Op de keper beschouwd is het toch wel een heel rare soort, dat mysterieuze mensdom hier op deze aardkloot! Een combinatie van enorm veel factoren eigenlijk! Soms totaal tegengestelde factoren. Niet te verwonderen dat religies zoveel willoze slachtoffers vinden! Mensen dan die zich nooit bewust zijn geweest van hun eigen denkvermogen, en verklaringen voor prangende levenskwesties dan maar liever overlaten aan de hersenen van anderen. Anderen die daar natuurlijk schromelijk van profiteren!
GELOVEN is hier het sleutelwoord. NADENKEN is taboe! Als de religies er de macht toe hadden zouden ze het nadenken bij wet verbieden!
Maar goed, we bestaan, en dat is het voornaamste. Maar waaruit bestaan we dan eigenlijk wel?
- In de eerste plaats is er een lichaam. Biologisch ontstaan door een vader en een moeder die vader en moedertje speelden. - In de tweede plaats is er een geest, die zich onwrikbaar in dat lichaam heeft genesteld vanaf de geboorte en hoogstwaarschijnlijk astrologisch is bepaald. - In de derde plaats is er een bewustzijn, gevormd en telkens weer hervormd en bijgewerkt door... ja... door alle gebeurtenissen in ons leven en alle mensen waarmee we ooit in contact kwamen! Dichtbij of veraf, ze lieten allemaal hun sporen na in ons zijn. Of 'updates', om in de taal van het computertijdperk te blijven.
Hé, ben ik hier net de 'heilige' drievuldigheid aan het heruitvinden? Een drievuldigheid die in elk van ons schuilt en helemààl niet in die fata morgana die we vroom de hemel noemen?
Hoedanook, als ik dit alles overdenk kan ik niet anders dan dankbaar zijn en me als een verwend kind te voelen!
- Mijn ouders ben ik dankbaar dat ze me het leven schonken. - Mijn geest, of 'toegewezen engelbewaarder' om het in kerkelijke termen uit te drukken, ben ik dankbaar dat hij me altijd zo goed heeft begeleid. - De mensen die ik ontmoette ben ik dankbaar voor wat ze in me achterlieten. Allemaal blijven ze een deeltje van mijn bewustzijn vormen. Want allemaal brachten ze me iets bij. En niet alleen maar de positieve mensen. Ook van mijn negatieve contacten leerde ik zo mogelijk nog meer. Want leren hoe het moét is één zaak. Maar daar zul je weinig lessen uit trekken als je niet ook aan den lijve ervaart hoe het niét moet! En daar heb je dan die negatieve mensen en ervaringen voor nodig.
En dan bereik je de gezegende leeftijd van een 'jonge' tweeënzeventiger en je kijkt achterom. Je laat alle mensen die je van ver of van dichtbij leerde kennen de revue passeren. En op de vraag "kon het beter?" moet ik, gelukkig voor mij, "neen" antwoorden.
Is dat niet heerlijk? Ik denk dat zowat alle mensen daar "neen" moeten kunnen op antwoorden. Maar dat kunnen ze alleen maar als ze de zaken in de juiste context bekijken! Ze vergeten namelijk al gauw dat vooral de negatieve contacten de beste leerscholen zijn geweest! En onthouden alleen het negatief effect dat die contacten op hen hadden.
Aan wie heb ik al dat geluk te danken? Aan die engelbewaarders, om ze maar zo te noemen! En ik heb stellig de indruk dat ook die engelbewaarders zich voortdurend vermenigvuldigen. Hun gelederen laten aanvullen door oude en nieuwe contacten in mijn leven. Mensen die ik kende, maar gestorven zijn, blijven, indien het contact positief was, rond me hangen en geven me raad. Bepalen voor een stukje mee hoe ik op omstandigheden reageer. En beschermen me tegen stommiteiten. Die zitten dan spreekwoordelijk op mijn rechterschouder.
De negatieve mensen die ik kende blijven me ook bij, maar zitten op mijn linkerschouder uit te huilen! Vol spijt en berouw blijven ze me herinneren aan hun fouten maar proberen me ondertussen toch aan te zetten hun fouten over te nemen. Dan kunnen zij immers inbreken in mijn persoonlijkheid en die overnemen.
Maar hoewel ze het net andersom willen, leren ze me juist hoe ik het nooit moet doen en werkt hun spelletje helemaal omgekeerd. In zeldzame gevallen halen ze toch, in een zwak moment, de overhand en weten mijn bewustzijn over te nemen. Tijdelijk! En dan raak je soms ongewild in een depressie of rouwproces. Je bent dan als het ware 'overgenomen' door de negatieve geesten. Maar dan halen de goede zielen van mijn rechterschouder weer zwaar uit en slaan ze compleet in de vernieling. En kan ik gelukkig weer mezelf worden.
Uiteindelijk wordt dit alles geregisseerd en gefilterd door die eerste engelbewaarder. Dié kunnen we niet negeren, want die is ons ware 'ik-besef' of ego. Die zorgt voor de selectie van alles wat op ons afkomt en is onze eerste verdedigingslinie. Dié is verantwoordelijk voor wat we doen met de informatie die anderen, dood of levend, ons overbrengen of proberen over te brengen. Willen we het negatieve volgen, denkend dat dit ons meer voordeel zal geven? Dan doen we dat maar. Volgen we liever het positieve, zélfs als het een heel pak moeilijker lijkt? Evenmin een probleem.
Maar of we al dan niet gelukkig worden hangt in hoge mate af van de positieve elementen die we in ons leven hebben weten te verzamelen en te behouden. Winstbejag mag dan al zo verleidelijk klinken... op het eind van de rit zullen diegenen die in de eerste plaats op winst zijn belust toch als de grote verliezers uit de bus komen!
En ja, ondanks mijn al hogere leeftijd voel ik me een volmaakt gelukkige mens! Vastberaden om het mijn laatste jaren zo te houden. Méér zelfs... ik voel me nog altijd even onsterfelijk als ik dat als tiener deed!
Misschien een beetje diep gegraven stof voor deze veelbelovende zondag, maar dat moet ook maar eens kunnen.
Het zal je maar overkomen: dolgraag schrijven, maar de muzen voelen wegebben. Meedrijvend op hoge golven van gelukzaligheid. Als zeepbellen blij opstijgend naar de hemelsblauwe lucht. Smachtend naar het licht. Halsreikend naar dat schitterende oktoberzonnetje, om dan met een knalletje uit elkaar te spatten zoals het een fatsoenlijke zeepbel betaamt. Mij achterlatend in een roes van euforisch optimisme, maar helaas... inspiratieloos!
Wie in Oostende trouwens zegt oktober, denkt aan de oktoberfoor. Was ik rats vergeten, want donderdagmorgen stapte ik doodleuk naar de markt... om vast te stellen dat de oktoberfoor er al stond en de markt naar jaarlijkse gewoonte was verhuisd naar de kaai!
Enfin, een ommetje maakte alles weer goed en in géén tijd had ik de buit binnen voor hond en parkiet. En natuurlijk... 'kaantjes' voor mezelf. En in het voorbijlopen ook nog een broeksriem meegegraaid. Ja... het ding hing me daar zo uitdagend aan te staren dat ik het wel moést kopen voor het luttele bedrag dat het kostte.
En voilà, lang vóór tien uur en mijn aperitiefuurtje was ik, een schamele veertig eurootjes lichter, alweer thuis en werd verwelkomd door mijn thuiswakende Chico. Die heeft nu weer mondvoorraad en lekkere snoepjes voor meer dan een maand en voorlopig hoef ik dus niet meer naar de markt.
Wat snoepjes uitgedeeld aan Chico, die ze dankbaar in ontvangst nam, maar me na een kwartier alweer zo arrogant als hij zijn kan zat aan te staren voor méér! Met zwaar verwijt in de fluwelen oogjes. Alsof hij ooit al eens honger heeft geleden. Neen hoor jongen! Daar loop ik niet meer in. Je wilt toch geen vetgemest varkentje worden hé? Je witte buikje zit nog helemaal vol van je ontbijt. Nu kun je wel wachten tot het middageten hoor! Baasje heeft het veel te druk met het achterna hollen van zijn muzen!
Een berichtje in het nieuws maakte ons onlangs duidelijk dat jaarlijks veel ziekenhuispatiënten besmet geraken. De oorzaak zou vooral liggen bij dokters en verpleegkundigen die de handen niet voldoende wassen.
En nu vrees ik dat het in veel gezinnen zal klinken als "Zie je wel?", en de hygiëneregels nog maar eens zullen worden verscherpt! Waarschijnlijk trekken ze die hospitaalsituatie meteen door naar de normale leefwereld en gaan de reeds steriele keuken nog maar eens extra schrobben en te lijf gaan met antiseptische middelen! Het handenwassen kan ook nog wel eens worden verdubbeld... en we zijn weer vertrokken voor een zo steriel mogelijke leefruimte.
Heb ik mijn bedenkingen bij! De TV spotjes mogen dan wel allerlei walgelijke wezentjes tonen die, niet waarneembaar met het blote oog, over je handen kruipen... we mogen niet voorbijgaan aan het feit dat die wezens er altijd al waren en net als wij aardbewoners zijn. En net hetzelfde doen als wij: zien hoe ze kunnen overleven in hun omgeving. Doen ze ons kwaad? Ik denk van niet, zolang het om de normale 'populatie', en niet om besmettelijke ziektekiemen gaat.
Ik zie dan ook geen enkele reden waarom we thuis, als niemand ziek is, de normale hygiëneregels zouden gaan verstrengen en grote hoeveelheden Detol en andere antiseptische middelen in huis zouden halen! Ik vind van mezelf overigens dat ik een zéér propere mens ben. Mijn huis en keuken zijn altijd heel netjes. Dat kan iedere lezer die me persoonlijk kent beamen. Maar klinisch steriel? In huis? Zie ik geen enkele reden voor. Zéker niet als niemand in huis ziek is of je geen zieke mensen hebt ontvangen.
Overigens ben ik het wél eens met dat bericht over ziekenhuisinfecties! Dokters en verpleegkundigen gaan dagelijks om met verschillende zieken; verzorgen de ene patiënt met open wonden of operatiesneden na de andere. Hier kan de hygiëne inderdaad niet streng genoeg zijn. Waarom? Omdat nu onnatuurlijke, en dus niet verdedigde lichaamsopeningen zijn ontstaan langs waar gemakkelijk kan worden binnengedrongen!
Blijkbaar wordt wat via de natuurlijke lichaamsopeningen binnengaat toch op een of andere manier voldoende gefilterd of op natuurlijke wijze ontsmet. Zoniet zouden we het niet lang overleven op deze aarde! De natuur heeft ons immers op zodanige wijze geschapen dat we in een gezonde omgeving probleemloos kunnen overleven zonder dat steriele gedoe.
Maar die natuurlijke bescherming wordt door overdreven hygiëne juist afgebroken! De 'beschermers' van je lichaam hebben geen werk meer... worden lui, en geven uiteindelijk de pijp aan Maarten!
Dat is nu eens écht lekentaal, uitgelegd met lekenwoorden. Maar zo is het dat ik het zie, en zo is het dat ik het probeer uit te leggen! Puttend uit mijn boerenwijsheid en intuïtie.
Vroeger was een badkamer een grote luxe. Je wassen deed je één keer per week in een grote gegalvaniseerde teil. Voor de rest één keer per dag gezicht en handen wassen. Waren we ongezonder bezig dan de nieuwe generaties die dagelijks douchen of een bad nemen? Ik denk het niet. Je verdedigingssystemen werden constant getraind en bleven alert. Allergieën? Nooit van gehoord. Kleine wondjes of sneetjes na een valpartij, met al direct een ontsteking als resultaat? Zelden gezien! En toch... verband bestond meestal uit strookjes van een afgedankt laken. Om het bloeden te stelpen en nergens anders voor. Ontsmetten? Ach... in de ergste gevallen met een beetje Mercure als we dit al in huis hadden, en dat was het dan weer.
In sneetjes in de handen was ik trouwens een specialist, want als kind al was ik altijd bezig met een zakmesje om allerlei dingetjes uit takken of ander hout te snijden. Waarbij ik behoorlijk regelmatig in de vingers sneed. Bloed stelpen met een zakdoek of de traditionele strook afgedankt laken, en maar verder spelen!
En tot op heden heb ik nooit ofte nimmer een wonde gehad die ging ontsteken!
Onbegrijpelijke titel? Inderdaad, het is een oud Knoks woord, én een culinaire lekkernij!
Taalkundige uitleg:
Oude Knokkenaars noemden douaniers vaak 'kommiezen'. Zo ook de uitdrukking "Ge zult de kommiezen tegenkomen..." als iemand iets riskant doet dat zou kunnen mislopen. Waar dat woord vandaan komt weet ik niet, maar ik denk dat het iets te maken heeft met het Franse woord 'commis' (hulpje... bode...).
Waar het verband tussen dat woord en het gerecht ligt snap ik ook niet, maar het doet er niet toe.
Een 'sluns' is dan weer een slons, vod, afwasdoek...
Het gerecht zelf:
Het gaat om witloof. Witloof die je op tientallen manieren kunt klaarmaken, maar die 'komiezeslunsen' zijn naar me dunkt toch wat in de vergeethoek geraakt. Onterecht trouwens, want ik vind het nog altijd het lekkerste witloofgerecht.
Recept voor één persoon:
1. Twee witloofstronken in de lengte doorsnijden en een vijftal minuten koken tot ze halfzacht zijn. In de microgolf kan ook: 5 minuutjes in bvb een pyrexpotje met deksel, met een tweetal soeplepels water.
2. Laten uitlekken en afkoelen in een vergiet.
3. In de breedte in stukken van 5 à 10 cm lang snijden.
4. Een ui grof snipperen. In ringetjes is ook goed.
5 Een soeplepel boter (of margarine) en evenveel olijfolie in een stoofpotje of pan lichtbruin laten worden en er het witloof en de ui op een laag vuurtje in stoven tot alles bruin kleurt. Af en toe roeren.
6. Naar smaak een of meer teentjes look pletten en toevoegen.
7. Kruiden met peper en zout.
8. Blussen met een scheut witte wijn of water. Deksel op de pot en op een laag vuurtje nog zowat een kwartier laten sudderen en af en toe omroeren.
9. Daarna deksel afnemen en indien nodig het overtollig vocht nog wat laten uitdampen.
10. Serveren.
Het resultaat lijkt inderdaad op een hoopje natte vodden, maar is heel lekker!
Waar ik het vandaan haal? Wel, van mijn moeder gezien en (héél dikwijls) geproefd. En mijn moeder was in de jaren vóór de tweede wereldoorlog, en dus nog vóór mijn geboorte, kokkin geweest in een gerenommeerd hotel te Knokke. Waar het wel niét als 'komiezeslunsen' op het menu zal gestaan hebben maar waarschijnlijk onder een iets deftigere naam! (Chicon mijoté misschien?)
Een tiental generaties geschifte politici heeft het klaargespeeld ons landje, waarvan de welvaart na de tweede wereldoorlog als een pijl omhoog schoot, om te vormen tot een loederstaat.
- Een loederstaat met reclame voor zichzelf in de vorm van wildspuitende graffitisten in alle grote steden. 'Kunstenaars' die hoognodig moeten bewijzen 'dat ze er waren'. Hun verfbusjes moeten dan maar compenseren dat ze verder tot niets positiefs in staat zijn.
- Een loederstaat die voor de nog modale bevolking de hoogste vorm van onveiligheid schept. Waarom loop ik bij duisternis trouwens altijd alleen in het park? Omdat de meesten het na zonsondergang niet meer wagen buiten te komen!
- Een Loederstaat met reclame voor zichzelf door allerlei achtergelaten rommel en etensresten in straten, parken en pleinen. Ware kiespropaganda om volgend jaar maar wéér voor dergelijke loederpolitiek te gaan stemmen!
- Een loederstaat met nog één veilige straat in België: de Wetstraat! Want daar staat altijd politie voor het verzekeren van de veiligheid van diegenen die de onveiligheid schiepen!
Het is zeker de spreekwoordelijke generatiekloof die me zo doet denken?
Generatiekloof? Inderdaad! Voor het eerst in de geschiedenis is er een generatieKLOOF ontstaan! Want een kloof is iets dat naar beneden wijst. Alle voorgaande generatiekloven waren eigenlijk generatiepieken! Want die wezen omhoog! De jeugd wilde het beter hebben. Beter doen. Zich uit de miserie opwerken! En misschien waren de oudjes van toen wel wat jaloers op ons.
En ja hoor! We déden het beter. We werkten en zwoegden, betaalden blijgezind belastingen om een nog betere welvaartstaat te kunnen opbouwen. Maar we vergaten één ding: door ons hard werken konden de nieuwe generaties in luxe worden opgevoed! Konden soms onwaarschijnlijk worden verwend. En zonder het te weten gingen we er heel dikwijls regelrechte ettertjes van maken! En dat liet zich al gauw voelen in de maatschappij. Meer nog in de politiek! Want die ettertjes werden leiders. En die leiders hadden nooit de miserie van onze generatie gekend. En gingen het zweet van ons en onze voorvaderen nu maar met gulle hand uitdelen aan elk ras dat er maar kwam om vragen! Ja, vonden dat wij ons maar moesten aanpassen aan de middeleeuwse cultuur en wetten van de nieuwkomers!
Misschien is het jullie ook wel al eens overkomen: het is tijd voor de avondboterhammetjes of sandwiches, en wat blijkt? Je hebt geen beleg, of je hebt geen trek in het beleg dat je wél hebt liggen! Of je wilt eens wat variatie. Als alleenstaande overkomt me dat regelmatig, en regelmatig ook los ik dit dan op een creatieve manier op. Wat dachten jullie van mijn volgende creatie:
Willy's Sandwichspread.
1. Twee eieren hardkoken (10 min. in kokend water). Laten afkoelen in koud water. 2. Ondertussen een kwart grote ui of een halve kleine ui fijnsnipperen. 3. Een handvol peterselie of bladpeterselie fijnsnijden. 4. De afgekoelde en gepelde eieren cutteren tot mousse. 5. Alle bovengenoemde ingredienten mengen met een tweetal lepels mayonaise, en kruiden met peper en zout naar smaak.
Dit mengsel, centimeterdik op een toost , halve sandwich of piccolo, smaakt gewoon heerlijk en is vanwege de eieren nog voedzaam ook. En, als basisrecept, bruikbaar voor tal van variaties. Daarbij denk ik aan het toevoegen van avocado, van gecutterde olijven of radijsjes, van een lookteentje voor de liefhebbers, of van wàt je ook maar vindt in de koelkast! Altijd prijs en altijd aan te passen aan je eigen smaak. En een keukenprinses of -prins hoef je er helemaal niet voor te zijn. Dit kan de grootste dummie!
... Zou het misschien de moeite lonen om een nieuwe categorie 'culinair' aan te maken voor het geval zich nog meer van die hersenspinsels van me voordoen? Je weet nooit, en bij deze is dat dan ook gebeurd. Zo vind ik het zelf ook makkelijk terug want binnen veertien dagen ben ik het toch alweer vergeten of denk er gewoon niet meer aan.
Voorwaar! Rudyard Kipling heeft me met zijn If weten te inspireren!
Me in het oor gefluisterd dat hij zijn gedicht heel anders had geschreven als hij in onze tijd had moeten leven.
En me onder zachte dwang opgedragen het te herschrijven volgens de hedendaagse tijd. En ik... ik heb dan maar gehoorzaamd hé? Dit is het geworden:
ALS.
Als allen om je heen je niet begrijpen, Omdat ze stomweg anderstalig zijn! Als je 's mensens kleur niet weet te onderscheiden, Omdat het niet jouw kleuren zijn!
Als je werkt en zwoegt om je belasting te betalen, Belasting die regelrecht naar vreemden gaat! Als je geduldig bent, maar ook opkomt voor je waarden, En helemaal niet houdt van smerig landverraad!
Als de politiek jouw land gaat openstellen Voor gespuis van allerlei allooi. Als dat allooi je bovendien nog komt vertellen Dat zij de jagers zijn, en jij de veel te makkelijke prooi!
Als zij dan van je welverdiende winsten, Komen snoepen zonder zelfs een hondse poot! Als ze jou maar een verdoemde ketter vinden Omdat je helemaal niet in hun sprookjes gelooft.
Als je dan indruist tegen al die trendy stromen En blijft zwemmen zoals het een Vlaming hoort. Als je je niet door sprookjes laat bekoren, Niet van 't een, noch van het ander soort.
Dan wacht jou helaas nog veel ellende! Maar dat is nog beter, waarde zoon, Dan als een dooie vis tussen heel die bende Stomweg mee te drijven met de stroom!
Ik heb het gedicht 'Als', een vertaling van 'If' van Rudyard Kipling, nog maar eens bovengehaald uit mijn bloggendoos.
Omdat ik het zo mooi vind. Omdat het zo treffend is. Omdat het de realiteit zo goed weergeeft. Omdat het de kleine kantjes van de mensheid zo treffend weergeeft. Omdat ik me er helemaal in terugvind. Omdat ik het wel met de hele wereld zou willen delen!
Ontdekt op mijn twaalfde, en dus al 60 jaar mijn hulp en toeverlaat in goede en slechte tijden! Geen religie, geen gebed, kan het opnemen tegen dit onovertrefbaar stukje zuivere levenswijsheid en mensenkennis!
Als…
Als allen om u heen zich reeds verloren achten,
En gij alleen de kop nog boven water houdt;
Als gij van niemand meer vertrouwen moogt verwachten,
En enkel op uzelf als op een rotssteen bouwt;
Als gij geduldig zijt, en spoed en nijd kunt laten,
Als gij belogen wordt, en u niet liegend wreekt.
Als gij bijwijlen droomt, maar droom niet laat regeren
Als gij gedachten hebt, maar ook de daad vereert.
Als gij de haat aanvaardt, dit zonder zelf te haten,
U niet op wijsheid roemt, noch van uw deugden spreekt;
Als voor- en tegenspoed u beiden kunnen leren
Dat gij de juiste maat van ‘s levens tol begeert;
Als gij berusten kunt wanneer een schurk uw woorden
Verdraait tot leugentaal voor simpelen van geest,
Als gij uw schoon bezit in éne hand durft wegen,
En met een teerlingworp het noodlot zelf uitdaagt,
Verliest, maar u tot nieuw beginnen kunt bewegen,
En aan geen enkel mens van uw verlies gewaagt;
Als men het liefste in u koelbloedig komt vermoorden,
En gij met klaar gemoed van elke wond geneest;
Als gij zowel uw hart, uw zenuwen en pezen,
Die reeds bezweken zijn, tot nieuwe driften tart
Als gij in ‘t schor gewoel het lage in u kunt weren,
Aan ‘s konings dis de bedelaar indachtig zijt,
En volhoudt tot het laatst, wanneer niets in uw wezen
Nog rechtstaat dan de wil, die koppig bijt: “volhardt”!
Als liefste vriend noch felste vijand u kan deren,
Als gij verlangen kunt, doch scheiden zonder spijt;
Als gij de vlugge ren tegen de tijd kunt lopen,
En winnen kunt wat broze menselijke loon,
Dan staat het paradijs der aarde voor u open,
En, wat nog beter is, dan zijt ge een man, mijn zoon.
Een discussie op 'De Zevende Dag' over nog maar eens een nieuwe spoorbaas inspireerde me tot dit stukje. Akkoord. De regering is aan het stuntelen met de NMBS. Wat zich dan weer vertaalt in wanbeheer, zelfverrijking, monsterlonen, vertragingen en weet ik veel. Ik denk dat iedereen ondertussen wel al begrepen heeft waar het probleem ligt: er wordt niet gezocht naar intellectueel geschikte kandidaten, maar vooral naar kandidaten die ook nog eens politieke vriendjes zijn! Of ze zich nu al dan niet kunnen waarmaken in de materie is slechts bijzaak. De gevolgen van die vriendjespolitiek laten zich raden.
Verder wil ik niet in deze stinkende soep roeren, want het gaat me eigenlijk over iets heel anders!
Mijn generatie groeide op met Meccano, Marklin miniatuurtreinen en meer van dat speelgoed dat een uitdaging was voor je praktische instelling en opvoeding. Tegenwoordig vind je geen meccano meer. Marklin treintjes misschien nog wel in heel gespecialiseerde zaken, maar ze bekoren de jeugd niet langer en zijn een langzame dood aan het sterven. Teveel handwerk! De jeugd is nog slechts in één zaak geïnteresseerd: computer! En dan nog het liefste met Facebook, Tweeter, Linkedin en nog zo van die kinderlijke toestanden. 'Asociale' websites zeg maar!
Asociaal? Zal wel! Probeer maar eens een woord te spreken of iets uit te leggen aan iemand die doofstom met Facebook bezig is.
En nu zal ik niet zeggen dat de computer, mits goed toegepast, niet een heel belangrijk instrument geworden is in onze leefwereld. Maar waar blijft de creativiteit van de jeugd? Waar blijft het scheppend vermogen van je handen? Hoe moet dit alles nú tot ontwikkeling komen? Ik zou het niet weten.
Wat ik wél weet is dat onze generatie, juist dànkzij dat 'voorhistorisch' speelgoed, het allemaal heeft weten waar te maken en honderden nuttige uitvindingen heeft gedaan met niets anders dan de handen en het hoofd.
De computergeneratie daarentegen belooft een koele, theoretische generatie te worden met totaal geen voeling meer met praktische problemen; laat staan naar het zoeken van een oplossing ervoor. En dat vind ik jammer!
We gaan een tijdperk tegemoet waarin dan misschien wel veel nieuwe theorieën zullen uitgewerkt worden, nieuwsoortige computers zullen worden uitgevonden, maar helemaal zal voorbijgaan aan de praktijk en de reële noden van het dagelijks leven.
Ja... ik vind het heel erg straf dat ouders nu al klacht gaan neerleggen voor slagen en verwondingen onder peuters! Wat bijtwondjes en een pluk haar uitgetrokken. En lap... naar de politie ermee!
Ik heb even gewacht met mijn commentaar omdat ik reactie op een ander blog verwachtte en ik niet door meer gespecialiseerd vaarwater wou kruisen. Maar vermits dat vaarwater rustig blijft ga ik er maar voor.
Blijkbaar voelt de mama ook wel het beschamende van de hele zaak, want voor de camera verschuilt ze zich achter de dokter, die zou hebben aangeraden klacht neer te leggen! Struisvogelpolitiek ook al dus! Je bent nog altijd verantwoordelijk voor je eigen oordeel en handelingen hé? Je moet er niet die dokter bijslepen want uiteindelijk heeft niet die dokter, maar de mama zélf klacht neergelegd. En voor zover ik heb geleerd is iedere mens toch verantwoordelijk voor zijn eigen daden, al dan niet gesuggereerd door derden!
Ach, die onfeilbare dokters toch ook hé? Als we ook al in strafzaken klakkeloos en 'bewusteloos' op dokters gaan vertrouwen is het al ver gekomen met onze samenleving. Klacht over een ruzie tussen peuters! Ik vraag me af wat de gerechtelijke diensten en de rechtbank dààr gaan mee aanvangen!
Kruisverhoor? Misschien, maar vergeet niet dat die peuters ingevolge de Salduzwet recht hebben op een advocaat hé? Kwestie van het welles-nietes spelletje in de juiste banen te leiden! Wie is eerst begonnen? Wie was die dag met het verkeerde been uit de wieg gestapt? Wiens pamper was niet helemaal droog meer en irriteerde de billetjes, zodat hij agressief werd? Amaai! En dan de straf uitspreken! Tegen een peuter die dacht in een speeltje te bijten? Tegen de ouders die hem maar een muilkorf hadden moeten aandoen? Komaan zeg, wat zullen we nog allemaal meemaken in deze zwaar gewatteerde samenleving?
Dat ze bot ving bij de schooldirectie verwondert me al evenmin! Een vrouw die tot dergelijke sterk overdreven maatregelen in staat is, zal ook wel een aardig mondje onzinnige eisen hebben gesteld bij haar gesprek met de school!
Waarvoor is het die vrouw trouwens te doen? Om morele schadevergoeding voor de peuter? Om psychologische begeleiding voor de geleden hersenschade? Om een invaliditeitsverklaring voor het onherstelbaar trauma? Levenslange uitkering vanwege het geleden wantrouwen in de mensheid?
Wéét die peuter het overigens nog dat hij een pluk haar verloor in een ruzie? Als je het mij vraagt dan heeft het 'slachtoffer' eigenlijk een waardevolle levensles geleerd: 'kijk uit met wie je omgaat en vertrouw nooit zomaar klakkeloos een ander.' Een les die hij zijn leven lang niet zal vergeten, en hem waarschijnlijk geen windeieren zal leggen!
Ik heb al veel straffe toeren gezien van kindse oudertjes, maar dàt slaat toch alles! En ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat we nog lang niet het topje van de ijsberg hebben gezien!
Drie dagen niks schrijven! En ik heb geen excuus. Gewoon... schrijflui zijn! En ook een beetje een stijve nek door te lang onbeweeglijk voor mijn scherm te zitten! Heb dit dan maar wat gecompenseerd door minder pc en meer bewegen en wandelen... Shoppen en zo ook. Wat warme winterkledij opgeslagen... en de gebruikelijke problemen daarbij tegengekomen natuurlijk! Want het valt lang niet mee voor een zich jong voelende 'oude' man, om voor 'ouden van dagen' gepaste kledij te vinden!
Een gat in de markt? Ik denk van wél! Voor jongeren is zowat àlles te vinden. Mooi en modieus. Maar voor ouderen? Bah! Het gebruikelijke blazerke, het kleurloze vest, de obligate plastron, de vormeloze broek... Maar daar zie je mensen van mijn leeftijd toch naar grijpen! Bah en nogmaals bah! Alsof oudere mensen zich nog ouder moeten tonen dan ze al zijn!
En dus rest me geen andere keuze dan in kledij voor jongeren te gaan zoeken en opletten om, als oudere, niet extravagant, en dus hopeloos belachelijk over te komen. Voorwaar geen makkelijke opdracht!
Bovendien heb ik nog een extra probleem: tijdens mijn actieve loopbaan, en dat was zowat de helft van mijn leven, liep ik in uniform. Bijgevolg helemaal geen probleem qua smaak of keuze. Gewone kledij was voor buiten de diensturen, en daar zorgde mijn vrouw wel voor. Ook na mijn pensionering was zij het voornamelijk die de keuze maakte waarvan ze vond dat het best bij me paste. Zelf trok ik me daar niet zoveel van aan.
Maar nu, alleenstaand, moet ik mijn persoonlijke stijl en smaak gaan zoeken, en wat blijkt? Die komt helemaal niet overereen met wat me vroeger voorgeschoteld werd! En stel ik vast dat ik soms tientallen winkels moet aflopen om één stuk te vinden dat me echt aanstaat! Drommels nog aan toe!
Nu, dat is de laatste brug die ik nog moet zien te overwinnen en dat zal me ook wel lukken! Heb ondertussen wel al ergere katten gegeseld!
En dat moet het dan maar weer zijn voor vandaag. Na de zomerhete dagen zitten we weer in wisselvallig weer en regelrechte cocoondagen. En daar profiteer ik dan ook maar tenvolle van. Met een lekker biertje, een stukje Serranoham, een leuke film of serie op TV...wat wil je nog meer? Er zou beter weer op komst zijn, maar mij maakt het allang niet meer uit. Nemen wat komt en profiteren van wat je krijgt!
Geput uit de ervaringen die ik 72 jaar lang in mijn omgeving heb mogen meemaken:
Vrouwen?
Op hun twintigste zijn ze toch zo lief voor de mannen, dat die hen niet kunnen weerstaan!
Op hun dertigste zijn ze toch zo lief voor hun kinderen, dat hun man er vergeten en ontmand bijloopt.
Op hun veertigste zijn ze toch zo lief voor vreemde mannen vanwege de aandacht die ze daar krijgen.
Op hun vijftigste zijn ze toch zo lief voor de kleinkinderen, zodat hun man alweer geen aandacht krijgt.
Op hun zestigste sterft hun ontmande man aan stress en vervlogen illusies.
Op hun zeventigste ontdekken ze eindelijk dat ze ook ooit de onverdeelde aandacht van een man hadden! En dat ze die man al die tijd als een noodzakelijk kwaad hebben beschouwd breekt hen nu zuur op. De aandacht van vreemde mannen is zoek. Kinderen en kleinkinderen zien ze nog maar weinig, tenzij de geldkraan wijd open blijft staan. Wat, met een karig pensioentje, zelden het geval is!
Op hun tachtigste worden ze sjagrijnig. Want dan gaan ze eindelijk beseffen dat ze de blijvende aandacht, die ze hun hele leven zochten, alleen maar hadden kunnen behouden als ze diezelfde aandacht aan hun man hadden blijven schenken.
Gelukkig zijn er uitzonderingen met een logischer denkpatroon, maar die zijn heel dunnetjes gezaaid!
Meer en meer ga ik twijfelen aan de verstandelijke vermogens van de tegenwoordige verkeersspecialisten! Verleden week hoorde ik op TV dat er een pak minder ongevallen zijn gebeurd in de eerste helft van 2013 dan in diezelfde periode in 2012!
Als oorzaak van die vermindering werd hoofdzakelijk de strenge winter aangevoerd omdat mensen onder gevaarlijkere omstandigheden beter opletten! Hoezo! Is de 'frank' van de heren eindelijk gevallen?
Nou breekt toch wel mijn klomp! Eindelijk lijken ze het begrepen te hebben. Natúúrlijk is dat de oorzaak! Een hond zou het ruiken. Maar... als de hersenen van die specialisten nu toch eindelijk zover zijn geëvolueerd, waarom trekken ze die redenering dan niet door naar snelheid? Waar is namelijk je aandacht als je op een lange rechte weg voort moet tjokken tegen een armzalige 70 of 50 km per uur als je niet wilt geruïneerd worden door superhoge boetes? Of als je half in slaap vallend tegen de opgelegde snelheid door een zone 30 rijdt?
Wanneer zal men inzien dat ook absurde snelheidsbeperkingen averechts werken? De aandacht van een min of meer ervaren chauffeur verhoogt immers drastisch met het verhogen van de snelheid!
Niet dààr schuilt het gevaar. Het gevaar schuilt veeleer in de onervarenen die denken goede chauffeurs te zijn en alles aan te kunnen! Die gastjes die zich hoognodig moeten bewijzen aan hun passagiers of verkeersomgeving en hun belachelijke machogedrag niet in toom kunnen houden! Die helemaal geen benul hebben van remafstanden, reactietijden, noch over hoe hun voertuig onder bepaalde omstandigheden zal reageren! Hoe het bevoorbeeld door een bocht zal gaan als de snelheid nét iets te hoog is voor die bocht!
En zo mogelijk méér nog schuilt het gevaar in de regelrechte jukeboxen waarin veel auto's worden omgetoverd! Alle aandacht gaat dan naar de 'boem boem'. Hoe harder hoe beter, zodat alle besef van wat er rondom je gebeurt verloren gaat in 'oorstrelende' wangeluiden die de volle aandacht opeisen van de verdwaasde, bijna in trance verkerende luisteraar!
Ja, dàt is de soort die ons allemaal de das omdoet! Dàt is de soort die verantwoordelijk is voor de meeste ongevallen! Dàt is ook de soort waar iedereen moet voor boeten door alwéér vertragende maatregelen!
Jammer genoeg heeft de radio zich de laatste decennia ook ontpopt tot een nuttig instrument in de verkeersinformatie. Autoradio's verbieden zou dus op dat gebied een stap achteruit betekenen! Tenzij... men autoradio's maakt, én verplicht, die enkel en alleen maar verkeersinformatie kunnen geven, naar wens al dan niet afgewisseld met rustige muziek. Méér heb je in een auto niet nodig. Als je absoluut indruk wilt maken op je vrienden met keihard gebonk, dan kun je dat nog altijd thuis doen. Tenminste... als je ook nog eens hardhorige buren hebt! Maar ook dàt zal in de toekomst geen probleem meer vormen want tegen dan zijn alle jongeren van nu sowieso hardhorig door de op hen afgevuurde 'hits'.
Persoonlijk ben ik nooit zo'n grote fan geweest van muziek in de auto. Ik hoor graag wat de motor doet en wil weten als de auto ergens enig geluid maakt dat niet hoort. Bovendien vind ik het lustig spinnen van de motor rustgevend en deel uitmakend van het rijgenot.
En ja, jaren geleden heb ik besloten er geen auto meer op na te houden. Onder druk van de absurde snelheidsmaatregelen. Door toedoen van onverantwoordelijke jongeren die onze rustige leefwereld in een oorverdovende jungle hebben herschapen. Door regeringen die in hun wetgeving wel steeds weer de 'slechten' viseerden, maar ook de goeden daardoor zwaar gingen straffen!
Een logische oplossing? Is niet zo moeilijk te vinden hoor! Bijvoorbeeld: snelheidsbeperkingen veel minder openbaar toepassen, maar privé maken! 'A la tête du client'! En dat kan door, naast de rijscholen, ook 'testcentra' in te richten: centra waar je praktische rijkunst wordt geëvalueerd, en aan een bepaalde maximum snelheid wordt gekoppeld. Met verplicht een sticker achterop je auto, die de snelheid vermeldt waarmee je maximaal mag rijden! Ligt die snelheid onder de 90, dan mag je sowieso niet op snelwegen. Daar moet je dan maar verdere ervaring en bewustwording voor proberen op te doen.
Bovendien, en dat zou iedere verkeersdeskundige moeten weten, kun je de eerste drie jaar absoluut niet als een 'ervaren' chauffeur worden aanzien en zul je noodgedwongen minstens tot je 21 jaar met een aangepaste sticker moeten blijven rijden.
Wedden dat de helft van de bevolking levenslang met een, laat het ons nog mild stellen, '90km/u' sticker zou moeten blijven rijden?
Maar het zou tenminste eerlijk zijn, en de goeden niet straffen voor wat de slechten aanrichten. Pure logica! Als een misdadiger een misdaad pleegt, dan ga je toch ook alleen die misdadiger, maar niet de gehele bevolking straffen?
Misschien zien ze dat ook in de Wetstraat ooit in... binnen enkele eeuwen! Als zowel kiezers als politici verstandiger zijn geworden.
Eventjes enige uitleg over die vreemde naam die ik koos als titel voor mijn blog. Die koos ik niet zomaar. Daar heb ik lang over nagedacht.
Iedereen heeft een bewustzijn, maar lang niet iedereen kan bewust zijn! Dat is een hemelsbreed verschil. Je bewustzijn verzekert je ervan dat je er bent en dat het er is. Punt. Daar hoef je verder niks mee te doen. Je bewustzijn registreert gewoon je daden en zorgt er onder andere voor dat je je bepaalde zaken herinnert. Net zoals de harde schijf in een computer.
Je kunt ook bewusteloos zijn door bevoorbeeld een ongeval. Dat is dan een fysieke toestand.
Maar je kunt ook bij volle bewustzijn levendig praten en toch in een in wezen 'bewusteloze' toestand verkeren! Je praat dan maar mee met je omgeving 'om te praten', om erbij te horen, of om het hoogste woord te voeren, en bent je niet eens bewust van wat je zegt en van wat anderen zeggen. Veel tooggesprekken, of als het vrouwen betreft roddels, vertonen dergelijke eigenschappen.
Zó leven is eigenlijk 'je laten leven'. Meepraten met je omgeving. Meedrijven met de stroom. Als dooie vissen.
Maar je kunt dat bewustzijn ook wel naar je hand zetten, al moet je het dan wél leren aansturen! Wat betekent: niet zomaar klakkeloos je bewustzijn 'ondergaan', maar meer bewust gaan leven! Weten waar je vandaan komt en weten waar je heen wilt. Bewust ZIJN dus! Wat je wordt verteld wél horen, maar niet altijd zondermeer als waarheid aannemen. Kritisch zijn! Je eigen opinie vormen over de dingen om je heen. En die opinie niet funderen op wat je hebt geleerd of gehoord, maar op wat je bewustzijn, je logica of je hart je zegt. Luisteren naar wat je verstand ermee doet. Niét naar wat anderen je proberen wijs te maken.i
Klinkt het logisch? Lijkt het niet onmogelijk? Dan is het verder onderzoek en opslag in je bewustzijn waard. Klinkt het anderzijds zo irreëel als wat dan ook, gooi het dan snel overboord en verspil er geen verdere aandacht aan! Gooi het maar te grabbel aan die simpelen van geest die denken de hemel te zullen zien! Die zullen er een vette kluif aan hebben, want kinderhanden zijn gauw gevuld met onnozele beloftes en irreële sprookjestoestanden.
Dàt is eigenlijk wat ik wilde duidelijk maken toen ik een naam zocht voor mijn blog.
Is dat filosofie? Of lekenfilosofie? Is dat humanisme? Is dat een levensbeschouwing of -stijl?
Ik zou het niet weten. Interesseert me ook niet. Het is gewoon Bewust Zijn. Als werkwoord én als opdracht.
Onze schepper gàf ons die mogelijkheid. We zouden heel ondankbare wezens zijn als we hem niet gebruikten!
En dan nog iets dat me van het hart moet nu ik toch op de filosofische toer ben! Misschien vroegen sommigen onder jullie zich de laatste maanden af of dat nu echt wel nodig was om regelmatig over die hele overlijdenszaak en rouwproces te berichten! Wie in godsnaam interesseert zich nu dààraan? Dat was eigenlijk ook wat ik er zelf van dacht. Maar ik had me nu eenmaal voorgenomen om op mijn blog al mijn zielenroerselen eerlijk van me af te schrijven, of ik er nu zelf positief of negatief uitkwam.
En in die maanden viel het me erg moeilijk om over iets anders te schrijven dan over mijn persoonlijke gevoelens en zwakheden. Het was dàt, of maar tijdelijk stoppen met bloggen. Ik ben nu eenmaal iemand die zich alleen maar kan tonen zoals hij is. En heb ik ook mijn zwakheden? Kunnen sommige omstandigheden ook van mij tijdelijk een menselijk wrak maken? Wel, dan kan ik me eerlijkheidshalve ook maar zo tonen! Het zou oneerlijk geweest zijn dan maar zes maanden te zwijgen en daarna weer vrolijk verder te doen alsof er niks is gebeurd. Dat zou je reinste bedrog zijn geweest.
Soms vond ik mezelf een zwakkeling. Dan kon ik mezelf wel vervloeken. Maar ik heb ervan geleerd dat zwakheid ook menselijk is en niets om beschaamd over te zijn. Ik had dat alleen vroeger moeten ontdekken. Dan had ik andere mensen misschien beter kunnen helpen.
Ziezo. Dat is wat ik jullie toch even wou uitleggen op deze zonnige zondag! En 'jullie', dat zijn vooral mijn trouwste lezers. Zo heel veel zijn het er wel niet. Maar ze zijn er. Liever dàt dan honderden lezers die dagelijks hun mopjes komen lezen of cartoons komen bekijken als tijdverdrijf.
Ik bedank jullie dan ook allemaal om zelfs in die droevige periode naar mijn 'zender' te hebben willen luisteren! Jullie waren me een grotere steun dan jullie ooit maar zouden kunnen denken! En dan heb ik het niet alleen over de reacties. De statistieken van mijn blog bekijken en het aantal bezoekers regelmatig zien stijgen was me al voldoende.
Potverdikke, levenslust is toch echt wel iets dat niet met geld te koop is! En dat heb ik de laatste maanden, toen ik dat kwijt was, aan den lijve mogen ondervinden. Maar het was een levensles die de pijn wel waard was. Want ik had, dat zie ik nu wel in, veel levenskwesties grondig onderschat. Vond dat je hersenen altijd helemaal aan je wil gehoorzamen! Tot de dag... dat ze dat plots vertikken en je er geen vat meer op hebt. Het leven wordt plots loodzwaar om dragen! Je wilt dan wel niet sterven, maar evenmin verder leven als het op die manier moet!
Je blijft wél ergens nog jezelf, niemand ziet iets aan je (tenzij dat je sterk vermagerd bent), je doet wat je vindt dat moet gedaan worden, je lacht met een grap, toont je blij met een gesprekje of complimentje, maar diep vanbinnen ligt letterlijk alles overhoop en herken je jezelf niet meer!
Men zegt dat iedereen een rouwproces anders ondergaat. Weetnie. Kan zijn. Maar zéker is dat het voor iedereen toch wel een heel akelig gevoel is!
Maar goed, mijn levenslust is er terug! Heerlijk! Elke dag wakker worden met een goed gevoel! Elke dag vol vreugde beginnen! Het weer allemaal goed zien zitten! Neen! Dàt gevoel, dat wil ik van mijn leven niet meer kwijt. Die zes maand wil ik nooit meer herbeleven! Voor geen geld ter wereld! En ik heb grondig medelijden met iedereen die nooit meer van dat nare gevoel afkomt! Ik zou vroeger geneigd geweest zijn te verkondigen dat dit zwakke karakters zijn. Maar nu ik met de neus op de feiten werd gedrukt moet ik toegeven dat ik grondig verkeerd was en rouw nooit, nee nooit meer zal onderschatten!
Waar ik die levenslust haal? Zou ik écht niet weten. Aangeboren? Geërfd? Doelgericht naar gestreefd? Joost mag het weten. Wat ik wél weet is dat ik toch wat hulp heb gekregen in die sombere dagen. Mensen die me regelmatig opzochten. Mensen die me, mannelijk of vrouwelijk, hun vriendschap en medeleven aanboden. Persoonlijk of via mail. Mensen die blijkbaar uit de lucht kwamen vallen om me hun steun aan te bieden. In wezen deden ze niet zoveel en maakten er weinig woorden aan vuil. Maar ze wàren er voor me! Dat voelde ik aan en dat apprecieerde ik.
Had ik het gerooid zonder die mensen? Waarschijnlijk wel. Maar het zou veel langer hebben geduurd! En daarom blijf ik hen eeuwig dankbaar.
En nu kijk ik buiten en zie een trieste, regenachtige dag geboren worden. Natte bevalling! What the fuck kan mij dat schelen! Als de dag niet zonnig is... dan probeer ik dat zelf maar te zijn. En dat lukt me trouwens voortreffelijk. Het wordt vandaag dan maar weer een gezellige cocoondag: wat TV kijken, misschien wat humor opdoen met enkele opgenomen afleveringen van De Kampioenen, een beetje met Chico spelen en dan zien we wel weer.
Nu moet ik wél proberen een beetje af te remmen. Want ik voel dat het euforisch zou kunnen worden en dat is nooit goed! Wie te hoog op de ladder wil klimmen zou zich wel eens erg kunnen bezeren als hij valt. Ik moet weer leren me goed bewust te zijn! En mijn hersenen in te tomen en in goede banen te leiden! Uitschieters, zowel naar boven als naar onder, af te vlakken. Met andere woorden:
Oei! Gaat dendezen nu de religieuze toer op? Misschien wel! Oordeel zelf:
Religieus gedicht.
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, Komt men steeds meer moskeeën tegen! Kerkjes worden snel vergeten, De Islam is nu in, moet je weten!
Voor wat men ons ooit leerde aan cultuur Slaat nu al snel het laatste uur. Maar we hebben het nog niet begrepen! Alleen weer naar dat nieuw geloof gegrepen.
Was onze religie dan zo slecht? Neen! Maar de predikers onoprecht. Ze wilden ons zo graag doen geloven Dat sprookjes bestaan. Niet hiér maar boven.
Ergens in iets wat ze hemel noemden. Of eeuwige hel voor de verdoemden! Zo sloegen ze hun eigen ruiten in En deed ieder maar zijn eigen zin.
Ach mensen, gaat het je verstand teboven? Dan mag je nooit klakkeloos geloven Wat gewiekste lui je willen verkopen. Want wat dié willen... is alleen maar geld met hopen!
Geen religie is oprecht! Luister naar wat je hart je zegt. Want dààr alleen huist die god, Nog niet door valse religies bedot.
Meer en meer begin ik de vele voordelen te ontdekken van het alleen zijn! En meer en meer ga ik ontdekken dat man en vrouw eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen! Toch niet om dagdagelijks op elkaars lip te zitten! Hun respectievelijke denk- en leefwerelden liggen mijlenver uit elkaar! Ofwel moet onze schepper ons in een vlaag van zinsverbijstering hebben gemaakt, ofwel wist hij heel goed wat hij deed door aan de man/vrouw verbintenis een opdracht te kleven: die leefwerelden bij elkaar krijgen. Een drommels lastige opdracht! Maar wél een opdracht die ik altijd naar best vermogen heb proberen te vervullen. En dan kan in sommige gevallen een en ander wel best meevallen. Maar ideaal is het nooit.
Ik verwijt het de vrouw niet. Ook niet de man. Beiden hebben voor- en nadelen, en beiden kunnen maar zingen zoals het vogeltje gebekt is. Wat ik wél beide geslachten verwijt is dat ze zich tijdens kennismaking en verloving niet voordoen zoals ze echt zijn! Ze kunnen blijkbaar niet wachten om getrouwd te zijn of minstens een intieme relatie te hebben tot ze de ware vinden en trekken dan maar alle registers open om de 'verkeerde' aan de haak te slaan! Met alle gevolgen vandien.
Man: als er niet de sexappeal was, zou geen man het in zijn hoofd halen zich zomaar aan een vrouw te binden! Want hij geeft haar met gulle hand alles wat hij heeft. Wat krijgt hij ervoor terug? Tijdens de verloving veel begrip en goede seks. Maar zodra de verbintenis vereeuwigd is met een trouwboekje kan hij steeds meer daarvan op zijn buik gaan schrijven! Volgen vitterijen. Moet hij steeds meer water bij de wijn doen om de kerk enigszins in het midden te houden, en op de duur klaar water drinken. Wordt alles wat hij geeft gretig aanvaard, en alles wat hij heeft ingepalmd.
Vrouw: eerst en vooral: een man wordt (helaas) verliefd met de ogen. Een vrouw wordt (al even helaas) verliefd met de oren! Mannen die het goed kunnen uitleggen, of ze nu liegen, grotesk overdrijven of de waarheid spreken, genieten dus de voorkeur. En gewiekste machos weten drommels goed wat de vrouw wilt horen. Dat verkondigen ze dan ook, of het nu gemeend is of verzonnen. En de vrouw loopt er in! En moet later tot haar schade en schande vaststellen dat hij helemààl niets kan waarmaken van alles wat hij beloofde, en helemààl niet is wat hij vertelde te zijn!
Ergo: twee geestelijk totaal verschillende wezens verbinden zich met elkaar op een basis die eigenlijk een luchtkasteel is! Daar moét toch narigheid van komen? En dat doet het ook! De man krijgt niét die hemelse seks zoals tijdens de verloving, maar wél veel gezaag En de vrouw krijgt bijlange na niet de charmeur die ze dacht dat hij was.
Als ik nu om me heen kijk en koppeltjes jong en oud hand in hand zie lopen, kan ik alleen maar medelijden opbrengen!
- Verplicht handje in handje lopen om de buitenwereld te tonen dat ze geliefd zijn. - Verplicht een vreemd wezen in je huis. - Verplicht een vreemd wezen in je bed.
Of dit alles niet leuk is? Jawel hoor:
- Als de vrouw het wezen was zoals ze zich tijdens de verloving toonde; - En als de man die buitengewone kerel was die hij haar destijds wijsmaakte te zijn!
Dan zou inderdaad een ideale toestand ontstaan, maar helaas, àls het al bestaat dan is het uiterst zeldzaam.
En bijgevolg: ik voel me tegenwoordig best goed in mijn toestand van alleenstaande.
- Doen wat ik denk te moeten doen. - Zeggen wat ik écht kwijt wil. - Slapengaan als ik slaap heb. - Opstaan als ik daar goesting voor heb.
- Enkel maar rekening moeten houden met de behoeftes, maar ook de onvoorwaardelijke liefde van mijn hondje, dat nooit tegensputtert, nooit roddelt, me nooit zegt wat ik moet doen. Blij is met alles wat het van me krijgt. Altijd akkoord is met een uitstap. Altijd akkoord om weer naar huis te gaan! Zonder morren, zonder dispuut!
Kan het leven mooier zijn? En och god, de taken die de vrouw meestal op zich neemt, zoals koken, wassen, strijken en het huis en je kledij netjes houden... het vraagt allemaal eventjes wat aanpassen en leren, misschien aanvankelijk ook een beetje paniek, maar je past je toch zo snel aan en komt gewoon in een nieuwe routine! Een routine die je, alles bij elkaar genomen, eigenlijk meer vrije tijd bezorgt dan je je ooit had kunnen voorstellen!
Natuurlijk is het aanvankelijk wat zoeken en moet je alles een beetje naar je hand proberen te zetten. Maar eenmaal gewoon, is het eigenlijk allemaal een fluitje van een cent!
Het zwaarste probleem is eigenlijk het feit dat je hersenen het alleen zijn niet willen aanvaarden en een illusie van ongelukkig zijn proberen te scheppen. Als je dààr kunt tegen vechten en het gevecht winnen, dan lacht het leven je weer toe!
Neen hoor! Ik heb het dit keer niet over bier of alcoholhoudende dranken, maar over een écht gezond brijtje. Ik had het er al een paar keer over, maar blijf er maar over doordraven omdat het écht werkt, en ik nu ook een betere methode vond voor de bereiding.
Het werkende bestanddeel is voornamelijk... citroenschil! Hét natuurlijk wondermiddel dat waarschijnlijk wel de helft van het assortiment van de apotheker vervangt!
Er bleef, tot verleden week, één probleem voor mij: de pel van de citroen tot poeder vermalen! Moest ik uiteindelijk met een mes doen. Tijdrovend werkje met toch pover resultaat. Ik probeerde al een halve citroen, in stukken gesneden, in mijn Magic Bullet te mixen, maar ook hier bleef het een soepje met veel onaangename stukjes schil.
Nu vond ik het: éérst de citroen pellen, de schil in grove stukken snijden, en die alléén in de Magic Bullet. 30 seconden draaien volstaat om er echt poeder van te maken. Dan de rest van de (halve) citroen erbij, 2 koffielepels kristalsuiker, wat vloeibare honing en een kiwi. Opnieuw 45 seconden laten draaien en je hebt een prachtig koud soepje met aangename textuur, dat makkelijk op te lepelen is. En reuzegezond! Helpt ter voorkoming en/of genezing van honderden kwaaltjes! Van kanker, hartklachten en rusteloosheid tot ware depressies! Vermindert zelfs mijn lust tot roken! Het is vooral de citroenschil die het hem doet.
Waarom met kiwi mixen? Om wat zoeter en smaakvoller te zijn en omdat ook kiwis het hele jaar door te koop zijn. Kan evengoed met aardbeien,frambozen, banaan of wat dan ook ter afwisseling. Euh... met banaan heb ik het nog niet durven proberen, omdat dit me teveel aan dat vieze brijtje doet denken waar babys mee worden gevoed!
Voor wie de Magic Bullet niet kent: enkele jaren geleden werd er volop reclame voor gemaakt op TV. Was toen ook in veel winkels te koop voor zowat 50 à 60 euro. Tegenwoordig vind je de originele niet zo gauw meer, maar bij Blokker hebben ze een even goed equivalent. Daar noemt het 'alles in één blender', heeft wat minder accesoires, maar kost ook slechts 25 euro!
Je moet wél aan één ding denken: gebruik altijd de kleinste beker voor kleine hoeveelheden! Die geeft het beste resultaat. In de grote beker zijn te veel 'vluchtmogelijkheden' voor de ingrediënten, en ze worden daardoor minder goed vermalen. Ze vluchten natuurlijk weg van de messen. Gebruik ook altijd het snij-accesoire met 4 messen: twee platte en 2 omhoog staande. En voor ik het vergeet: de citroen altijd eerst wassen! Je eet immers àlles op en je weet niet wat er allemaal opzit!
Als je twijfelt over die 25 euro voor het toestelletje: bedenk dat je er een halve en bovendien gezonde apotheek mee in huis haalt! Ik maak dagelijks zo'n portie met een halve citroen en een hele kiwi, en voel me daar superlekker mee! Trek soms nog wel een zuur gezicht bij het oplepelen, maar dat weegt niet op tegen de vele voordelen. Benieuwd of ik deze winter last van een verkoudheid zal krijgen. Denk van niét.
Lap! Het schooljaar is pas begonnen of daar gaan we weer met het bang maken van nieuwe oudertjes! En akkoord, het schooljaar is wel heel slecht gestart met op de eerste dag al een jeugdig verkeerslachtoffertje. Schoolgaan (of -rijden) kan echt niet meer vergeleken worden met twintig jaar geleden. Maar hoéft daarom heel die bangmakerij? Is het écht wel een veiligheidscampagne of is het veeleer een jaarlijks terugkerend charmeoffensief?
Een ministeresje, zélf pas uit de pampers, zal het nu eens gaan zeggen zie! Er moet dit, er moet dàt, en we zullen toezien...
Ocharme! Beseft dat mens wel wat ze de gemeentebesturen aandoet? Duizenden kersverse oudertjes springen nu in de pen om aan hun burgemeester te schrijven: de schoolomgeving moet veiliger (nog maar een keer), elk kind moet persoonlijk door een politieman (of bodyguard) begeleid worden naar school, enz... Beseffen niet dat duizenden ouders dat al lang voor hen deden. Elk jaar weer. Nu gaan 'specialisten' ook nog eens doordrammen en bekvechten over de leeftijd waarop een kind alleen in het verkeer kan fietsen... Daar kunnen ze nog lang mee bezig zijn want elk kind verschilt, en zéker al in verkeersinzicht!
Maar meer 'toeziend' personeel aanwerven? Ervaren politiemannen praktijkverkeerslessen laten geven op straat? Of gespecialiseerde 'verkeersleraren' opleiden? Méér aan de belabberde wegentoestand werken? Neen! Daar is geen geld voor. En het geld dat er is wordt liever uitgegeven aan een der zeven werken van barmhartigheid: vreemdelingen herbergen (en bepamperen). Het blijft dan ook bij veel blabla op TV.
Ik weet het! Een kind dat verongelukt is een ramp voor de getroffen familie. Van mij mag het gerust een hoge prioriteit zijn voor regering en media, zo lang het niet moet dienen om de nog hogere prioriteiten weeral voor zich uit te kunnen schuiven.
Want kijk: het aantal kinderen dat verongelukt tussen school en woning is, hoé droevig ook, miniem te noemen in vergelijking met de twee wereldoorlogen waar we pas doorheen zijn, maar toch o zo graag vergeten worden! Daar spraken we over vele miljoenen doden! Kinderen én volwassenen!
En zulke wereldoorlog staat ons opnieuw te wachten als er op politiek niveau geen maatregelen worden genomen tegen volkeren die ons dreigen te overspoelen en niets liever willen dan hier de macht over te nemen! Dàt is pas prioriteit nummer één! Maar daar denkt men niet aan in september. Ook niet in oktober, in november, noch in alle andere maanden. Altijd worden wel andere futiliteiten gevonden om over te bekvechten.
Ik denk zelfs dat ze daar in de Wetstraat blij zijn met dat eerste verkeerslachtoffertje om hun charmeoffensief te steunen en de blikken weer af te wenden van het échte levensgevaar dat het land, en heel Europa, bedreigt! Eventjes kunnen ook de tooggesprekken afgewend worden van het migrantenprobleem en zich op de verkeersonveiligheid gaan storten. Wat preciés is wat de Wetstraat wilt. Het grof vuil kan dan weeral opzij worden gezet om enkele muggetjes te kunnen ziften.
Schoolomgeving veiliger maken? Och god, veilig zijn ze al lang en zelfs overdreven veilig, al gebeurden daar zowat nooit ongevallen. Die gebeuren op de school - huis weg, en dat is dus zowat overal! Bovendien, beseft men blijkbaar niet dat er véél efficiënter zou kunnen worden tussengekomen als de geldkraan wat minder naar vreemden, en meer naar eigen volk en wegen zou gericht worden.
Maar neen! Men kiest weer de makkelijkste oplossing: met de vinger naar de automobilist wijzen als hoofdschuldige. Nog maar eens trager gaan rijden hoor! Beseft men wel dat de limiet van absurde snelheidsbeperkingen zowat bereikt is? Alleen met verplichte stilstand kan die nog verlaagd worden! Of wie weet... achteruit rijden!
Beseft men ook welke nefaste invloed die snelheidsbeperkingen hebben op onze economie? Hoeveel dat de maatschappij kost?
Het gaat trouwens ook niet om snelheid! Het gaat om aandacht en rijkunst! Zowél van de automobilist als van de fietser!
Maar wat zeggen ze? Minder verkeersdoden bij trager verkeer. Kan zijn. Maar wat is het prijskaartje voor de maatschappij? Je kunt immers niet de kool en de geit sparen! Als ze dan toch die toer op willen, dan heb ik de enige oplossing die echt zal werken: gemotoriseerd verkeer totaal verbieden. Géén verkeersdoden meer. Eureka! En het is een mesje dat aan veel kanten snijdt:
- Kunnen de warenhuizen met kruiwagens worden bevoorraad, wat dan weer de werkgelegenheid bevordert.
- Kunnen weer meer vreemden worden geïmporteerd om enkele dagen met die kruiwagens te rijden, en daarna van de dop te genieten!
- Kunnen ook de groenen tevreden zijn: geen uitlaatgassen meer! What a wonderfull world!
- Hoeveel duurder de consumptiemiddelen dan zullen worden? Dat is dan toch van later zorg? Voor een der volgende regeringen!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
