Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Sinds Adolf Müller de fakkel van "Weissensee-Schifffahrt" doorgaf aan zijn zoon Christian, is een en ander aangepast: vorig jaar werd een "taxiboot" in dienst genomen, en nu, nauwelijks een jaar verder, werd gezorgd voor een waar huzarenstuk. Op een scheepswerf, in de nabijheid van Keulen, is een splinternieuwe boot gebouwd. Het 30 m lange, en 7 m brede schip is via de openbare weg van de Duitse scheepswerf, naar de Oostenrijkse "Weissensee" gebracht.
Na de ter waterlating moest het eerst de brug in "Techendorf " voorbij, alvorens het bovenste gedeelte, waar de stuurhut ondergebracht is, kon gemonteerd worden! Intussen draait de "Alpenperle" volop mee in de lijndienstregeling, die instaat voor de verbinding tussen de oost- en de westoever.
Vanavond krijg ik een prive-rondleiding op de "Alpenperle". Het schip ligt aangemeerd op zijn nachtrustplaats, waar de batterijen, die de elektrische aandrijving voorzien van de nodige energie, bijgevuld worden. De familie Müller beschikt, op de "Weissenbacher", over een eigen krachtcentrale. Dit betekent dat een groot deel van de energie, nodig om te varen op de Weissensee, geleverd wordt door diezelfde Weissensee!
Wanneer deze energie opgebruikt is, wordt een dieselmotor, voorzien van een roetfilter, ingeschakeld, zodat de aandrijving nooit in de problemen komt.
Het schip kan 250 passagiers meenemen, en alles is voorhanden om deze een aangename vaart te bezorgen: je komt binnen in het salon, waar je ,bij eventueel mindere weersomstandigheden een droog en warm plekje vind. Vanaf de gang achteraan, krijg je pas goed zicht op de lengte van deze boot!
Via de trap bereik je het bovendek: hier kan je, tijdens de vaart, volop genieten van de prachtige omgeving. Een gedeelte van de zitplaatsen is overdekt, zodat een buitje geen belemmering hoeft te zijn om hier plaats te nemen. Wie wil kan zich een drankje, of zelfs koffie met gebak laten opdienen!
Een blik in de stuurhut leert dat ook aan het comfort van de kapitein gedacht is: vanaf zijn gemakkelijke stoel vind hij alle besturingselementen binnen handbereik. Voor overzicht op en omheen de boot staan videoschermen ter beschikking. Bovendien is het schip uitgerust met een systeem dat het mogelijk maakt om zijwaarts te varen (een combinatie van een pomp, die 360° kan draaien en een schroef). Dit is een prima hulp bij het aanmeren!
"Schifffahrt Müller" heeft er een juweeltje bij: de capaciteit van het aantal te vervoeren personen is verdubbeld, en het comfort voor de passagiers is sterk verhoogd, en dit alles met een verlaagde impact op het milieu!
Op de laatste dag van ons verblijf houden we het steeds rustig: ik wil 100% fit de terugreis aanvatten! Daarom blijven we in de omgeving van de camping. We kuieren tot aan het meer, waar een meerkoet nieuwsgierig kijkt of we wat lekkers mee hebben: pech...
De bladeren op het wateroppervlak maken er ons attent op dat het volop herfst is, en wanneer we terugkeren naar de caravan, ontdek ik nog een mooie rups in het gras!
Deze avond schuiven we nogmaals aan tafel bij "Ronachers Einkehr", waar we ons laten verwennen met de heerlijke dagschotel. Na het eten grijpt deze jongedame haar kans, om nog vlug afscheid te nemen van Gipsy! We blijven niet te laat: we willen morgen goed uitgeslapen zijn...
De volgende ochtend is de ontbijttafel gedekt. Na het eten nemen we afscheid, en, zoals gewoonlijk met wat pijn in het hart, vertrekken we naar huis terug: tot volgende lente!
Vroeg uit de veren vandaag: we nemen deel aan een ochtendwandeling! Bedoeling is om, boven op de "Martennock", de zonsopgang te bewonderen.
We rijden tot op parking "Seetal", vanwaar we te voet verder gaan. Het ziet er naar uit dat de mist spelbreker wordt, maar na een half uurtje stappen weet de opkomende zon toch een mooi kleurenpalet op het wolkendek te toveren!
En het zonnetje komt zowaar even aan de bergflank, net boven de mistlaag, piepen, alvorens achter het iets hoger hangende wolkendek te verdwijnen.
Dan bereiken we de top van de "Martennock". Jammer genoeg blijft het panorama verscholen door de grijze massa, waarmee het dal gevuld is. We beperken het fotograferen tot enkele kiekjes van het kruis, waarop de hoogte vermeld staat.
Langer blijven heeft weinig zin: de mist houd hardnekkig stand. We besluiten om terug te keren naar de wagens, waarmee we verder dalen tot aan de "Mänderhütte". We bevinden ons hier volop in de nevellaag, wat het gebouwtje een feeëriek uitzicht geeft. Binnen worden onze magen verwend met een uitgebreid ontbijt, nabij de gezellige warmte van de houtkachel!
Vandaag ga ik op verkenning: de wandelweg richting "Mosschlacher alm" heeft een weinig betreden zijpad. Ik verlaat hier de gemarkeerde route, en begeef mij in een jachtgebied.
Reeds vlug krijg ik een mooi uitzicht, op de veel lager gelegen "Silbergraben" voorgeschoteld!
Tevens is het boeiend om de "hoogzitten", die, op soms bijna onmogelijke plaatsen, door de jagers geconstrueerd zijn, te bewonderen.
De grillige rotswanden worden gevormd door het onophoudend doorsijpelende water, dat zich een weg zoekt naar lagere oorden, waar het zich verzamelt om uit te groeien tot een heuse bergrivier.
Daar tegenover, boven de steile bergflank, staat weer een door mensenhanden gebouwde constructie.
Ik vervolg mijn weg, en geniet van de schoonheid van de omgeving, die zich soms weet te manifesteren in eenvoudige dingen. Ik fotografeer nog een laatste "hoogzit", en daal daarna, bij de wit-rode markering, af naar de officiële wandelweg. Via de forststrasse ga ik weer naar de camping: het was een mooie tocht!
Vandaag is het de laatste vakantiedag voor mijn schoonbroer en schoonzus. Morgen wacht hen de terugreis, en daarom zullen we geen zware inspanning doen. De zon houd ons gezelschap: het is aangenaam weer om in de nabije omgeving de bloemen te bewonderen.
Nog op de camping vinden we de rozenbottels een foto waard. We wandelen verder richting Silbergraben, en worden verrast door de kleurenpracht die de natuur voor ons uitspreid. Leuk is ook dat een vlinder, terwijl hij rustig snoept van een alpendistel, zich op de gevoelige plaat laat vereeuwigen!
Aan kleur- en vormschakeringen is er geen gebrek: moeder natuur blijft ons boeien. En, ook al kennen we de namen niet, de bloemen zijn er niet minder mooi om!
Het wordt tijd om terug te keren naar de camping. Enkele bloemen willen we echter nog op de foto: de opvallend gele kunnen we niet naastkijken, en ook de paarse weten ons te bekoren. Het verheugd ons echter dat we het rijtje kunnen afsluiten met een prachtig exemplaar: de wondermooie "Parnassia".
Bij het ontwaken merken we onmiddelijk dat het weer niet verbeterd is: de regen tikt eentonig op het dak van de caravan! Wanneer ik de broodjes voor het ontbijt haal, zie ik dat de bertoppen zelfs een wit laagje gekregen hebben.
We rijden vandaag naar Spittal: de voorraad levensmiddelen moet aangevuld worden, en de vrouwen willen graag de winkelcentra bezoeken. We parkeren op onze gewone plaats, dichtbij het station. Van hieruit wandelen we verder, een 10-tal munuutjes, tot het centrum. Het uitzicht op de omliggende bergen is, ondanks de bewolking, mooi.
We pikken tussendoor nog een (binnen)terrasje mee, en wanneer de inkopen gedaan zijn, en de dames genoeg gezien hebben, rijden we terug naar de camping. Onderweg houden we nog even halt om een foto te nemen van de "Weissenbacher", die, door de overvloedige neerslag, wild te keer gaat!
Deze avond begeven we ons naar "Ronachers Einkehr". De regen is weggetrokken, en de ondergaande zon tovert spectaculaire licht-donker contrasten op de resterende bewolking. We genieten van dit schouwspel, alvorens het restaurant binnen te gaan.
Na de tweede natte dag kunnen we een krachtige maaltijd gebruiken: de lekkere dagschotel past uitstekend om een gezellige avond te starten!
Na een rustige reis komen we vandaag aan op "Camping Weissensee-Ost", waar we, naar goede gewoonte, eerst familie Ronacher en hun personeel gaan begroeten. Zoals steeds wacht ons een hartelijke ontvangst!
Dan gaan we de caravan opstellen, en onze plaats inrichten voor een verblijf van een 3-tal weken. Het is bewolkt, maar het is droog: we schieten goed op. Als alles naar onze wensen geinstalleerd is, wil ook Gipsy de omgeving nog even op veranderingen sinds onze laatste aanwezigheid controleren!
We wachten tot de zus van Marleen, met haar wederhelft, aankomen , om dan gezamelijk aan tafel te gaan in "Ronachers Einkehr", waarna we ons bed opzoeken, om morgen uitgerust met de vakantie-aktiviteiten te kunnen starten!
Vandaag zit onze voorjaarsvakantie er op. Gisteren hebben we, in de caravan, alles opgeborgen voor de reis, en deze morgen ontbijten we bij "Ronachers Einkehr". Na het eten nemen we afscheid, en er word hartelijk een wederzijds "blijf gezond en tot weerziens" toegewenst.
We werpen een laatste blik op de "Weissensee", en bij het vertrek naar huis worden we nog uitgezwaaid door Familie Ronacher. Tot in de herfst!
