U moöt va mu nagturkozien, naamt in Ostendu du tring no Brusul. Naat em nog mo zjuustu giïnstaleert e nu vieël dal in slaapu.
In Brugu staptu dur u snelu mamzil up en zu gienk regtoovur em goön zitn. Zu deit oöf du viïnstur oopun omda zu nog u bitju wildu klapn met eur vrieënt die up tpirong agturbleef. Ot du tring em in buweegiengu zetu, bleef zu nor eur lieëfstu zwoöjn met u wit ziedun zakdoeksju. Mo … dur was noga veelu wient en da zakdoeksju wooöjdu tog wel uut eur nant zeekru … en da kwaam turegtu  up u deeliekoötu pleku … woödatu broekspuupn van du joengulienk van regtoovur eur, bie mukoör komn, juustoendur du gordul.
Oejoej, da mamuziltju durfdu nateurlik eur doeksju nie weerupakn. U bitju loötur sjhoot du joenkijt wakr en otn pijsdu dat nieëmant zag, stoptn da zakdoeksju weg, ju wit giedur we woö zeekru … omdatn pijsdu da zu nemdu uutstak.

Als de wind je parten speelt …

Een vriend van mijn achterneef, nam in Oostende de trein naar BrusseL Kort na zijn installatie viel hij al in slaap.
In Brugge stapte een mooie juffrouw op en zij nam plaats recht tegenover hem. Zij opende half het venster om nog enkele woorden te kunnen wisselen met haar vriend die op het perron achterbleef. Toen de trein zich in beweging zette bleef ze haar liefste toewuiven met een wit zijden zakdoekje. Maar … er was nogal wat wind en plots ontglipte haar dat zakdoekje en … dat kwam terecht op een delicate plaats … waar de broekspijpen, van de jongeling tegenover haar, bij elkaar komen, juist onder de gordel.

Oei, de juffrouw durfde natuurlijk haar kleinood niet terugnemen. Enkele tellen later schoot de jongeman wakker en ongemerkt stopte hij het zakdoekje weg, jullie weten wel waar  … omdat hij dacht dat zijn hemd uitstak.