God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Van een bloglezer kreeg ik volgende bedenking op mijn blogbericht rond '8 december' dat ik graag ter overweging meeneem.
'Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen...'
Dit is toch écht een passage die past bij 25 maart, Maria Boodschap, negen maanden voor Kerstmis.
8 december, Maria Onbevlekt Ontvangen, gaat terug tot negen maanden voor Maria Geboorte, 8 september. Op 8 december gedenken we dat Maria zonder erfzonde ontvangen werd in de schoot van haar Moeder Anna, dus negen maanden voor de geboorte van Maria. De Onbevlekte Ontvangenis verwijst toch naar het feit dat Maria nooit bevlekt werd met de erfzonde, zelfs vanaf haar prilste bestaan in de moederschoot van hààr Moeder. Onbevlekt Ontvangen (L' Immaculée Conception, het woord zegt het zelf) heeft toch niets te maken met Maria, die als jong meisje, haar Zoon ontving.
Onze tijd heeft zo een behoefte aan mensen die trouw zijn aan het gegeven woord. Hoe vaak zeggen we: "Ik kom wel een keer", "Ik bel je morgen wel". Maar we doen het niet en dit is geaccepteerd. En toch is er geen gemeenschap die kan leven zonder het gegeven woord - in het klein en in het groot - bij afspraken, in politiek, in zaken, in het huwelijk. Helden waren precies zo groot omdat ze trouw bleven aan het gegeven woord, al moest dit leiden tot de dood ...
Maria echter sprak tot de engel: 'Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God.'
Het leven kan hard zijn voor mensen in een onbegrijpelijk waarom.
Omdat onze concrete hulp vaak uitgeput is, rest ons alleen een geestelijke solidariteit (moed toewensen) en een gebed om kracht en vertroosting (verlichting naar lichaam en geest) tot alles is volbracht.
Staan in winterlicht twee bomen stram, gelaten, kaal, wanhopig. Horen zij de storm aankomen, sluit de één zijn oren, ogen, wordt een zwaluw in zijn dromen. Grijpt de ander met zijn wortels in nog onderaardser donker naar nog dieper waterstromen.
God vanleven, deze advnet doet ons inzien dat elke lente begint met een twijgje groen dat open bloeit, dat een nieuwe wereld begint met een open hart en open handen in een open geest zoals die was in Jezus die vol was van U.
Tegenwoordig wordt iemand voor zijn trouw aan het Evangelie niet meer opgehangen, gefolterd of gevierendeeld, maar wel vaak afgewezen, belachelijk gemaakt of bespot.
We leren het van kindsbeen af. Een volgende verjaardag, of nog zoveel keer slapen. We doen het bij het ouder worden ... naar 18 of 21 jaar. Met een heuglijke gebeurtenis in het vooruitzicht ... mijn verjaardag, een trouwdatum, een nieuw huis, geboorte van een kind, vakantieplannen, op pensioen gaan ... We tellen af door elke dag een centimeter af te snijden.
In onze geloofsbeleving, maar ook daarbuiten, een markant feest om naar uit te zien is KERSTMIS, de geboorte van Jezus: God's menswording. Het ware licht is onder ons verschenen. Ook hier willen we gaan tellen ... hoe lang nog? Nog vier weken. We steken week na week een kaars aan.
Deze periode van vier weken waachten, waken, verwachten op de geboorte noemen wij de advent. Menig gelovige is mee met MARIA in verwachting en plaatst haar beeld of icoon bij de groene adventskrans, de voorbode waar ook de kerststal zijn plaats zal krijgen.
Als het dan waar mocht zijn dat we van God verwijderd worden door te gaan zoeken in allerhande rituelen hoeven we echt niet bang te zijn dat de liefde voor God ons van Hem en van mensen vervreemdt. Integendeel, God ligt aan de basis van onze liefde tot alle mensen, zonder uitzondering.
Het is opvallend hoe mensen niet langer tevreden zijn met voedsel en kleding, een auto en vier weken vakantie. Mensen willen hun geheimen hebben. Ze zoeken niet naar religieuze volmaaktheid, maar naar het mystieke en het geheimzinnige in de religie als je dat ten minste voor een christen gelovige nog religie mag noemen. Die zogenoemde religie staat ver af van ons christelijk geloof waar velen de weg blijkbaar zijn kwijtgeraakt, en zich nu overgeven aan allerhande rituelen, zelfs ver weg van huis waar niet eens een God is te bekennen. Maar de wereld snakt blijkbaar naar geheimen ... toch even, om dan weer dat kleed af te werpen om het terug in te ruielen voor een nieuwe ervaring.
Inderdaad, een ervaring, meer is het niet. Een ervaring die je heel even doet dromen van een betere wereld, maar die onder je voeten wordt weggemaaid omdat die wereld niet is gevoed door een persoonlijke relatie tot een persoonlijke God die er onvoorwaardelijk zal blijven voor jou. En die kan je pas ontdekken door Hem te aanbidden.
In het Lucasevangelie lezen we: "Tollenaars en zondaars plachten naar Jezus toe te komen om naar hem te luisteren. En de farizeeërs en schriftgeleeerden morden daarover en zeiden: "Hij ontvangt zondaarsen eet met hen. En toen sprak Hij deze gelijkenis: Wie van jullie die honderd schapen heeft en één ervan verliest, laat niet de negenennegentig andere schapen in de woestijn achter en gaat achter het verloren schaap aan, totdat hij het vindt? Als hij het gevonden heeft roept hij zijn vrienden en buren bij elkaar en zegt tegen hen: "Verblijdt u met mij, want ik heb mijn schaap gevonden, dat verloren was."
... Mag ook ons die vreugde niet ten deel vallen wanneer wij ons over'een schaap' hebben ontfermd, wellicht eerst als mens voor die andere die de weg kwijt was, maar die misschien door onze woorden en daden heeft gemerkt dat ons geloof ook geloofwaardig is. Het is een grote vreugd die ander terug te zien opstaan en te zien dat hij terug de weg naar een beter leven heeft gevonden. Laat ons vooral nog meer dan vroeger aanzitten bij 'zondaars'; ook zij hebben een boodschap te bieden en kunnen misschien ook onze ogen openen ....
Omdat geloven en liefde zo dicht bij elkaar ligt vind je dit artikel dan ook op mijn ander blog omdat ik persoonlijk overtuigd bent van wat voor grootse dingen kunnen gebeuren doorheen de ontmoeting van twee 'zonidige' mensen, gevoed door ons christelijk geloof, wat heel wat méér is dan medemenselijkheid.
De paus gelooft dat de wereld voor belangrijke uitdagingen geplaatst wordt. Maar hij gelooft niet dat die met succes kunnen opgelost worden, indien God niet opnieuw zichtbaar wordt in de wereld.
Het feest van Christus Koning van het Heelal ("Dominus Noster Iesus Christus Universorum Rex" in het Latijn) is een hoogfeest binnen de Rooms-katholieke Kerk dat eind november gevierd wordt, op de 34e en laatste zondag van het liturgisch jaar.
Het feest werd in 1925 ingesteld door paus Pius XI naar aanleiding van de 1600-jarige viering van het Concilie van Nicaea. Pius XI wijdde de encycliek Quas Primas aan dit feest dat telkens het kerkelijk jaar afsluit.
Overigens is de datum eenvoudig te bepalen: het hoogfeest van Christus Koning valt altijd op de zondag in de periode van 20 tot en met 26 november. Deze zondag wordt gevolgd door de eerste zondag van de advent, het begin van het nieuwe kerkelijke jaar.
Als je echt wilt genezen, kom dan, beweeg, ga op zoek naar deze plaatsen op aarde, waar je het vuur van de genade gewaar wordt omdat zovelen voor u de kracht van dat innerlijke vuur er tastbaar aanwezig was en is, zij het nu te Lourdes of in een abdij met platgetreden paden!
