Ja... ik vind het heel erg straf dat ouders nu al klacht gaan neerleggen voor slagen en verwondingen onder peuters! Wat bijtwondjes en een pluk haar uitgetrokken. En lap... naar de politie ermee!
Ik heb even gewacht met mijn commentaar omdat ik reactie op een ander blog verwachtte en ik niet door meer gespecialiseerd vaarwater wou kruisen. Maar vermits dat vaarwater rustig blijft ga ik er maar voor.
Blijkbaar voelt de mama ook wel het beschamende van de hele zaak, want voor de camera verschuilt ze zich achter de dokter, die zou hebben aangeraden klacht neer te leggen! Struisvogelpolitiek ook al dus! Je bent nog altijd verantwoordelijk voor je eigen oordeel en handelingen hé? Je moet er niet die dokter bijslepen want uiteindelijk heeft niet die dokter, maar de mama zélf klacht neergelegd. En voor zover ik heb geleerd is iedere mens toch verantwoordelijk voor zijn eigen daden, al dan niet gesuggereerd door derden!
Ach, die onfeilbare dokters toch ook hé? Als we ook al in strafzaken klakkeloos en 'bewusteloos' op dokters gaan vertrouwen is het al ver gekomen met onze samenleving. Klacht over een ruzie tussen peuters! Ik vraag me af wat de gerechtelijke diensten en de rechtbank dààr gaan mee aanvangen!
Kruisverhoor? Misschien, maar vergeet niet dat die peuters ingevolge de Salduzwet recht hebben op een advocaat hé? Kwestie van het welles-nietes spelletje in de juiste banen te leiden! Wie is eerst begonnen? Wie was die dag met het verkeerde been uit de wieg gestapt? Wiens pamper was niet helemaal droog meer en irriteerde de billetjes, zodat hij agressief werd? Amaai! En dan de straf uitspreken! Tegen een peuter die dacht in een speeltje te bijten? Tegen de ouders die hem maar een muilkorf hadden moeten aandoen? Komaan zeg, wat zullen we nog allemaal meemaken in deze zwaar gewatteerde samenleving?
Dat ze bot ving bij de schooldirectie verwondert me al evenmin! Een vrouw die tot dergelijke sterk overdreven maatregelen in staat is, zal ook wel een aardig mondje onzinnige eisen hebben gesteld bij haar gesprek met de school!
Waarvoor is het die vrouw trouwens te doen? Om morele schadevergoeding voor de peuter? Om psychologische begeleiding voor de geleden hersenschade? Om een invaliditeitsverklaring voor het onherstelbaar trauma? Levenslange uitkering vanwege het geleden wantrouwen in de mensheid?
Wéét die peuter het overigens nog dat hij een pluk haar verloor in een ruzie? Als je het mij vraagt dan heeft het 'slachtoffer' eigenlijk een waardevolle levensles geleerd: 'kijk uit met wie je omgaat en vertrouw nooit zomaar klakkeloos een ander.' Een les die hij zijn leven lang niet zal vergeten, en hem waarschijnlijk geen windeieren zal leggen!
Ik heb al veel straffe toeren gezien van kindse oudertjes, maar dàt slaat toch alles! En ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat we nog lang niet het topje van de ijsberg hebben gezien!
Drie dagen niks schrijven! En ik heb geen excuus. Gewoon... schrijflui zijn! En ook een beetje een stijve nek door te lang onbeweeglijk voor mijn scherm te zitten! Heb dit dan maar wat gecompenseerd door minder pc en meer bewegen en wandelen... Shoppen en zo ook. Wat warme winterkledij opgeslagen... en de gebruikelijke problemen daarbij tegengekomen natuurlijk! Want het valt lang niet mee voor een zich jong voelende 'oude' man, om voor 'ouden van dagen' gepaste kledij te vinden!
Een gat in de markt? Ik denk van wél! Voor jongeren is zowat àlles te vinden. Mooi en modieus. Maar voor ouderen? Bah! Het gebruikelijke blazerke, het kleurloze vest, de obligate plastron, de vormeloze broek... Maar daar zie je mensen van mijn leeftijd toch naar grijpen! Bah en nogmaals bah! Alsof oudere mensen zich nog ouder moeten tonen dan ze al zijn!
En dus rest me geen andere keuze dan in kledij voor jongeren te gaan zoeken en opletten om, als oudere, niet extravagant, en dus hopeloos belachelijk over te komen. Voorwaar geen makkelijke opdracht!
Bovendien heb ik nog een extra probleem: tijdens mijn actieve loopbaan, en dat was zowat de helft van mijn leven, liep ik in uniform. Bijgevolg helemaal geen probleem qua smaak of keuze. Gewone kledij was voor buiten de diensturen, en daar zorgde mijn vrouw wel voor. Ook na mijn pensionering was zij het voornamelijk die de keuze maakte waarvan ze vond dat het best bij me paste. Zelf trok ik me daar niet zoveel van aan.
Maar nu, alleenstaand, moet ik mijn persoonlijke stijl en smaak gaan zoeken, en wat blijkt? Die komt helemaal niet overereen met wat me vroeger voorgeschoteld werd! En stel ik vast dat ik soms tientallen winkels moet aflopen om één stuk te vinden dat me echt aanstaat! Drommels nog aan toe!
Nu, dat is de laatste brug die ik nog moet zien te overwinnen en dat zal me ook wel lukken! Heb ondertussen wel al ergere katten gegeseld!
En dat moet het dan maar weer zijn voor vandaag. Na de zomerhete dagen zitten we weer in wisselvallig weer en regelrechte cocoondagen. En daar profiteer ik dan ook maar tenvolle van. Met een lekker biertje, een stukje Serranoham, een leuke film of serie op TV...wat wil je nog meer? Er zou beter weer op komst zijn, maar mij maakt het allang niet meer uit. Nemen wat komt en profiteren van wat je krijgt!
Geput uit de ervaringen die ik 72 jaar lang in mijn omgeving heb mogen meemaken:
Vrouwen?
Op hun twintigste zijn ze toch zo lief voor de mannen, dat die hen niet kunnen weerstaan!
Op hun dertigste zijn ze toch zo lief voor hun kinderen, dat hun man er vergeten en ontmand bijloopt.
Op hun veertigste zijn ze toch zo lief voor vreemde mannen vanwege de aandacht die ze daar krijgen.
Op hun vijftigste zijn ze toch zo lief voor de kleinkinderen, zodat hun man alweer geen aandacht krijgt.
Op hun zestigste sterft hun ontmande man aan stress en vervlogen illusies.
Op hun zeventigste ontdekken ze eindelijk dat ze ook ooit de onverdeelde aandacht van een man hadden! En dat ze die man al die tijd als een noodzakelijk kwaad hebben beschouwd breekt hen nu zuur op. De aandacht van vreemde mannen is zoek. Kinderen en kleinkinderen zien ze nog maar weinig, tenzij de geldkraan wijd open blijft staan. Wat, met een karig pensioentje, zelden het geval is!
Op hun tachtigste worden ze sjagrijnig. Want dan gaan ze eindelijk beseffen dat ze de blijvende aandacht, die ze hun hele leven zochten, alleen maar hadden kunnen behouden als ze diezelfde aandacht aan hun man hadden blijven schenken.
Gelukkig zijn er uitzonderingen met een logischer denkpatroon, maar die zijn heel dunnetjes gezaaid!
Meer en meer ga ik twijfelen aan de verstandelijke vermogens van de tegenwoordige verkeersspecialisten! Verleden week hoorde ik op TV dat er een pak minder ongevallen zijn gebeurd in de eerste helft van 2013 dan in diezelfde periode in 2012!
Als oorzaak van die vermindering werd hoofdzakelijk de strenge winter aangevoerd omdat mensen onder gevaarlijkere omstandigheden beter opletten! Hoezo! Is de 'frank' van de heren eindelijk gevallen?
Nou breekt toch wel mijn klomp! Eindelijk lijken ze het begrepen te hebben. Natúúrlijk is dat de oorzaak! Een hond zou het ruiken. Maar... als de hersenen van die specialisten nu toch eindelijk zover zijn geëvolueerd, waarom trekken ze die redenering dan niet door naar snelheid? Waar is namelijk je aandacht als je op een lange rechte weg voort moet tjokken tegen een armzalige 70 of 50 km per uur als je niet wilt geruïneerd worden door superhoge boetes? Of als je half in slaap vallend tegen de opgelegde snelheid door een zone 30 rijdt?
Wanneer zal men inzien dat ook absurde snelheidsbeperkingen averechts werken? De aandacht van een min of meer ervaren chauffeur verhoogt immers drastisch met het verhogen van de snelheid!
Niet dààr schuilt het gevaar. Het gevaar schuilt veeleer in de onervarenen die denken goede chauffeurs te zijn en alles aan te kunnen! Die gastjes die zich hoognodig moeten bewijzen aan hun passagiers of verkeersomgeving en hun belachelijke machogedrag niet in toom kunnen houden! Die helemaal geen benul hebben van remafstanden, reactietijden, noch over hoe hun voertuig onder bepaalde omstandigheden zal reageren! Hoe het bevoorbeeld door een bocht zal gaan als de snelheid nét iets te hoog is voor die bocht!
En zo mogelijk méér nog schuilt het gevaar in de regelrechte jukeboxen waarin veel auto's worden omgetoverd! Alle aandacht gaat dan naar de 'boem boem'. Hoe harder hoe beter, zodat alle besef van wat er rondom je gebeurt verloren gaat in 'oorstrelende' wangeluiden die de volle aandacht opeisen van de verdwaasde, bijna in trance verkerende luisteraar!
Ja, dàt is de soort die ons allemaal de das omdoet! Dàt is de soort die verantwoordelijk is voor de meeste ongevallen! Dàt is ook de soort waar iedereen moet voor boeten door alwéér vertragende maatregelen!
Jammer genoeg heeft de radio zich de laatste decennia ook ontpopt tot een nuttig instrument in de verkeersinformatie. Autoradio's verbieden zou dus op dat gebied een stap achteruit betekenen! Tenzij... men autoradio's maakt, én verplicht, die enkel en alleen maar verkeersinformatie kunnen geven, naar wens al dan niet afgewisseld met rustige muziek. Méér heb je in een auto niet nodig. Als je absoluut indruk wilt maken op je vrienden met keihard gebonk, dan kun je dat nog altijd thuis doen. Tenminste... als je ook nog eens hardhorige buren hebt! Maar ook dàt zal in de toekomst geen probleem meer vormen want tegen dan zijn alle jongeren van nu sowieso hardhorig door de op hen afgevuurde 'hits'.
Persoonlijk ben ik nooit zo'n grote fan geweest van muziek in de auto. Ik hoor graag wat de motor doet en wil weten als de auto ergens enig geluid maakt dat niet hoort. Bovendien vind ik het lustig spinnen van de motor rustgevend en deel uitmakend van het rijgenot.
En ja, jaren geleden heb ik besloten er geen auto meer op na te houden. Onder druk van de absurde snelheidsmaatregelen. Door toedoen van onverantwoordelijke jongeren die onze rustige leefwereld in een oorverdovende jungle hebben herschapen. Door regeringen die in hun wetgeving wel steeds weer de 'slechten' viseerden, maar ook de goeden daardoor zwaar gingen straffen!
Een logische oplossing? Is niet zo moeilijk te vinden hoor! Bijvoorbeeld: snelheidsbeperkingen veel minder openbaar toepassen, maar privé maken! 'A la tête du client'! En dat kan door, naast de rijscholen, ook 'testcentra' in te richten: centra waar je praktische rijkunst wordt geëvalueerd, en aan een bepaalde maximum snelheid wordt gekoppeld. Met verplicht een sticker achterop je auto, die de snelheid vermeldt waarmee je maximaal mag rijden! Ligt die snelheid onder de 90, dan mag je sowieso niet op snelwegen. Daar moet je dan maar verdere ervaring en bewustwording voor proberen op te doen.
Bovendien, en dat zou iedere verkeersdeskundige moeten weten, kun je de eerste drie jaar absoluut niet als een 'ervaren' chauffeur worden aanzien en zul je noodgedwongen minstens tot je 21 jaar met een aangepaste sticker moeten blijven rijden.
Wedden dat de helft van de bevolking levenslang met een, laat het ons nog mild stellen, '90km/u' sticker zou moeten blijven rijden?
Maar het zou tenminste eerlijk zijn, en de goeden niet straffen voor wat de slechten aanrichten. Pure logica! Als een misdadiger een misdaad pleegt, dan ga je toch ook alleen die misdadiger, maar niet de gehele bevolking straffen?
Misschien zien ze dat ook in de Wetstraat ooit in... binnen enkele eeuwen! Als zowel kiezers als politici verstandiger zijn geworden.
Eventjes enige uitleg over die vreemde naam die ik koos als titel voor mijn blog. Die koos ik niet zomaar. Daar heb ik lang over nagedacht.
Iedereen heeft een bewustzijn, maar lang niet iedereen kan bewust zijn! Dat is een hemelsbreed verschil. Je bewustzijn verzekert je ervan dat je er bent en dat het er is. Punt. Daar hoef je verder niks mee te doen. Je bewustzijn registreert gewoon je daden en zorgt er onder andere voor dat je je bepaalde zaken herinnert. Net zoals de harde schijf in een computer.
Je kunt ook bewusteloos zijn door bevoorbeeld een ongeval. Dat is dan een fysieke toestand.
Maar je kunt ook bij volle bewustzijn levendig praten en toch in een in wezen 'bewusteloze' toestand verkeren! Je praat dan maar mee met je omgeving 'om te praten', om erbij te horen, of om het hoogste woord te voeren, en bent je niet eens bewust van wat je zegt en van wat anderen zeggen. Veel tooggesprekken, of als het vrouwen betreft roddels, vertonen dergelijke eigenschappen.
Zó leven is eigenlijk 'je laten leven'. Meepraten met je omgeving. Meedrijven met de stroom. Als dooie vissen.
Maar je kunt dat bewustzijn ook wel naar je hand zetten, al moet je het dan wél leren aansturen! Wat betekent: niet zomaar klakkeloos je bewustzijn 'ondergaan', maar meer bewust gaan leven! Weten waar je vandaan komt en weten waar je heen wilt. Bewust ZIJN dus! Wat je wordt verteld wél horen, maar niet altijd zondermeer als waarheid aannemen. Kritisch zijn! Je eigen opinie vormen over de dingen om je heen. En die opinie niet funderen op wat je hebt geleerd of gehoord, maar op wat je bewustzijn, je logica of je hart je zegt. Luisteren naar wat je verstand ermee doet. Niét naar wat anderen je proberen wijs te maken.i
Klinkt het logisch? Lijkt het niet onmogelijk? Dan is het verder onderzoek en opslag in je bewustzijn waard. Klinkt het anderzijds zo irreëel als wat dan ook, gooi het dan snel overboord en verspil er geen verdere aandacht aan! Gooi het maar te grabbel aan die simpelen van geest die denken de hemel te zullen zien! Die zullen er een vette kluif aan hebben, want kinderhanden zijn gauw gevuld met onnozele beloftes en irreële sprookjestoestanden.
Dàt is eigenlijk wat ik wilde duidelijk maken toen ik een naam zocht voor mijn blog.
Is dat filosofie? Of lekenfilosofie? Is dat humanisme? Is dat een levensbeschouwing of -stijl?
Ik zou het niet weten. Interesseert me ook niet. Het is gewoon Bewust Zijn. Als werkwoord én als opdracht.
Onze schepper gàf ons die mogelijkheid. We zouden heel ondankbare wezens zijn als we hem niet gebruikten!
En dan nog iets dat me van het hart moet nu ik toch op de filosofische toer ben! Misschien vroegen sommigen onder jullie zich de laatste maanden af of dat nu echt wel nodig was om regelmatig over die hele overlijdenszaak en rouwproces te berichten! Wie in godsnaam interesseert zich nu dààraan? Dat was eigenlijk ook wat ik er zelf van dacht. Maar ik had me nu eenmaal voorgenomen om op mijn blog al mijn zielenroerselen eerlijk van me af te schrijven, of ik er nu zelf positief of negatief uitkwam.
En in die maanden viel het me erg moeilijk om over iets anders te schrijven dan over mijn persoonlijke gevoelens en zwakheden. Het was dàt, of maar tijdelijk stoppen met bloggen. Ik ben nu eenmaal iemand die zich alleen maar kan tonen zoals hij is. En heb ik ook mijn zwakheden? Kunnen sommige omstandigheden ook van mij tijdelijk een menselijk wrak maken? Wel, dan kan ik me eerlijkheidshalve ook maar zo tonen! Het zou oneerlijk geweest zijn dan maar zes maanden te zwijgen en daarna weer vrolijk verder te doen alsof er niks is gebeurd. Dat zou je reinste bedrog zijn geweest.
Soms vond ik mezelf een zwakkeling. Dan kon ik mezelf wel vervloeken. Maar ik heb ervan geleerd dat zwakheid ook menselijk is en niets om beschaamd over te zijn. Ik had dat alleen vroeger moeten ontdekken. Dan had ik andere mensen misschien beter kunnen helpen.
Ziezo. Dat is wat ik jullie toch even wou uitleggen op deze zonnige zondag! En 'jullie', dat zijn vooral mijn trouwste lezers. Zo heel veel zijn het er wel niet. Maar ze zijn er. Liever dàt dan honderden lezers die dagelijks hun mopjes komen lezen of cartoons komen bekijken als tijdverdrijf.
Ik bedank jullie dan ook allemaal om zelfs in die droevige periode naar mijn 'zender' te hebben willen luisteren! Jullie waren me een grotere steun dan jullie ooit maar zouden kunnen denken! En dan heb ik het niet alleen over de reacties. De statistieken van mijn blog bekijken en het aantal bezoekers regelmatig zien stijgen was me al voldoende.
Potverdikke, levenslust is toch echt wel iets dat niet met geld te koop is! En dat heb ik de laatste maanden, toen ik dat kwijt was, aan den lijve mogen ondervinden. Maar het was een levensles die de pijn wel waard was. Want ik had, dat zie ik nu wel in, veel levenskwesties grondig onderschat. Vond dat je hersenen altijd helemaal aan je wil gehoorzamen! Tot de dag... dat ze dat plots vertikken en je er geen vat meer op hebt. Het leven wordt plots loodzwaar om dragen! Je wilt dan wel niet sterven, maar evenmin verder leven als het op die manier moet!
Je blijft wél ergens nog jezelf, niemand ziet iets aan je (tenzij dat je sterk vermagerd bent), je doet wat je vindt dat moet gedaan worden, je lacht met een grap, toont je blij met een gesprekje of complimentje, maar diep vanbinnen ligt letterlijk alles overhoop en herken je jezelf niet meer!
Men zegt dat iedereen een rouwproces anders ondergaat. Weetnie. Kan zijn. Maar zéker is dat het voor iedereen toch wel een heel akelig gevoel is!
Maar goed, mijn levenslust is er terug! Heerlijk! Elke dag wakker worden met een goed gevoel! Elke dag vol vreugde beginnen! Het weer allemaal goed zien zitten! Neen! Dàt gevoel, dat wil ik van mijn leven niet meer kwijt. Die zes maand wil ik nooit meer herbeleven! Voor geen geld ter wereld! En ik heb grondig medelijden met iedereen die nooit meer van dat nare gevoel afkomt! Ik zou vroeger geneigd geweest zijn te verkondigen dat dit zwakke karakters zijn. Maar nu ik met de neus op de feiten werd gedrukt moet ik toegeven dat ik grondig verkeerd was en rouw nooit, nee nooit meer zal onderschatten!
Waar ik die levenslust haal? Zou ik écht niet weten. Aangeboren? Geërfd? Doelgericht naar gestreefd? Joost mag het weten. Wat ik wél weet is dat ik toch wat hulp heb gekregen in die sombere dagen. Mensen die me regelmatig opzochten. Mensen die me, mannelijk of vrouwelijk, hun vriendschap en medeleven aanboden. Persoonlijk of via mail. Mensen die blijkbaar uit de lucht kwamen vallen om me hun steun aan te bieden. In wezen deden ze niet zoveel en maakten er weinig woorden aan vuil. Maar ze wàren er voor me! Dat voelde ik aan en dat apprecieerde ik.
Had ik het gerooid zonder die mensen? Waarschijnlijk wel. Maar het zou veel langer hebben geduurd! En daarom blijf ik hen eeuwig dankbaar.
En nu kijk ik buiten en zie een trieste, regenachtige dag geboren worden. Natte bevalling! What the fuck kan mij dat schelen! Als de dag niet zonnig is... dan probeer ik dat zelf maar te zijn. En dat lukt me trouwens voortreffelijk. Het wordt vandaag dan maar weer een gezellige cocoondag: wat TV kijken, misschien wat humor opdoen met enkele opgenomen afleveringen van De Kampioenen, een beetje met Chico spelen en dan zien we wel weer.
Nu moet ik wél proberen een beetje af te remmen. Want ik voel dat het euforisch zou kunnen worden en dat is nooit goed! Wie te hoog op de ladder wil klimmen zou zich wel eens erg kunnen bezeren als hij valt. Ik moet weer leren me goed bewust te zijn! En mijn hersenen in te tomen en in goede banen te leiden! Uitschieters, zowel naar boven als naar onder, af te vlakken. Met andere woorden:
Oei! Gaat dendezen nu de religieuze toer op? Misschien wel! Oordeel zelf:
Religieus gedicht.
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, Komt men steeds meer moskeeën tegen! Kerkjes worden snel vergeten, De Islam is nu in, moet je weten!
Voor wat men ons ooit leerde aan cultuur Slaat nu al snel het laatste uur. Maar we hebben het nog niet begrepen! Alleen weer naar dat nieuw geloof gegrepen.
Was onze religie dan zo slecht? Neen! Maar de predikers onoprecht. Ze wilden ons zo graag doen geloven Dat sprookjes bestaan. Niet hiér maar boven.
Ergens in iets wat ze hemel noemden. Of eeuwige hel voor de verdoemden! Zo sloegen ze hun eigen ruiten in En deed ieder maar zijn eigen zin.
Ach mensen, gaat het je verstand teboven? Dan mag je nooit klakkeloos geloven Wat gewiekste lui je willen verkopen. Want wat dié willen... is alleen maar geld met hopen!
Geen religie is oprecht! Luister naar wat je hart je zegt. Want dààr alleen huist die god, Nog niet door valse religies bedot.
Meer en meer begin ik de vele voordelen te ontdekken van het alleen zijn! En meer en meer ga ik ontdekken dat man en vrouw eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen! Toch niet om dagdagelijks op elkaars lip te zitten! Hun respectievelijke denk- en leefwerelden liggen mijlenver uit elkaar! Ofwel moet onze schepper ons in een vlaag van zinsverbijstering hebben gemaakt, ofwel wist hij heel goed wat hij deed door aan de man/vrouw verbintenis een opdracht te kleven: die leefwerelden bij elkaar krijgen. Een drommels lastige opdracht! Maar wél een opdracht die ik altijd naar best vermogen heb proberen te vervullen. En dan kan in sommige gevallen een en ander wel best meevallen. Maar ideaal is het nooit.
Ik verwijt het de vrouw niet. Ook niet de man. Beiden hebben voor- en nadelen, en beiden kunnen maar zingen zoals het vogeltje gebekt is. Wat ik wél beide geslachten verwijt is dat ze zich tijdens kennismaking en verloving niet voordoen zoals ze echt zijn! Ze kunnen blijkbaar niet wachten om getrouwd te zijn of minstens een intieme relatie te hebben tot ze de ware vinden en trekken dan maar alle registers open om de 'verkeerde' aan de haak te slaan! Met alle gevolgen vandien.
Man: als er niet de sexappeal was, zou geen man het in zijn hoofd halen zich zomaar aan een vrouw te binden! Want hij geeft haar met gulle hand alles wat hij heeft. Wat krijgt hij ervoor terug? Tijdens de verloving veel begrip en goede seks. Maar zodra de verbintenis vereeuwigd is met een trouwboekje kan hij steeds meer daarvan op zijn buik gaan schrijven! Volgen vitterijen. Moet hij steeds meer water bij de wijn doen om de kerk enigszins in het midden te houden, en op de duur klaar water drinken. Wordt alles wat hij geeft gretig aanvaard, en alles wat hij heeft ingepalmd.
Vrouw: eerst en vooral: een man wordt (helaas) verliefd met de ogen. Een vrouw wordt (al even helaas) verliefd met de oren! Mannen die het goed kunnen uitleggen, of ze nu liegen, grotesk overdrijven of de waarheid spreken, genieten dus de voorkeur. En gewiekste machos weten drommels goed wat de vrouw wilt horen. Dat verkondigen ze dan ook, of het nu gemeend is of verzonnen. En de vrouw loopt er in! En moet later tot haar schade en schande vaststellen dat hij helemààl niets kan waarmaken van alles wat hij beloofde, en helemààl niet is wat hij vertelde te zijn!
Ergo: twee geestelijk totaal verschillende wezens verbinden zich met elkaar op een basis die eigenlijk een luchtkasteel is! Daar moét toch narigheid van komen? En dat doet het ook! De man krijgt niét die hemelse seks zoals tijdens de verloving, maar wél veel gezaag En de vrouw krijgt bijlange na niet de charmeur die ze dacht dat hij was.
Als ik nu om me heen kijk en koppeltjes jong en oud hand in hand zie lopen, kan ik alleen maar medelijden opbrengen!
- Verplicht handje in handje lopen om de buitenwereld te tonen dat ze geliefd zijn. - Verplicht een vreemd wezen in je huis. - Verplicht een vreemd wezen in je bed.
Of dit alles niet leuk is? Jawel hoor:
- Als de vrouw het wezen was zoals ze zich tijdens de verloving toonde; - En als de man die buitengewone kerel was die hij haar destijds wijsmaakte te zijn!
Dan zou inderdaad een ideale toestand ontstaan, maar helaas, àls het al bestaat dan is het uiterst zeldzaam.
En bijgevolg: ik voel me tegenwoordig best goed in mijn toestand van alleenstaande.
- Doen wat ik denk te moeten doen. - Zeggen wat ik écht kwijt wil. - Slapengaan als ik slaap heb. - Opstaan als ik daar goesting voor heb.
- Enkel maar rekening moeten houden met de behoeftes, maar ook de onvoorwaardelijke liefde van mijn hondje, dat nooit tegensputtert, nooit roddelt, me nooit zegt wat ik moet doen. Blij is met alles wat het van me krijgt. Altijd akkoord is met een uitstap. Altijd akkoord om weer naar huis te gaan! Zonder morren, zonder dispuut!
Kan het leven mooier zijn? En och god, de taken die de vrouw meestal op zich neemt, zoals koken, wassen, strijken en het huis en je kledij netjes houden... het vraagt allemaal eventjes wat aanpassen en leren, misschien aanvankelijk ook een beetje paniek, maar je past je toch zo snel aan en komt gewoon in een nieuwe routine! Een routine die je, alles bij elkaar genomen, eigenlijk meer vrije tijd bezorgt dan je je ooit had kunnen voorstellen!
Natuurlijk is het aanvankelijk wat zoeken en moet je alles een beetje naar je hand proberen te zetten. Maar eenmaal gewoon, is het eigenlijk allemaal een fluitje van een cent!
Het zwaarste probleem is eigenlijk het feit dat je hersenen het alleen zijn niet willen aanvaarden en een illusie van ongelukkig zijn proberen te scheppen. Als je dààr kunt tegen vechten en het gevecht winnen, dan lacht het leven je weer toe!
Neen hoor! Ik heb het dit keer niet over bier of alcoholhoudende dranken, maar over een écht gezond brijtje. Ik had het er al een paar keer over, maar blijf er maar over doordraven omdat het écht werkt, en ik nu ook een betere methode vond voor de bereiding.
Het werkende bestanddeel is voornamelijk... citroenschil! Hét natuurlijk wondermiddel dat waarschijnlijk wel de helft van het assortiment van de apotheker vervangt!
Er bleef, tot verleden week, één probleem voor mij: de pel van de citroen tot poeder vermalen! Moest ik uiteindelijk met een mes doen. Tijdrovend werkje met toch pover resultaat. Ik probeerde al een halve citroen, in stukken gesneden, in mijn Magic Bullet te mixen, maar ook hier bleef het een soepje met veel onaangename stukjes schil.
Nu vond ik het: éérst de citroen pellen, de schil in grove stukken snijden, en die alléén in de Magic Bullet. 30 seconden draaien volstaat om er echt poeder van te maken. Dan de rest van de (halve) citroen erbij, 2 koffielepels kristalsuiker, wat vloeibare honing en een kiwi. Opnieuw 45 seconden laten draaien en je hebt een prachtig koud soepje met aangename textuur, dat makkelijk op te lepelen is. En reuzegezond! Helpt ter voorkoming en/of genezing van honderden kwaaltjes! Van kanker, hartklachten en rusteloosheid tot ware depressies! Vermindert zelfs mijn lust tot roken! Het is vooral de citroenschil die het hem doet.
Waarom met kiwi mixen? Om wat zoeter en smaakvoller te zijn en omdat ook kiwis het hele jaar door te koop zijn. Kan evengoed met aardbeien,frambozen, banaan of wat dan ook ter afwisseling. Euh... met banaan heb ik het nog niet durven proberen, omdat dit me teveel aan dat vieze brijtje doet denken waar babys mee worden gevoed!
Voor wie de Magic Bullet niet kent: enkele jaren geleden werd er volop reclame voor gemaakt op TV. Was toen ook in veel winkels te koop voor zowat 50 à 60 euro. Tegenwoordig vind je de originele niet zo gauw meer, maar bij Blokker hebben ze een even goed equivalent. Daar noemt het 'alles in één blender', heeft wat minder accesoires, maar kost ook slechts 25 euro!
Je moet wél aan één ding denken: gebruik altijd de kleinste beker voor kleine hoeveelheden! Die geeft het beste resultaat. In de grote beker zijn te veel 'vluchtmogelijkheden' voor de ingrediënten, en ze worden daardoor minder goed vermalen. Ze vluchten natuurlijk weg van de messen. Gebruik ook altijd het snij-accesoire met 4 messen: twee platte en 2 omhoog staande. En voor ik het vergeet: de citroen altijd eerst wassen! Je eet immers àlles op en je weet niet wat er allemaal opzit!
Als je twijfelt over die 25 euro voor het toestelletje: bedenk dat je er een halve en bovendien gezonde apotheek mee in huis haalt! Ik maak dagelijks zo'n portie met een halve citroen en een hele kiwi, en voel me daar superlekker mee! Trek soms nog wel een zuur gezicht bij het oplepelen, maar dat weegt niet op tegen de vele voordelen. Benieuwd of ik deze winter last van een verkoudheid zal krijgen. Denk van niét.
Lap! Het schooljaar is pas begonnen of daar gaan we weer met het bang maken van nieuwe oudertjes! En akkoord, het schooljaar is wel heel slecht gestart met op de eerste dag al een jeugdig verkeerslachtoffertje. Schoolgaan (of -rijden) kan echt niet meer vergeleken worden met twintig jaar geleden. Maar hoéft daarom heel die bangmakerij? Is het écht wel een veiligheidscampagne of is het veeleer een jaarlijks terugkerend charmeoffensief?
Een ministeresje, zélf pas uit de pampers, zal het nu eens gaan zeggen zie! Er moet dit, er moet dàt, en we zullen toezien...
Ocharme! Beseft dat mens wel wat ze de gemeentebesturen aandoet? Duizenden kersverse oudertjes springen nu in de pen om aan hun burgemeester te schrijven: de schoolomgeving moet veiliger (nog maar een keer), elk kind moet persoonlijk door een politieman (of bodyguard) begeleid worden naar school, enz... Beseffen niet dat duizenden ouders dat al lang voor hen deden. Elk jaar weer. Nu gaan 'specialisten' ook nog eens doordrammen en bekvechten over de leeftijd waarop een kind alleen in het verkeer kan fietsen... Daar kunnen ze nog lang mee bezig zijn want elk kind verschilt, en zéker al in verkeersinzicht!
Maar meer 'toeziend' personeel aanwerven? Ervaren politiemannen praktijkverkeerslessen laten geven op straat? Of gespecialiseerde 'verkeersleraren' opleiden? Méér aan de belabberde wegentoestand werken? Neen! Daar is geen geld voor. En het geld dat er is wordt liever uitgegeven aan een der zeven werken van barmhartigheid: vreemdelingen herbergen (en bepamperen). Het blijft dan ook bij veel blabla op TV.
Ik weet het! Een kind dat verongelukt is een ramp voor de getroffen familie. Van mij mag het gerust een hoge prioriteit zijn voor regering en media, zo lang het niet moet dienen om de nog hogere prioriteiten weeral voor zich uit te kunnen schuiven.
Want kijk: het aantal kinderen dat verongelukt tussen school en woning is, hoé droevig ook, miniem te noemen in vergelijking met de twee wereldoorlogen waar we pas doorheen zijn, maar toch o zo graag vergeten worden! Daar spraken we over vele miljoenen doden! Kinderen én volwassenen!
En zulke wereldoorlog staat ons opnieuw te wachten als er op politiek niveau geen maatregelen worden genomen tegen volkeren die ons dreigen te overspoelen en niets liever willen dan hier de macht over te nemen! Dàt is pas prioriteit nummer één! Maar daar denkt men niet aan in september. Ook niet in oktober, in november, noch in alle andere maanden. Altijd worden wel andere futiliteiten gevonden om over te bekvechten.
Ik denk zelfs dat ze daar in de Wetstraat blij zijn met dat eerste verkeerslachtoffertje om hun charmeoffensief te steunen en de blikken weer af te wenden van het échte levensgevaar dat het land, en heel Europa, bedreigt! Eventjes kunnen ook de tooggesprekken afgewend worden van het migrantenprobleem en zich op de verkeersonveiligheid gaan storten. Wat preciés is wat de Wetstraat wilt. Het grof vuil kan dan weeral opzij worden gezet om enkele muggetjes te kunnen ziften.
Schoolomgeving veiliger maken? Och god, veilig zijn ze al lang en zelfs overdreven veilig, al gebeurden daar zowat nooit ongevallen. Die gebeuren op de school - huis weg, en dat is dus zowat overal! Bovendien, beseft men blijkbaar niet dat er véél efficiënter zou kunnen worden tussengekomen als de geldkraan wat minder naar vreemden, en meer naar eigen volk en wegen zou gericht worden.
Maar neen! Men kiest weer de makkelijkste oplossing: met de vinger naar de automobilist wijzen als hoofdschuldige. Nog maar eens trager gaan rijden hoor! Beseft men wel dat de limiet van absurde snelheidsbeperkingen zowat bereikt is? Alleen met verplichte stilstand kan die nog verlaagd worden! Of wie weet... achteruit rijden!
Beseft men ook welke nefaste invloed die snelheidsbeperkingen hebben op onze economie? Hoeveel dat de maatschappij kost?
Het gaat trouwens ook niet om snelheid! Het gaat om aandacht en rijkunst! Zowél van de automobilist als van de fietser!
Maar wat zeggen ze? Minder verkeersdoden bij trager verkeer. Kan zijn. Maar wat is het prijskaartje voor de maatschappij? Je kunt immers niet de kool en de geit sparen! Als ze dan toch die toer op willen, dan heb ik de enige oplossing die echt zal werken: gemotoriseerd verkeer totaal verbieden. Géén verkeersdoden meer. Eureka! En het is een mesje dat aan veel kanten snijdt:
- Kunnen de warenhuizen met kruiwagens worden bevoorraad, wat dan weer de werkgelegenheid bevordert.
- Kunnen weer meer vreemden worden geïmporteerd om enkele dagen met die kruiwagens te rijden, en daarna van de dop te genieten!
- Kunnen ook de groenen tevreden zijn: geen uitlaatgassen meer! What a wonderfull world!
- Hoeveel duurder de consumptiemiddelen dan zullen worden? Dat is dan toch van later zorg? Voor een der volgende regeringen!
... in corpore sano! Een gezonde geest in een gezond lichaam.
Een leuze die ik eigenlijk altijd vanuit één richting heb bekeken: hou je geest gezond en je lichaam zal ook gezond blijven. Ik heb dan ook altijd in hoofdzaak in die gezonde geest geïnvesteerd, door positief en logisch te blijven denken onder alle omstandigheden. Mijn lichaam, qua eten en drinken, verwaarloosde ik wel wat, besef ik nu. Ik at en dronk wel lekker, en naar mijn gevoel ook gezond, maar ging nooit specifiek op zoek naar stoffen die het lichaam broodnodig heeft onder bepaalde omstandigheden.
En dan gebeurt er iets dat je geest weigert te verwerken en zegt iets diep in je dat je op zoek moet naar de geschikte voeding voor je hersenen. Die worden immers ook gevoed door wat je eet! En eindelijk heb ik het begrepen: die spreuk eist wel degelijk tweerichtingsverkeer om zichzelf waar te kunnen maken! Om een gezonde geest te voeden is positief denken niet voldoende als de druk te zwaar wordt! Je moet ook de juiste voedingsmiddelen zien te vinden.
Gevolg: ik ga nu wel meer op zoek naar stoffen die vroeger ontbraken in mijn voeding, en verondersteld worden een gunstige invloed te hebben op je lichaam. Citroenschil bvb, goed verwerkt om de zuur/bittere smaak wat te camoufleren, is al een goed begin. En ik vond, eigenlijk pas na een paar maanden gebruik, ook veel baat bij het natuurmiddel Aubepine. Een vloeibaar extract van de Meidoorn. Aanvankelijk 15 druppels per dag in wat water, nu nog slechts 8 druppels dagelijks. Wordt door homeopaten aanbevolen bij hartklachten, maar op mij heeft het veel eerder een rustgevend resultaat. En gehoorzamen mijn hersenen weer aan mijn normaal positieve ingesteldheid. Ondertussen vind ik wel dat ik het alweer kan missen, maar neem het gewoon door tot het flesje leeg is.
Ik hoor het mijn vrouw zaliger nog zeggen als ik haar soms uit een depressie wou praten: "Jij hebt makkelijk zeggen! Jij draait gewoon een knop om in je hoofd en het is over! Maar ik héb zo'n knop niet!"
Inderdaad. Maar dit keer heeft het me wél zes maand gekost om alle knoppen weer op een rijtje te krijgen! En dan behoor ik nog tot de gelukkigen. Naar ik via opzoekingen op internet vernam duurt een ernstig rouwproces tussen de 6 maand en 2 jaar, maar gaat het bij sommigen nooit voorbij!
Wat voor de drommel schuilt er toch allemaal onder die hersenpan van ons, waar we geen weet van hebben?
Om het geïnteresseerden makkelijker te maken heb ik een nieuwe categorie aangemaakt: "kroniek van een overlijden 2", en daarin mijn laatste schrijfsels daarover geplaatst. Dit omdat op mijn blog per categorie slechts 20 stukjes in één keer worden getoond, en dat soms voor enig zoekwerk zorgt.
Meer schrijf ik vandaag niet. Er is braderij in Oostende, het weer ziet er, net als gisteren, prachtig uit, dus lang zal ik niet binnen blijven!
Het laatste gedicht van Hugo Claus Beminde Gelovigen, Er was eens een pastoor, Een heel grote vent, Één die kon spreken met heel veel talent! Beste gelovigen, sprak hij, Ik ben wat hees Maar vandaag wil ik u spreken Over een heel klein stukje vlees.. Het is langwerpig en stijf, Volgens velen het koddigste aan het lijf. Hiermee kan de mens zo veel goeds verrichten, Helaas menigeen onder u dien ik te betichten Misbruik gemaakt te hebben van dit wonderding. Mocht men weten hoeveel bloed er is vergoten, Hoeveel rampen en ongelukken uit dit kleine stukje vlees zijn ontsproten, Ja voorwaar, zeg ik, men zou het afsnijden met een schaar.
Beste gelovigen, Ik zal u zeggen wat het is, Want alleen zal je het nooit vinden, Dat kleine stukje vlees, langwerpig en stijf, Het koddigste ding van een menselijk lijf, dat is en blijft ............. ========= De tong van een venijnig wijf
Mijn lezers zullen het misschien wel gemerkt hebben aan mijn schrijfsels: zes maand na datum kan ik eindelijk zeggen: "ik ben er weer helemaal bovenop".
Nooit had ik kunnen vermoeden dat een logisch en positief denkend mens zoals ik zo lang in een diepe put kan verblijven vanwege een rouwproces! Maar ik ben er uit! Eindelijk! Zonder medicatie, maar door aanhoudend vechten tegen een tweede entiteit die als het ware bezit had genomen van me. Mijn eigen identiteit leek wel gestolen, zoals je soms in horrorfilms ziet.
En ik mag nog van geluk spreken, want als ik sommige lotgenoten hoor, komen die er levenslang niet meer uit! En dat was nu juist mijn grootste vrees: door met dergelijke mensen te praten of te corresponderen vreesde ik hetzelfde voor mij en vond dat geen leefwaardig leven meer! Gelukkig heb ik me dan van dergelijke, misschien wel te negatief ingestelde mensen afgewend, en positievere contacten opgezocht.
Maar nooit had ik kunnen geloven dat rouw zo ingrijpend kan zijn! Dat je plots zo kwetsbaar en klein wordt! Bang van jezelf! Zelfs lichamelijk veranderde ik helemaal, en dat uitte zich in allerlei kleine en schijnbaar onbelangrijke dingetjes:
- Van nature uit ben ik nogal een langslaper. Maar sedert het overlijden van mijn vrouw werd ik dagelijks rond 5.30 uur wakker en stond op. Resultaat: een heel lange, lege dag wachtte me! Tegenwoordig loopt het gelukkig al naar 7 uur of later!
- Normaal ga ik om 23 uur of later slapen. In die rouwperiode kroop ik meestal rond 21.30 uur uit pure ellende onder de dekens. Met als enig pluspunt: ik had wél een goede, gezonde slaap.
- Toen ik vroeger, zo tegen achten, opstond, wachtte me de eerste minuten een nies- en snuitbui. Sedert mijn partner overleed had ik dat niet meer. Nu begint het wél opnieuw. Een schijnbaar onbelangrijk detail, maar wél een teken dat ik weer de oude word.
- Vroeger ontbeet ik nooit! Maar in die duistere periode snakte ik naar een ontbijt en nuttigde dit dan ook met smaak. (Zal die goede gewoonte wél verderzetten).
- Vroeger at ik zowat nooit brood. En zéker al geen bruin brood. Na het overlijden at ik elke morgen minstens één bruine boterham met beleg...
- Vroeger rookte ik, consequent remmend, 12 sigaretten per dag. In de rouwperiode steeg dat naar 20. Nu heb ik soms genoeg aan 10, en begin er over te denken om te stoppen. Zomaar zonder medische reden. Gewoon om mezelf te bewijzen dat ik het kan en op die manier weer meer zelfvertrouwen aan te kweken.
- Mijn alcoholverbruik steeg ook drastisch. Bier in de voormiddag, Whisky in de namiddag en avond. Minstens één fles per week. Had ik echt nodig om nog een leefbaar bestaan te kunnen leiden. Nu komt geen Whisky meer in huis, en houd ik het weer bij één tot twee lekkere biertjes per dag.
En zo kan ik het lijstje verderzetten! Allemaal kleine dingetjes, schijnbaar zonder enig belang. Maar als je het allemaal optelt en erover gaat nadenken kom je toch tot de conclusie dat je zelfs lichamelijk plots iemand anders was geworden. En nu begint dit alles het een na het ander weer te verdwijnen. Teken dat ik mijn eigen identiteit heb teruggekregen. Of toch minstens aan het terugkrijgen ben.
Ja, ik begin me zelfs heel goed te voelen in een leven alleen. Biedt eigenlijk niks dan voordelen, maar het heeft ook een prijs: het vraagt een zwaar gevecht tegen iets dat plots in je geest is gedrongen en je er met geen stokken lijkt uit te krijgen. Maar de aanhouder wint en als je blijft vechten, dan overwin je uiteindelijk ook wel.
Er waren tijden dat ik wanhopig gezelschap zocht. Mannelijk of vrouwelijk, het was me allemaal eender! Als ik maar iemand over de vloer had of een babbel op straat. Ook dàt is nu drastisch veranderd. Ik ben nog wel blij met het bezoekje van goede vrienden, maar het is lang niet zo dwingend meer. Wie komt is welkom, en komt niemand, dan voel ik me al even lekker.
Met mijn vrouw erbij, en ook voorheen, had ik altijd een goed gevoel. Toen verdween dat plots. En nu is het er terug en vind ik het leven weer mooi! Ook mijn positief leeftijdsgevoel is terug: ik voel me weer dertig en onsterfelijk!
Maar nooit had ik ook maar kunnen vermoeden dat dit, met een sterk karakter als dat van mij, zes maanden tijd zou vragen en zó ingrijpend zou zijn!!! Ja... dat dit sterke karakter zou verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Gelukkig dat het maar tijdelijk bleek!
Boodschap aan iedereen die ooit in dezelfde situatie zou geraken, en dat zal dus zowat de helft van de bevolking betreffen: niet wanhopen en blijven vechten om je eigen persoonlijkheid terug te winnen. Vooral niet luisteren naar mensen die dat gevoel levenslang behouden! Want wie weet... misschien koesteren die mensen dat onbewust juist wel!
Als je dit alles indachtig bent, zul je vaststellen dat het wel een heel erg vervelende, heel ingrijpende, maar tijdelijke toestand kan zijn.
Natuurlijk zal ik mijn vrouw nooit vergeten en zal het altijd een lege plek in mijn hart betekenen. Maar het is geen pijnlijke plek meer!
En hiermee sluit ik dan ook maar mijn rubriek 'kroniek van een overlijden' definitief af. Gelukkig is het een happy end geworden.
Heb me even bezondigd aan een diepgaande denkoefening over hoe het komt dat de Vlaming zo weinig reageert op elke kaakslag die hij weer te verwerken krijgt. Het lijkt er zelfs op of onze leiders aan een proefstuk bezig zijn: "Hoe ver kunnen we gaan met de Vlaamse leeuw vóór hij bijt?". En dat blijkt telkens weer héél ver te zijn! Het einde lijkt echt nog niet in zicht! Sponsor dus maar lustig verder de vele moskeeën voor een godsdienst die in de middeleeuwen is blijven steken. Schenk maar met gulle hand tegemoetkomingen en leeflonen aan buitenlanders. Zet maar 4 uitheemse kinderen op het ros Beiaard. Laat vreemden maar gratis met het openbaar vervoer rijden en laat Vlamingen maar dubbel betalen!
En de Vlaming? Die zwijgt maar door.
Net zoals de boer maar doorploegt.
Hoe komt dat? Wel, ik heb zo'n donkerbruin vermoeden: de Vlaming reageert wel degelijk. Maar individueel! Voelt zichzelf een individu en denkt dus ook individueel. Dat kan enorme voordelen bieden, maar in sommige gevallen ook nadelen! Vooral als hij het moet opnemen tegen soorten met vooral sterk groepsbewustzijn.
Veel volkeren kúnnen gewoon niet individueel denken. Daar zijn ze veel te veel geïndoctrineerd voor door religies of andere bullshit. Alleen in groep kunnen ze functioneren, en dat doen ze dan ook gretig. In plaats van een individueel bewustzijn beschikken zij eerder over een massabewustzijn, net zoals een mierenkolonie dat heeft. Met dàt verschil dat een mierenkolonie op een voor mieren natuurlijke manier handelt en voor het algemeen belang zorgt. Geïndoctrineerde mensen echter handelen volgens de hen ingelepelde doctrine en stellen zich nooit de vraag of dat wel natuurlijk 'menselijk' gedrag is.
Als 'Heren van de schepping' zijn we namelijk geprogrammeerd en begiftigd met een zelfstandig denkvermogen. Dat hebben sommige volkeren helaas (nog) niet kunnen ontdekken vanwege de heel ingrijpende doctrine waaraan ze van kindsbeen af worden blootgesteld!
Dat zelfstandig denkvermogen heeft ons de allergrootste uitvindingen laten verwezenlijken en een welvaartstaat doen scheppen. Maar het faalt als we het tegen zwaar geïndoctrineerde en daardoor achtergebleven beschavingen moeten opnemen.
Onze politici, nog niet gewoon aan een dergelijk massabewustzijn, zien dan ook een 'groep' vreemden die eisen stelt, en daar zijn ze veel banger voor dan voor de vele duizenden 'individuele' Vlamingen! Een Vlaming 'groepeert' zich niet graag. Is zich daarvoor teveel bewust van zijn eigen unieke persoonlijkheid en waarde. Er moet al héél veel water door de zee vloeien alvorens een Vlaming de noodzakelijkheid voelt om zich te groeperen met anderen om voor zijn persoonlijk gedachtegoed op te komen, en aldus een blok te vormen. En àls dan al een puur Vlaamse politieke partij een 'blok' probeert te vormen, wordt daar angstvallig een cordon sanitaire (noteer: alweer een Franse uitdrukking) rond aangelegd door de andere partijen.
En dan krijg je het: er worden 'groepsdenkende' vreemde rassen geïmporteerd, en die halen het dan natuurlijk van de individueel denkende autochtonen! Eigenlijk zijn we het slachtoffer geworden van onze eigen intelligentie!
De vier uitheemskinderen op het ros Beiaard zijn daar een voorbeeld van: GEEN REACTIE van de bevolking. Toch niet via de media!
Geen vier Vlaamse broertjes meer te vinden in Mechelen? Wél allochtoonse broertjes?
Natuurlijk! Die kweken immers als de konijnen, terwijl intelligente mensen aan geboortebeperking doen. Ik vraag me af wat men 25 of 50 jaar geleden zou gedaan hebben als er geen vier Mechelse broertjes te vinden waren geweest. Dan had men toch kinderen uit verschillende gezinnen of broertjes uit omliggende gebieden genomen? Het zijn toch maar 'acteurs'? Of had men dan gewoon de stoet niet laten uitgaan? Kom nou... the show must go on en er zijn voldoende alternatieven te vinden voor de wansmakelijke oplossing die men er nu aan gegeven heeft.
Groot was mijn verbazing toen ik op TV vaststelde dat in de Cavalcade van Mechelen, een stoet die slechts om de 25 jaar doorgaat, vier allochtone kinderen (Syriërs) voor de vier heemskinderen fungeerden en onbeschaamd plaats namen op het ros Beiaard. Een historisch-religieuze stoet notabene!
Hé... 'Heemskinderen'? Heem verwijst toch naar je thuis, je buurt, streek of land? Kinderen van het land dus. Hoe decadent moet je als organisator zijn om daar Syrische jongeren voor te nemen wiens 'heem' absoluut niet in Vlaanderen ligt? Zelfs de pure Vlaamse volkscultuur wordt nu al aangevreten door Allochtonen! Als dàt er geen stukken over is dan weet ik het ook niet meer. Hoe kan een volk nog meer vernederd worden? De zoveelste kaakslag waarop niemand lijkt te reageren!
Ik had begrepen dat het voor Vlaamse ouders een hele eer is hun kinderen op het ros Beiaard te zien paraderen in de Cavalcade! Die kans krijgen ze maar om de 25 jaar. Maar daar konden ze dit keer wel naar fluiten! Vreemd volk eerst alstublieft!
Komt daar nu heus geen kritiek op? Vinden we zelfs dàt al normaal? Kan de Vlaming nog meer bespot en vernederd worden?
Nu wordt hij recht in zijn aller-zuiverste cultuur gepakt en niemand reageert blijkbaar! Bepaalde cultuurbarbaren die zich nog Vlaming durven te noemen, spreken zich zelfs heel gunstig uit over dat initiatief, dat ze multiculturele 'diversiteit' noemen. Arm Vlaanderen! Voor de zoveelste keer verloochend door je eigen leiders! Zal de geschiedenis zich dan eeuwig blijven herhalen? En zien we niet in hoe laks en laf we tegen dit alles aankijken? Of... worden negatieve reacties angstvallig verzwegen in de media?
Mijn ongeloof en verontwaardiging stijgt met de dag. What's next? Vier bruine heemskinderen op een kameel misschien binnen 25 jaar?
'Heems'-kinderen? Laat me niet lachen!
Als je niet beter wist zou je denken dat onze bewindvoerders allemaal gegijzeld zijn en strikt moeten doen wat Allochtonen hen dicteren! Of... is dat misschien zo? Anders kan ik zoveel idiotie helemaal niet begrijpen!
Neen! Dit is geen nieuw album van Suske en Wiske, maar helaas de droevige realiteit! Het nieuwe werkwoord:'leeflonen'.
Maar eerst:
Errata: sorry mensen, maar juist is juist: het berichtje 'net gehoord' dat ik op 28/8 plaatste bevat een fout. Ik hoorde het net opnieuw op de plaatselijke radio, en blijk de eerste keer mis verstaan te hebben: het is 60% in plaats van 80% van de leefloners dat van buitenlandse afkomst is! Nog altijd voldoende mensen waar we geen uitstaans mee hebben, die ons zelfs vijandig gezind zijn, en waar we toch voor moeten betalen hé? Het totaal aantal leefloners te Oostende ligt in de achttienhonderd hoorde ik ook in dezelfde uitzending. Op een bevolking van nagenoeg 60.000. De cijfers komen van het OCMW zélf, en in hoeverre ze verbloemd zijn is maar een gissen. Als ik zo de allochtonen die druk aan het leeflonen zijn bekijk lijken het er véél meer te zijn!
Hoedanook, 'leeflonen' loont! Ik zie ze trouwens ganse dagen leeflonen: wandelend in het zonnetje, handen diep in de zakken, of genietend van een aantal blikjes bier en een bak friet op een bankje. Te lui om hun afval naar de afvalbak op 20 meter afstand te brengen. Dat doen toch alleen maar de mensen die op werkdagen werken en in het weekend ook eens komen genieten hé? Maar als je leefloont ga je je toch niet vermoeien door je afval 20 meter ver naar een afvalbak te brengen? Dat laat je maar over aan je bedienden (lees: werkers bij de reinigingsdienst). Het parkje waarvan ik spreek meet zowat 100m op 50m, en er staan 5 (VIJF!!!) grote afvalbakken. Maar de afval ligt wél rond de bankjes! Soms meer, soms minder, en uitzonderlijk moet je door de afval heen lopen als je op de verharde paden wilt blijven! Dat heb je nou eenmaal als de bankjes worden omgetoverd in leeflonerszonnebanken. Of dat allemaal allochtonen zijn? Weet ik niet. Feit is dat leefloners geen afval ruimen! Zelfs niet hun eigen afval.
Daar moet de reinigingsdienst maar voor opdraaien. Daar moeten de werkende mensen maar voor betalen. Daar maken ze hun handen niet aan vuil! Daar verslijten ze hun schoenen niet aan. Daar gebruiken ze hun spierweefsel niet voor! Daar liggen ze niet wakker van.
Zeg trouwens nooit 'werkmens' tot een leefloner, want dat is een grove belediging! Daar staan ze vér boven; te zien aan hun arrogante blikken! Werken? Kom nou!
Leeflonen is toch zoiets als rentenieren? En dan werk je toch niet hé?
Of als op twintigjarige leeftijd op pensioen zijn. Laat de oudjes maar langer werken! Die moeten maar zo stom niet zijn om voor marionettenregeringen te kiezen. Leve het leeflonen!
En wat als die oudjes kapotgewerkt en gestorven zijn? Waarvan zullen die leeglopers en lanterfanters dàn leeflonen? Denkt onze regering daar wel eens aan als ze vinden dat we langer moeten blijven werken en ze nog meer werklozen en -schuwen moet importeren? Staan ze er wel even bij stil dat zelfs hardwerkende oudjes ook eens moeten sterven? En wie zal het dàn waarmaken? Die luigekweekte leeflonende leefloners?
Iemand in mijn omgeving (49 jaar oud) solliciteerde bij Bpost, en heeft veel kans aangenomen te worden als brievenbesteller. Op deze leeftijd nog? Jawel hoor! Bpost weet even goed als elk ander bedrijf dat ze het van de ouderen moeten hebben. In de jongeren steekt niks meer. Hebben ze enkel nog problemen mee. Bij De Lijn is het net hetzelfde. Waar je vroeger niet ouder dan 35 jaar mocht zijn om te solliciteren, sméken ze nu om ouderen! Terwijl de jongeren al leeflonend steeds luier gekweekt worden!
Omgekeerde wereld? Neen! Omgekeerde politiek! Laffe charmepolitiek! Marionettenpolitiek! 'Charmeer en heers' is tegenwoordig de leuze in de politiek!En als je flatert in de politiek, doe dat dan liefst meer dan een maand vóór de verkiezingen. Dan is de kiezer het al lang vergeten als hij in het kieshokje staat.
Verwonderd over de tegenwoordige crisis? Ik niet hoor! Ik zag het al dertig jaar aankomen en ben enkel verwonderd dat die cadeautjespolitiek het zo lang heeft kunnen volhouden.
Bedenking: hoe langer ze het nog volhouden (via onverantwoorde leningen), hoe dieper het land in de dieperik zakt. Hoog tijd dus dat we voor leiders kiezen in plaats van voor lijdzaam toeziende charmeurs die steeds meer sociale hangmatten zitten te breien in de Wetstraat. Uit medelijden met sukkelaars? Helemaal niet! Charmeren is de boodschap als je zelf aan de bak wilt blijven! En dat laatste is wat telt. Al moet je daarvoor het land en de staatskas kapotcharmeren.
Anecdote: het zal achter in de jaren zeventig geweest zijn dat ik in Antwerpen kwam om een nogal ingrijpende verbouwing te laten doen aan mijn auto in een gespecialiseerd bedrijf. Ik zette mijn auto af en had een hele dag Antwerpen vòór me. Wat doen? Ik nam de tram naar het centrum. GRATIS!!! Bezocht wat musea. GRATIS!
- Hé, oekandanaa? Rijden die trams soms op water of lucht? Wordt dat museumpersoneel soms betaald door sinterklaas?
Maar jawel hoor! Het wàs allemaal gratis. Het straalde de steeds verder schrijdende welvaart uit. Het ging allemaal de goede kant op! De toekomst zag er aanlokkelijk uit, want andere steden zouden wel volgen met dit beleid. Het kon trouwens ook nog ( of 'al') in die tijd, zonder dat de besturen onverantwoorde uitgaven moesten doen.
Uit puur enthousiasme ging ik een jaar later weer naar Antwerpen, dit keer met vrouw en kinderen. Tram? BETALEN! Musea? BETALEN!
Tja, de rampzalige 'overstroming' was immers begonnen! Vreemden kwamen een graantje meepikken van onze stijgende welvaart, met als gevolg dat die welvaart weer ging dalen en enkel nog de zon opging voor niks.
Waarmee ik maar zeggen wil: wie weet in welk paradijsje we nu hadden gewoond als die overstroming er nooit was gekomen en onze eigen werkijver zich helemaal zou kunnen omzetten in eigen welvaart!
Nog maar eens een zwerfmail die ik niet naast me kan neerleggen:
-o-o-o-
Verstandig volk die Japanners.
Kunnen wij nog veel van leren met onze idiote en gevaarlijke opstelling van de 'gezelligheid' van een multiculturele samenleving.
Doorsturen naar alle politici en andere onverantwoordelijke idioten die overtuigd zijn van hun gelijk.
Spijtig genoeg kun je idioten en dommeriken niets aan het verstand brengen want, daar is verstand voor nodig.!
De japanners en hun politiek t.o.v. de moslims
Heeft U al ooit in de krant gelezen dat een politieke leider of eerste minister van een Islamitische staat een staatsbezoek bracht aan Japan?
Heeft U al ooit er bij stil gestaan dat er een berichtgeving kwam met een officieel staatsbezoek van Iran of Saoedi Arabië aan Japan?
Japan is een land dat de islam achter gesloten gordijnen houdt en zeer strikte beperkingen heeft opgelegd aan de islam en alle moslims.
De redenen zijn de volgende:
a) Japan is het enige land dat geen burgerschap (nationaliteit) geeft aan moslims;
b) In Japan kunnen moslims geen permanente verblijfsvergunning krijgen;
c) Zijn er zeer strikte verbodsregels inzake het verspreiden van de Islam in Japan;
d) Op de universiteiten van Japan, worden er geen Arabische of andere islamitische talen onderwezen;
e) Het is verboden om de gedrukte Koran in te voeren ook deze gedrukt in het Arabisch;
f) In overeenstemming met de verschenen richtlijnen van de Japanse regering, zijn er enkel voor 2 moslim Lakhs een visum verstrekt voor tijdelijk verblijf en zij moesten conform de Japanse wet verplicht Japans spreken en moesten verplicht hun godsdienstige rituelen uitvoeren in hun wettelijke verblijfplaats.
g) Japan is het enige land in de wereld welke een zeer beperkt aantal onbelangrijke ambassades hebben van de islam staten;
h) De Japanners zijn totaal niet aangetrokken door de Islam;
i) De in Japan verblijvende moslims zijn enkel werknemers van buitenlandse bedrijven;
j) Zelfs vandaag, worden er geen visa toegestaan aan moslim geneesheren, ingenieurs of beheerders welke door buitenlandse bedrijven worden gezonden;
k) Het grootste deel van desbetreffende bedrijven voorzien in hun onderrichtingen dat enkel niet moslims zich mogen kandidaat stellen voor een job;
l) De Japanse overheid is van mening dat de moslims fundamentalisten zijn en dat zij zelfs in het tijdperk van de globalisatie, niet bereid zijn om hun moslim wetten te wijzigen;
m) De moslims moeten er niet aan denken om een gehuurd appartement te krijgen in Japan;
n) Indien iemand te weten komt dat zijn buurman een moslim is, dan slaat de ganse buurt alarm;
o) Niemand mag een islam cel of een Arabische kring in Japan oprichten.
p) Er is geen wet (sharia) in Japan;
q) Indien een Japanse vrouw huwt met een moslim, dan wordt zij beschouwd als een paria voor altijd;
r) In overeenstemming met dhr Komico Yagi (Departementshoofd van de Universiteit van Tokio) is er een mentaliteit in Japan waarbij de moslim godsdienst een zeer intolerante religie is en men deze ten stelligste moet mijden; ( en er ver van wegblijven)
Vraag: Zijn ze aan het dwalen of zijn ze slimmer dan wij?
-o-o-o-
Zouden de idioten van de Wetstraat niet eens allemaal een paar maanden stage gaan lopen in Japan?
... in een intervieuw van een OCMW medewerker op de plaatselijke radio:
In Oostende is 80% van de leefloners van buitenlandse afkomst!
Moet er nog zand (of geld) zijn?
Hebben we nog niet begrepen waarvoor we belastingen betalen?
Of zijn we zó naief om te denken dat Sinterklaas dat betaalt?
Vijf lijntjes maar vandaag op mijn blog. Maar ik vond ze vermeldenswaardig. Wordt toch eens wakker, monddode, uitgezogen Vlaming!!! Wil je dit echt blijven pikken?
Sommige mensen vinden mij een heel sociale en begrijpende persoon. Vooral dan omdat ieders mening me interesseert. Al stel ik al luisterend wél de passende filters in en onthoud ik van het gesprek vooral datgene wat me interesseert. Vooral ook meningen die totaal tegenstrijdig zijn aan die van mij. Daar probeer ik dan immers de beweegredenen van te achterhalen. En reken maar, als die meningen me logisch lijken zou ik zélf wel even gaan twijfelen of desnoods van mening veranderen. Enkel een zot verandert nooit van mening.
Ikzelf echter, vind mezelf wel sociaal, maar naar de buitenwereld toe eerder asociaal overkomen. Toch ten opzichte van de huidige samenleving en van de meeste specimen die in mijn omgeving paraderen. De ongelooflijke domheid en de voor mij oninteressante interesses van de meerderheid slaan me telkens weer met verstomming:
- Sterk geïnteresseerd in de sportuitslagen, hoewel dit geen enkele meerwaarde van onze samenleving oplevert.
- Sterk geïnteresseerd in modetrends en merkkledij die ons het geld uit de zakken jaagt.
- Sterk geïnteresseerd in de allernieuwste roddels.
- Sterk geïnteresseerd in alles wat geen enkel belang heeft. Pure verheerlijking van het onnuttige!!!
- Sterk geïnteresseerd in brood en spelen (zonder werken).
- Maar totaal ongeïnteresseerd in wat ons langzaam maar zeker naar de afgrond voert: de politiek! Een politiek, ontstaan uit de onredelijke eisen van het volk!
Dat gebrek aan interesse voor de politiek leidt er dan weer toe dat men totaal onwetend naar de slachtbank (lees: kieslokaal) wordt geleid en daar een bolletje moet zwartmaken. Al dan niet elektronisch.
Welk bolletje? Dat wordt bepaald door de folders die de afgelopen weken in de bus vielen. Men kiest er gewoon het sympathiekste smoelwerk uit, of diegene wiens (meestal loze) beloften onze verwachtingen het dichtste benaderen, en ziedaar: een zoveelste marionettenregering ziet het daglicht. Halleluja!
Wat de gekozen persoon of partij in het verleden presteerde interesseert ons niet. Dat weten we immers niet. Want we kijken nooit naar het nieuws. En àls we al naar het nieuws kijken doen we dat zéker niet kritisch en met het nodige voorbehoud. Neen! We geloven klakkeloos de nieuwslezer. Net zoals we destijds klakkeloos meneer pastoor geloofden op de preekstoel.
Want meneer pastoor was onfeilbaar. Dàchten we!
En ook de nieuwslezer, de moderne versie ervan, is dat. Dénken we!
Maar zélfs als we aandachtig het nieuws volgen, lijken we dat na enkele maanden alweer te zijn vergeten! Politici kunnen dan ook de grootste blunders maken of zelfs totaal gewetenloos optreden... zolang het maar niet nét vóór de verkiezingen gebeurt is het toch al vergeten tegen die tijd. Lijdt de mensheid dan soms massaal aan de ziekte van Alzheimer? Neen! Toch niet, want de sportuitslagen van drie jaar geleden onthouden ze wel!
- Ben ik asociaal als ik dergelijke mensen maar ondermaats vind? Waarschijnlijk wel.
- Ben ik asociaal als ik niet mee kan in 'interessante tooggesprekken', of ze nu aan de toog, op straat, of waar ook worden gevoerd? Ik pleit schuldig!
- Ben ik asociaal als ik meer naar de ware aard van mijn gesprekspartner probeer te vissen, dan te luisteren naar zijn oppervlakkige babbel? Zéker weten!
Driemaal schuldig bevonden. Dus moét ik wel asociaal zijn!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
