Wetenschappers zijn er in geslaagd aan te tonen dat vrouwenhersenen totaal anders werken dan die van mannen. Het zou vooral aan de verbindingen tussen de hersenhelften liggen. De verschillen zouden zo duidelijk zijn dat je bijna van twee verschillende diersoorten zou kunnen spreken! Het onderzoek werd verricht op 1000 proefpersonen.
Niks nieuws onder de zon! Wist ik al lang! Maar het doet wél goed te horen dat er bewijzen geleverd zijn. Bewijzen die misschien de man-vrouw relatie gunstig kunnen beïnvloeden. Vooral voor hen die alles bewezen moeten zien alvorens het aan te nemen en er zich naar te gedragen.
Want die verschillen zijn waarschijnlijk wel de oorzaak van de eeuwige misverstanden in koppels! En zoals altijd, zijn er verschillende mogelijkheden om tot een harmonieus leven te kunnen komen. Naar de percentages heb ik gewoon met de spreekwoordelijke klak gegooid. Naar mijn eigen gevoel en observatie van de samenleving:
1. De andere sekse links laten liggen. Dé ideale oplossing voor de gemakzuchtigsten onder ons. En meteen ook een goed alibi voor holibi's. Al is hun gemakzucht en gebrek aan intelligentie dan ook het enige wat ze met dit gedrag verraden. (10%?)
2. Slaafs de ander volgen, je eigen leven wegcijferen en ongelukkig zijn (voorbeeld: de 'nieuwe' man!). (10% voorlopig?)
3. De andere sekse de schuld geven van alle problemen in de relatie en koppig je eigen ding blijven doen, wélke problemen dat ook maar veroorzaakt. (35%?)
4. De 'gewraakte' partner verlaten en het geluk bij een ander gaan zoeken... om na enige tijd vast te stellen dat je eigenlijk van de regen in de drop bent gekomen! (35%?)
5. Begrip en inzicht opbrengen! Wederzijds begrip voor de verschillen kan tot wederzijds aanpassen leiden! Als we vinden dat we elkaar nodig hebben, dan moeten ook maar wederzijds begrip weten op te hoesten en er het beste proberen van te maken. Misschien wel je eigen ding doen, maar de ander dat ook laten doen! (10%?)
Eigenlijk kan enkel de laatste mogelijkheid tot enige harmonie leiden, maar het is helaas ook de moeilijkste oplossing. En 'moeilijk'... in de tegenwoordige tijd... is taboe verklaard! Moeilijkheden het hoofd bieden vraagt immers enige intelligentie, en net daar loopt het nogal dikwijls verkeerd. Ik heb het trouwens al dikwijls gezegd: ik ben niet bang van slechte mensen! Ik ben bang van domme mensen. En domme mensen vind je in zowat alle kringen! Van vuilnisman tot professor, zakenman of succesvol politicus!
- Dat de doorsnee modale Vlaming geen allochtonen moét? - Dat de 'verstandige' Belgen best zien wie hier de lakens probeert uit te delen? - Dat die Belgen ook wel zien waar hun belastingsgeld naartoe vloeit! - Dat onze politici alleen maar geld- en machtsbeluste charmeurs zijn? - Dat jonge, onervaren en zwaar geïndoctrineerde kiezers telkens weer de winnaars van de verkiezingen hebben bepaald, maar nadien toch weer de slachtoffers van de door hen verkozenen werden? - Dat werkloosheid helemaal niet zou hoéven als we geen 'arbeids'- krachten zouden importeren in een land waar amper werk is voor de eigen bevolking? - Dat onze belastingen een pak lager zouden uitvallen als de ondertussen beruchte OCMW's ons belastingsgeld niet rijkelijk gingen uitdelen aan allochtonen, asielzoekers, criminelen en ander tuig van de richel? - Dat je bij de OCMW's niet welkom meer bent als autochtone blanke? - Dat je sociale huisvesting op je buik kunt schrijven als je huidskleur blank is? - Dat 'sociale' woningen totaal verloederd worden door de bewoners van (héél) vreemde culturen? - Dat de huidige onveiligheid een pak lager zou liggen zonder al dat vreemde gespuis? - Dat het CGKR beter het eigen volk tegemoet zou komen dan dit gespuis te beschermen?
Wie durft het te zeggen? NIEMAND!
- Want zij die het beseffen zwijgen maar omdat toch niet naar hen geluisterd wordt. - Zij die in hun onervarenheid alleen maar dénken het beter te weten, komen de straat op om nog méér grenzeloze verspillingen te eisen! - Zij die de macht hebben kiezen de weg van de minste weerstand en laten begaan. Zélfs als hun beleid België ruïneert.
Zo is het in België, zo is het in Nederland en Frankrijk, en is het zowat overal in de Europese unie. Misschien vormt Duitsland een lichte uitzondering, maar daar zitten ze helaas met de weinig verkwikkelijke erfenis van Hitler aan het been en durven ze zich niet echt uit te spreken.
Waarom politici aldus reageren (of helemaal niét reageren)? Omdat de weg naar de afgrond immers naar beneden loopt en de weg is met de minste weerstand. Maar helaas leidt ze dan ook écht naar... de afgrond!!! Wat had je gedacht?
Nuance op deze laatste alinea: die weg loopt alleen maar naar de afgrond voor de kiezers. Niét voor de verkozenen! Vandaar hun voor het land nefaste beleid!
Op de meeste blogs van vrouwen, om niet te zeggen 'bijna alle', die ik soms eens bekijk uit nieuwsgierigheid, wemelt het van foto's van schaarsgekleed vrouwelijk schoon in allerlei idyllische houdingen!
Eigenaardig! Ook als ze een of meerdere buttons aanmaken kun je er donder op zeggen dat de hoofdfiguur daarop alweer zo'n hemels wezen zal zijn.
Mannen lijken geen last te hebben van dergelijke complexen. Terwijl je eigenlijk toch het tegendeel zou mogen verwachten.
Toen ik destijds voor het eerst wat blogs ging bekijken viel ik bijna omver van verbazing over dat vrouwelijke trekje. Ondertussen ben ik daar gewoon aan geraakt en verwacht al niets anders meer. Stof tot nadenken! Wat is de drijfveer van die vrouwen?
Diezelfde vrouwen die bijna uit hun vel springen als hun man naar een andere vrouw kijkt. Diezelfde vrouwen die in elke andere vrouw een rivale zien! Diezelfde vrouwen die jaloers zijn als de pest als een andere vrouw ook maar iéts mooier oogt dan zijzelf. Diezelfde vrouwen die hun man liefst van de TV weghouden als daar hetzelfde soort wezens op defileert.
En net dié sekse gaat, ouder geworden, nu zélf dergelijke afbeeldingen verspreiden!
Stof tot diepgaand psychologisch onderzoek naar de drijfveer van die handelswijze vind ik. Een hele kluif voor psychologen: waar zit de logica in dat onlogisch vrouwelijk gedrag?
Is het omdat ze zichzelf willen profileren als de wezens op die foto's? Moeten die wezens een soort visitekaartje vormen voor wat ze zelf zouden willen zijn? Vinden ze zichzelf dan zo onaantrekkelijk dat ze die foto's als een soort 'blogmasker' gebruiken? Of willen ze zich juist als breeddenkend voorstellen? Wat ze trouwens helemaal niet zijn?
Ik zou het niet weten. Maar één ding staat vast: de vrouw lijkt, veel meer dan de man, in een vermomming te willen kruipen. In het vel van een ander. In het (liefst mooie) lichaam van een ander. En vooral ook in de hersenpan van 'verstandige' vrouwen. En eigenlijk doen ze dit al van jongsaf aan!
- Uiterlijk door schmink... lipstick... gedurfde kapsels... snel wisselende kledij... elke dag iemand anders zijn... - Innerlijk door zich voor de buitenwereld voor te doen als engeltjes, om dan het duiveltje pas uit zijn doosje te laten komen als ze een man hebben gestrikt.
Arme, bedrogen mannen!
Mijn vader heb ik dikwijls horen vertellen dat wie maar voor de helft bedrogen is aan een vrouw, nog van geluk mag spreken. Ik lachte hem toen uit, maar hij had verdorie meer dan gelijk!
Zijn mannen dan beter? Neen, maar die spelen de komedie op een ander gebied: het gebied van de grote lantaarns met piepkleine lichtjes. Imponeren door machogedrag. Maar eenmaal getrouwd en de zeepbel doorprikt, blijkt dat ze eigenlijk geen vrouw, maar een zorgzaam moedertje nodig hebben waar ze zwaar kunnen tegen aanleunen, die al hun vuiltjes opknapt, en hen door het leven helpt. Want zelf zijn ze daar niet toe in staat.
Arme, bedrogen vrouwen!
En weet je, dergelijk bedrog vind ik erger dan je partner écht te bedriegen met een ander! Want dat duurt maar even. Dat 'persoonsverwisselingsbedrog' echter, moet de partner het hele leven lang meeslepen. Foei!
Vóór me ligt 'The Country songbook', opengeslagen bij de partituur van 'Me and Bobby McGee'. Ooit een hit van Kris Kristofferson. Onderaan de partituur staat: 'Copyright 1969'. Volop in het hippie tijdperk dus. En dat merk je ook wel aan de tekst: alleen maar doen wat je graag doet en de wereld rond trekken zonder zorgen. Idealistisch wél, maar niet erg realistisch dus!
Ik hield destijds wel van het nummer, maar had problemen met die Bobby! Ging het dan over een homo-relatie? Want voor ons is Bobby immers een jongensnaam. Uit de tweede strofe echter blijkt dat het wel degelijk om een meisje gaat. Bobby lijkt dus een meisjesnaam te zijn in de VS. Dit ter verduidelijking.
Ik heb het nummer pas ingestudeerd en opgenomen. Steekt hierbij als bijlage.
Een opmerking bij de tekst: mijn partituur geeft alleen maar de eerste strofe weer in notenschrift. De tweede strofe staat erbij in gewoon letterschrift en in de veronderstelling dat die qua muziek gelijk is aan de eerste. Dat is grotendeels ook zo, al zijn er enkele afwijkingen in de tekst, die hier en daar meer of kortere noten nodig hebben. Maar die heb ik dus niet en kon alleen de eerste strofe herhalen.
In de tekst heb ik enkele zinnetjes 'gehighlited' omdat ik ze bijzonder goed vind.
Me and Bobby McGee.
1. Busted flat in Baton Rouge. Heading for the trains. Feelin' nearly faded as my jeans. Bobby thumbed a diesel down just before it rained. Took us all the way to New Orleans. I took my harpoon out of my dirty red bandanna and was blowin' sad, While Bobby sang the blues. Whith them windshield wipers slappin' time And Bobby clapping hands we fin'ly sang up ev'ry song that driver knew. Freedom's just another word for nothin' left to lose, And nothing ain't worth nothin' but it's free! Feeling good was easy Lord when Bobby sang the blues, And buddy, that was good enough for me; Good enough for me and Bobby McGee.
2. From the coal mines of Kentucky to the Californian sun. Bobby shared the secrets of my soal; Standing right beside me Lord, through everythinh I done, And ev'ry night she kept me from the cold; Then somewhere near Salinas Lord, I let her slip away Looking for the home I hope she'll find; And I'd trade all of my tomorrows for a single yesterday, Holdin' Bobby's body next to mine; Freedom's just another word for nothing left to lose, And nothing left is all she left for me; Feeling good was easy lord, when Bobby sang the blues; And buddy, that was good enough for me; Good enough for me and Bobby McGee.
-o-o-o-
Als alles goed gaat met de nieuwe editor dan kun je mijn versie hieronder downloaden.
Willy.
P.S. Af en toe geef ik wel eens een zelfgespeeld nummertje te beluisteren, maar wil daar niet in overdrijven. Ik zou namelijk SABAM op de hielen kunnen krijgen!
Eigenlijk is dit een proef, want ik heb problemen met die nieuwe editor van seniorennet als ik een foto wil invoegen. Die krijg ik helemaal niet meer zo gemakkelijk op de plaats en in de afmetingen zoals ik het wens!
Dat heb je nou altijd met vernieuwingen! Plots werkt het allemaal heel anders. Foei! En blijkbaar vindt niemand bij seniorennet het nodig om enige toelichting te geven! Trek je plan lijkt dus de boodschap te zijn.
Maar hoedanook, het is toch al enige tijd geleden dat ik nog een foto van Chico publiceerde, en daar maak ik nu maar dankbaar gebruik van!
Zoals jullie zien is hij nog een ergere cocooner dan zijn baasje!
Sommige mensen, en eerlijk gezegd ook ondergetekende, vinden me soms gierig! Erg hé?
Maar dat valt wel mee hoor, want als ik wat dieper doordenk ben ik helemaal niet gierig. Ik heb alleen maar een efficiënte ingesteldheid. Dat is nu eenmaal een eigenschap die deel uitmaakt van mijn persoonlijkheid, en daar kom je niet onderuit!
Want zeg nou zelf:
- Als je niet in de gang moet zijn, waarom zou je dan betalen om er het licht te laten branden? - Als je met een warme trui in huis genoeg hebt aan 20° warmte, waarom zou je dan betalen voor 22° en in een T-shirt lopen zweten? - Als een warm donsdeken je voldoende warm kan houden in je slaap, waarom zou je dan de verwarming opzetten in je slaapkamer? Open integendeel een venster! Dat is gratis en nog een pak gezonder ook! - Als je internetgebruik 1 Gb per maand niet overschrijdt, waarom zou je dan betalen voor 100 Gb? - Als je thuis beter eet dan op restaurant, waarom zou je dan op restaurant gaan eten? - Als je helemaal geen behoefte hebt aan een auto, en alles wat je nodig hebt op loopafstand kunt vinden, waarom zou je er dan een onderhouden en duur betalen? - Als je in bepaalde warenhuizen stukken goedkoper uitkomt dan in andere, en wel voor dezelfde kwaliteit, waarom zou je dan naar die andere gaan?
Het klinkt allemaal toch zo logisch en voor de hand liggend. Maar helaas, de niet te geloven werkelijkheid is dat veel mensen dit alles wél doen! Geld wordt tegenwoordig door deuren en vensters weggegooid en dan gaat men nog klagen dat het leven toch zo duur is!
Voldoende verdienen is volgens mij nog altijd geen reden om ermee te gaan gooien! Heb ik nooit gekund. Ik heb voor elke cent gewerkt, en wil dan ook elke cent op een verantwoorde wijze besteden.
Maar nu wil men blijkbaar dat we (nog) meer gaan consumeren, want consumptie zwengelt de economie aan. De economie die dezelfde paljassen die ons nu tot consumeren willen aanzetten, eerst helemaal om zeep hebben gebracht! Onderandere door import van vreemde 'gastarbeiders', waar 'gast' op de eerste plaats komt, en het woord 'arbeiders' van een behoorlijk aantal vraagtekens moet worden voorzien! Gastprofiteurs zou eigenlijk beter passen. En nu zou ik meer moeten gaan consumeren om hún stomme fouten ongedaan te maken? Mij niet gezien!
Ik weet wat ik waard ben geweest voor de maatschappij. Ik weet hoeveel van mijn loon werd ingehouden voor mijn pensioen. En dat mijn pensioen nu helemaal niet mis is, heb ik dubbel en dik verdiend vind ik. Ik hoef dus nergens beschaamd over te zijn. Maar dat betekent zéker niet dat ik er nu maar ga mee gooien! En zéker niet 'weggooien' aan zaken of diensten die ik niet kan of wil gebruiken! Dat laat ik over aan mensen die niet voldoende verstand hebben om te kiezen, en dan maar meteen het duurste nemen. Maar ik, ik heb ze wél nog allemaal op een rijtje hoor!
Als dat gierig zijn is, wel, dan ben ik maar een gierigaard! Want als ik mezelf bekijk en zie wat ik me allemaal kan permitteren en toch veel minder uitgeven dan sommige mensen die meer verdienen, zich minder kunnen permitteren, maar ook veel meer weggooien, dan vind ik de status van gierigaard eigenlijk een eretitel!
En, gelukkig voor mij, was mijn partner nét zo ingesteld. We hebben elkaar nooit grenzen opgelegd en nooit heeft een van ons de ander beschuldigd van een te hoge uitgave. Zélfs niet als het inderdaad een stommiteit was. Het bleef onder ons en we bedekten het met de mantel der liefde.
Maar betalen voor wat je niet gebruikt, verbruikt of nodig hebt... kom nou! Daar moet je goéd gek voor zijn! Maar inderdaad... de huidige maatschappij IS goed gek!
Volgens het nieuws zijn ondertussen al 10.000 Syriërs naar Bulgarije gevlucht.
Bulgarije die deze capaciteit helemaal niet aan kan, en dus hulp vraagt aan... Europa!
Bulgarije die zich wel zal wachten geldverslindende voorzieningen voor vreemden uit de grond te stampen daar waar de eigen bevolking het al niet zo breed heeft!
De eerste vraag die ik me nu stel is: waar vluchten die Syriërs nu eigenlijk voor? Op het eerste zicht ligt het antwoord voor de hand: voor de regelrechte burgeroorlog en het behoud van het vege lijf in die gewelddadige crisis.
En voila! Voor de mens die niet verder denkt is de kous af: arme sukkelaars die hun land ontvluchten voor het geweld! Maar ik denk wél verder: wat heeft dit zinloos geweld veroorzaakt? Juist! Alweer, en voor de zoveelste keer: de religie! Domme meningsverschillen over slimme sprookjes. Niet meer van deze tijd. Misschien goed voor kinderen die nog in sinterklaas geloven, maar toch niet meer voor volwassenen uit de eenentwintigste eeuw hé? Of... worden de volwassenen in die contreien doelbewust kinds gehouden door hun religie?
Een en ander in deze redenering houdt in dat ze in werkelijkheid vluchten voor hun religie, al zijn ze zich daar niet van bewust en willen ze dat zéker niet geweten hebben. Méér nog: ze willen door dik en dun deze religie verdedigen en hun wil, cultuur én religie opdringen aan de bevolking van de landen die hen liefdevol opvangen! Willen beschaafdere volkeren kost wat kost twee stappen achteruit laten zetten in de evolutie, zodat ze op HUN niveau komen!
Enfin, eenmaal tot die conclusie gekomen, dringt zich een prangende vraag op:
Hoé in 's hemelsnaam kun je deze totaal tegenstrijdige beweegredenen verklaren? Ik zou ook medelijden kunnen hebben met die stakkers. Als ik niet wist hoe de rest van het scenario er telkens weer uit ziet:
1. Enkele sukkelaars, slachtoffer van hun eigen religie, komen hulp vragen.
2. Wij verstrekken bereidwillig die hulp, hoewel onze belastingen weer een stukje omhoog gaan daardoor.
3. Het voorbeeld en de makkelijke opvang indachtig, komen steeds meer sukkelaars hulp vragen, en gaan onze belastingen evenredig omhoog. Ook niet-sukkelaars met minder goede bedoelingen komen nog snel een graantje meepikken terwijl het toch zo goed lukt.
4. Hoewel nog altijd in de minderheid, maar gesterkt door hun almachtig geloof, gaan die 'sukkelaars' steeds hogere onzinnige eisen gaan stellen aan hun gastheren. Want de religie waarvoor ze in beginsel zijn gevlucht, moet ook hiér welig kunnen tieren! De politici geven toe uit lafheid. Toegevend aan een soort onlogisch, maar blijkbaar ingeboren instinct om minderheden in de watten te leggen.
5. Vermits het hier allemaal zo goed lukt, doen de 'sukkelaars' tenslotte een beroep op hun machtigste wapen: de baarmoeder van hun vrouwen! En ze gaan kweken als konijnen om zo snel mogelijk een meerderheid te vormen en meer en meer hun mening op te dringen.
En op dit punt van de tijdslijn zijn wij in België momenteel gekomen. Het vervolg ervan wil ik liever niet weten en ook niet beschrijven! Dat moet elk maar voor zichzelf uitmaken, want het ligt helemaal voor de hand: sukkels van gasten worden meester en gastheren worden sukkels!
Bedankt, politici!!! Dat jullie het nog altijd niet snappen tart elke verbeelding. Want de oplossing is nochtans poepsimpel: nieuwkomers moeten integreren. Niét wijzelf. Moeilijk is dat niet. Je moet alleen maar de politieke moed hebben om de juiste maatregelen te nemen. Dat is zowel in het belang van de gastheren als van de gasten.
Nog één voetnoot: hoé achterlijk moet je zijn om datgene wat je ontvlucht zodanig te promoten in andere landen, dat het ook dààr vroeg of laat de norm gaat worden en je weer terug bent bij af?
Toen ik destijds als intermezzo tussen motoragent en chef van de verkeerskundige dienst enige tijd postoverste speelde bij de politie te Knokke, kregen we bij twijfelachtige weersomstandigheden regelmatig telefoontjes van toeristen in het binnenland, die vroegen welk weer het bij ons was en of het de moeite loonde om af te komen.
Jawel hoor! Ze waren inderdaad niet beschaamd om daarvoor een 'hotline' van de politie op te bellen! En hoewel ik de onbeschaamdheid van die lui soms wel kon vervloeken als het druk was, moest ik er toch altijd rekening mee houden dat Knokke grotendeels van het toerisme leefde, en ik ze dus maar best vriendelijk te woord stond. Op kalme momenten was die vriendelijkheid zelfs écht gemeend, want ergens moest ik ze wel gelijk geven ook. Niemand maakt immers graag een uitstapje naar een plaats waar het regent.
Maar dergelijke lui zijn er toch wel deels verantwoordelijk voor dat ik een grondige afkeer van telefoons heb gekregen, want het is soms onvoorstelbaar voor welke onzin men allemaal naar de politie durft te bellen en overbezette lijnen daarvoor soms helemaal lamlegt. En naar ik hoorde is het er niet op verbeterd en worden zelfs de lijnen van de levensreddende dienst 100 regelmatig overspoeld en overbelast met zaken waarvoor ze absoluut niet dienen.
Phonepeople? Grrrr!!!
Maar gelukkig, om te weten hoe het weer er uitziet op andere plaatsen hoef je tegenwoordig nergens meer naar te bellen! Eén klik op onderstaande link en je bent slechts een muisklik verwijderd van tientallen webcams in België die je een beeld geven van de huidige toestand in verschillende steden:
Ooit, nog niet zo heel lang geleden, was er een tijd dat, als je muziek wilde beluisteren, je het geluk moest hebben dat je zelf, of iemand uit de buurt of in de familie, een instrument kon bespelen of kon zingen. Zoniet, dan moest je maar zelf een deuntje fluiten. En dat werd ook gedaan! Zo rond vijf zes uur in de namiddag reden de werklui naar huis op de fiets... en ze floten een deuntje. De werkdag zat er weer op. Moeder de vrouw wachtte thuis, het eten was klaar en de vrije tijd kon beginnen.
Toen deed de radio meer en meer zijn intrede, en kon je dààr terecht om muziek te beluisteren. Of er was een 'fonograaf' in huis. Zo'n ding dat je met een hendel moest opwinden, er een zware en breekbare 78 toerenplaat moest opleggen, en dan met een beetje geluk naar de krasserige klanken van de plaat kon luisteren.
Het was allemaal, bekeken vanuit de huidige tijd, heel primitief. Maar we genoten ervan! Er was ook nog een zekere persoonlijke inbreng, want voor de plaat moest je zorgen dat hij mooi gepoetst was, en de naald scherp. Voor de radio moest je proberen zo juist mogelijk af te stemmen, voor een goede, en vooral lange antenne zorgen, enz. Met andere woorden: je kreeg niets voor niets en als je het allemaal goed deed kon je fier zijn over je eigen inbreng.
Waarover kun je nu nog fier zijn? Over je radio die zichzelf afstemt? Over de klinisch perfecte CD? Of over de verveling die van dit alles uitgaat?
Vòòr de televisie zijn intrede deed, zorgde de radio toch ook wel voor een zeker avondvullend amusement met programmas als 'De Bonte Dinsdagavondtrein', 'Diesten Pulle' (Westvlaamse humor op de zender Kortrijk), en andere entertainers die je toch met de bescheiden middelen waarover ze beschikten, aan het schaterlachen wisten te brengen.
Een telefoon kon je enkel vinden bij dokters, advocaten of handelaars. Hadden we ook niet nodig! Waarom zouden we? Als je ergens op bezoek wou, dan kon dat op voorhand schriftelijk worden vastgelegd, maar meestal viel je zomaar met de deur in huis. Welkom was je altijd. Afspraken hoefden niet.
Maar het evolueerde allemaal. Eerst zwart-wit TV, dan kleuren TV, en last but not least deed het informaticatijdperk zijn intrede. Ondertussen had ook iedereen al lang een telefoon. Zo'n lomp zwart ding met een hopeloos trage kiesschijf en een zware, indrukwekkende hoorn.
Maar wie had gedacht dat ook hiér het informaticatijdperk zijn stempel zou op drukken? Maar ja hoor! Plots verscheen daar de 'draagbare telefoon'! Aanvankelijk ontvangst via satelliet en peperduur. Een heel nuttig hebbeding voor ondernemers en zakenlui die liefst altijd bereikbaar wilden zijn. Maar plots ook een gegeerd gadget in de handtas van het domme blondje dat het geluk had met een rijke man getrouwd te zijn. Die telefoon te pas en te onpas uit haar handtas halen en zomaar iemand opbellen gaf haar immers het status van een intelligente vrouw!
Maar het ging verder door. Telefoons werden slim. Konden overweg met internet, werden goedkoper, bellen met je thuisland als je allochtoon was werd stukken goedkoper en bovendien betaald door het OCMW... Enfin, het kon niet meer op en iedereen kon ongebreideld van de laatste uitvindingen profiteren.
Zijn we er beter mee geworden? JA toch? Beseffen we dat? NEEN!!! Want we willen steeds meer en niemand is nog tevreden met wat hij heeft. En zéker al niet als buurman weer een nieuw en nog beter gadget heeft!
Eigenlijk zouden die dingen onze sociale contacten moeten bevorderen, maar ze doen net het omgekeerde: als je tegenwoordig op straat een babbeltje maakt dan gaat van de een of de ander plots de GSM af, en kun je de rest van de babbel wel op je buik schrijven. De opgebelde geeft je misschien wel een teken nog even te blijven, maar daar heb je niets aan want zij of hij is in een roddelgesprekje met ergens een onzichtbare persoon verwikkeld, of praat wat afwezig verder met jou, met de duimen een SMS'je opstellend met net diezelfde belangeloze roddel!
Droevig! Indroevig! Zelf heb ik mijn GSM nooit op zak als ik buiten ben. Want sociale contacten wil ik persoonlijk zien als ik ermee wil spreken. En wie mij wilt opbellen moet dat maar doen als ik thuis ben en tijd heb. Mijn GSM staat altijd broederlijk en werkloos naast mijn vaste telefoon. Ze kunnen kiezen waarop ze willen bellen... ALS ik thuis ben. Zoniet, dan wachten ze maar. Want ik vertik het om als een wandelende telefooncel op straat te lopen. Ik zou me doodschamen!
Zowat het grootste gedeelte van mijn leven was ik gehuwd.
Voorheen zat ik vooral onder moeder's vleugels, hoewel ik toch altijd weer een zeker zelfstandigheidgevoel wist aan te kweken. Dat leek gewoon in mijn natuur te steken! Want ik besefte drommels goed dat ik ooit oud zou worden, en dan helemaal niet hulpeloos wou zijn. Dit alles blijkt nu toch een goede investering te zijn geweest.
Maar pas de laatste maanden ben ik helemaal alleen, en ben ik mijn eigen ik aan het herontdekken! En dat valt behoorlijk mee! Niet alles in me is wel zoals ik het zou willen, maar je kunt niet alles hebben in het leven hé? Ik heb altijd veel geïnvesteerd in zelfstandig als individu mijn plan te kunnen trekken in zowat alles. Misschien wel een beetje téveel, waardoor ik het sociaal aspect wat uit het oog ben verloren. Zo maak ik wel niet zo gauw vrienden, omdat ik niet zoveel investeerde in sociale contacten of sociale vaardigheden. Vooral ook omdat ik het woord 'vriend' of 'vriendin' misschien wel al te letterlijk neem. Want, als ik om me heen kijk... zie ik alleen maar 'mensen'! En omdat slechts heel weinig mensen het woord vriend(in) waardig zijn! Niet dat ik tegen mensen ben. Ver vandaar. Ik vind alleen dat mensen al te gauw denken dat ze een 'match' hebben.... tot puntje bij paaltje komt. Dan wordt het al gauw een heel grimmig uitroepingsteken!
Waar ik maar mee bedoel: in elke mens steekt wel iets goeds, en elke mens past wel ergens met een andere mens, maar grote kieskeurigheid is hier wel geboden als je niet wilt worden teleurgesteld.
Maar ach, laat ik maar niet struikelen over dat éne woordje: 'mens'! Ik had het er eigenlijk over dat ik mezelf aan het herontdekken ben en dat dit toch wel meevalt.
Voorbeelden daarvan demonstreren zich dag na dag, want blijkbaar ben ik toch onder een goed gesternte geboren. Toen ik nog bij mijn ouders woonde maar toch zelfstandig mijn eigen beslissingen nam, werd dat altijd beloond. Zo nam ik, om één voorbeeld te noemen, ooit een week verlof om te gaan kamperen, en regende het de dagen voorheen pijpenstelen! Ik zie me op de geplande vertrekdag nog zitten op de drempel van onze woning. Uitkijkend naar de grijze wolken. Zou er nog meer regen komen? Mijn bromfiets al helemaal geladen en startklaar. Maar ik had een tocht van acht uur voor de boeg, en had weinig zin om als een waterrat op mijn bestemming (Remouchamps) aan te komen! Bovendien, een tent moest je in die tijd droog opstellen, anders lekte hij als het ging regenen.
Neen! Zonde voor mijn verlofdagen, maar zo vertrok ik niet. Het moest dan maar een thuisvakantie worden. Nét wou ik mijn brommer weer binnenzetten, toen ik in de verte een groot blauw gat in de wolken ontdekte. En dat gat kwam mijn kant op en leek recht naar mijn bestemming te wijzen. Even wachten dus nog. En ja hoor, het zonnetje kwam erdoor, ik vertrok en volgde het steeds groter wordende gat in de wolken. Vastbesloten van, als dat gat de andere kant mocht opgaan, ik het zou volgen en gewoon een andere bestemming kiezen.
Maar neen hoor, ik kon lekker droog blijven rijden en toen ik acht uur later mijn bestemming bereikte was er geen wolkje meer aan de hemel en had ik een zonnige zevendaagse vakantie!
Dit is maar één, maar toch bijzonder frappant voorbeeld. Sleutelwoord is: flexibiliteit! Bereid zijn je bestemming te veranderen of je plannen helemaal op te bergen als de natuur dat zo wou. En de natuur beloont je daarvoor!
Even later trouwde ik en veranderde alles! Ik had me namelijk, zoals elke jonggetrouwde man, onder de vleugels van mijn vrouw geplaatst, en zowat alle beslissingen werden door haar genomen. Erger was dat elke genomen beslissing ook MOEST worden waargemaakt, of de door mij waargenomen voortekens het nu al dan niet toelieten. Flexibiliteit lijkt nu eenmaal niet de sterkste vrouwelijke kant te zijn, en bovendien wilde ik me niet belachelijk maken door over 'onbestemde voorgevoelens' te praten. Of over de natuur die het niet eens was met bepaalde beslissingen.
En mijn gelukkig gesternte verliet me! Stond niet langer aan mijn kant. Want de beslissingen kwamen ook niet meer van mij! En liepen nogal dikwijls op een teleurstelling uit, maar dat had ik destijds niet echt door.
Na twee huwelijken ben ik nu eigenlijk voor het eerst alleen en moet vaststellen dat mijn gelukkig gesternte plots weer werkt! Ik merk het aan alles! Met een klein beetje 'schipperen' raak ik bijna altijd weer helemaal droog naar de markt en terug. Zélfs op heel regenachtige dagen! Zélfs houd ik meestal mijn noodzakelijke wandelingetjes met Chico droog. Het kan natuurlijk niet elke keer goedgaan als je vier à vijf keer per dag buiten moet. Je kunt ook niet het onderste uit de kan verwachten. Maar met een klein beetje wikken en wegen lukt het me meestal wel! En vooral: als je de natuur respecteert en je er aan aanpast.
Ook ben ik telkens weer mijn grenzen aan het opzoeken en ga geen enkele uitdaging uit de weg. Aanvankelijk waren het eenvoudige dingen zoals het huis net houden, wassen en plassen, strijken, enz. Maar nu ga ik telkens een stap verder. Een mysterie voor mij was bijvoorbeeld hoe mijn vrouw toch die lekkere hutsepot maakte. Wel, die maakte ik gisteren, en had meteen prijs. Enkel afgaande op de smaak in mijn herinnering.
Ja, ik ben echt mezelf aan het herontdekken en krijg meer en meer de indruk dat ik, ergens in een parallelle wereld, drommels veel goede helpers heb! Zielen die op het juiste moment het juiste weer op me afsturen. Die me op het juiste moment de juiste mensen laten ontmoeten. Die me op het juiste moment de juiste ideeën geven om me er doorheen te slaan. Ja, en mijn overleden vrouw maakt nu ook deel uit van dit team, want ze is nooit ver weg! Dat weet ik omdat ik het aanvoel. Een brief aan mij, toen ze naar de kliniek vertrok, begon met 'Ik heb veel van je geleert'. Ja ik weet het, het moet 'geleerd' zijn, maar dit schrijffoutje vind ik nu juist zo sympathiek! Wel Pruts, ook ik heb veel van jou geleerd, al besefte je dat niet.
Maar ondanks alles is de enige conclusie die ik uit dit alles kan trekken: dat het leven een pak eenvoudiger zou worden als vrouwen niet altijd weer HUN wil zouden proberen op te dringen in zaken waar ze geen verstand van hebben, en wat meer naar hun man zouden luisteren! En als de man wat minder 'voor de lieve vrede' de vrouw zou volgen.
En dus zijn eigenlijk beide geslachten in de nevelen der tijd helemaal ontspoord geraakt. De vrouw door kost wat kost de leiding te willen nemen, de man door veel te slaafs aan de wil van zijn vrouw te voldoen.
In mijn geval kwam dat vooral omdat ik geen dominante persoon ben noch wil zijn! Want daar koop je niets mee! Dominantie doodt op de duur immers elke vorm van liefde. Veel vrouwen daarentegen vinden dat iemand de leiding moet nemen, en dat doen ze maar al te graag als de man niet dominant is.
De vrouw boogt zich bij belangrijke beslissingen ook veel te veel op wat ze trots 'vrouwelijke intuïtie' noemt. Wel, ik heb die vrouwelijke intuïtie nog maar zelden zien uitkomen! Dus alweer zo'n dooddoener waar de man zich telkens weer laat aan vangen! Intuïtie is immers veel meer in de man dan in de vrouw te zoeken. Maar dat kun je een vrouw niet wijsmaken! Want dan zou ze zich weer gefrustreerd en achtergesteld voelen. Arm 'zwak' geslacht toch ook!
En nu zijn de lezeressen van dit blog misschien wat teleurgesteld... maar bedenk dat ik mijn ervaringen slechts kan grondvesten op de vrouwen die ik goed heb gekend. Misschien zijn er wel uitzonderingen. Mijn laatste echtgenote was er trouwens eentje. En ik wens elke man op aarde zo'n uitzondering toe.
Een van de grote voordelen van het musiceren op een electronisch klavier is het feit dat het zuiver opnemen van een song een fluitje van een cent is. Het geluid komt namelijk totaal niet in aanraking met de lucht, zodat de acoustiek van de kamer totaal geen belang heeft, er geen storende geluiden te horen zijn en je ingewikkelde toestanden als acoustisch afgeschermde kamers achterwege kunt laten!
Nu is het opgenomen geluid op het keyboard wél in MIDI formaat, en dus enkel geschikt voor toestellen die met MIDI overweg kunnen, en onderandere de pc is er daar één van.
Ter verduideijking: MIDI is géén muziekbestand! Het bevat enkel de instructies over wanneer en hoé welk instrument moet worden aangeslagen. Daardoor kan het ook héél klein worden gehouden. Een pc kan alles wel afspelen met de eigen, in elke pc aanwezige instrumenten, maar moet het specifieke timbre en de in het keyboard aanwezige klanken toch vervangen door zijn eigen 'alfabet' aan klanken en dat geeft niet altijd het gewenste resultaat.
Vandaar dat ik, na het opnemen op mijn keyboard, het instrument met mijn pc verbind en het met een daarvoor geschikt muziekprogramma converteer naar een MP3 bestand. Weliswaar stukken groter, maar dan heb je ook het natuurgetrouwe geluid en de eigen instrumenten die het keyboard rijk is.
Tot daar deze technische uitleg. Nu de muziek die ik voor vandaag koos: 'South of the border'. Een nummer dat me altijd erg heeft aangesproken. Het gaat over een Amerikaan die in Mexico (ten zuiden van de grens dus) verliefd wordt op... ja natuurlijk! Een meisje. Ze stoeien en kussen, want het is fiesta. Terug in Texas kan hij haar niet vergeten en rijdt op een dag terug. En daar ziet hij haar in wit bruidskleed knielen in de kerk. De kerkklokken vertellen hem dat hij niet ten zuiden van de grens moet blijven... Geen happy end dus! Ay ay ay ay!!!
De tekst:
South of the border, down Mexico way, That's where I fell in love when stars above came out to play. And now when I wander, my thoughts ever stray, South of the border, down Mexico way.
She was a picture in old spanish lace. Just for a tender while I kissed the smile upon her face. For it was fiesta, and we were so gay, South of the border, down Mexico way.
Then she sighed as she whispered 'manana', Never dreaming that we were parting And I lied as I whispered 'manana', For our tomorrow never came!
South of the border I rode back one day, There in a viel of white by candlelight she knelt to pray The mission bells told me that I must' n't stay South of the border, down Mexico way.
Ay ay ay ay, Ay ay ay ay, Ay ay ay ay, Ay ay ay ay.
Tja... dat komt ervan hé als je ten zuiden van de grens persé verliefd wilt gaan worden?
De muziek kun je als gewoonlijk hieronder downloaden.
Hoe ziet de wereld er tegenwoordig toch uit? Het middenoosten staat bol van geweld, wreedheden en onderlinge twisten. Blijkbaar ziet toch niet elke Moslim dat Allah sprookje op dezelfde manier! En dan gaan ze maar op de vuist, moorden, folteren en branden, om hún interpretatie van het sprookje te verdedigen! Ach ja... kinderhanden zijn gauw gevuld hé? We moeten ze hun pleziertjes maar gunnen zolang het ver van ONS bed blijft! Het enige waar we ons ongerust moeten maken is het feit dat de Westerse politici er blijkbaar op gebrand zijn die achterlijke wereld naar hier te importeren.
Maar we mogen ook de hand in eigen boezem steken: het Westen kreunt onder een financiële crisis, aangericht door individuen die nooit genoeg hebben en het liefste al het goud van de wereld in de eigen kassa willen krijgen. Witteboordencriminaliteit en eigenbelang tieren welig!
Verschil:
In het middenoosten gebeurt alles op de middeleeuwse, bloederige manier. In het westen gebeurt het op intelligente, maar al even desastreuze manier.
Wat in 's hemelsnaam is er nu toch gaande op de wereld?
Wel, de natuur is zich aan het wreken! - Wreken op de overbevolking die ze niet bij machte is behoorlijk te voeden zonder dat daar heel erg milieubelastende toestanden bij komen kijken! - Wreken op de mateloze voortplantingszucht van de mens!
En waar de mens niet intelligent genoeg is om op een humane manier orde op zaken te stellen, doet de natuur dat dan maar door voldoende mensen te creëren die niet eens de vergelijking met een beest kunnen doorstaan. Maar anderzijds ook door het creëren van politici die in volslagen kinderlijke onschuld die beesten beschermen en hen de gelegenheid geven zich in onze contreien te komen vestigen en vermenigvuldigen. Op kosten van de autochtone bevolking. Dit alles onder het mom van humanisme!
Het sleutelwoord voor al die ellende is, zoals steeds: overbevolking. En daar is maar één humaan antwoord op: geboortebeperking! Maar dat krijg je moeilijk verkocht! Vooral niet aan het vrouwelijk gedeelte van de bevolking. En het mannelijk gedeelte dan? Tja, dat volgt zoals altijd de wil van de vrouw en negeert zijn eigen wil teneinde de goede vrede te bewaren in de relatie!!!
En ja... daar is dan helaas het woordje 'moeilijk' gevallen. En dat is nou nét een woord waarvoor politici als de dood zijn! Van 'moeilijk' hebben ze een heilige schrik. En dus wagen ze zich ook niet aan het enige antwoord op de vraag: " Hoe schep ik een samenleving waarin geen bloedvergieten meer voorkomt?"
En dus is de natuur op gezette tijdstippen wel verplicht zelf in te grijpen door aan te sturen op oorlog en massavernietiging. Vooral de religies vormen dankbare werktuigen om dit doel te bereiken.
En als ik honderd procent in UFO's zou geloven en er van overtuigd zou zijn dat zij de wereld besturen, dan zou ik bijna moeten denken dat ze op gezette tijden 'verdwazingspoeder' over de mensheid heen strooien. Verdwazingspoeder die elke kiem van logica doodt en de grootste dwaasheden de door iedereen toegejuichte norm laat worden. Met als doel: de wereld behoeden voor de totale ondergang door het tomeloze paringsgedrag van één soort: de mens!
Wat er ook van zij, zolang geen enkele leider zijn verantwoordelijkheid opneemt en paal en perk stelt aan het kweken als konijnen, zal bloedvergieten 's werelds loon blijven! Zo simpel ligt het. Zo logisch is het. Maar helaas blijkt niemand de politieke moed te hebben om dat doel na te streven. Onze op charme verkozen leiders wel het allerminst!
Echt wel weinig schrijfinspiratie de laatste tijd hoor! Veel te veel op mijn keyboard bezig geweest. Maar vermits mijn muziekstukje 'Vaya con Dios' toch op enige bijval kon rekenen, volgt hier dan maar een nieuw nummertje: 'Danny boy'. Ik heb om te beginnen een accordeon gekozen, vervolgens een orgel daar bovenop, en tenslotte de twee in volle akkoorden. Kwestie van de klankrijkdom van mijn instrument een beetje te demonstreren.
Natuurlijk... alweer een ouwetje, maar wat kun je anders verwachten van een oude vent hé? Wie dat nog kan apreciëren: geniet er maar van door op de bijlage hieronder te klikken voor het downloaden.
Interesse in de tekst? Wel, hier volgt ze:
Oh danny boy, the pipes, the pipes are calling; From glenn to glenn, and down the mountain side, The summer's gone, and all the flowers dying, If you must go, and I must bide.
But come you back when summer's in the meadow, Or when the valleys hushed and white with snow, Yes I'll be there in sunshine or in shadow, Oh danny boy, oh danny boy I love you so!
Ik kan er niet genoeg de nadruk op leggen in welk paradijs we nu zouden hebben geleefd als de trend van de naoorlogse jaren zich had kunnen verderzetten. Niet was gedwarsboomd geworden door kortzichtige politiek en industrieel winstbejag!
Maar er moesten hoognodig strangers worden ingevoerd in dit paradijs in wording! En de mooie, bijna rijpe appel, werd doorregen met wormgaten! Verdere rijping was niet meer mogelijk. Rotting en grenzenloze verloedering traden op!
Het doet me terugdenken aan de kruistochten. Een der redenen, of misschien wel de hoofdreden, was het feit dat de westerse bevolking te snel aangroeide. Te mondig werd. Uit de slavernij dreigde te treden. De adel dreigde te overrompelen! Genoeg had van hun armtierig leven terwijl de adel grote sier maakte met de vruchten van het zweet van het gepeupel. Veel geboren leiders gingen opstaan en het volk aanzetten tot het vechten voor sociaal aanvaardbare toestanden. De adel beefde. Er moest hoognodig een manier worden gevonden om dat gepeupel uit te dunnen!
En die manier kwam er. Uit onverwachte hoek: de kerk! Kruistochten organiseren met als luid verkondigd doel: het heilig land bevrijden. Maar de verborgen agenda toonde iets heel anders: de eigen bevolking uitdunnen! De vechtlustigen een doel geven dat hen kon afwenden van hun werkelijke doel: de adel bestrijden en zich vrij maken! Maar ook, als zoethoudertje: hen de hemel op aarde beloven bij de terugkomst.
En zoals altijd: de strijdvaardige, maar vrome bevolking liep er in! Snel was de zucht om sociale rechtvaardigheid vergeten. Er was immers een meer verheven doel voor in de plaats gekomen: het heiligverklaarde land van Jezus Christus bevrijden van de ketters! De weinige stemmetjes in de woestijn die meer verstand hadden werden al gauw het zwijgen opgelegd. (Vergelijk met de antiracismewet van nu!).
Maar nu vraag ik aan elke mens met voldoende verstandelijke vermogens:
Beeld je de middeleeuwen in, met de beperkte vervoersmiddelen en beperkte bewaring van voedingsmiddelen. Hoé ga je een leger van vele tienduizenden 'kruisvaarders' duizenden kilometers verplaatsen en van de nodige ravitaillering voorzien voor onderweg? Hoe groot zijn je kansen?
Wel, die kansen zijn nihil! En dan spreken we nog niet over de terugkeer.
In beginsel moest er een bevoorradingslijn worden aangelegd. Werd NIET gedaan! Ten eerste waren de middelen niet beschikbaar, en ten tweede, het doel was niet het heilig land bereiken! Het doel was de eigen bevolking uitdunnen!
Kijk maar hoeveel hoofdbrekens en moeilijkheden de bevoorrading van de geallieerden opleverde na de landing in Normandië. En dan beschikte men tenminste al over de aller-modernste gemotoriseerde middelen! Niet zozeer de strijd, maar meer nog was de ravitaillering een steeds groter probleem naarmate de doorbraak vorderde!
Verplaats dit alles eens naar de middeleeuwen? Welke weldenkende mens zou in die tijd aan een dergelijke onderneming durven beginnen? Juist! Geen enkele. Wie dan wél? Niet moeilijk: de niét weldenkende mensen! De mensen die uit waren op gedeeltelijke uitroeiing van eigen ras! De mensen die hun luxeleventje wilden verdedigen ten koste van het gepeupel!
Hoe de praktijk van die kruistochten er zal hebben uitgezien laat ik over aan de verbeelding van de lezer! Het gepeupel dacht niet verder na, geïndoctrineerd als ze waren door de kerk. De leiders wél: een bevoorradingslijn zoals we die nu kennen was gewoon niet mogelijk. Voldoende voorraden meenemen voor deze verre tocht tevoet al evenmin. Maar dat wisten de initiatiefnemers wel! Het zou een drama worden. En dat was juist de bedoeling! Onderweg stelen en roven wat ze maar konden van de plaatselijke bevolkingen om zelf maar te kunnen overleven. En uiteindelijk toch sterven van de honger! Ik geloof niet dat de helft van deze legerscharen ooit is aangekomen in dat 'heilige' land! Laat staan welk percentage ook is teruggeraakt.
En nu is net hetzelfde, maar in omgekeerde richting en eventjes anders verpakt aan het gebeuren! De kiezer beseft het niet, net zoals het gepeupel uit de middeleeuwen het niet besefte. De politicus beseft het wél, tenminste als hij meer dan één hersencel bezit, wat ik ten sterkste betwijfel. Maar het zal hem worst wezen zolang hij zelf maar niets tekort dreigt te komen. Wel, dit keer zou het ook de politicus wel eens zuur kunnen opbreken! Want waar zal hij staan als het land helemaal door vreemden is overgenomen? Zal hij dan ook bij die vreemden moeten gaan bedelen om een minderwaardig 'postje' ergens op het ministerie? En zal hij dit krijgen denk je? Je mag drie keer raden! Misschien hoogstens als WC madam of -meneer!
Jammer! Ik was al zappend nog nét op tijd om naar de laatste vijf minuten van een documentaire te kijken die zo te zien heel interessant moet zijn geweest. Naar ik er nog kon uit begrijpen ging het over wetenschappelijk onderzoek in Amerika over de evolutie van de hersenen van de verschillende rassen. En er moet uit gebleken zijn dat dit lang niet bij alle rassen gelijke tred hield.
De hele documentaire heb ik dan wel gemist, maar wat bij het einde bleek was al veelzeggend genoeg. De publicatie van die uitslag was namelijk op hevig verzet gestoten vanuit bepaalde zijde. Je moet niet vragen uit wélke zijde natuurlijk...
Zal wel weer die opdringerige minderheid in het Westen zijn, die door de steun die ze overal krijgt eigenlijk al de meerderheid kan uithangen! Terwijl het zo simpel had kunnen zijn hadden de politici de juiste weg gekozen: achtergebleven rassen? Hadden veel van ons kunnen leren en op korte tijd op ons niveau kunnen komen. Maar de politiek besliste het anders: WIJ moesten ons nu maar wat gaan verlagen op de ladder van de evolutie en ONS integreren in eigen land! Kan het nog dommer? Kan het nog onlogischer? Kan het nog verraderlijker?
Nu. Als de uitslag van een wetenschappelijke studie je beledigt betekent dat noch min noch meer dan dat je je aangesproken voelt. En wie zal zich in de eerste plaats aangesproken voelen en luid gaan janken? Diegene die het schoentje past natuurlijk. Dat hij zichzelf daarmee verraadt en door de mand laat vallen beseft hij natuurlijk niet! Bewijs te meer van het gebrek aan intelligentie!
Maar als je de geschiedenis bekijkt is het eigenlijk niet meer dan logisch: de domste volkeren zijn altijd weer de strijdlustigste geweest en veroorzaakten de meeste heibel! Wrede oorlogen, meedogenloos bloedvergieten en, meer modern (en meer laf) dan: ongebreideld en uit de hand gelopen terrorisme!
En telkens weer moet je vaststellen dat die dommere volkeren de meest gelovige waren en zijn! Zwaar geïndoctrineerd door een religie en daardoor te dom gebleven om een eigen mening te hebben.
De twee wereldoorlogen die de wereld deden schudden op haar grondvesten vormen daar dan weer een modernere versie van: daar ging het niet zozeer meer om religie, maar was doctrine alleen al voldoende om de drijfveer te zijn. Vooral Hitler en Goebels verstonden de kunst van het indoctrineren als geen ander!
Maar of het nu om religie of om doctrine gaat, de uitslag is dezelfde: het domme volk marcheert naar waar de gewiekste leiders het dirigeren. En of die leider er nu ook goden bij verzint of enige vorm van humanisme of zelfs racisme doet er minder toe. Als het volk maar dom genoeg is om er in te lopen.
Er is een tijd geweest dat ik dacht dat de mensheid nu eindelijk uit die pijnlijke kinderschoenen was gegroeid. Maar ik moet vaststellen dat ik grondig verkeerd was! Politieke kortzichtigheid bleek al voldoende om van verstandige mensen te verwachten en te eisen dat ze zich gingen aanpassen aan zwaar achtergebleven minderheden en geen bezwaar hadden tegen de terugval naar de duistere middeleeuwen!
Het stemt me droevig! Het bewijst dat ook ons ras nog lang niet rijp is voor het paradijs dat deze aarde zou kunnen zijn! Dat nog altijd zuiver winstbejag, waandenkbeelden als religies, en verfijnde doctrine het nog steeds met vlag en wimpel halen van logisch denken! Arm, dom mensdom!
Neen. Voor het paradijs zijn we nog lang niet rijp! We kunnen ons nog niet eens meten aan het veel eerlijkere dierenrijk, al hebben we daar alle middelen toe. Maar telkens weer gebruiken we die middelen juist om onszelf naar beneden te helpen! Telkens weer doen we een stap vooruit om er dan weer twee achteruit te doen!
De paar decennia na de tweede oorlog waren een grote stap vooruit. We hadden geleerd van onze fouten en waren nu op de goede weg. Helaas! Kortzichtige politiek en kortzichtig winstbejag van de industrie maakten het daarna weer kapot en plaatsten ons weer twee stappen achteruit. Er moesten hoognodig gastarbeiders worden geïmporteerd om de onstilbare geldhonger van de industrie te spijzen! Om nog meer te kunnen produceren. De politiek liep er in. Aanvankelijk door import van gelijkdenkende volkeren, maar toen ook dat niet meer voldoende bleek, door import van om het even wàt! En nu zitten we met de gebakken peren.
Iedereen weet het. Iedereen ziet het op het dagelijks nieuws. Maar niemand durft te roeren. De politici wel het allerminst! Die sturen, om niets te moeten ondernemen, kleffe signalen de wereld in zoals: 'integreren' (WIJ, niét Zij); vreemden rijkelijk laten steunen door de OCMW's, zodat ze braaf blijven (wat ze tóch niet doen); eigen volk een stap achteruit laten zetten: niet meer welkom bij OCMW; sociale huisvesting liefst enkel voorbehouden aan vreemden, enz.
LOF DER ZOTHEID! Zal dit boek zich dan eeuwig blijven herhalen? Moet ik Erasmus er maar blijven bijslepen?
Hoé treffend heeft hij het weten te verwoorden in zijn boek 'Lof der Zotheid'! Na zes eeuwen nog altijd even actueel! Want zot zijn onze leiders nog altijd, en de lof wordt hun toegezwaaid door het domme kiesvee in het stemhokje. Ik vraag me af of zelfs hij dit had kunnen vermoeden!
Ik twijfel eraan. Want eigenlijk heeft zijn boek zijn bestaansrecht te danken aan de domheid van het volk. Het middeleeuwse, onwetende volk.
Zou hij ook geweten hebben dat zijn volk zes eeuwen later, na alle kansen op onderwijs te hebben gekregen, na zelfs begiftigd te zijn met universitaire diploma's, nog altijd die domheid, tentoon zou blijven spreiden? Na de eigen religie grotendeels te hebben afgeschud nu gretig vreemde, en nog wredere religies gaat importeren en steunen?
Maar wat die studie betreft: eigenlijk verwondert de uitslag me niet. Hoe kunnen hersenen nu eenmaal evolueren als ze strak binnen de lijntjes worden gehouden van welke religie of doctrine dan ook? Als zelfstandig denken verboden is? Als alleen maar geloven is toegestaan?
Eigenlijk vind ik de structuur van onze blogs niet erg practisch! Het aantal aanklikbare titels die in de marge blijven staan kun je instellen tot maximum 200. Wie naar oudere stukjes zoekt of gewoon wil kijken wat er nog zoal in staat, moet dan maar terecht in de archieven, maar dat wordt soms een hopeloze zoektocht, vooral voor onwennige of nieuwe lezers.
Waarom kunnen niet àlle titels in die marge terecht? Nou ja, dat zou een meterslange marge worden natuurlijk hoor ik jullie al zeggen. Inderdaad.... tenzij die 'inhoudstafel' zou worden voorzien van een afzonderlijke scrolbalk. De logica zélf eigenlijk. Dan kunnen alle titels erin en hoef je er maar doorheen te scrollen met de scrolbalk of het muiswieltje. Kan de marge zelfs korter worden, want dan hoeven al die archieven er niet meer in. De inhoudstafel vormt dan eigenlijk zélf het volledige archief van je blog en eigenlijk hoeven er dan maar een tiental titels zichtbaar te zijn. De rest vind je al scrollend terug.
Ik heb dit idee enige tijd geleden doorgegeven aan seniorennet. Blijft natuurlijk de vraag of de webmaster daar voldoende brood in ziet om er werk van te maken.
Als sommige mensen zich misschien aangesproken voelen door mijn idee... aarzel niet en stuur een mailtje met dit verzoek naar de webmaster, of naar Red puppy (moderator op het forum blogs). Die maakt het dan wel over aan de webmaster. Als er voldoende verzoeken komen wordt er misschien werk van gemaakt.
Ik vind dat ik het mijn blogvrienden verschuldigd ben na hen enkele dagen lang verveeld te hebben met de details over mijn nieuw keyboard. Hier is dan ook een stukje muziek door mij uitgevoerd als demonstratie.
Het is 'Vaya con Dios' (Ga met God). Misschien is het qua instrumentarium minder evident voor dit nummer, maar ik koos voor een van de vele saxofoons, omdat ik die zo gevoelig vind klinken.
Bewust heb ik het simpel gehouden. De meeste partijen worden door de sax alleen gespeeld, maar hier en daar komt er een bescheiden strijkorkestje bovenop. Ook de variaties in begeleiding en fill ins heb ik achterwege gelaten omdat ik me nog niet zo heel erg goed thuis voel op het instrument, en het al spelend moeilijk is naar de juiste knop te gaan zoeken daarvoor. Je raakt dan even je concentratie kwijt en je gaat af, weetjewel?
Dus, voor ieder die het horen wilt, je kunt het beluisteren door hieronder op de bijlage te klikken.
Eergisteren kreeg ik plots een paar reacties binnen, vreemd genoeg op een paar oudere stukjes van me. Op 'prettig gestoord', en 'goed van Duitsland'.
Vreemd, net op hetzelfde moment twee reacties op oudere stukjes! Ook nogal negatief, of minstens toch met enige kritiek op wat ik had geschreven.
Nu, negatieve kritiek ga ik nooit uit de weg en ik besloot er op te antwoorden. Onmiddellijk toen zich het mailadres ontvouwde, vond ik het al raar! Ze eindigden beiden op @hotmail.co.uk, maar onder verschillende namen! uk is United Kingdom, maar de reacties waren in het Nederlands, en die 'co' vóór uk vond ik uiteraard ook al raar.
Enfin, ik beantwoordde er eentje, maar kreeg de mail even later terug als onbestelbaar. Toen viel mijn frank. Nepadressen, en waarschijnlijk alletwee van dezelfde persoon.
Niet erg netjes dus, minstens een beetje laf, en in elk geval liet het me geen kans op verdediging.. Spijtig, want ik was echt wel graag even in de clinch gegaan met die persoon.
Maar anderzijds, wie naamloos kritiek wenst uit te oefenen kan sowieso niet erg recht in de schoenen staan, zet de oprechtheid van zijn of haar woorden op losse schroeven en is bijgevolg ook geen antwoord waard. Niks verloren dus. Ik hield er alleen een wrang gevoel aan over dat ik niet in de verdediging kon gaan.
Mocht die 'homo erectus incognito' dit stukje lezen: u hoeft zich niet meer kenbaar te maken. Ik weet genoeg om daar verder niet meer op in te gaan!
Soms vraag ik me af waar de Europese leiders wonen. Op een andere planeet? Soms vraag ik me af of ze dan nooit de straat op komen! Hebben ze van de terreur geen weet?
Vermoeden ze niet hoe ze hun volk doen lijden Onder die multiculturele troep? Kunnen ze hun ogen niet wat verwijden Voor die wansmakelijke soep?
Hebben ze dan geen schrik voor het nageslacht Dat hen ooit wel zal verdoemen? Naar de hel zal wensen met hun idioot gedacht Om die bedreiging te verbloemen! Te verbergen voor het domme volk Dat, om nog op straat te kunnen komen Zwaar behoefte heeft aan een goede tolk.
Soms vraag ik me af hoe je zo blind kunt zijn Voor de grote noden van je volk. Soms vraag ik me af... maar ach het heeft geen zin, Ze leven toch maar op een wolk!
We zitten dus weer in het winteruur. Het normale uur zeg maar. Een uurtje langer slapen, maar ook een uur vroeger donker.
En nu hebben onze verkeersidioten weer een nieuwe stelling uitgevonden: er gebeuren meer ongevallen, vooral met kinderen, tijdens het winteruur.
Voila! De stelling staat er! Winteruur nefast voor het verkeer!!! Afschaffen dan maar?
Ach jongens, ten eerste zijn er 's winters sowieso meer ongevallen: sneeuw, regen, mist, storm en weet ik veel. Maar om dat op het winter- uur af te schuiven is er toch wel een flink stuk over!
Ten tweede gaat het niet om het winteruur op zich, maar om de plotse en onnatuurlijke verandering in tijd! Voor kinderen is het inderdaad van de ene dag op de ander donker als ze van school komen. Er is geen natuurlijke overgang geweest. Volwassenen hebben het al lastig om zich aan te passen, maar hoe kijkt een kind daar tegenaan? Het heeft niet de tijd gehad zijn weggedrag geleidelijk aan te passen.
Diezelfde verkeersidioten verkondigen ook dat het vooral tijdens de beginperiode van het winteruur is dat de meeste ongevallen gebeuren. Hun conclusie: "Zie je wel dat het winteruur de boosdoener is?"
Tja, als die mensen niets anders kunnen dan verkeerde conclusies trekken uit correcte gegevens zijn we er zoet mee!
Neen jongens, noch het zomeruur noch het winteruur op zich hebben iets met de verkeersveiligheid te maken. Wat er wél, en in grote mate mee te maken heeft, is de plotse verandering! Maar dat is zeker wat te ver gezocht voor jullie hersentjes om dààr dit keer de juiste conclusies uit te trekken?
De oplossing is nochtans eenvoudig: geen zomer- noch winteruur meer. Door bijvoorbeeld een constante tijd in te voeren die precies tussen beide in ligt. Als we dus zomer- en winteruur een half uurtje naar elkaar toe trekken hebben we een constante tijd voor zomer en winter en hoeft niemand zich nog zorgen te maken! En dat half uurtje zal nu ook niet bepaald zoveel verschil uitmaken tijdens de zomer of de winter!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
