Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Ook uitrusten hoort bij vakantie. Even genieten van het zonnetje en de buitenlucht op de camping, in een zeteltje bij de mobilhome: zelfs Gipsy vind het heerlijk!
En, ter afwisseling, je op een terrasje laten verwennen met wat lekkers, terwijl je een prachtig uitzicht voorgeschoteld krijgt: pure ontspanning!
Wandelen in de bergen betekent niet enkel inspannen: regelmatig even pauzeren en het mooie dat de natuur te bieden heeft bewonderen, maakt je tocht tot een waar genot!
De grote variatie aan bloemenpracht in de Alpen verdient zeker onze aandacht!
Michael Jr is onze gids vandaag: hij begeleid ons naar "Alm Hinterm Brunn". Om de wandeling wat in te korten worden we een stuk met de auto weggebracht, zodat we een half uurtje staptijd inwinnen.
De rugzakken worden aangetrokken, en de stokken afgesteld. Dan gaan we op pad: geflankeerd door, links in de diepte, de Weissensee, en rechts imposante rotswanden vatten we de tocht aan.
Soms, wanneer het redelijk steil wordt, moeten we "een tandje bijsteken", maar prachtige panorama's belonen onze inspanningen!
Ongeveer halverwege de tocht wordt een rustpauze ingelast. De lichaamsvochtrezerves worden bijgevuld, en nadien worden de liefhebbers getracteerd met een "snaps". Na de groepsfoto gaan we verder op pad.
Na nog enkele kilometers stappen merken we, rechts van de weg, tussen de bomen, twee toeschouwers op. Nieuwsgierig kijken twee reeen ons aan, en geven me ruim de tijd om het fototoestel te hanteren alvorens ze verdwijnen in het bos!
Tegen de middag betreden we het grondgebied van de alm, waar een langere pauze gepland is.
We vinden een tafel in het zonnetje, en nemen plaats. We bestellen graag een hapje en een drankje, en terwijl we even op de maaltijd wachten, genieten we, voorzien van een fris glas, van de prachtige omgeving!
Het gevraagde wordt opgediend, en we laten het ons maar al te graag smaken!
Na een flinke rustpauze begeven we ons terug op weg: door het bos dalen we af naar de "Weissensee". Onderweg vind iemand nog een "parasolzwam".
Het laatste stuk moeten we nog flink doorstappen: de "Alpenperle" is reeds aangemeerd aan de steiger, maar de kapitein heeft ons zien aankomen, en is gelukkig bereid om even te wachten!
We genieten op het bovendek van de terugtocht naar de oostoever.
Vandaag trek ik er alleen op uit: naar jaarlijkse gewoonte wil ik de top van de "Stosia" bereiken, langs de steile weg. Het hoogteverschil dat ik wil overbruggen bedraagt bijna 900 m!
Rond 9 uur start ik aan mijn tocht. De route loopt overwegend door het bos, waar de bomen beschutting bieden tegen de, soms felle, zonnestralen. Af en toe neem ik een slok water, om het vochtgehalte op peil te houden!
Hier en daar is de bodem bedekt met talrijke zwammen.
Na drievierde uur wandelen passeer ik bij de resten, van wat eens een houten hut was. de tand des tijds heeft zijn werk gedaan, en er blijft nog nauwelijks iets van over...
Wat verder kruis ik de Forststrasse: de brede, en minder steile weg naar de "Techendorfer Alm". Ook hier zorgt moeder natuur voor een mooi plaatje!
In het bos word ik regelmatig verrast door de grote variëteit aan zwammen. Al te graag hou ik even halt om enkele exemplaren te fotograferen. De meest opvallende, en waarschijnlijk ook de meest bekende is de "vliegenzwam", met zijn rode hoed met witte stippen!
Na ongeveer 2 uren stappen kom ik op het laatste stuk "Forststrasse" richting Techendorfer alm. Ook hier kies ik voor de steile weg om mijn doel te bereiken: links gaat het verder omhoog, het bos in. Enige voorzichtigheid is geboden: het is redelijk smal, en soms moeilijker te belopen. Mijn stok is een goede hulp!
Na nog enig klauterwerk kom ik op een punt waar de weg afgesloten lijkt: dit is de grens met het grondgebied van de "Techendorfer Alm". Bedoeling is om het weidevee de doorgang te versperren. Voor de wandelaars is echter een oplossing voorzien!
Wat verder laat ik het bos achter mij, en kom ik op open terrein: ik krijg hier prachtig uitzicht op de lager gelegen almhut...
Na 2,5 uur bereik ik de "Stossia": 1811 m boven de zeespiegel. Voordat ik terugkeer blijf ik nog even uitrusten. Doorheen de laaghangende wolken bewonder ik de contouren van de "Latschur", en in het gras vallen de blauwe "gentianen", die hier welig bloeien, op!
Tevreden vat ik de 2 uren durende afdaling, terug naar de camping, aan.
Na de middag willen we nog even de benen strekken: een tochtje van een tweetal uur moet volstaan.
We vertrekken via de Forststrasse, richting Techendorfer Alm. Vlug worden we geconfronteerd met de natuurlijke kringloop: een stuk boomstam bied voeding aan een massa witte zwammen! Wat verder hangt een boom, die een vroegere storm niet kunnen trotseren heeft, over de weg. Er rest echter voldoende ruimte om te passeren.
Bij de eerste scherpe bocht slaan we een (niet gemarkeerde) zijweg in, die ons tot de oeverwandelweg naast de Weissensee moet leiden.
We genieten van onze uitstap! De weg wordt smaller, en het is nog even bukken om voorbij een omgevallen boom te komen. Wat verder bereiken we de oeverwandelweg, waar een zitbank ons uitnodigd om even te rusten.
Na een half uurtje wandelen we, langsheen het meer, verder naar de camping. De bodem is hier wat vochtiger, en dat zorgt voor ideale groei-omstandigheden voor de zwammen: vooral de "parelstuifzwam" is een opvallende verschijning. Tussen de grassprieten zoekt een prachtige rups zijn weg, en op opener terrein ontdekken we nog twee jonge "parasolzwammen".
We sluiten deze leuke uitstap af met een fris drankje aan de mobilhome!
's Ochtens merken we het reeds: het weer is wat minder vandaag. Boven de "Weissensee" heeft zich een dik pak wolken gevormd! Daarbij komt nog dat de wind aangewakkerd is.
We beslissen om ons niet te ver te verplaatsen: we stappen tot aan het water, waar de eenden druk overleggen of ze de branding zullen trotseren. Terwijl we dit schouwspel observeren, onderneemt de zon zowaar een poging om door het wolkendek te breken!
En met de (povere) zonnestraaltjes verschijnt al gauw de eerste surfer op het water. De krachtige wind biedt ideale omstandigheden voor iemand die deze sport beheerst!
Na de middag willen we een bezoek brengen aan "Gasthof Dolomitenblick". Tijdens de, 10 minuten durende, wandeling kan ik het niet laten om nog enkele natuurfoto's te nemen...
De eerste almhut die wij in deze streek bezochten, was de (nu niet meer uitgebate) "Mösslacher Alm". Na een rustdag,gisteren, willen we deze hut, zovele jaren later, nogmaals opzoeken.
Via de "Silbergraben" beginnen we aan de, ongeveer 2 uur durende, klim. Zoals steeds zijn we aandachtig voor natuurschoon en omgeving: we genieten van de flora èn de prachtige panorama's. Bloemen en zwammen weten ons te bekoren, en voor het uitzicht op de "Staff" blijven we even stilstaan!
We vervolgen onze weg via de watervalletjes, waar we nog even pauzeren. Regelmatig worden we door de plaatselijke flora verwend met nog meer moois: een variatie van nu eens helderrode bessen, en dan weer interessante zwammen blijft ons boeien!
Tussen de bomen kunnen we nog een blik werpen ophet blauwe water van de "Weissensee", en wat later bereiken we de "Mösslacher Alm".
We hebben van de eigenaar toelating gekregen om hier even te vertoeven. Wat ons onmiddelijk opvalt is dat, alhoewel de hut niet bewoond is, alles toch goed onderhouden wordt. Zelfs de bloemen op de vensterbanken worden prima verzorgd! We nemen plaats aan een tafel en genieten volop van de omgeving: een "hoogzit" maakt ons duidelijk dat hier ook jagers aktief zijn!
Het is heerlijk om hier in het zonnetje te zitten. Terwijl we onze meegebrachte boterhammen opeten, halen we herinneringen aan vroeger op, toen we hier de eerste keer, met onze kinderen, kwamen (de jongste was toen amper 5 jaar): op deze bank zaten we toen we met "Karel de Vlaming" kennis maakten ; de tafel en banken, in het hoekje beneden, zijn later bijgeplaatst; de deur van het toilet is nog steeds de originele... En zo gaan we nog een tijdje door!
We slenteren nog even rond op het erf. In de nabijheid van een originele waterbak, die volgens opschrift dateert van het jaar 2002, ontdek ik in het gras een mooie, blauwe "gentiaan". Tevens bloeit de prachtige "ogentroost" hier welig!
We hebben mooie momenten beleefd aan de "Mösslacher Alm". De afdaling, richting camping, verloopt vlot. Onderweg krijgen we een mooi uitzicht over de lager gelegen Weissensee, en wat verder ontdekken we leuk gestapelde stenen.
Ook flora en fauna zorgen voor de nodige variatie (een insect op een bloem is steeds een dankbaar foto-object).
Zo komen we weer, via de "Silbergraben", op ons campeerplekje aan. Deze geslaagde dag sluiten we 's avonds af in het restaurant op de camping, waar we onze honger stillen met een lekkere maal!
Vandaag beginnen we aan het "zwaardere" werk: via de Forststrasse trekken we naar de 640 m hoger gelegen "Techendorfer Alm", meer dan 2 uur bergop wandelen. Deze almhut bezoeken we telkens we aan de "Weissensee" onze vakantie doorbrengen.
De route, die we uitgestippeld hebben, is de gemakkelijkste: de maximale stijging is goed haalbaar, ook voor iemand met minder "bergwandel-ervaring". Vanop de weg hebben we meermaals uitzicht op het meer, en leuk is het om even te pauzeren, en ondertussen de "Alpenperle", die net uitgevaren is vanaf "Gasthaus Dolomitenblick" richting Techendorf, te observeren!
En er is nog meer dat onze aandacht trekt: in de modder, langs de bergflank, getuigen enkele hoefafdrukken van de recente aanwezigheid van reeen!
Na een goed uur stappen krijgen we een prachtig uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
Langsheen de weg wordt onze aandacht getrokken door diepblauwe bloemen: de "gentianen" staan volop in bloei, en hun opvallende kleur contrasteert sterk tegenover het groene gras.
Met zoveel variatie is het leuk wandelen, en bereiken we vlot onze bestemming: De "Techendorfer Almhütte"!
We nemen plaats aan een tafel, tegen het schuurtje, waar we uit de wind zitten. We bestellen eerst een drankje, en als dit geserveerd is, nog iets te eten. We hebben gekozen voor spek en ei: een aanrader in deze almhut!
Terwijl we wachten op de maaltijd bekijken we de koeien, die op de flank van de "Stossia" aan het grazen zijn. Het is verwonderlijk met welk gemak deze dieren zich op de, soms steile flank, verplaatsen!
De wandeling, en de buitenlucht hebben ons hongerig gemaakt. Het eten smaakt ons dan ook extra goed. Na de maaltijd lust Marleen zelfs nog een koffie met gebak.
We zijn voldaan: tijd om afscheid te nemen van de uitbaters!
Tevreden gaan we op stap, richting camping. Na enkele bochten krijgen we de "Weissensee" in het vizier: een prachtig zicht op het, zo'n 500 m lager gelegen, "Gasthof Dolomitenblick".
Ook dichterbij valt nog wat te bewonderen: een "geschubde inktzwam" heeft een plekje gevonden tussen het groen aan de rand van de weg. Zo vliegen tijd en kilometers voorbij, en kunnen we een mooie dag afsluiten op de camping!
De eerste ochtend start goed: de zon is terug van de partij, en de temperatuur is niet te hoog: ideale omstandigheden om de spieren voor te bereiden! We vertrekken voor een rustige wandeling langsheen het meer: we krijgen hier slechts met matige stijging te maken, zodat we kunnen wennen aan het niet-vlakke terrein zonder ons te moeten forceren...
Wat onmiddelijk opvalt is dat de natuur zich reeds opmaakt voor de naderende herfst: zwammen schieten op, en bessen zijn talrijk aanwezig.
En de uitstap levert ons nog meer moois op: enkele pareltjes weten ons extra te bekoren. Vooral de "koraalzwam" vinden we mooi; en wat verder krijgt de "gele trilzwam" onze bewondering!
Op de terugweg leggen we een "zilverdistel" op de gevoelige plaat vast, en alvorens naar de camping te stappen genieten we nog even van het wijdse uitzicht over het meer.
De temperatuur is intussen aangenaam opgelopen, zodat we buiten kunnen eten, en na een rustpauze in het zonnetje, brengen we een bezoek aan het terras, wat Gipsy duidelijk ook bevalt!
Na een reis, verdeeld over 2 dagen, zijn we kort na de middag op onze bestemming aan de "Weissensee" gearriveerd. Na de aanmelding, en de hartelijke verwelkoming, stellen we de mobilhome op: pas zetten, het grondzeil uitspreiden en de luifel open draaien; dan alles vast maken en de stroomkabel aansluiten. Hierna kunnen tafel en stoelen boven gehaald worden, en hebben we tijd om, met een glaasje wijn, te genieten van het mooie weer!
's Avonds zoeken we het campingrestaurant op, waar we "braadworst met zuurkool" bestellen. De dag word afgesloten met een gezellig gesprek, waarna we, tijdig, ons bedje opzoeken!
De voorjaarsvakantie zit er op. Na een heerlijke nachtrust gaan we douchen, en daarna ontbijten bij "Ronachers Einkehr". De tafel staat reeds gedekt, en zodra de koffie ingeschonken is laten we het ons smaken! Wanneer we voldaan zijn maken we nog tijd om van iedereen afscheid te nemen: we zijn niet gehaast, want we voorzien tijdens de terugreis nog een overnachting.
Het regent als we vertrekken, en op de bergflanken valt zelfs sneeuw, maar dat belet niet dat we, met spijt in het hart, ons vakantiestekje achterlaten...
Tussen Salzburg en Munchen leidt de snelweg ons langs de oever van de "Chiemsee". Hier voorzien we een langere ruspauze: we kunnen genieten van een prachtig uitzicht over het water, waar de bootjes rustig verder dobberen.
Tevens is het leuk om de watervogels, die hier nabij de oever komen bedelen voor wat lekkers, te observeren!
We werpen nog een laatste blik op de watervogels, en vervolgen dan onze reis. De volgende tussenstop levert ons een prachtig panorama over de Duitse wijngaarden op: een ideaal plaatje om te ontstressen van de eentonigheid van de autosnelweg... Na een flinke pauze, gebruikt om de benen te strekken, en om een frisdrankje te nuttigen, vertrekken we voor onze laatste trip van vandaag.
Op een "autohof" vinden we, tegen een schappelijke prijs, een plekje om te overnachten. We parkeren in de nabijheid van enkele andere mobilhomes, en zoeken het bed op.
's Ochtends gaan we ontbijten. We kunnen hier zelfs ons parkeerticket in mindering laten brengen bij het afrekenen! Daarna vertrekken we voor de laatste trips naar huis.
Vandaag is het reeds onze laatste dag van de voorjaarsvakantie! We hebben de goede gewoonte aangenomen om , de dag voor de terugreis, geen zware inspanningen meer te doen.
's Morgens is het even opkijken: op de parking naast de camping staan verschillende brandweerwagens. Geen probleem echter: ze zijn hier om duikoefeningen te houden!
Eerst houden we ons bezig met enkele zaken, die we niet meer nodig hebben, op te bergen. Daarna maken we een kort ommetje in de omgeving: we genieten van het uitzicht over het meer, en werpen nog een blik op de besneeuwde bergtoppen...
Na het middageten, dat we in de mobilhome nuttigen, wandelen we naar "Gasthof Dolomitenblick", om reeds afscheid te nemen van de uitbater. Marleen bestelt koffie met "Topfentorte", en ikzelf vraag een biertje. We genieten nogmaals volop van de sfeer in de zaak.
Na een laatste drankje nemen we afscheid. We wandelen rustig terug naar de camping, waar we eerst gaan douchen.
Het avondeten nuttigen we bij "Ronachers Einkehr", waar de tafels weer voorzien zijn van een leuk bloempje. We kiezen voor een slaschotel met asperges, in hesp gerold en gepaneerd: een geslaagde combinatie!
Een gezellige babbel met de uitbater en het personeel sluit ook deze leuke avond af, en, na reservatie van het ontbijt, zoeken we ons bed op.