God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
de Heer is voor mij... om ons de goede weg te wijzen Hij is naast ons om ons in de armen te nemen achter ons om ons te beschermen tegen een aanval in de rug
de Heer is onder ons op ons op te vangen als we vallen en in ons om ons te troosten als we verdrietig zijn de Heer is om ons heen om ons te verdedigen boven ons om ons te zegenen…
Zo zegene ons de algoede God Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.
In deze dagen voor en rond 1 en 2 november trekken mensen naar de laatste rustplaats van hun geliefden. Ze leven verder in ons hoofd en hart. Even mijmeren bij alles wat voorbij is en geloven dat zij eeuwig mogen leven in het LIcht. Verbonden zijn over grenzen heen.
Lieve moeder Maria, nu God mij het licht van de nieuwe dag heeft geschonken, keer ik mij tot U, die mijn hart verlicht. U heeft zich vannacht over mijn zwakheid ontfermd, opdat ik vandaag sterk voor U zou zijn. U hebt mij vannacht gevoed met de sappen van Uw ziel, opdat ik vandaag zuiver voor U zou zijn. U hebt mij vannacht aan Uw Hart gesust, opdat ik vandaag een bloem van liefde zou zijn. Zoals een bloem vervuld wordt van het zonlicht om de schepping ...te verblijden, zo hebt U mij vannacht met Uzelf vervuld, opdat ik mijn wereld met U zou verblijden. De weg naar het Avondland is vol gevaren, doch wat zou ik vrezen? Uw parfum zal mij nog steeds omgeven wanneer ik met de zon te ruste ga. O, Moeder, ik mag vandaag voelen met Uw Hart, denken met Uw geest, spreken met Uw mond, handelen met Uw handen, kijken met Uw ogen en luisteren met Uw oren. Mag ik vandaag een volmaakte spiegel van Uw ziel zijn, die het allerzuiverste Licht waarmee God U heeft doordrongen, afstraalt op alle zielen die vannacht geen warmte hebben gevoeld en vandaag geen licht zullen zien.
De roepingenkaars brandt weer! Ik bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Ik breng de namen bij de Heer van hen die zich op deze weg bewegen. Ik bid om roeping in de brede zin van het woord! Dat mensen hun weg en zin in het leven vinden, hun plek, hun levensvorm. En voor hen die van God zijn losgeraakt. Dat God hen niet loslaat.
"Hij kan gerust naast pater Damiaan staan. Zelfs Moeder Theresa had een grote verering voor pater Lievens. Pater Lievens is nog steeds een held en bevrijder voor de bevolking in de regio van Ranchi (India). Hij kon destijds onder meer beletten dat de bevolking haar gronden kwijtspeelde aan plaatselijke landheren. Het streven naar sociale rechtvaardigheid vormt zijn handelsmerk en het blijft een bron van inspiratie voor mensen van vandaag."
Constant Lievens werd geboren op 10 april 1856 in het West-Vlaamse Moorslede. Na zijn studies aan het Kleinseminarie van Roeselare en het Grootseminarie van Brugge trad hij in bij de jezuïeten in Drongen (1878). Hij vertrok twee jaar later op 24-jarige leeftijd voorgoed naar India, waar hij zich zou bekommeren om het lot aan van de arme en uitgebuite Adibasi-bevolking in het gebied van Chotanagpur (Ranchi). Zijn mateloze inzet eiste een zware tol. Uitgeput en door tering geveld keerde hij in 1892 naar België terug en stierf in het klooster in Heverlee op 7 november 1893. In 2001 werd een proces tot zaligverklaring opgestart.
ons wereldje van kleingelovigheid openbreken, weten dat we pas echt ‘Kerk’ zijn als wij beseffen dat Gods tafel... waaraan we gaan aanzitten, een tafel is die de hele wereld overspant, over alle grenzen en scheidsmuren heen.
Missiezondag betekent: bidden dat God niet alleen voor ons, maar voor alle talen en rassen God mag zijn, dat zijn Boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid de hele wereld mag verlichten.
De grootheid van Jezus toonde zich in dienstbaarheid. Daar kreeg Hij gezag door. Hoe is het met ons gesteld? Proberen wij ons waar te maken door ons volop te laten gelden? Door altijd haantje de voorste te willen zijn? Of durven wij klein te zijn? Dichtbij te zijn aan hen die in onze maatschappij de klappen krijgen, met de nek aangekeken worden of erger nog onderdrukt en vervolgd worden? Het evangelie laat er geen misverstand over bestaan waar onze plaats moet zijn.
