God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Als je wilt kun je bidden, maar alleen als je hetzelf wilt. Het geloof waar je behoefte aan hebt zit in jou en mij. God heeft geen geloof nodig om te overleven. Hij is hier, op dit moment, naast je, hoe je ook tegen Hem aankijkt.
Vooral laatste geeft me veel hoop nu vader een ingreep onergaat.
November, maand van de heiligen, iks een tijd om God lief te hebben én de mensen, tot over de grenzen wat redelijk is. We zijn immers geroepen tot een overvloedige gerechtigheid. De heiligen zitten niet in de hemel. Ze zitten op de banken van het stadion om ons aan te moedigen bij de harde competitie in een wereld van onverschilligheid en zelfs van duidelijk anti-religieuze gevoelens. Ze zijn ook niet louter 'kerkelijke BV's waar we naar opkijken. Ze zijn vurige supporters die ons stimuleren en zeggen dat ze dezelfde strijd hebben doorgemaakt. Maar ze hebben het uitgehouden doort te kijken naar die Ene die de mooiste getuigenis heeft afgelegd: Jezus Christus.Het is herfst, maar met heel die 'wolk van getuigen' krijgen we het vast niet koud.
"Mijn echte vaden en moeder beantwoorden niet aan het beeld dat ik van hem of haar wil bewaren. Als ik hem nodig heb, dan is het omwille van zijn hele persoonlijkheid, met zikjn wijze inzicht, maar evengoed zijn hebberigheid, zijn onmogelijkheden af en toe. Niet alleen de dingen die ik van hem verwachtte, maar evengoed het onverwachtte heeft hij nog altijd nu hij bij God is. Mijn moeder, mijn vader, de mens die jij nu mist, hebben sinds hun dood een nieuw adres. Ze wonen bij God, en hebben zo voortaan lief als God.
Kijken naar onze oveledenen is dus kijken naar God zelf. Hen graag zien is God zelf graag zien. Zoeken naar wie je verloren hebt, is de weg naar God zelf terugvinden. En velen onder ons hadden geen doden nodig om op die begripvolle God gefocust te leven. Hen noemen wij nu 'heiligen', het waren mensen zoals u en ik.
Maar ik heb op dit moment mijn vader nodig, niet zijn laatste mop. Ik heb mijn moeder nodig, niet het fragment. Daarom richt ik vandaag mijn ogen op Jezus.
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
"Wie of wat je bent en welk geloof je ook belijdt, toon wie je bent en geniet van de goddelijke momenten want het zijn voortekenen van het hiernamaals. Wees dankbaar maar probeer ook om te gaan met tegenslagen. Ja, vraag dan maar Zijn beschermende hand. Want ik ben er zeker van dat Hij bij ons is en voor ons zorgt. En blijf ook het goede zien in de mens. Zie elkaar graag en neem het op voor mekaar. Dat is wat elke godsdienst ons leert."
Woorden van Stef Desodt bij de voorstelling van zijn boek: "Zo veel godsdiensten voor die ene God. Davidsfonds Leuven 2011. ISBN 978-90-5826-9
Voor zwaar zieke mensen, voor hun gezinnen en families, voor diegenen die hen omringen met zorg en dragende woorden: dat zij allen kracht engeduld puttten uit het gebed.
Wie betrouwbaar is in
het geringste, is ook betrouwbaar als het om veel gaat, en wie oneerlijk is in
het geringste is ook oneerlijk als het om veel gaat.
Goede God, op ,deze dag van de Wereldkerk vragen wij U ons hart te openen voor de vreemdeling, voor de ander die onze naaste is, voor onze medegelovigen overal ter wereld. Samen zijn wij één geloofsgemeenschap, hoe verschillend wij ook zijn. Dit vragen wij U door Hem die voor ons allen het grote voorbeeld is: Jezus Christus. Amen.
Beste vrienden, Op weg gaan met mensen in een religieuze leefgemeenschap, zich daar toegeroepen voelen, er zelf een gelofte rond uitspreken; dat en veel meer las ik via volgende link die ik jullie graag aanbeveel: www.dehoeksteenkeiem.be
Ik citer even:" De gastvrijheid en de beschikbaarheid - zowel naar de mensen binnen de leefgemeenschap als naar de mensen die langskomen of telefonerren - tonen zich in de tafelmomenten maar ze zijn vooral een innerlijke houding. Het komt er op aan tijd en innerlijke ruimte vrij te maken voor om het even welke mens die we ontmoeten. Het werk komt dus altijd pas op de tweede plaats."
In ziekte en tegenslag heb ik vaak, intens en lang, mijn blik op het kruis gericht, woordeloos en zonder écht te bidden. Maar telkens opnieuw voelde ik een lichtheid, een merkwaardige soort vrede terwijl ik naar dat kruis staarde. Er ging van het vertrouwde beeeld iets troostends uit. Is het misschien daarom dat velen, ook jongeren, een kruisje om de hals hangen, het maar even hoeven aan te raken ....
Als je zwak bent, heb je misschien wel het sterkste geloof. Want zwakheid maakt plaats voor een rustig vertrouwen. Het christelijke leven lijkt dan niet langer op een reeks deugden die moeten worden nagestreefd, maar op het ontvangen van Christus. Leven is dan: er gewoon zijn onder zijn liefdevolle blik. Zwakheid maakt ons nederiger.
"Al gaan we ten onder naar de uitwenidige mens, de innerlijke mens vernieuwt zich van dag tot dag". (2 Kor 4,16)
Op het bruidloftsfeest wordt iedereen uitgenoidig, zowel goeden al slechten. Dat zegt Jezus ons. Jawel, ook mensen die wij slecht vinden, maar die in hun hart héél sterk bewogen zijn het goede te doen, ook al gaan ze niet elke zondag naar de kerk. In de ogen van de Vader zijn ze allemaal goeden, omdat zij arm zijn en solidair, of omdat ze iets doen voor de armen.
Je leest het goed, omdat WIJ ze slecht vinden. Maar wellicht kent iedereen iemand uit zijn famlilie of omgeving die juist daar het verschil maakt, zoals ik deze week nog ontmoeten; iemand die geen pilarenbijter is, maar wel zijn solidaire hand uitstak naar me. Ja het kan in heel kleine dingen liggen dat die slechte zo goed is!
Geef vooral aan God wat God toekomt, zegt Christus. Aan God geven wat Hem toekomt is dus vooral: voor mensen zorgen, voor elkaar. Gods beeltenis in elke mens respecteren wie hij ook is.
Het wegvallen van God en het eeuwig leven na de dood heeft de mens vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw zo wanhopig in de armen van kicks, plezier en hedonisme gedreven dat het knap moeilijk is om hem nog andere waarden aan te praten. En toch zoeken velen een weg naar een beter leven voor anderen veraf via allerhande vormen van ontwikkelingssamenwerking. Zou God dan misschien toch de drijvende inspiratiebron zijn, diep vanbinnen verscholen?! Laatr ons vooor allen dan ook bidden in deze missiemaand.
