Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Op de terugweg krijgt de flora op de rotswanden mijn volle aandacht: verbazingwekkend hoe planten en bloemen, en zelfs bomen, zich weten te handhaven in deze steenmassa!
Na een dagje rust, gevolgd door de afscheidsdag van ons gezelschap, die terug huiswaarts gekeerd zijn, trek ik er vandaag met Marleen op uit.
We begeven ons in het "berengebied", en zullen vooral aandacht besteden aan de prachtige en talrijke voorjaarsbloemen, zonder echter andere interessante bezienswaardigheden uit het oog te verliezen!
Ver hoeven we niet te stappen: de eerste bloempjes staan reeds te wachten om gefotografeerd te worden!
Ook de bomen langsheen de wandelweg verdienen aandacht: zij pronken met hun nog prille, fris-groene lentebladeren. En intussen zijn de eerste lentebloeiers reeds klaar om hun zaden te verspreiden!
De bloemen blijven ons bekoren: nu eens maagdelijk wit, dan weer paars met opvallende meeldraden,en waar het bos een open plek toelaat pronken ganse groepen, verschillend van vorm en kleur!
Ook hier, in het omliggende weiland, treffen we een grote bloemenweelde aan. Waar de ene opvalt met zijn paarse kleur, in een overwegend gele aanwezigheid, springt de "Troliusbloem" in het oog met zijn specifieke vorm!
Het wordt tijd om verder te gaan. De honger laat zich voelen, en we stappen flink door tot aan de "Hermagorer Bodenalm". We nemen buiten, uit de wind, plaats, en bestuderen de (nog beperkte) kaart.
De uitbaatster komt ons begroeten, we bestellen een drankje en als maaltijd kiezen we beiden voor de "Friggapfandl". We zijn de enige gasten: we kunnen dus volop van de rust genieten!
Het eten wordt op een leuke manier voorgeschoteld. Na de geleverde inspanningen vult deze heerlijke maaltijd onze energiebronnen vlug terug aan.
We lusten nog een drankje: ik bestel een biertje, en Marleen wenst een "Chocomilch". We slaan nog een gezellige babbel met de uitbaatster, en zo vliegt de tijd voorbij. We moeten nog een uurtje stappen tot aan de boot, en nemen afscheid.
Het laatste gedeelte van onze uitstap heeft nog een leuke ontmoeting in petto: een gems ligt te zonnen in het gras naast de weg, en laat me toe te naderen tot een afstand die een bruikbare foto oplevert. Voorzichtig keer ik op mijn stappen terug, en laat het dier verder met rust.
We bereiken "Paterzipf" een kwartiertje voordat de boot komt, en nemen plaats op een bank in de schaduw van een boom, waar we nog even relaxen. Daarna varen we met de "Alpenperle" mee, terug naar de oostoever.
Vroeg uit de veren vandaag: we nemen deel aan een ochtendwandeling! Bedoeling is om, boven op de "Martennock", de zonsopgang te bewonderen.
We rijden tot op parking "Seetal", vanwaar we te voet verder gaan. Het ziet er naar uit dat de mist spelbreker wordt, maar na een half uurtje stappen weet de opkomende zon toch een mooi kleurenpalet op het wolkendek te toveren!
En het zonnetje komt zowaar even aan de bergflank, net boven de mistlaag, piepen, alvorens achter het iets hoger hangende wolkendek te verdwijnen.
Dan bereiken we de top van de "Martennock". Jammer genoeg blijft het panorama verscholen door de grijze massa, waarmee het dal gevuld is. We beperken het fotograferen tot enkele kiekjes van het kruis, waarop de hoogte vermeld staat.
Langer blijven heeft weinig zin: de mist houd hardnekkig stand. We besluiten om terug te keren naar de wagens, waarmee we verder dalen tot aan de "Mänderhütte". We bevinden ons hier volop in de nevellaag, wat het gebouwtje een feeëriek uitzicht geeft. Binnen worden onze magen verwend met een uitgebreid ontbijt, nabij de gezellige warmte van de houtkachel!
Vandaag ga ik op verkenning: de wandelweg richting "Mosschlacher alm" heeft een weinig betreden zijpad. Ik verlaat hier de gemarkeerde route, en begeef mij in een jachtgebied.
Reeds vlug krijg ik een mooi uitzicht, op de veel lager gelegen "Silbergraben" voorgeschoteld!
Tevens is het boeiend om de "hoogzitten", die, op soms bijna onmogelijke plaatsen, door de jagers geconstrueerd zijn, te bewonderen.
De grillige rotswanden worden gevormd door het onophoudend doorsijpelende water, dat zich een weg zoekt naar lagere oorden, waar het zich verzamelt om uit te groeien tot een heuse bergrivier.
Daar tegenover, boven de steile bergflank, staat weer een door mensenhanden gebouwde constructie.
Ik vervolg mijn weg, en geniet van de schoonheid van de omgeving, die zich soms weet te manifesteren in eenvoudige dingen. Ik fotografeer nog een laatste "hoogzit", en daal daarna, bij de wit-rode markering, af naar de officiële wandelweg. Via de forststrasse ga ik weer naar de camping: het was een mooie tocht!
Het is terug stralend weer vandaag. Mijn echtgenote wil het rustig houden, maar ik wil de gelegenheid aangrijpen om de steile klim naar de "Techendorfer Alm" te doen. De weg voert door de bossen, en, gezien de zware sneeuwval de voorbije winter wil ik zien hoe deze er bij ligt!
De start valt goed mee: enkel opletten voor verraderlijke wortels, welke verstopt zitten onder een dik bladertapijt! Vlug krijg ik gezelschap: een leuk vlindertje wil maar al te graag mijn schoen als taxi gebruiken...
Een eindje verder moet ik een stuk over de rotsen, om dan weer in het bos te belanden. En hier is het reeds prijs: enkele bomen, die het gewicht van de sneeuw niet konden dragen, versperren het pad. Het vergt heel wat klauterwerk om deze hindernis te overwinnen!
Voor ik dit stuk bos voorbij raak, wacht me nog een volgende verassing: nogmaals is de weg bezaaid met boomstammen. Tegen de wand opklimmen is de enige optie om hier langs te komen!
De voorbije winter heeft een grote ravage aangericht, maar de natuur herstelt zich vlug. De voorjaarsbloemen eisen hun plaats op, en zorgen voor prachtig kleurkontrast met het lentegroene gras.
En tussen al dat moois vertonen twee slakken, aangespoord door het lentezonnetje, ook enige vorm van aktiviteit!
Nog enkele malen word ik geconfronteerd met hindernissen. Het herhaaldelijk klauteren maakt de tocht extra lastig. Gelukkig word ik regelmatig beloond met nu eens een riant panorama, en dan weer een echte bloemenweelde. Deze leuke variatie geeft telkens nieuwe moed om verder te gaan, benieuwd om wat nog volgt!
