vele smeltwater nog niet helemaal verdwenen is. Maar de natuur herstelt vlug: enkele meters verder krijgen de bloemen weer de bovenhand!
Zo naderen we de rustplaats, waar we enige tijd pauzeren. We kunnen hier heerlijk genieten van een prachtig uitzicht over het meer, met op de achtergrond "Gasthaus Dolomitenblick".
Het is tijd om naar de camping terug te keren. We blijven een rustig tempo aanhouden, en genieten zoveel mogelijk van de mooie natuur. Een van de waterpartijtjes zorgt voor een leuke weerspiegeling.
We ontdekken enkele bloemen, die we nog niet op de foto hebben, en ook een zicht in het bos weet me te bekoren.
Onze voorbereidende wandeling zit er op, en vanavond zullen we onze aktiviteiten voor de volgende dagen plannen!
Reeds vroeg in de ochtend vertrekken we, met auto en caravan, richting Oostenrijk. Meer dan 1100 km scheiden ons van onze bestemming.
Na een voorspoedige reis, met de noodzakelijke tussenstops en rustpauzes, kunnen we, reeds 's avonds, op "Terrassencamping Ronacher" ons vertrouwde plaatsje innemen. Nadat alles naar behoren opgesteld is, gaan we naar het restaurant voor het avondeten. De verwelkoming is, zoals steeds, heel hartelijk, en nadat we iedereen begroet hebben nemen we plaats.
We bestellen een lichte maaltijd, en, nu de auto aan de kant staat, lust ik daar ook een fris biertje bij! Na het eten zoeken we het bed op, zodat we morgen uitgerust aan de vakantiedag kunnen beginnen.
Ons verblijf loopt ten einde. Vandaag maken we ons klaar voor de terugreis: de auto wordt geladen, en in de caravan wordt alles aan de kant gezet.
Na de middag lassen we een laatste terrasbezoek in, en 's avonds gaan we naar "Ronachers Einkehr", waar we, met oog op de terugreis morgen, een lichte maaltijd nuttigen! We zoeken, deze avond, tijdig ons bed op.
's Ochtends ontbijten we in het campingrestaurant. Dan nemen we afscheid en begeven we ons op weg naar huis: Auf wedersehen, het was weer een mooie vakantie!
Na het ontbijt maken we ons vertrekkensklaar: wandelschoenen aan en dan op stap!
We gaan via de "Silbergraben", waar we passeren langs "Haus Urbele". Hier volgen we de bosweg richting "Weissenbacher". We concentreren ons vandaag vooral op de paddestoelen, en al vlug boeken we succes: een mooi duo heeft een plaatsje gevonden in een vertikale wand langsheen het pad!
Iets dieper het bos in betrap ik enkele exemplaren van een andere soort, die een oude boomstronk als gastheer gebruiken.
Een paar honderd meter verder kruisen we de "Stockenboïer Landesstrasse", waarna we linksaf slaan en het pad naast de baan volgen. Wanneer we langs het riviertje komen is het terug prijs: op een zilverberk groeit een "elfenbank", en zelfs enkele in het water gevallen stammen zorgen voor voldoende voedingsbodem!
Voorbij de krachtcentrale kan je rechtsaf slaan: een redelijk steil pad brengt je, door het bos, snel hogerop. We verkiezen om in deze richting verder te wandelen.
Ook hier weet moeder natuur ons te verrassen: dauwdruppels hangen als glinsterende parels aan de randen van enkele kleine paddestoelen, terwijl tegen de bodem een reuzenexemplaar woekert.
Enkele meters daar vandaan heeft een of ander dier zich te goed gedaan aan een duo dat, weliswaar gehavend, weet te overleven.
We stappen verder tot het hoogste punt van de weg. Daar vinden we, tegen de vertikale berm, een bijna witte, ietwat raar gevormde paddestoel. Sterk contrasterend tegen de ondergrond heeft hij zich op een moeilijk plaatsje vast gezet, en is zodanig vergroeid, dat hij zijn evenwicht weet te behouden.
We maken rechtsomkeer. Bij de kruising slaan we rechtsaf, om nog een stukje richting "Weissenbacher" te wandelen. Op de linker flank kan ik afdalen tussen de bomen, tot vlakbij het riviertje. Hier houden twee vliegenzwammen elkaar gezelschap!
Ik klauter terug naar de weg, waar mijn echtgenote en Gipsy me opwachten, en we keren terug naar de camping. We blijven echter allert, en al gauw kan het fototoestel weer in aktie!
En nog meer moois kruist ons pad: wat gedacht van een elfenbank die, in plaats van op een boomstam, gewoon uit de bodem opduikt? De vliegenzwam (die normaal de schaduw in het bos opzoekt) ontmoet ik ook in open terrein, en in deze omgeving dient een soortgenoot (steinpilz????) eveneens als voedingsbron voor een of ander dier. In de natuur is de kringloop steeds compleet!
En terwijl onze tocht naar het einde loopt kunnen we blijven genieten van de wonderen der natuur: her en der duikt steeds weer wat moois op. Soms dient een boom als gastheer, terwijl wat verder de rotswand voldoende houvast biedt aan een bosje tedere bloempjes.
Daar tegenover nodigt een nagelnieuwe zitbank ons uit om nog even te verpozen, en van hieruit kunnen we het prachtige berglandschap bewonderen: heerlijk!
Na aankomst op de camping rest ons niet veel tijd meer tot het avondeten: dus vlug douchen en omkleden, om dan naar "Gasthof Dolomitenblick" te gaan.
We installeren ons zo, dat ik zicht heb op het hoekje van de vissersvereniging: steeds is het interessant om de foto's van vissers met hun recordvangsten te bewonderen, en daarboven zijn enkele opgezette vissen, afkomstig uit de Weissensee, stille getuigen van de in het meer aanwezige rijkdom!
Dan dwaalt mijn blik naar buiten, waar ik kan genieten van het spel dat de dalende zon speelt met het kabbelende water.
Ons eten wordt opgediend, en, na een smakelijke maaltijd, bestellen we nog een drankje en we voeren nog een gesprekje met de uitbater. Zo vliegt de avond voorbij, en is het weer tijd om ons bed op te zoeken.
Het zonnetje straalt aan een helderblauwe hemel: het belooft een mooie dag te worden. We besluiten om vandaag lekker te ontspannen.
Aan "Gasthof Dolomitenblick" ligt het schip vertrekkensklaar: het bovendek is volledig volzet. Zo ver gaan we echter niet: we laten Gipsy even uit in het bos voorbij de gemeentelijke speelweide. Ik begeef me tussen de bomen, en vind al vlug een mooie vliegenzwam.
Alvorens terug te keren naar de caravan, stappen we nog eens tot aan de waterkant. Er is weinig wind, en het is heerlijk om hier even te vertoeven.
De boten van het "Ruder-Camp" liggen er wat verlaten bij: het hoogseizoen is immers reeds voorbij! Binnenkort worden ze weggehaald en opgeborgen tot na de winter.
Dan zoeken we, bij ons vakantiehuisje-op-wielen, een plaatsje in de zon om nog wat te genieten, tot het tijd is voor het middageten. Gipsy heeft het zo ook duidelijk naar zijn zin!
Na de middag trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar we koffie en gebak bestellen. Voor morgen is terug mooi weer voorspeld, en we overleggen wat we zullen doen. We worden het vlug eens om een wandeling richting "Weissenbacher" te maken (de extra opgedane calorieën moeten opgebrand worden!).
Na de koffie laten we Gipsy nogmaals uit, en ik kan het niet laten om nog enkele foto's te maken!
Deze avond keren we terug naar het restaurant op de camping. De ondergaande zon tovert prachtige kleuren aan de hemel, zodat de omgeving er extra sfeervol uit ziet!
We nemen plaats aan ons vertrouwde tafeltje, bestellen een drankje en maken onze keuze van de kaart. Lang twijfel ik niet: er word een wildgerecht aangeboden, en dan ben ik steeds liefhebber! Marleen kiest voor steak met frietjes.
We zijn niet gehaast, en knopen, na het eten, een gesprek aan met Michael senior. Intussen heeft Gipsy het zich gemakkelijk gemaakt, en is reeds naar dromenland vertrokken! Dan is het tijd om afscheid te nemen en onder de wol te kruipen, zodat we morgen goed uitgerust aan de wandeling kunnen beginnen!
Mijn echtgenote heeft de inspanningen van eergisteren nog niet volledig verteert. Ik kan echter de lokroep van de bergen niet weerstaan. Mijn keuze gaat uit naar de richting van de "Stosia". Het wordt geen snelheidsrace, want ik wil nog enkele foto's maken. Ik merk wel hoe ver ik raak!
De route die ik uitgestippeld heb is best zwaar, maar reeds vlug worden mijn inspanningen beloond: langs de rand van het pad bloeit een mooie bloem, en dieper in het bos vind ik snel paddestoelen die, na de regen van enkele dagen geleden, welig ontluiken.
De verscheidenheid aan paddestoelen is groot in dit gebied. Regelmatig duiken andere soorten op: steeds verschillend in vorm en kleur. Dit houd mijn tocht boeiend!
Bij het kruisen van de "Forststrasse" krijg ik, tussen de bomen in de verte, de almen van de "Neusacher Alm" in het vizier. Dit betekent dat ik me ondertussen meer dan 500 m hoger bevind dan de "Weissensee".
Ik heb er honger van gekregen, en besluit om nog een bezoekje te brengen aan de "Techendorfer Alm", welke aan zijn laatste openingsdagen van dit seizoen bezig is. Ik wil nog afscheid nemen van de vriendelijke uitbaters, en intussen kan ik de gelegenheid aangrijpen om iets te eten!
De hekken zijn nog dicht, alhoewel de dieren van de almweiden reeds getransporteerd zijn naar het dal, waar ze tot de volgende lente onder gebracht worden. Let wel: het is regel, wanneer je op het grondgebied van een alm komt, dat je een gesloten hek, na doorgang, opnieuw afsluit!
Ik word uitgenodigd om binnen aan tafel te zitten. Het "spekbrood" met een frisse pint smaakt heerlijk, en na een gezellige babbel volgt een hartelijk "Auf Wiedersehen"!
Op de terugweg heb ik bewondering voor de mooie uitzichten over de Alpen: aleen dat al is de inspanning waard!
Dan begin ik aan de afdaling door het bos, en regelmatig speur ik, links en rechts van het pad, de bodem af op zoek naar enkele schoonheden van de flora. Ik gun mezelf de tijd om regelmatig te pauzeren en enkele foto's te nemen.
