God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De Dominicaanse traditie ziet gebed vaak als
een vriendschapsdaad.
En zoals er geen technieken zijn voor
vriendschap,
zo zijn er ook geen technieken voor het
gebed.
Ik moet toegeven dat bidden niet mijn
sterkste kant is.
Ik ben nogal verstrooid. Vaak ga ik gewoon
naar de kapel om daar in stilte wat bij God te zitten. Vaak echter zijn mijn
hoofd en mijn hart daarvoor te sterk met allerlei dingen bezig. Ik zit te
denken aan mijn problemen en mijn dossiers,
ik maak me zorgen.
Ooitontmoette de Engelse dramaturg Noel Coward
een van zijn vrienden op een feestje en zei:
Wij hebben niet de tijd om over ons beiden
te praten.
Laten
we het dus maar over mij hebben.
Vaak begint ons gebed een beetje op die
manier.
We richten ons tot God, maar wat Hij te horen
krijgt, is ons inwendige gepraat over onszelf en de anderen, en ondertussen
zitten we ons nog af te vragen wat er 's middags te eten zal zijn.
Blijven we echter lang genoeg zitten, dan komt
er een moment van stilte waar we met God zijn.
Bidden is niet aan God denken.
Zoals Simon Tugwell, een vriend uit mijn
noviciaattijd, zegt:
Als we met vrienden samen zijn, denken we
niet aan hen,
dan
zijn wij bij hen.
Bidden is bij God zijn.
Uit: Timothy
Radcliffe o.p., Vrienden van God, een ontmoeting, Lannoo, p.
118.
want Gij hebt het donker en de kilte van ons leven doorbroken met Uw adem, als een
vuur van licht en warmte dat alle donker van ons leven openbreekt en een
vreugde schenkt in overvloed.
Gij zelf
blaast ons nieuw leven in.
Laat uw Geest ons leven leiden,
klank en warmte schenken aan onze stem, innigheid en
echtheid aan ons gebaar.
Het Pinksteren van de eerste leerlingen, het Pinksteren
van de kerk, het Pinksteren van elke mens, van jou en mij...
Gods Geest over jou en mij, zijn kracht en liefde, zijn genade en adem die een mens
leven doet, hem weghaalt uit zichzelf en schenkt aan een ander, vol vuur en
vreugde.
God wij danken U om Uw Geest over de wereld en bidden dat
Gij het nooit moe wordt ons Uw Geest te schenken ...
God, die de
harten van uw gelovigen door de verlichting van de Heilige Geest hebt onderwezen,
geef dat wij door die Geest de ware wijsheid mogen bezitten en ons altijd over
zijn troost mogen verblijden door Christus uw Zoon en onze Heer. Amen.
Geruisloos zijn we in deze meimaand de Pinksternoveen binnen getreden, de tijd tussen hemelvaart en Pinksteren. Vandaar nemen we stilletjes afscheid van wat ik met jullie wou delen de voorbije tijd rond de figuur van Onze-Lieve-Vrouw.
PINKSTERGEBED.
Jezus, jij
weet hoe ik ben.
Je weet dat het niet goed gaat met me:
Je kent mijn pijn en angst,
Je kent mijn ziekte en mijn zwakheid.
Je weet dat ik blij ben, blij omdat ik je ken, blij omdat
jij er steeds voor me zijt.
Jezus, in elk gelaat probeer ik je te zien en te
erkennen, of het nu een gelaat is van mensen, met een blik hard als staal en
gesloten; of het gelaat van een kind, zacht, blij, open en uitnodigend; het
gelaat van een gastarbeider of een vreemde, van een kleurling of een blanke,
van een buur, een familielid of een totaal onbekende.
ik ben vaak niet eerlijk en eenvoudig genoeg om met u te spreken en naar u te luisteren. Geef mij van uw geloof, uw ontvankelijkheid en beschikbaarheid.
Geloven is een waagstuk, avontuur. Gave en opgave. Eigenlijk heeft Maria alles in haar leven anders zien gaan dan ze zich had voorgesteld. Maar iedere nieuwe beslissing van God heeft zij met een ja beantwoord. Karl Rahner zegt van haar: zij is een eeuwig ja-zijn! Zij is niet alleen een ja-zeggen, maar een ja-zijn.
JAC DE ROOY. Woorden uit mijn hart. Lannoo, Tielt, p. 49.
Maria, zachte hand van God in onze harde wereld, wij menen die goede hand te kunnen missen. Je uitgestoken hand lopen we voorbij. Je beeld in een straatnis zit onder stof, je naam hoor je nog zelden zingen. Zijn je grote kinderen je vergeten?
Maria, glimlach van God, rustig bekommerd om uw jeugd, maak hen sterk tegen de pijnlijke lach van zo velen die spotten. Bewaar in hen die frisse durf om zonder berekenen vooruit te stappen op een weg die Gij verwacht.
Maria, eenvoud en kracht in ons zoekend geloven: trek ons op in momenten van onstandvastigheid, draag ons verder als wij het laten hangen, laat ons nooit wegzakken in het drijfzand van het dagelijks doen.
Maria, moeder, van mijn bijna vergeten 'wees gegroet', 'Lieve Vrouwe' in mijn Vlaamse mond, blijf van mij houden, blijf houden van allen die me dierbaar zijn. Kijk niet naar de vele mislukkingen, de domme dingen en fraaie uitvluchten. Geef ons je glimlach, je zachte hand, je eenvoud en je liefde. Het is te schoon om het te laten verkleuren. Moeder, vergeef me dat ook ik je zo vaak vergeet.
FIL WILLEMEN. Vriend van God. Don Bosco Spectrum Nr. 3. Don Bosco Provincialaat. Sint-Pieters-Woluwe
Begenadigde Moeder Maria, wees gegroet, in alle eenvoud heeft je hart stil 'ja' gezegd zonder te weten waar of hoe het zou aflopen, ondoorgrondelijk was het, en echt overrompelend. En heel gewoon heb je dit leven aanvaard, gedragen en mee uitgedragen, vol vertrouwen tot het einde. Een onschatbaar heilsmysterie is de mensen toevertrouwd, uitzicht en hoop, liefde en vergeving: het komt op aarde. Het binnentreden van de Messias in zijn wereld werd een zegen en een wekroep, een zending.
Verheug u, Moeder Maria, Jezus is met u en met allen die uw 'ja' volgen en trachten te beleven. Amen.
Maria, nooit is er een kunstenaar in geslaagd het gelaat van God te tekenen. Dit was uw voorrecht, eenvoudig en bescheiden meisje uit Nazareth. De Geest van God overschaduwde u en gij gaaft gij Hem een menselijk gelaat. Zo waart gij Gods woord nabij, dat in u mens werd. Het meesterwerk van de goedheid van God voor ons, werd ook uw meesterwerk. Maria, open ons hart voor het Woord van God, zodat wij een wegwijzer zijn op de levensbaan naar Hem.
Lieve Moeder, jou vertrouwen we ons toe; waar jij aanwezig bent, is het goed. Jij bent onze steun, onze sterkte, ons voorbeeld. Help ons gelovig en liefdevol open te staan voor onze familie en onze medemensen. . Amen
Wie regelmatig eucharistie viert wordt vanzelf een zachtmoedig mens, die al weldoende rondgaat, aandacht heeft voor de zwakkere mens en ontvangend in het leven staat. We denken maar al te vaak dat we het leven kunnen sturen, maar lijden, ziekte, dood komen op je weg. Eucharistie heeft dan ook meer dan we beseffen te maken met leven en sterven, en wel zoals Hij het ons heeft voorgedaan. In de eucharistie kijken we in de spiegel van Jezus' leven zelf en komen we gesterkt buiten, om mens voor de mens te zijn.
De meimaand biedt ideale kansen op een nieuwe manier eucharistie te vieren tijdens de vele communie- en vormselvieringen, tijdens een bedevaart.
Hoe kun je parochies in stand houden zonder eucharistie? Dan doorstreep je de herinnering en blijf je achter zonder hoop, met het gevoel alleen te zijn. In elke eucharistie verwijzen we naar Christus en herinneren we elkaar aan wie Hij was en wat Hij deed. Het is dus te geodkoop te stellen dat een woorddienst evenwaardig is aan een misviering. Want heeft hij ons niet met aandrang gevraaagd:
Moeder Maria,
