Na zijn studies ging Kurt Mekers op zoek naar een eigen woning. Die moest in de eerste plaats betaalbaar zijn en in het centrum van Hasselt liggen. Hij stootte op een dakappartement uit de jaren zestig. Het appartement werd verbouwd tot een moderne en lichte woning.
Een oude deuropening werd een speels doorkijkelement
Vlak buiten de kleine ring in Hasselt wisten Kurt Mekers en zijn inmiddels ex-vrouw een klein appartement op de kop te tikken. Wie bij het oude gebouw aankomt, verwacht binnen allesbehalve zo'n fris appartement aan te treffen. De buitengevel en de inrichting van het bovenste appartement staan in schril contrast met elkaar. 'Het appartement was in zeer slechte staat', zegt Kurt Mekers. 'Maar voor amper 86.000 euro zouden we in de stad van Hasselt niets anders vinden. Bovendien zag ik er toch wel mogelijkheden in.' Toen Kurt en zijn ex het appartement kochten, was het opgedeeld in kleine kamertjes met tapijt, de nodige bruintinten en ouderwets bloemenbehang. Het eerste wat het koppel deed was het appartement volledig ontmantelen. 'We zijn zelf aan de slag gegaan met het strippen. Ik ben architect en voor mij was dit een eerste grote praktijkervaring', zegt Kurt lachend. 'Op werven moet ik zo vaak controleren of de stabiliteit in orde is en de steunbalken goed zijn aangebracht. Nu kon ik het hier zelf eens in de praktijk omzetten.'
Achter de banale gevel schuilt een verrassend modern dakappartement.
Voor Kurt was het meteen duidelijk dat hij een grote leefruimte wilde. Van voor tot achter werd een open ruimte gecreëerd. Met twee ramen aan elke zijde valt er veel licht binnen. Je komt binnen via een kleine hal waar een vestiaire, een toilet en technische ruimte werden ondergebracht. Leuk detail is dat de deur naar de woonkamer volledig in de muur verzinkt, zonder klink en zonder deurplinten. Wanneer je de woonkamer binnenstapt, werp je via een grote opening direct een blik op het salon. 'In die opening zat vroeger een deur. Omdat dit een belangrijke steunmuur was, konden we ze niet weghalen. We hebben er een speels element van gemaakt en de opening behouden als doorkijkgat. Het televisiemeubel hebben we op maat laten maken en loopt door het gat. We hebben in het appartement voornamelijk gekozen voor vast meubilair. Zo wilden we een strakke inrichting verzekeren en geen kakofonie aan verschillende kasten en kleuren creëren.' De woonkamer is zeer sober ingericht, een houten televisiemeubel, lichte sofa, strak zwart salontafeltje en een licht tapijt sieren de witgeschilderde woonkamer met parketvloer. 'De witte muurverf is nog een tint witter dan het normale wit dat verkocht wordt. We hebben die speciaal laten maken. Zo krijg je echt fel wit in het appartement, en het zonlicht en schaduwen worden veel mooier weerkaatst. We hebben in dezelfde witte tint de raamprofielen gekozen en ook de grote inbouwkast laten maken. Ik hou van zwart-wit contrasten. Om het geheel toch iets warmer te maken, werd een muur grijs geverfd, hebben we grijze gordijnen gekozen en een houten vloer laten leggen.'
De wastafels uit lavasteen werden op maat gemaakt.
De grote inbouwkast wordt doorgetrokken van het raam in de woonkamer door de keuken tot helemaal aan de andere zijde van het appartement. Zo wilde Kurt Mekers eenheid in het appartement creëren. De kast werd door een schrijnwerker op maat gemaakt. De kast werd gemaakt van HPL-platen met een dik blad van lavasteen op. Enkele speelse elementen zoals een houten schap dat doorloopt zorgen voor een aparte afwerking. Op het houten schap prijken enkele Star Wars-modellen van Lego. 'Dat is een passie uit het verleden', zegt Kurt lachend. 'Maar ik vind die daar wel mooi passen.' Behalve dat zijn er weinig prularia en decoratiestukken in de woning te vinden. Drie bloempotten sieren nog de opening in de woonkamer. En we treffen een basgitaar tegen de muur en twee staande in een hoek aan, samen met nog een contrabas. 'Ik ben een muziekliefhebber en speel zelf ook in een band. Mijn passies mogen hier geëtaleerd worden.' In de eetkamer koos Kurt voor een zeer slanke donkere tafel in eikenfineer. 'De stoelen zijn allemaal Eames. De oude Eames in de woonkamer had ik al, en ik wist dat ik in de eetkamer stoelen wilde die erbij zouden passen.'
De keuken vormt het verlengstuk van de eetkamer.
Dat blijkt ook uit de inbouwkast die doorloopt van opbergkast in de woonkamer naar keuken met kookvuur tot opbergruimte voor kantoor. 'We hebben ook enkele ovens laten inwerken. Ik kook graag en mijn ex-vrouw bakte graag. Dus die moderne ovens waren wel vereisten in onze keuken.' Tegenover de kast bevinden zich in het zelfde materiaal het keukenblok met gootsteen en afwasmachine. Het keukenblok loopt door in een zwevend bureau in hetzelfde houten materiaal als het televisiemeubel. 'Ik werk vaak 's avonds thuis, dus ik had wel een klein kantoortje nodig. De inbouwkast wordt gebruikt als archiefruimte. Het bureel kan ook gebruikt worden als ontbijthoek. Ook hier wilde ik creatief zijn en koos daarom voor een zwevend bureau.' Een schuifdeur achter het bureau geeft toegang tot de slaapkamer en badkamer. 'Omdat we maar een slaapkamer hebben, is de badkamer in de slaapkamer geïntegreerd. We kozen ervoor een wand te bekleden met inbouwkasten die de dressing vormen. De badkamer telt een grote inloopdouche bekleed met kerliteplaten. Het badkamermeubel bestaat opnieuw uit hetzelfde houten materiaal als het televisiemeubel. De wasbakjes hebben we op maat laten maken uit de lavasteen die ook als keukenblad gebruikt werd.'
Een schuifdeur achter de ontbijt/bureauruimte leidt naar de slaap- en badkamer.
De architect heeft enorm oog gehad voor detail. 'Ondanks het feit dat we het appartement zo goedkoop hebben kunnen kopen, hebben we toch een aardige cent uitgetrokken voor de afwerking. Kasten en wasbakjes lieten we op maat maken. We kozen voor designkranen en een mix van designverlichting afgewisseld met goedkope spotjes. Ik denk dat we erin geslaagd zijn om in een oud appartementsgebouw van een afgeleefd appartement een moderne woonst met alle comfort te maken, en dit op een compacte oppervlakte. Enkel een terras ontbreekt. Maar daarom hebben we ervoor gekozen om aan de voorzijde een grote raam te installeren dat je volledig kan openzetten. In de zomer schuiven we de tafel tot tegen de balustrade en zo creëren we toch een buitengevoel. Ik ben geen tuinmens, dus een woning met een groot stuk grond is niks voor mij. Ik denk dat dit het ideale appartement is voor een koppel zonder kinderen dat in de stad wil wonen, maar ook voor een ouder koppel dat van de oude dag in de stad wil genieten. Ik ben er dan ook niet bang voor dat ik de woning, ondanks de kleine oppervlakte, niet verkocht zou krijgen, mocht ik het ooit van de hand willen doen.'
De op maat gemaakte wandkast, die van voor naar achter door het hele appartement loopt, zorgt voor eenheid.
Tips van de bewoner: - Als je aan verbouwen denkt, pak het dan zeer grondig aan. Kies er eerder voor om de hele woning te strippen en van nul te beginnen. Zo verbouw je in een keer goed en ik ben ervan overtuigd dat dit op termijn kosten zal uitsparen. - Wil je een klein appartement verbouwen, kies dan voor een grote open ruimte, zo vergroot je het ruimtegevoel. - Door compromissen te sluiten, kan je geld uitsparen. Kijk goed rond, er zijn ook mooie dingen te koop die budgetvriendelijk zijn. Combineer iets duurder met iets goedkoper, zo blijft je appartement er toch exclusief uitzien. Het moet niet allemaal design zijn.
Tientallen Belgische en internationale topchefs stonden half maart nog in het Kursaal van Oostende op het podium voor het culinaire festival The Flemish Primitives. Wij pikten er de tien foodietrends van het moment op.
1. E-cooking Als we de makers van de Nutri-Pulse mogen geloven, wordt dit de opvolger van de microgolfoven. Sterker nog: in vergelijking met deze nieuwe machine lijkt de magnetron wel uit het stenen tijdperk te komen, zo wordt er gesnoefd. Het ziet er nochtans niet erg spectaculair uit. De Nutri-Pulse lijkt wel een grote -- weliswaar stijlvolle -- vuilnisemmer met daarop een heel klein pannetje. Maar die langwerpige bak blijkt een heleboel technologie te bevatten: e-cooking of elektrisch koken. Het werkt als volgt: je stopt je voedsel -- vis, vlees, groenten of fruit -- in het pannetje en vervolgens stel je heel precies in wat ermee moet gebeuren, op het aanraakscherm. Dan treedt er een technologie in werking op basis van pulserende elektrische velden, waardoor de voeding heel snel gaart. Zo kun je in enkele seconden een stukje kalfsvlees homogeen garen, of kabeljauw pocheren. Voor een portie stoverij heb je slechts luttele minuten nodig. De Nederlandse makers van dit technische hoogstandje hopen hiermee restaurants, grootkeukens én hobbykoks in te palmen. Voor de doorsneehobbykok lijkt het inderdaad ideaal, maar wat kan een grootkeuken in godsnaam aanvangen met zo'n klein pannetje? Het procédé verloopt zo snel dat je makkelijk 200 couverts per uur kan klaarmaken, zo wordt ons verzekerd. Maar de Nutri-Pulse was niet het enige staaltje hoogtechnologie op The Flemish Primitives. Een van de topchefs van het evenement, Sang Hoon Degeimbre, pakte het publiek in met zijn laatste culinaire ontdekking: een mixer op basis van ultrageluiden.
2. Breeding Deze belangrijke trend maakt steeds meer opgang onder foodies: zelf je ingrediënten kweken. Een van de voorlopers op dit gebied is de Nederlandse driesterrenchef Jonnie Boer van restaurant De Librije. Of zijn familienaam er iets mee te maken heeft, weten we niet, maar voor Boer is de natuur zijn belangrijkste inspiratiebron. Hij heeft een heel eigen kweekprogramma met talloze bijzondere groenten. Tijdens The Flemish Primitives deelde hij het podium met Gert De Mangeleer van Hertog Jan. Deze jonge Vlaamse chef kocht vorig jaar een oude boerderij met een groot landgoed, waar zijn 'keukentuin' zal ontstaan. Hij liet zich hiervoor inspireren door een van zijn koks, een boerenzoon met een passie voor bijzondere gewassen. Ook de bekende Nederlandse driesterrenchef Sergio Herman werkt het liefst met ingrediënten uit de biodynamische tuin van een bevriende boerin. En ten slotte waren wij erg onder de indruk van de Waalse Arabelle Meirlaen, de enige vrouwelijke topchef op het podium. Zij toverde een prachtig gerecht tevoorschijn vol scheuten, blaadjes, wilde kruiden en bloemen die ze zelf had geplukt. Meirlaen trekt geregeld de natuur in, en haar bord -- 'Colours, flavours and joys of spring' -- zag er dan ook uit als een prachtig veldboeket.
3. Het hoge noorden Voor velen was het even schrikken toen het Deense restaurant Noma vorig jaar El Bulli van de troon stootte als beste restaurant ter wereld. Want wie aan de Scandinavische keuken denkt, krijgt meteen visioenen van smørrebrød en Ikea-balletjes -- köttbullar voor de kenners. Allemaal erg lekker, dat wel, maar niet meteen haute cuisine. Nu is het hoge noorden hét culinaire epicentrum van de wereld geworden. De noordse keuken wordt vooral geroemd om zijn authenticiteit, eenvoud, puurheid en zijn lokale producten. Topchef René Redzepi -- het boegbeeld van deze nieuwe foodiebeweging -- brengt zijn vrije momenten het liefst door in de bossen, op zoek naar interessante, lokale kruiden. En in zijn restaurant is het geen grand chic, maar zitten de gasten aan eenvoudige houten tafels en mogen ze heel wat gerechten met hun handen eten. Op The Flemish Primitives liet de bejubelde Redzepi zien hoe je ook in de winter prachtige, lokale gerechten kunt fabriceren, onder meer door groenten te pekelen. Ook de jonge Zweedse chef Magnus Nilsson maakte indruk met zijn lokale producten en zijn natuurlijke, spontane keuken. Zo rookte hij ter plaatse een witte kool en verraste hij het publiek met een wel érg bijzonder ingrediënt: gedroogde eland. Ideaal voor een zoute toets.
4. Oud brood Tot voor kort was brood vooral iets wat je naast je bord vond, in een stijlvol mandje met wat boter erbij. Nu verwerken steeds meer chefs deze dagelijkse kost ook op hun bord, in allerlei variaties. Zo schotelde groentekok Wouter Van der Vieren de gasten van The Flemish Primitives 's middags een typische klassieker voor: zuurdesembrood met plattekaas en radijs. Ook Filip Claeys van De Jonkman koos voor zuurdesembrood, maar hij verwerkte dat in een hedendaagse crunch. Bij Jonnie Boer zagen we dan weer speltbrood opduiken. En topper René Redzepi vertrouwde het publiek toe dat hij in zijn restaurant boleten met oud brood op het menu zet. Bij Noma is het de gewoonte om met de handen te eten, en Redzepi vindt het dan ook heerlijk om een klant te zien die zijn brood in de saus dopt, 'gelukkig als een klein kind'. De Franse topchef Michel Bras -- een van de anciens op het podium -- toonde zich heel tevreden met de heropleving van deze eenvoud. 'Brood is lange tijd wat vergeten, omdat er vooral aandacht was voor technische hoogstandjes. Daar moeten we mee opletten, want de techniek moet de keuken dienen, niet omgekeerd! Bovendien is 'dagelijks brood' een heel mooi symbool dat allerlei boodschappen in zich draagt.'
5. Mos op je bord De twee Scandinavische chefs op The Flemish Primitives, René Redzepi en Magnus Nilsson, hadden nòg een grote verrassing in petto: allebei koken ze met mos. Nilsson gebruikt het puur, als een fijne smaakmaker. Redzepi bakt het, waardoor het lekker knapperig wordt. In de lente serveert die laatste het groene goedje met slakken, maar 's winters past het perfect bij eekhoorntjesbrood, aldus de topkok. 'In het bos vind je mos en paddenstoelen bij elkaar, dus ik breng ze op het bord ook weer samen.' Voor wie thuis aan het experimenteren slaat, heeft hij nog een tip: bij deze natuurlijke combinatie serveer je het best een lekker glas bier. Naast mossen zagen we nog een andere grote trend opduiken: het gebruik van scheuten, kers en blaadjes. Toppers zijn scheuten van broccoli en basilicum of -- chiquer nog -- oesterblaadjes. Dit alles past trouwens perfect in de raw-foodbeweging, waarbij steeds meer koks hun ingrediënten rauw serveren.
6. Chef pairing De eerste editie van The Flemish Primitives, twee jaar geleden, had als thema 'food pairing'. Dat concept draait helemaal rond verrassende combinaties van producten die gelijkaardige smaakelementen hebben. Zo past watermeloen bijvoorbeeld bij oester, en framboos bij camembert. Intussen maken veel chefs gretig gebruik van food pairing, zo zagen we Kristof Coppens van A Priori nog een geslaagde combinatie van geitenkaas, mandarijnschil en chardonnay prepareren. Maar dit jaar stond het culinaire congres in het teken van chef pairing: verschillende nationale en internationale topkoks beklommen samen het podium, om elkaar te inspireren en kennis uit te wisselen. Waar culinaire recepten vroeger goed bewaarde geheimen waren, zijn chefs nu veel minder paranoïde. Neem nu de blog Flemish foodies, waarop Kobe Desramaults (In de Wulf), Olly Ceulenaere (Volta) en Jason Blanckaert (C-Jean) toprecepten posten. Culinaire blogs zijn trouwens schering en inslag en de bloggers van dienst hebben vaak een grotere sterrenstatus dan ouderwetse journalisten. Daarmee worden ze al net zo belangrijk als modebloggers, die op défilés steevast de eerste rij inpalmen. Enkele fijne blogs zijn: verygoodfood, Food Snob, A Life Worth Eating en filet pur.
7. Cupulade De bekende Brugse chocolatier Dominique Persoone maakte al verschillende expedities naar Latijns-Amerika, op zoek naar nieuwe cacaosoorten. Nu werd hij gekoppeld aan de Braziliaanse topchef Alex Atala, die hem een paar nieuwe ingrediënten leerde kennen. Eén daarvan is cupuaçu, een 'neefje' van de cacao. Atala gebruikt het onder meer in sorbets en cocktails. Voor Persoone was het een grote uitdaging om er een nieuwe versie van chocolade mee te maken. De 'cupulade' werd in première voorgesteld op The Flemish Primitives en smaakte verrassend lekker. Er zit een zachte aciditeit in, die doet denken aan ananas en peer, maar tegelijkertijd is er ook een toets van karamel.
8. Groenten De talentvolle jonge chef Kobe Desramaults (In de Wulf) vatte deze trend treffend samen: 'In de toekomst zullen er steeds vaker bordjes geserveerd worden met enkel groenten, zonder vis of vlees.' Maar het was vooral de Spaanse kok Josean Martínez Alija -- die in Bilbao het Guggenheimrestaurant bestiert -- die het publiek betoverde met zijn originele groentecreaties. Zo creëerde hij een schijnbaar eenvoudig bord op basis van gekaramelliseerde uien en linzen. En in zijn restaurant experimenteert hij met avocado, die hij verwerkt tot een soort foie-grasstructuur. Maar ook Wouter Van der Vieren maakt furore met groenten. Hij durfde het zelfs aan om ze in een dessert te verwerken, wat resulteerde in een ijsroom van pastinaak, met truffel, banaan, chocoladeganache en pinda. En uiteraard doken er op het culinaire podium ook af en toe 'vergeten' groenten op. Een tip: haverwortel, een ver familielid van de schorseneer.
9. Koken = kunst Hoezeer het kruim van de culinaire wereld ook teruggrijpt naar authentieke waarden en lokale producten, toch zijn hun borden vaak ware kunstwerkjes. Het oog wil tenslotte ook wat. Véél zelfs, zeker als je flink wat neertelt voor een gastronomisch menu. Op dit congres viel het op hoezeer de chefs zich vandaag laten inspireren door kunst en poëzie. Neem nu de Belgische topper Sang Hoon Degeimbre van L'Air du Temps. Hij presenteerde een gerecht dat eigenlijk bedoeld was als aanklacht tegen de overbevissing van tonijn. Daarvoor werkte Degeimbre met blokjes rode biet -- de gelijkenis met tonijn is treffend -- die in een verkleurende vloeistof lagen: het bord werd steeds roder, als een zee vol bloed. Poëtisch drama ten top. Ook van Sergio Herman weten we intussen dat hij graag artistiek aan de slag gaat en dat heeft hij ook nu weer bewezen. Zijn rozenkrans van aardpeer zag er werkelijk subliem uit. En ook zijn speelse dessert, 'cake of peace', was haast te mooi om op te eten. Dit taartje was bedekt met peace-tekens en een peace-handje. Maar dat het niet altijd peis en vree is in de keuken, bewees hij dan weer door er zwart gebrande meringue aan toe te voegen. Met een flinke knipoog.
10. Umami Dit geheimzinnige concept begeestert al een tijdje de hoofden van echte foodies. En het was de Japans-Belgische chef Tomoyasu Kamo die er tijdens The Flemish Primitives mee op de proppen kwam. 'Umami wordt soms omschreven als de vijfde smaak -- naast zout, zuur, zoet en bitter -- maar eigenlijk is het geen specifieke smaak. Volgens mij is het een puur, fris ingrediënt dat geleidelijk aan alle andere ingrediënten onthult.' Het blijft dus een geheimzinnige smaakmaker, die in het Japans 'heerlijkheid' betekent. Wie het graag wil ontdekken, kan umami onder meer terugvinden in ansjovis, zeewier, parmezaan, eekhoorntjesbrood en zelfs in een doodgewone tomaat.
Zegt de man: Is het niet lastig dat stotteren? De stotteraar: N-n-nee, he-he-helemaal n-n-niet, w-w-want ie-ie-iedereen heeft w-w-wel een af-af-afwijking. Man: Hoezo dat dan? Stotteraar: N-n-nou, M-m-met w-w-welke hand v-v-veeg jij je k-k-kont af? Man: Met mijn rechterhand.
Stotteraar: Z-z-zie je? D-d-dat is jouw af-af-afwijking. De m-m-meeste men-mensen g-g-gebruiken t-t-toiletpapier.......
Kleine Molen maakt bierdorp toeristisch nog aantrekkelijker
Met de restauratie van de Kleine Molen heeft Hoegaarden een nieuwe toeristische attractie. Een bezoek aan het molencomplex kan vanaf deze zomer.
De eigenaars Johnny Thijs en Karin Verstraeten spaarden geen moeite om de verloederde watermolen te renoveren. Hij staat in een als landschap beschermd waardevol gebied, in volle natuur in Klein Overlaar, aan het einde van een pittoreske kasseiweg naast het zuiveringsstation en de Grote Gete. De loop van de rivier werd trouwens verlegd om een nieuw molenrad en sluis te installeren. Het molenrad zal elektrische stroom opwekken. Het oude rad was spoorloos.
'De bescherming van de omgeving betekent dat we van Onroerend Erfgoed de buitenkant van de molen niet naar willekeur mochten vernieuwen', verklaart Karin Verstraeten. 'Daken werden vernieuwd, bakstenen muren werden gezandstraald en opnieuw gevoegd. Het binnenplein werd opnieuw heraangelegd en men is bezig met de groenaanplantingen rond de molen. De werken duren al zes jaar. We moeten ons aan strenge regels houden omwille van de bescherming en de ligging vlak naast de Grote Gete, waarvan het beheer onder de bevoegdheid van het Vlaams Gewest valt. Vergunningen kregen we niet zomaar.'
Het vernieuwde interieur is een juweel voor het oog. Geen overtollige luxe, wel smaakvolle soberheid. Een ruime vergaderzaal voor personeel van bedrijven of voor verenigingen ontbreekt niet. Vier gastenkamers staan ter beschikking voor wie meer dan een dag blijft.
Karin Verstraeten zorgt dan voor het onthaal. 'Wat niet betekent dat we van de molen een B&B gaan maken', zegt ze, 'maar toeristische groepen zijn welkom als ze een aanvraag indienen. Ze zullen het wel moeten stellen zonder cafetaria. We wensen er geen commerciële bedoening van te maken.'
Gedenksteen
Voor wandelaars opent de molen nieuwe perspectieven. Een wandelpad loopt van Klein Overlaar via de molen en over de Grote Gete naar de vroegere spoorwegbedding (nu fietspad) en het gehucht Rommersom. Puur natuur overal. In de muur van de molen staat een gedenksteen die herinnert aan de gesneuvelde Jagers te Paard van het Tweede Regiment. Zij vonden de dood aan de molen op 13 en 14mei 1940.
De molen staat ook bekend als 'de molen van Celis'. Hij was de laatste molenaar. Het rad verdween in 1910 en vanaf dan werd gemalen met een dieselmotor. In 1986 viel de bedrijvigheid stil. In 1994 werd de omgeving beschermd. De oorspronkelijke molen zou dateren van 1468. Er opnieuw graan mee malen, ligt niet in de bedoeling van de eigenaars. Een officiële opening van de molen vindt plaats op 26juni.
Vierhonderd jaar geleden werd hoeve de Cruysblock in Hoegaarden een afspanning. Eigenaar Rik Cipers (77) herinnert daaraan met een expo van oud landbouwgerief. Die expo wordt thans opgebouwd richting augustus.
Hij doet een oproep tot iedereen om dingen ter beschikking te stellen. Wat niet wil zeggen dat Rik Cipers (77) zelf over geen attributen beschikt. Zijn statige hoeve op de hoek van de Doelstraat en Tommestraat in Hoegaarden was ooit een brouwerij. Rik vermoedt dat de Cruysblock zeker duizend jaar geleden al bestond. Het is nu een pronkstuk in de bezienswaardigheden die Hoegaarden te bieden heeft. De eigenaar beschikt over genoeg oud landbouwalaam en ander gerief om over een klein Bokrijk te kunnen spreken: meubilair, oude gewichten en fietsen, biervaten, een kinderkoets van een bastaardzoon van Leopold II, machines, een kerktorenuurwerk uit de zeventiende eeuw, cafémeubilair, reclamepanelen en zoveel meer.
Veel daarvan staat te kijk in de stal, waarin vanaf 1611 de paarden van koetsiers konden rusten. Na zijn pensioen als boer restaureerde Rik Cipers eigenhandig de in bak- en gobertingensteen opgetrokken stal tot een knusse feestzaal. 'Ik moest wel', zegt hij. 'Anders viel de boel in duigen. Ik werkte er vijf jaar aan.'
Anekdotes
De hoeve is al 120 jaar eigendom van de familie Cipers. Rik is er geboren en getogen. Tal van anekdotes bestaan over de hoeve. Zo staat in de tuin een eeuwenoude reuzengrote palmboom, waar elk jaar kinderen takjes komen van afknippen voor de processie op palmzondag. Telkens Rik een takje van de boom in de grond steekt, groeit er een nieuwe boom. 'Hoe het komt, weet ik niet', zegt hij. 'Maar zeker is dat ik nooit een tekort aan palm heb om uit te delen.'
Er zijn ook minder fraaie anekdotes. Zoals die van mei 1940. Kleine Rik speelde toen met vuur in de schuur en die ging in de vlammen op. 'Zelfs Duitse soldaten kwamen mee helpen blussen.'
Rik Cipers is lid van de heemkundige kring in Hoegaarden en langs die vereniging om kunnen oude attributen worden aangeboden. Elk oudheidkundig voorwerp en ook foto's van vroeger zijn welkom. Wie wat aanbiedt, krijgt een bewijs en alles wordt teruggegeven na de expo. Aanbiedingen kunnen per telefoon: 016-76.63.27 (Cipers), 016-81.72.35 (voorzitter Etienne Grooten van de heemkundige kring) of per mail detuinenvanhoegaarden@telenet.be.
Expo in de Cruysblock in Hoegaarden op 20, 21, 27 en 28 augustus. (A.B.)
Southwest Airlines houdt 81 Boeings 737 aan grond na gat in cabine
De Amerikaanse luchtvaartmaatschappij Southwest Airlines heeft aangekondigd 81 Boeings 737 aan de grond te houden, omdat "ze nauwgezet gecontroleerd moeten worden". Een van de toestellen moest een noodlanding maken vanwege een gat in de cabine van het vliegtuig.
Southwest Airlines stelt in een communiqué "samen te werken met Boeing aan een inspectieprogramma voor de 81 Boeings 737", die tot nader order niet opstijgen.
Gisteren moest een van de toestellen, dat vloog tussen Phoenix (Arizona) en Sacramento (Californië), een 40-tal minuten na het opstijgen een noodlanding maken op een luchtvaartbasis in Yuma (Arizona), omdat de druk in de cabine was weggevallen.
"Uit de eerste elementen van het onderzoek blijkt dat de druk in het vliegtuig daalde en de zuurstofmaskers uitgeklapt werden. Na een vlotte landing in Yuma bevestigde de bemanning dat er een gat zat in het dak van het toestel, eerder naar het midden van de cabine", preciseerde de luchtvaartmaatschappij.
De 737 werd in 1968 gelanceerd door Boeing. Hoe oud het desbetreffende toestel is, werd niet meegedeeld
Ook scheuren in drie andere Boeings Southwest Airlines
Bij nog drie Boeing 737-vliegtuigen van de Amerikaanse maatschappij Southwest Airlines zijn scheurtjes gevonden. Zulke scheuren worden gezien als de oorzaak van een plotseling gat in het dak van een toestel, dat vrijdag een noodlanding moest maken in de Amerikaanse staat Arizona. Een bemanningslid en een passagier raakten lichtgewond.
De maatschappij heeft de autoriteiten ingelicht over de mankementen, meldde omroep BBC. "Een nieuw en onbekend probleem", zei Mike Van de Ven, chief operating officer van Southwest Airlines. Het bedrijf heeft honderden vluchten geschrapt, zodat inspecteurs alle 136 soortgelijke toestellen kunnen controleren op scheurtjes en metaalmoeheid.
De maatschappij had enkele jaren geleden wel een boete gekregen omdat ze verplichte keuringen had overgeslagen.
Ziekenhuis Heilig-Hart werkt mee aan doorbraak in kankeronderzoek
Het Heilig-Hartziekenhuis van Tienen toont zich in een mededeling fier op zijn bijdrage in het recente kankeronderzoek.
Wanneer een bepaald type eiwit in de cel begint samen te klitten, kan dat leiden tot kanker. Dat blijkt uit Belgisch kankeronderzoek, waaraan de Tiense anatoompatholoog dr. Ann Cornelis meewerkte. Het proces, dat voornamelijk bekend is van de ziekte van Alzheimer en de dollekoeienziekte, speelt een rol bij een zesde van alle kankergevallen. Deze baanbrekende resultaten verschenen in het tijdschrift Nature Chemical Biology.
Dr. Ann Cornelis is lid van het onderzoeksteam, dat naast Belgische ook een aantal buitenlandse wetenschappers telt. Zij maakte de selectie van tumorstalen van patiënten en coachte - als patholoog - het team bij de beoordeling van de aankleuring van de tumoren.
Dr. Cornelis: Je mag gerust stellen: geen kankerdiagnose zonder de anatoompatholoog. In 10% van de 8.000 à 9.000 biopten (stukjes weefsels) die we jaarlijks onderzoeken, vinden we tumoren. We bespreken maandelijks alle patiënten met kanker in een team van specialisten uit verschillende disciplines, vaak in samenwerking met UZ Leuven. Onze dienst neemt regelmatig deel aan studies, maar deze publicatie in Nature is toch heel bijzonder voor ons. De ontdekking van dit nieuw mechanisme opent de weg voor verder doorgedreven onderzoek naar de rol van eiwitten in het ontstaan van kanker.'
Dassen zijn Vlaanderen druppelsgewijs aan het veroveren en begeven zich buiten de twee gekende populaties in Haspengouw en de Voerstreek. Dat besluit het Instituut voor Natuur en Bosonderzoek (INBO) na dertien jaar onderzoek op dertig dieren die buiten Limburg om het leven kwamen in het verkeer.
De das wordt omschreven als "Vlaamse panda", een symboolsoort voor natuurherstel. "Er werd van uitgegaan dat de das enkel in Zuid-Limburg voorkomt, maar dat komt omdat enkel daar permanent bewoonde burchten teruggevonden worden", zegt INB0-zoogdierspecialist Koen Van Den Berge. "Net die burchten, ondergrondse gangenstelsels die generaties lang gebruikt worden door dassenclans, zijn een eenvoudig criterium om hun echte voorkomen vast te stellen." De burchten worden meestal in bermen of boshellingen gebouwd.
Verkeersslachtoffers Op basis van autopsieresultaten bij dertig verkeersslachtoffers in de andere Vlaamse provincies dan Limburg, blijkt dat de das ook op andere plaatsen kan voorkomen. Daar zijn twee interpretaties voor. "Enerzijds kan het gaan om zwervende jonge vrouwtjes of uitgerangeerde oude mannetjes. Anderzijds ontdekten we dat sommige dieren in contact waren met soortgenoten of zich voortplantten, wat wel spectaculair is voor die provincies buiten Limburg." Voorbeelden daarvan zijn Adinkerke (West-Vlaanderen) en Westmalle en Zandhoven (Antwerpen).
Verstoring Er vindt dus een druppelsgewijs herkolonisatie plaats, maar Van Den Berge waarschuwt voor de gevolgen van verstoring. "Een gevestigde burcht kan tegen een stootje, maar voor een burcht in opbouw heeft verstoring nefaste gevolgen. In tegenstelling tot vossen, die enkel werpen in hun burcht, blijft een das overdag altijd ondergronds." Dassen zijn de zwaarste marterachtigen en wegen tot vijftien kilo.
Zeevogels verspreiden dodelijk plastic over hele wereld
Jaarlijks vervoeren zeevogels honderden ton plastic van de ene naar de andere kant van de wereld. De vogels verwarren kleine stukjes plastic met voedsel. De toename van plastic zwerfvuil heeft wereldwijd een massale sterfte van vogels, zeedieren en vissen tot gevolg.
Neem de albatrossen op afgelegen atollen in de Stille Oceaan. Die voeden hun kuikens met kleine stukjes plastic die op voedsel lijken. De kuikens sterven van ondervoeding en wanneer hun kadavers vergaan, belanden die stukjes plastic weer in zee. Een funeste versie van recyclage.
45 ton plastic Nagenoeg elke zeevogel heeft plastic in zijn maag zitten. Volgens experts is dat ook het geval voor zeeschildpadden en veel vissoorten. De noordse stormvogel is een veelvoorkomende zeevogel, er leven er miljoenen van op de hele wereld. De volledige populatie zou in totaal 45 ton plastic via de maag meedragen. Dat is een schatting van Jan Andries van Franeker, bioloog bij IMARES, Institute for Marine Resources & Ecosystem Studies in Wageningen.
De afgelopen dertig jaar heeft Van Franeker plastic aangetroffen in de maag van ruim 95 percent van de onderzochte stormvogels uit de Noordzee. Dat is ook het geval voor soortgelijke soorten zoals de Wilson's stormvogels. Die soort zou jaarlijks ongeveer 35 ton plastic transporteren van haar overwinterplaatsen in de Noordelijk Atlantische gebieden naar de broedplaatsen in Antarctica. "Als de voedingsgewoonten van het dier ertoe leiden dat het dier plastic kan verwarren met voedsel, dan is het bijna zeker dat er plastic in zijn maag zit", vertelt van Franeker aan IPS.
Van Franeker is in Honolulu voor de vijfde internationale conferentie over zeevervuiling. De vorige conferentie dateert van 2001. "Ik heb soms een nachtmerrie waarin de stormvogels die tonnen plastic op alle aanwezigen in een conferentiezaal als deze laten vallen", vertelt van Franeker. "Dat zou pas een statement zijn." De oceanen worden steeds meer vervuild door een enorme hoeveelheid plastic, visgerei en andere soorten vuilnis. Er zijn geen exacte cijfers voorhanden, maar het zou om massale hoeveelheden gaan. In 2006 waagde het Milieuprogramma van de Verenigde Naties zich aan een schatting: per vierkante kilometer zee zouden er 13.000 stukjes plastic ronddrijven. Een wandeling aan de kust, waar ook ter wereld, maakt het probleem snel duidelijk - tenzij die strook net werd schoongemaakt. Peuken en kroonkurken De Amerikaanse ngo Ocean Conservancy houdt zich al 25 jaar bezig met het schoonmaken van stranden en kustlijnen. In die 25 jaar hebben ongeveer negen miljoen vrijwilligers in 152 landen 66 miljoen kilogram vuilnis opgeruimd en gecatalogeerd. Dat staat in een nieuw rapport dat net werd gepresenteerd in Honolulu. De top drie ziet er als volgt uit: Sigarettenpeuken, voedelverpakkingen en kroonkurken. Komen nog voor in de top tien: plastic zakken, flessen en rietjes. "Mensen beseffen niet genoeg hoe gevaarllijk deze vervuiling is voor de oceanen", vertelt Achim Steiner, directeur van het VN-Milieuprogramma (UNEP). Volgens Steiner is zwervuil op zee een "onzichtbaar" probleem en wordt het daarom genegeerd. Nieuw wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat kleine plastic deeltjes of chemicaliën vrijgeven die schadelijk zijn voor het endocriene systeem. Dit zou ernstige gevolgen hebben voor soorten die in zee leven, maar evengoed voor mensen.
Plastic breekt niet af Jaarlijks wordt wereldwijd ongeveer 260 miljoen ton nieuw plastic aangemaakt. Ter vergelijking: in 1950 ging het nog maar om vijf miljoen ton plastic. Iedereen in de ontwikkelde landen gebruikt gemiddeld ongeveer honderd kilogram plastic per jaar. Inwoners van ontwikkelingslanden hebben voorlopig genoeg aan twintig kilogram, maar hun gebruik is de laatste jaren sterk aan het stijgen.
Plastic is niet afbreekbaar maar valt steeds verder uiteen in kleinere stukjes, tot het microscopisch wordt. En zo kan het honderden jaren in het milieu blijven rondzwerven. Volgens UNEP-directeur Steiner zijn nieuwe beleidsmaatregelen noodzakelijk. Hij pleit voor een uitbreiding van het Zuid-Koreaanse systeem van producentenverantwoordelijkheid (EPR). Het EPR-systeem verplicht fabrikanten en importeurs een bepaalde hoeveelheid van hun producten te recycleren. In de vijf jaar sinds de lancering van het programma in Korea werd meer dan zes miljoen ton afval gerecycleerd, waaronder 70.000 ton plastic. Het programma bracht in totaal 1,1 miljard euro op. Het programma bleek een goede bron van nieuwe werkgelegenheid. Ook Van Franeker pleit voor beleidsmaatregelen. "Het volstaat een verplicht statiegeldsysteem te ontwikkelen voor plastic", aldus van Franeker. Duitsland, Nederland en de Scandinavische landen hebben elk zo'n systeem. Gevolg: meer dan 95 percent van alle plastic flessen worden gerecycleerd. Bioplastic bestaat niet
Van Franeker sluit af met een waarschuwing: "Afbreekbaar of composteerbaar plastic moet worden verboden. In bioplastic zit evenveel plastic als in plastic dat van olie is gemaakt. Het zogenaamde bioplastic breekt gewoon sneller af in microdeeltjes dan de traditionele kunststoffen. We zijn niet meer in staat het te zien, maar het is er nog steeds."
Volgens Van Franeker is het de industrie die afbreekbaar en composteerbaar plastic promoot, zodat op korte termijn kan doorgegaan worden met het eenmalig gebruik van plastic. "Wegwerpgebruik van plastic is gewoon niet houdbaar", zegt hij. De Nederlandse bioloog is ondanks alles niet tegen het gebruik van plastic: "Het is een prachtig materiaal. Men moet het enkel veilig en herbruikbaar maken."
Het Portugese eiland Madeira kreeg het vorig jaar bijzonder zwaar te verduren door hevige regenval en modderstromen. De schade is intussen hersteld en in het bloemenparadijs kan vandaag weer volop gewandeld worden.
Madeira heeft niet onmiddellijk de reputatie een bruisend oord te zijn. Het is een bloemeneiland, een plaats waar gepensioneerden graag overwinteren vanwege de milde temperaturen en waar wandelaars hun hart ophalen aan zoveel groen. Hier vind je geen zandstranden of hippe discotheken, maar botanische tuinen en eeuwenoude bossen.
Madeira kende vorig jaar hevige modderstromen. 44 mensen kwamen in februari 2010 om het leven en 600 mensen verloren hun huis. In de hoofdstad Funchal werden aan de João Gones-rivier een tankstation en een café meegesleurd. Je kunt het je nauwelijks indenken als je midden de straat een ingebed miezerig riviertje aantreft.
Porto Moniz mooie halte in het noordwesten van Madeira.
De oorzaken van de ramp lopen uiteen. Volgens onze gids Renke Olieslagers Matos is er in een dag evenveel regen gevallen als tijdens een hele maand en zijn zulke rampen niet te voorkomen. Een andere gids, Gerry Sluiter, die we later op onze trip ontmoeten en die gespecialiseerd is in natuurwandelingen, is kritischer. Volgens hem maakte de rampzalige ruimtelijke ordening op het eiland het mogelijk dat er zo veel dodelijke slachtoffers vielen. Wat er ook van zij, Madeira is de ramp intussen te boven gekomen.
Authentieke charme De bergen en steile kliffen typeren Madeira, maar wie hierheen komt, mag niet vies zijn van een beetje massatoerisme. Zo kun je op dit kleine eiland (Madeira is 57 km lang en 22 kilometer breed) maar moeilijk de hoofdstad Funchal links laten liggen, de uitvalsbasis van 75 procent van de toeristen.
Als er niet net een cruiseschip aangemeerd is, kun je in het oude deel van de stad terecht voor wat authentieke charme. De nauwe, stijle straatjes en witte huizen verraden hun Portugese rootsmaken duidelijk dat het hier wel degelijk Portugees is. Zeker een bezoek waard is de kathedraal Sé, de enige gotische kathedraal buiten continentaal Europa. De natuurstenen voorgevel maakt een sobere indruk, maar het interieur is weelderig met verguld houtsnijwerk en een in blauw en goud uitgevoerd koorgestoelte.
Inkopen doen is een belevenis voor alle zintuigen op de Mercado dos Lavradores in Funchai.
Wie Madeira zegt, zegt madeirawijn, en die blijkt niet alleen goed voor in de gelijknamige sauste dienen om in de gelijknamige saus te kieperen. Op verschillende plaatsen kun je de wijn degusteren. Met zijn zoete afdronk doet Madeira denken aan Porto. Zwarte vis Heel bekend in Funchal is de Mercado dos Lavradores, de grootste overdekte markt in de stad die dateert uit de jaren dertig en gespecialiseerd is in groenten en fruit, en waar je ook verse vis en bloemen vindt. De vrouwen gaan er gekleed in traditionele klederdracht en laten je met plezier uitvoerig proeven van het ruime aanbod aan exotische vruchten: naast mango's, citrusvruchten en avocado's vind je hier ook cherimoya's en papaja's. De geuren en smaken zijn overweldigend.
Helemaal achteraan in de hal is de vismarkt. Hier wordt de espada, de beroemde zwarte zwaardvis van het eiland, recht uit de zee verkocht. De vis wordt gevangen op een diepte van duizend meter en is door het grote drukverschil al dood nog voor hij het oppervlak bereikt. Pikzwart en met een lengte van één meter is hij best indrukwekkend.
De espada staat in bijna elk restaurant op het menu en wordt meestal gepaneerd geserveerd, met mangosaus en gestoofde banaan. In Camera de Lobos, een vissersdorp op een twintigtal kilometer van Funchal, kun je de vissers aan het werk zien. Het kleine visserskapelletje in een van de nauwe straatjes is met zijn houten beschilderde plafond zeker een bezoek waard. Met zo'n zevenhonderd zijn de vissers nog, een fractie van wat het ooit geweest is. Beeld je echter geen al te idyllische taferelen in. Links zie je een oude visser die uitrust op een bankje, rechts komen de touringcars aangereden die komen kijken naar die authentieke visser. Surrealistisch is het zeker.
Laurissilva Geef ons maar de natuur, en die is overweldigend met zijn 3.000 verschillende plantensoorten. Het bos Laurissilva, genoemd naar de vele laurierbomen, is een van de grootste groene wouden in Europa en is miljoenen jaren oud. Verspreid over 12.000 hectare is het een overblijfsel van de subtropische wouden die met de laatste ijstijd in de rest van Europa en Noord-Afrika zijn verdwenen. Het Laurissilva is beschermd door de Unesco als werelderfgoed. Met een vochtigheidsgraad van tachtig procent is het bos het grootste deel van de tijd in een mysterieuze mist gehuld. Het eiland is trouwens niet voor niets zo groen en de regen kun je er, vooral in bergen, maar beter bij nemen. Maar het weer verandert heel snel: zo kun je 's ochtends opstaan met een grijze hemel en in de namiddag onder een stralende zon wandelen. Typerend voor Madeira zijn de zogenaamde levadas: oude irrigatiekanalen die 600 jaar geleden door de bewoners werden aangelegd en nu zijn omgevormd tot een ingewikkeld knooppuntennetwerk voor wandelaars. Je hebt keuze uit 200 verschillende routes van verschillend niveau. De levadas lopen langs rotsen en kliffen en door valleien, en leiden je naar afgelegen plaatsen op het eiland. Een gedetailleerde kaart en stevige wandelschoenen die vuil mogen worden, zijn geen overbodige luxe. Voor de moeilijkere wandelingen kun je een gids inhuren.
Een jaar na het noodweer op Madeira is de schade hersteld en zijn de toeristen teruggekeerd
'Sommige wandelaars schatten de moeilijkheidsgraad van de wandelingen of de onherbergzaamheid van het eiland verkeerd in', zegt Gerry Sluiter, de oprichter van Nature Meetings, een organisatie die wandelingen organiseert en mensen bewust wil maken van het unieke karakter van de natuur op Madeira. 'Elk jaar verdwijnen vele hectaren bos door brandstichting. De brandstichters gebruiken de zogenaamde kaarstechniek, wanneer de kaars is opgebrand en het vuur uitbreekt, zijn zij al lang verdwenen. Wij proberen onze wandelaars daar attent op te maken.'
Eén van de populairste wandelingen leidt naar de top van de Pico Vivo, met zijn 1.861 meter de hoogste berg van het eiland. Als de drakenbomen in bloei staan, kleurt de top bijna volledig rood. Kroniekschrijvers uit de veertiende eeuw die het eiland zagen liggen, gehuld in een nevel waar rode toppen doorheen schemerden, dachten dat ze het mythische Atlantis hadden gevonden.
De natuurlijke zwembassins met zeewater in Porto Moniz zijn grotendeels gevormd door lava Doordat het eiland zo klein is, kun je het perfect met een huurauto verkennen. Een laatste verplichte stop zijn de natuurlijke zwembaden van Porto Moniz in het noordwesten van het eiland. Het zeewater loopt er in oude lavabekkens, waardoor je een grillig landschap krijgt dat spectaculair oogt.
Dit jaar al 6.500 dolfijntjes gestorven door gevolgen van BP-olievlek in Golf
Het sterftecijfer bij dolfijnen in de Golf van Mexico als gevolg van de enorme olievlek veroorzaakt door het lekkende olieplatform Deepwater Horizon ligt zeker vijftig keer hoger dan tot nu werd toegegeven. Bij andere diersoorten, zoals zeeschildpadden, zou het zelfs 250 keer hoger liggen.
Dat blijkt uit een nieuw grootschalig onderzoek van Amerikaanse en Canadese marinebiologen. Ze zeggen dat er in de eerste drie maanden van 2011 alleen al 6.500 dolfijnen zijn gestorven door de gevolgen van de rampzalige milieuverontreiniging, waarvan het merendeel jonge of pasgeboren dolfijntjes.
Het aanspoelen van 20 pasgeboren dode dolfijntjes op een drukbezocht strand in Mississippi in amper twee weken tijd was al een indicatie dat er iets grondig mis is met de dolfijnenpopulatie in de Golf van Mexico. Een team van Amerikaanse en Canadese marinebiologen hebben nu een maand lang onderzocht hoe het zit met de populatie en komen tot de conclusie dat er een massale sterfte is, vooral bij pasgeboren dolfijntjes.
Los van dat onderzoek zijn er nog andere cijfers die het ergste doen vermoeden. In de jaren voor de olieramp werden gemiddeld 17 carcassen van dolfijnen geteld op de stranden van Alabama en Mississippi. De eerste drie maanden van 2011 waren er dat 138, en de helft daarvan waren jonge dolfijntjes.
"Conservatief" En dat is wat is aangespoeld en werd gevonden. De echte sterfte ligt stukken hoger. Marinebiologen gaan er doorgaans vanuit dat wat aanspoelt en wordt gevonden in het geval van zeezoogdieren tussen 0,5 tot 2 procent is van wat daadwerkelijk sterft.
In de nieuwste studie zeggen de auteurs dat ze waarschijnlijk te conservatief hebben gerekend. Andere onderzoeken in het najaar van 2010 meldden ook al een vertievoudiging van de sterfte van zeedieren in bepaalde delen van de Golf.
Zelfs de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), een overheidsinstelling die zwaar onder één hoedje speelde met BP en bewust informatie verdraaide en achterhield tijdens de crisis (dat is ondertussen al aan het licht gekomen) spreekt van een "cetacean unusual mortality event". Zij telden 390 "strandings" de jongste twee maanden in Louisiana, Mississippi, Alabama en Florida.
In Florida is overigens een verhoogde sterfte vastgesteld bij de manatees, de zeekoeien die bijzonder gekoesterd worden in de vakantiestaat. Bijna een jaar na het begin van de ramp zijn ook nog steeds een aantal stranden in Louisiana verboden terrein voor de pers. Ze worden bewaakt door securitymensen van BP.
Zwart koraal van 2.000 jaar ontdekt nabij site olieramp BP
Wetenschappers hebben een koraal, die in de omgeving van de site van de BP-olieramp in de Golf van Mexico leeft, kunnen dateren. Het zwarte koraal is zo'n 2.000 jaar oud. Het is pas de eerste keer dat dat lukt voor koralen in de Golf.
Vorsers bestuderen de oude traaggroeiende koralen in de Golf al van vóór de dramatische olieramp op 20 april vorig jaar. De zwarte koralen werden gevonden op zo'n 34 km ten noordoosten van de BP-bron, op meer dan 300 meter diepte.
Er wordt nu verder onderzocht of de milieuvervuiling door BP de koralen schade heeft toegebracht. "Zwarte koralen voeden zich met organisch materiaal dat naar de zeebodem zinkt", zegt wetenschapster Nancy Prouty. "Het kan tientallen jaren duren, of zelfs eeuwen, om een van een 'storing in het ecosysteem' te herstellen."
De olievervuiling verspreidt zich onder water in zuidwestelijke richting, dus weg van de zwarte koralen. Ten zuidwesten van de oliebron van BP werden wel al dode koralen aangetroffen. Prouty benadrukt echter dat er wel oliesmurrie op het wateroppervlakte boven de zwarte koraalkolonie werd gespot tijdens het lek dat na een explosie op het Deepwater Horizon-platform, meer dan 750 miljoen liter olie in de zee deed vloeien. Daarbij kwamen ook elf arbeiders om het leven.
Zwarte koralen vind je over de hele wereld. Het lijken wel diepzeebosjes of -bomen. Zij zijn een belangrijke habitat voor vissen en ander zeeleven. Ze groeien erg langzaam. Ter vergelijking: een menselijke vingernagel groeit 200 keer sneller dan een zwart koraal.
Een opvallende fontein lijkt wel een must voor elke zichzelf respecterende stad. Hoe hoger en kleurrijker, hoe beter. Wij zetten s werelds meest adembenemende fonteinen op een rij die je op een warme dag de nodige verfrissing bieden.
Fountain of Nations, de muzikale fontein van Walt Disney World in Orlando.
Archibald Fountain in Sydney.
Origineel en imposant: Fountain of Wealth in Singapore
Friendship of Nations in Moskou
Deze fontein in Tivoli is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De kleurrijke fonteinen van Montjuïc in Barcelona.
Latona Fountain in Versailles
Peterhof, ook bekend als het Russische Versailles, in Sint-Petersburg.
Buckingham Fountain in Chicago.
De wereldberoemde Trevi-fontein in Rome.
Bethesda Fountain in Central Park in New York is een van de grootste fonteinen van de stad.
Voorkant van het Bellagio Hotel in Las Vegas
Banpo Bridge Fountain in Seoul, de langste brugfontein ter wereld.
King Fahs Fountain in Saoedi-Arabë is 260 meter hoog en daarmee de hoogtste fontein die er bestaat
Jet d'eau in Genève, het kleine broertje van de King Fahs Fountain.
Friendship of Nations in Moskou
