God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
De roepingenkaars brandt weer! Ik bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Ik breng de namen bij de Heer van hen die zich op deze weg bewegen. Ik bid om roeping in de brede zin van het woord! Dat mensen hun weg en zin in het leven vinden, hun plek, hun levensvorm. En voor hen die van God zijn losgeraakt. Dat God hen niet loslaat.
"Hij kan gerust naast pater Damiaan staan. Zelfs Moeder Theresa had een grote verering voor pater Lievens. Pater Lievens is nog steeds een held en bevrijder voor de bevolking in de regio van Ranchi (India). Hij kon destijds onder meer beletten dat de bevolking haar gronden kwijtspeelde aan plaatselijke landheren. Het streven naar sociale rechtvaardigheid vormt zijn handelsmerk en het blijft een bron van inspiratie voor mensen van vandaag."
Constant Lievens werd geboren op 10 april 1856 in het West-Vlaamse Moorslede. Na zijn studies aan het Kleinseminarie van Roeselare en het Grootseminarie van Brugge trad hij in bij de jezuïeten in Drongen (1878). Hij vertrok twee jaar later op 24-jarige leeftijd voorgoed naar India, waar hij zich zou bekommeren om het lot aan van de arme en uitgebuite Adibasi-bevolking in het gebied van Chotanagpur (Ranchi). Zijn mateloze inzet eiste een zware tol. Uitgeput en door tering geveld keerde hij in 1892 naar België terug en stierf in het klooster in Heverlee op 7 november 1893. In 2001 werd een proces tot zaligverklaring opgestart.
ons wereldje van kleingelovigheid openbreken, weten dat we pas echt ‘Kerk’ zijn als wij beseffen dat Gods tafel... waaraan we gaan aanzitten, een tafel is die de hele wereld overspant, over alle grenzen en scheidsmuren heen.
Missiezondag betekent: bidden dat God niet alleen voor ons, maar voor alle talen en rassen God mag zijn, dat zijn Boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid de hele wereld mag verlichten.
De grootheid van Jezus toonde zich in dienstbaarheid. Daar kreeg Hij gezag door. Hoe is het met ons gesteld? Proberen wij ons waar te maken door ons volop te laten gelden? Door altijd haantje de voorste te willen zijn? Of durven wij klein te zijn? Dichtbij te zijn aan hen die in onze maatschappij de klappen krijgen, met de nek aangekeken worden of erger nog onderdrukt en vervolgd worden? Het evangelie laat er geen misverstand over bestaan waar onze plaats moet zijn.
Geluk zit niet in rijkdom, macht, beroemdheid, dat zijn dikwijls juist belemmeringen om gelukkig te worden. Het ware geluk zit in het geven van je aandacht, je hartelijkheid, je liefde, en hoe meer je weet te geven, hoe meer je terug krijgt.
Ik hoop dat Ik mijn Zoon niet voor niets naar de wereld heb gestuurd – zegt God – en dat Hij een voorbeeld mag zijn van radicale liefde en van onbegrensde solidariteit. Zelfs zijn eigen leven was voor Hem minder belangrijk dan het geluk van zijn medemensen! Durf jij ook zo te leven? Durf je het aan om dienstbaar te zijn en, niet letterlijk wellicht maar in elk geval figuurlijk, te sterven voor mijn droom? Laat je niet dienen, maar steek zelf de handen uit de mouwen. Het zal je intens gelukkig maken.
Heer God, bij het begin van deze nieuwe dag kom ik U danken voor het morgenlicht dat het duister van de nacht verdrijft. Geef dat ook mijn hart en mijn gedachten helder zijn en dat ik een open oog en oor mag hebben voor al het mooie en goede dat deze dag mij te bieden heeft. Maak mij aandachtig, Heer, voor de mensen om mij heen, dat ik de weemoed of de vreugde in hun ogen zie en voor ieder van hen het gepaste woord mag vinden om te delen in hun pijn of in hun gelu...k. Vervul mij, Heer, met uw menslievendheid, en laat haar van mij uitstralen als het morgenlicht, over alle mensen om mij heen.
God, we danken U voor het leven, voor de bloemen, de dieren, de mensen; we danken U voor hen die ons leven tot een feest maken die ons vreugde brengen in moeilijke dagen; we danken U voor de zegen van kleine dingen de lach van een kind, de wijsheid van een oudere, wij danken u voor alle mogelijkheden die we krijgen om ons samenleven een feestelijke glans te geven. We danken U voor elke knipoog van U als we het soms niet zien zitten. Help ons om steeds uw vreugde uit te stralen opdat anderen erin kunnen delen, in Jezus' naam. Amen
Naast de rozenkansmaand is oktober ook de missiemaand. Twee begrippen die langzaam hun betekenis dreigen te verliezen. En dat is jammer, zeker in een klimaat waar de Islam onze christelijke waarden dreigt plat te walsen. Maar laat me richten op de essentie van deze maand. We kennen heus wel iemand die zijn of haar leven in het teken gesteld heeft van de missies, als zuster, priester, leek. We zijn op een keerpunt gekomen waarop ons land zelf een missiegebied is geworden. Waar mensen zoals pater Damiaan en pater Lievens naar voor hen onbekende streken trokken om het Evangelie te verkondigen en de armen en de minsten met raad en daad bij te staan, komn precies deze 'zonen' nu onze kant op. Missie is zo een wiselwerking geworden tussen culturen.
In oktober nodigt de geloofsgemeenschap ons uit om horizonten te verleggen. Over alle grenzen heen zendt Jezus al tweeduizend jaar mensen uit om het Evangelie te brengen. Ook wij hebben gehoord over Jezus‟ Boodschap doordat anderen er ons hebben over gesproken. Overal moet de Goede Boodschap klinken dat wij in Jezus gered zijn: oktober is missiemaand!
Jezus kijkt hem liefdevol aan en ziet hem, is bewogen om hem: één ding ontbreekt je, Jezus ziet wat de ander nodig heeft. Vertrouw! Leg je leven in de hand van God en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven.
Hoe moeilijk is het om je leven te geven, er niet aan vast te houden… En toch: het ware leven kun je niet verwerven, niet verdienen door eigen inzet.
Vertrouw! Leg je leven in de hand van God
en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven.
Jezus kijkt ook mij aan, liefdevol, ziet mij, is bewogen om mij: wat ziet Hij nu? Hij ziet wat ik nodig heb. Vertrouw! Leg je leven in de hand van God en Hij zal je het eeuwigdurende leven geven
Samen aan tafel gaan is tijd maken voor elkaar. Het is kauwen op het leven van elke dag. Het is de smaak van vreugde proeven, maar ook slikken wat bitter is.... Wie er de tijd voor neemt, krijgt energie om weer aan de slag te gaan, om weer de handen in elkaar te slaan.
Met God op weg gaan is tijd maken voor Hem en voor elkaar. Je mag kauwen op zijn Woord en ervaren dat gebroken brood en gedeelde wijn de smaak van het leven versterken. Wie er de tijd voor neemt, zal bevrijding en verbondenheid proeven en merken dat er energie vrij komt die nieuwe toekomst mogelijk maakt.
Samen door het leven gaan is zeggen tegen elke mens: "Kom en zie! Voor jou staat de tafel klaar. In jouw leven proef ik iets van God. En dat smaakt naar meer..."
Het klinkt zo eenvoudig, alsof er altijd een antwoord komt, gevonden wordt… geen deur die gesloten blijft. Zo eenvoudig is het niet. De vraag van de leerlingen: ‘Heer, leer ons bidden.’ is zo’n vreemde vraag nog niet. De sleutel hier is voor mij het vragen om de Geest. De Geest zal ons leren de juiste vragen te stellen, de antwoorden te verstaan, de weg te vinden, de juiste deur. De Geest zal mij de moed geven om het gebed dat Jezus ons gegeven heeft te bidden en mij te geven aan deze woorden – aan het door God gegeven Woord, Zijn Naam, Zijn Koninkrijk, Zijn Wil te doen en te vergeven aan een ieder die mij iets schuldig is.
