God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Het gebeurt niet zo vaak dat ik op een chat zit, maar het overkwam me gisteren dan toch maar eens. En tijdens het gesprek dat ontstond liet ik het woord 'seminarie' vallen. Na nog enkele regels over en weer kreeg ik plots de vraag: "Mag ik je vragen wat seminarie betekent; heeft dit soms iets met sex te maken?" ... Zijn wij zo ver afgedwaald dat men niet eens meer weet waarvoor het woord 'seminarie' staat; erger nog dat het gelinkt wordt aan sex!
mag ik jullie nog eens herinneren aan de tv-mis van zondag 13 februari a.s. die wordt opgedragen in het beedevaartsoord DADIZELE (B) met Mgr. Jozef De Kesel als voorganger. Deze mis kan gevolgd worden via de Nederlandstalige omroepen. Deze mis wordt speciaal opgedragen voor alle vrienden van Lourdes. Wil alvaast deze datum aanstippen!
Zullen lichaam en ziel in verheerlijkte staat niet even aantrekkelijk zijn? Voorlopig leven we nog niet verheerlijkt, maar leven we met schoonheidsglimpen, naar lichaam en ziel; zij bekoren ons terecht en nodigen ons uit in de Schoonheid te leven.
Life is no brief candle for me. It is a sort of splendid torch which I have got hold of for the moment, and I want to make it burn as brightly as possible before handing it on to future generations.
Op lichtmis vieren we dat Jozef en Marai naar de tempel gaan om hun kind toe te vertrouwen aan God. Twee oude wijze mensen, Simeon en Anna, zijn daarbij aanwezig en herkennen in Jezus het langverwachte licht der wereld. Lichtmis is een feest voor ouders die durven vertrouwen dat hun kind evenzeer een kind van God is en in Zijn/Haar hand geborgen. Dit vertrouwen wordt vaak uitgedrukt in het branden van een kaars. Voor vele parochies en gemeenschappen de ideale gelegenheid samen te komen met jonge ouders en hun pasgeborene om Eucharistie te vieren.
Dit kaarsje vandaag speciaal uit dank aan Maria voor de goede afloop van een geslaagde ingreep bij mijn vader gisteren, en om de zegen af te smeken dat ze nog lang gelukkig en gezond mogen samen zijn. Dankbaar voor huisdokter en verpleging.
Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. -- Jakobus 1:2-3
Ik denk dat er heel veel moed nodig is om dit niet enkel te onderkennen maar ook te aanvaarden, want grote blijdschap heb ik niet ervaren toen ik vanuit een gelovige houding mijn dierbaarsten wou bijstaan. Of komt het juist omdat velen zich precies nu van het geloof als een kracht hebben afgekeerd en heil zoeken in geld ...
Hoe kunnen we de spiraal van geweld doorbreken? Raakt de mens ooit uit haar problemen zonder God? Als er geweld gedaan wordt omwlle van God, dan kan dit zeker niet om de echte God gaan, maar om een wanstaltige uitvergrotinge van de mens - dit is een aanslag op de ware God, en da tis nog her ergst van al.
Juist omdat hij zelf op de proef werd gesteld en het lijden volbracht heeft, kan hij ieder die beproefd wordt bijstaan. -- Hebreeen 2:18
Deze tekst komt 'gevaarlijk' dichtbij als je plots wordt geconfronteerd men een snelle al dan niet tijdelijke onvoorziene verergering van de gezondheidstoestand van eigen ouders. Gelukkig mogen wij juist nu kracht putten uit de woorden van Christus, onze Heer.
De spirituele zoektocht die we vandaag overal zien opduiken is eigenlijk een zoektocht naar een mysterieuze verbintenis met God, een zoektocht naar heelheid. Het is onvermoeibaar zoeken naar een tweede kans om met Christus één te worden. En is dat alles wel beschouwd niet waar het in het christendom om draait.
Deze woorden, maar dan vooral in het Engels, zie ik vaak opduiken maar dan wel niet langer bij ons dan veel eerder 'in den vreemde'. Zijn wij dan zo ver afgedwaald? Misschien, al durven velen van ons zich nog richten tot Jezus, maar het omgekeerde, zeg maar het feit dat Jezus zelf van ons houdt, lijkt ons haast wereldvreemd, onmogelijk, een utopie of hoe je het ook wil noemen.
En toch, God heeft ons vanaf het begin lief gehad en dat belijden wij telkens opnieuw in alle toonaarden, elk naar zijn eigen gesteldheid. Daar voelen we ons goed bij. En het gebeurt ons ook vaak dat wij ons via Jezus tot God richten, maar dat Jezus van ons houdt komt ons, Westerse mensen, zo vreemd over, ongemakkelijk zelf. En foto's als deze die ergens het meest essentiële weergeven van Zijn Liefde voor ons durven wij niet langer meer doorsturen, toch niet aan vrienden of bekenden, als je deze al vindt! Het is zoals zoken naar Kerstkaarten waar nog de echte boodschap van Kerstmis wordt weergegeven; ook deze moet je zoeken met een vergrootglas.
En toch zijn of waren het deze woorden die voor velen dé inspiratiebron zijn/waren om zich een leven lang te wijden aan de Heer Jezus.
Als we het al eens stil durven en kunnen maken in onszelf en enkel deze woorden overwegen: 'Jezus houdt van je', dan weten wij dat dit maar al te waar is, dat twij ons heel gelukkig mogen achten, dankbaar alles in Zijn handen te mogen leggen en zo in vrede verder te gaan ...
De Italiaanse christendemocraat Mario Mauro zegt dat Europa zijn ogen niet langer kan sluiten voor het fenomeen: Duizenden bisschoppen, priesters, religieuzen en gewone gelovigen kwamen door de vervolging van christenen om het leven in Irak, Egypte, Pakistan en talrijke andere landen. Wij mogen dit beschouwen als een van de meest dramatische fenomenen van onze tijd. Christenen zijn zonder meer de meest vervolgde religieuze minderheid. Volgens Mauro worden de christenen in deze landen vaak ook al te snel geassocieerd met het westen. Maar dat is een hertekening van de geschiedenis, want vaak zijn zij al duizenden jaren in deze landen aanwezig.
In een letterlijk bovenste lade ligt een gebed dat ik helaas nooit lees, laat staan bid. Misschien omwille van de lengte van dat gebed. De titel : 'Gebed tot de ALLERHEILIGSTE MAAGD MARIA voor het MIRAKULEUSBEELD TE DADIZELE'. De lengte van dit gedrukte gebed beslaat namelijk maar liefst acht pagina's in bijzonder kleine druk zonder niet één enkele afbeelding, en dit op een formaat van acht bij vijftien centimeter. Dit gebed werd voor de eertste maal uitgegeven op 5 oktober1866!.
Mocht dit gebed niet zo lang zijn, dan zou ik graag de tekst met jullie delen.
Maar wat we misschien wel mogen onthouden is wat onderaan gedrukt staat, en nu vertaal ik dit vrij naar het gebruikelijke Nederlands van vandaag: "Uw gebed zal verhoord worden indien jullie dit gebed biden met de vereiste gesteltenis".
Inderdaad, ook ik moet me vaak op de borst kloppen, want hoe afwezig ben ik bij het eenvoudig bidden van een Weesgegroet of van welk morgen- of avondgebed dan ook. We denken reeds aan de berichten op onze pc ...
Als mensen vandaag in een dipje zitten, er hen iets tegengaat, dan is het misschien omdat wij ook vandaag weer eens geen tijd genomen hebben om het even stil te maken om te bidden. Het hoeft daarom geen ellenlang gebed zijn zoals bovenstaande, als het maar 'met de juiste ingesteldheid' gebeurt.
Geef in mijn handen, Heer, het graan van jouw liefde en toon mij het veld waarop ik zaaien mag. Met jouw genade zal ik gaan, jouw liefde zaaien in smalle voren van het mensenhart.
Wil, Heer, mij geven wat een goede zaaier nodig heeft: een groot geloof, een rustig hart, een eindeloos geduld en veel, zeer veel edelmoedigheid. Amen.
Omdat ik weet dat Gij mijnaderbrengt tot U en tot mijzelf zoals ik ben, wees dan even mild, o God. Ik bid U: hoor mij aan. Bij U herwon ik levensmoed als ik niet wist waarheen, waartoe. Wees nu, dan even mild, o God. Ik bid U, hoor mij aan.
Psalm 4,2
Bij het overdenken van deze psalm dacht ik aan Mgr. Vangheluwe die misschien ook nu deze woorden richt tot zijn Heer...
