God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
In Oktober als de zomer traag is doodgegaan... bloeit een andere krans van rozen in het bidden van vele handen.
Gij hebt Maria altijd met een glimlach 't oor geneigd naar dit herhaalde noemen van uw naam. Bij de mysteries die door al die rozen gaan zijt Gij betrokken En ze reiken U door dat gebed een regenboog gedenken aan. In de rij van deze krans bidt gij een deel uit alle "Onze Vaders" mee. Gij wordt met heel uw wezen diep en schouwend een doorklaarde zee wanneer het "Glorie zij…" door dat brevier van vele leken gaat. In oktober als de zomer traag is doodgegaan bloeit de rozenkrans waarin het Evangelie staat.
Wij bidden voor alle blinden en slechtzienden dat techniek en wetenschap hen nuttig materiaal mag aanreiken. Dat velen de ogen openen voor hun zorgen, en hen in de gemeenschap aanvaarden als volwaardige medemensen.
Wij bidden voor alle kleine en grote mensen, dat we niet leven alsof we een paardenbril dragen of blind zijn, maar elkaar zien staan en aankijken met vriendelijke en dankbare ogen.
Laten wij geschiedenis schrijven door compassie te hebben met mensen op de vlucht. Compassie wil zeggen: opvang en gastvrijheid. Het zal niet altijd gemakkelijk zijn en het stelt ons voor grote opgaven en uitdagingen. Echter het kan ook betekenis hebben voor de toekomst van het land en de samenleving. Vreemdelingen en vluchtelingen zijn niet uitsluitend een probleem, maar brengen nieuwe krachten in een ‘oude’ samenleving.
En vanuit Bijbels perspectief... Achter elke vreemdeling kan God schuil gaan, en aan het begin van zijn leven gingen Maria en Jozef met Jezus op de vlucht voor het geweld van Herodes. En Herodessen zijn er nog steeds in onze dagen.
‘Ik sloeg mijn ogen op en had een visioen: Ik zag een man met een meetlint in de hand. Ik vroeg: ‘Waar gaat u heen?’ Hij antwoordde: ‘Ik ga Jeruzalem opmeten om te kijken hoe breed en hoe lang het zal worden.’ Toen verscheen weer de engel die met mij sprak en een andere engel kwam hem tegemoet. Deze zei tegen hem: ‘Vlug! Zeg die jongen daar dat Jeruzalem open moet blijven, niet ommuurd, vanwege de vele mensen... en dieren die in de stad wonen. Ikzelf zal voor haar – godsspraak van de heer – een muur van vuur rondom haar zijn.’ (Zach. 2, 5-9a)
Ik moest denken aan de vluchtelingenstroom, aan de hekken en muren die er soms worden gebouwd om hen buiten te sluiten. Het visioen van Zacharias raakt mij. Willen we ooit dat er vrede komt, dan moeten we geen muren bouwen maar muren afbreken, om te beginnen de muur van angst die om ons hart zit. Het visioen van Zacharias raakt mij om de godsspraak van de Heer, dat Hij zelf een muur van vuur zal zijn, een beschermende muur rondom de stad Jeruzalem en haar bewoners.
“Christen zijn betekent dat wij in elke mens Jezus zien en naar zijn gelaat zoeken bij diegenen die normaal vergeten worden. Zelfs te midden van de smog is God aanwezig, omdat Hij er door de straten blijft wandelen.”
Onze Vader van hemel en aarde, wij verlangen naar uw hemel op aarde maar vaak maken we het leven hier tot een hel door onze machtsstrijd, waardoor mensen beschadigd worden, letterlijk en figuurlijk, door onze grootheidswaan waardoor mensen gekleineerd worden, door onze competitie geest waardoor mensen in de hoek gedrukt worden.
Schenk ons uw Geest van wijsheid en kracht opdat we ons nooit te groot voelen om ons dienstbaar te maken aan iedereen met wie wij het leven delen, vooral aan de kleinen en de zwakken.
Maar ook woorden die aan elk van ons worden gericht.
"Jezus ziet u heel graag en Hij laat u nooit in de steek. Hij heeft u lief vanuit het diepste van zijn hart. Ook als wij Hem teleurstellen blijft Hij ons steunen, hoop geven en schenkt Hij nieuwe kansen en nieuw leven."
Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe; wie altijd naar de wolken kijkt, komt nooit aan maaien toe. Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt.
Moeder Maria, wij weten niet hoe of wat wij zouden bidden. Eigenlijk zouden we soms liever niets zeggen. Laat ons vandaag gewoon bij u neerzitten, naar u kijken en volgen hoe gij het leven aanpakt. Wij willen bij u zijn, om met vertrouwen de vreugde van het leven te genieten, om de pijn van het leven beter te kunnen dragen, om de simpele dingen te zien die het hart zo'n deugd doen.
Moeder Maria, laat ons gewoon het weesgegroet bidden en daarin onze nood en onze hoop herhalen. Laat ons met u mee bladeren in het grote levensboek, waarin het leven van de Heer is uitgetekend. Leer ons dat ook wij ons daarin kunnen terugvinden, ons leven zoals het zich voordoet elke dag opnieuw. Als geen ander zijt gij de weg van Jezus gevolgd, maar gij kent ook onze levensweg, onze onmacht om te zijn wie we willen zijn. Uw tegenwoordigheid bemoedigt, uw leven toont ons onvermoede dingen...
