Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
De bloemen blijven ons bekoren: nu eens maagdelijk wit, dan weer paars met opvallende meeldraden,en waar het bos een open plek toelaat pronken ganse groepen, verschillend van vorm en kleur!
Ook hier, in het omliggende weiland, treffen we een grote bloemenweelde aan. Waar de ene opvalt met zijn paarse kleur, in een overwegend gele aanwezigheid, springt de "Troliusbloem" in het oog met zijn specifieke vorm!
Het wordt tijd om verder te gaan. De honger laat zich voelen, en we stappen flink door tot aan de "Hermagorer Bodenalm". We nemen buiten, uit de wind, plaats, en bestuderen de (nog beperkte) kaart.
De uitbaatster komt ons begroeten, we bestellen een drankje en als maaltijd kiezen we beiden voor de "Friggapfandl". We zijn de enige gasten: we kunnen dus volop van de rust genieten!
Het eten wordt op een leuke manier voorgeschoteld. Na de geleverde inspanningen vult deze heerlijke maaltijd onze energiebronnen vlug terug aan.
We lusten nog een drankje: ik bestel een biertje, en Marleen wenst een "Chocomilch". We slaan nog een gezellige babbel met de uitbaatster, en zo vliegt de tijd voorbij. We moeten nog een uurtje stappen tot aan de boot, en nemen afscheid.
Het laatste gedeelte van onze uitstap heeft nog een leuke ontmoeting in petto: een gems ligt te zonnen in het gras naast de weg, en laat me toe te naderen tot een afstand die een bruikbare foto oplevert. Voorzichtig keer ik op mijn stappen terug, en laat het dier verder met rust.
We bereiken "Paterzipf" een kwartiertje voordat de boot komt, en nemen plaats op een bank in de schaduw van een boom, waar we nog even relaxen. Daarna varen we met de "Alpenperle" mee, terug naar de oostoever.
Het is de eerste keer dat ons gezelschap in het voorjaar aan de "Weissensee" verblijft. We willen vandaag aan een rustig tempo wat rondwandelen, en van de natuur genieten. Het weer speelt in ieder geval gunstig mee: een stralend blauwe hemel lokt ons naar buiten, en de temperatuur van boven de 20°C laat geen enkele reden tot twijfel over!
We stappen langsheen de oever van het meer, en reeds vlug worden we verrast met enkele mooie bloemen, die de omgeving een prachtig kleurenpalet bezorgen!
De voorjaarsbloeiers zijn in ruime variatie vertegenwoordigd: verschillende vormen en kleuren sieren de omgeving. We houden regelmatig halt om hun schoonheid op de foto vast te leggen.
Sinds Adolf Müller de fakkel van "Weissensee-Schifffahrt" doorgaf aan zijn zoon Christian, is een en ander aangepast: vorig jaar werd een "taxiboot" in dienst genomen, en nu, nauwelijks een jaar verder, werd gezorgd voor een waar huzarenstuk. Op een scheepswerf, in de nabijheid van Keulen, is een splinternieuwe boot gebouwd. Het 30 m lange, en 7 m brede schip is via de openbare weg van de Duitse scheepswerf, naar de Oostenrijkse "Weissensee" gebracht.
Na de ter waterlating moest het eerst de brug in "Techendorf " voorbij, alvorens het bovenste gedeelte, waar de stuurhut ondergebracht is, kon gemonteerd worden! Intussen draait de "Alpenperle" volop mee in de lijndienstregeling, die instaat voor de verbinding tussen de oost- en de westoever.
Vanavond krijg ik een prive-rondleiding op de "Alpenperle". Het schip ligt aangemeerd op zijn nachtrustplaats, waar de batterijen, die de elektrische aandrijving voorzien van de nodige energie, bijgevuld worden. De familie Müller beschikt, op de "Weissenbacher", over een eigen krachtcentrale. Dit betekent dat een groot deel van de energie, nodig om te varen op de Weissensee, geleverd wordt door diezelfde Weissensee!
Wanneer deze energie opgebruikt is, wordt een dieselmotor, voorzien van een roetfilter, ingeschakeld, zodat de aandrijving nooit in de problemen komt.
Het schip kan 250 passagiers meenemen, en alles is voorhanden om deze een aangename vaart te bezorgen: je komt binnen in het salon, waar je ,bij eventueel mindere weersomstandigheden een droog en warm plekje vind. Vanaf de gang achteraan, krijg je pas goed zicht op de lengte van deze boot!
Via de trap bereik je het bovendek: hier kan je, tijdens de vaart, volop genieten van de prachtige omgeving. Een gedeelte van de zitplaatsen is overdekt, zodat een buitje geen belemmering hoeft te zijn om hier plaats te nemen. Wie wil kan zich een drankje, of zelfs koffie met gebak laten opdienen!
Een blik in de stuurhut leert dat ook aan het comfort van de kapitein gedacht is: vanaf zijn gemakkelijke stoel vind hij alle besturingselementen binnen handbereik. Voor overzicht op en omheen de boot staan videoschermen ter beschikking. Bovendien is het schip uitgerust met een systeem dat het mogelijk maakt om zijwaarts te varen (een combinatie van een pomp, die 360° kan draaien en een schroef). Dit is een prima hulp bij het aanmeren!
"Schifffahrt Müller" heeft er een juweeltje bij: de capaciteit van het aantal te vervoeren personen is verdubbeld, en het comfort voor de passagiers is sterk verhoogd, en dit alles met een verlaagde impact op het milieu!
Op de laatste dag van ons verblijf houden we het steeds rustig: ik wil 100% fit de terugreis aanvatten! Daarom blijven we in de omgeving van de camping. We kuieren tot aan het meer, waar een meerkoet nieuwsgierig kijkt of we wat lekkers mee hebben: pech...
De bladeren op het wateroppervlak maken er ons attent op dat het volop herfst is, en wanneer we terugkeren naar de caravan, ontdek ik nog een mooie rups in het gras!
Deze avond schuiven we nogmaals aan tafel bij "Ronachers Einkehr", waar we ons laten verwennen met de heerlijke dagschotel. Na het eten grijpt deze jongedame haar kans, om nog vlug afscheid te nemen van Gipsy! We blijven niet te laat: we willen morgen goed uitgeslapen zijn...
De volgende ochtend is de ontbijttafel gedekt. Na het eten nemen we afscheid, en, zoals gewoonlijk met wat pijn in het hart, vertrekken we naar huis terug: tot volgende lente!
Vroeg uit de veren vandaag: we nemen deel aan een ochtendwandeling! Bedoeling is om, boven op de "Martennock", de zonsopgang te bewonderen.
We rijden tot op parking "Seetal", vanwaar we te voet verder gaan. Het ziet er naar uit dat de mist spelbreker wordt, maar na een half uurtje stappen weet de opkomende zon toch een mooi kleurenpalet op het wolkendek te toveren!
En het zonnetje komt zowaar even aan de bergflank, net boven de mistlaag, piepen, alvorens achter het iets hoger hangende wolkendek te verdwijnen.
Dan bereiken we de top van de "Martennock". Jammer genoeg blijft het panorama verscholen door de grijze massa, waarmee het dal gevuld is. We beperken het fotograferen tot enkele kiekjes van het kruis, waarop de hoogte vermeld staat.
Langer blijven heeft weinig zin: de mist houd hardnekkig stand. We besluiten om terug te keren naar de wagens, waarmee we verder dalen tot aan de "Mänderhütte". We bevinden ons hier volop in de nevellaag, wat het gebouwtje een feeëriek uitzicht geeft. Binnen worden onze magen verwend met een uitgebreid ontbijt, nabij de gezellige warmte van de houtkachel!
Vandaag ga ik op verkenning: de wandelweg richting "Mosschlacher alm" heeft een weinig betreden zijpad. Ik verlaat hier de gemarkeerde route, en begeef mij in een jachtgebied.
Reeds vlug krijg ik een mooi uitzicht, op de veel lager gelegen "Silbergraben" voorgeschoteld!
Tevens is het boeiend om de "hoogzitten", die, op soms bijna onmogelijke plaatsen, door de jagers geconstrueerd zijn, te bewonderen.
De grillige rotswanden worden gevormd door het onophoudend doorsijpelende water, dat zich een weg zoekt naar lagere oorden, waar het zich verzamelt om uit te groeien tot een heuse bergrivier.
Daar tegenover, boven de steile bergflank, staat weer een door mensenhanden gebouwde constructie.
