God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
We hebben Maria nooit veel horen spreken. Maar zij heeft lange tijd geluisterd, en daarom is zij een voorbeeld van elke nieuwe evangelisatie. Wij spreken vele woorden maar Maria heeft hét Woord gesproken, zij heeft ons Jezus gegeven. Iets sterkers kon ze niet doen. Wij brengen vele woorden, ook tot haar. Zij echter brengt dat allemaal samen in hem. En dat mogen we graag geloven, zeker in deze meimaand. Maria spreekt niet, ze dringt niet aan, ze slaat het er niet in met grote kracht en grote inspanning. Neen, als ze al iets zegt is het : "Zie wat Hij doet". Maria straalt. Dat zien we op elke bevedaartsplaats, voor elke beeltenis. Misschien vandaar hebben wij zelf niet langer vele woorden nodig. We mogen zoals in het lied heel even naaar Haar kijken, bij Haar zijn.
Tot jullie die naar mij luisteren zeg ik: heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen.
Zegen ons allen in de naam van de Vader met liefdevolle zorg. In de naam van de Zoon, zijn voorbeeld. In de naam van de Geest, zijn inspirerende kracht. Dat de geest van God in ons werkzaam wordt, zodat wij het leven kunnen aanvaarden en dat wij zelf een hoopvol teken zijn van Gods aanwezigheid.
Voor vele goedmenende, geloveige mensen blijft vaak een schuldgevoel achter na een datingsessie, al dan niet uit verveling dan wel om écht iemand het lijf te lopen, letterlijk en figuurlijk. Deze vraag heb ik dan ook eens voorgelegd en ik wil hier graag het antwoord da tik kreeg met jullie delen.
het sacrament van de biecht is als sacrament toch allereerst ontmoeting en eenheid met de Levende en in Hem met de levende God. In deze ontmoeting worden we gewaardeerd en bemind, net omdat al onze verlangens, dromen en affiniteiten voor God geen onbekenden zijn. Zijn volmaakt wetende liefde is dan ook voldoende om ons zorgeloos aan Hem toe te vertrouwen en onze verlangens en affiniteiten in eenheid met Hem te beleven of te corrigeren. Wellicht zit de boodschap in het heilig midden tussen genieting en offer, tussen doen en laten. Zowel in zijn doen als in zijn laten kan er uiteraard zonde schuilen ('in doen en laten'), doch evenzeer levensvreugde: 'doen' omdat het in zijn persoonlijk geweten van harte gegund wordt, 'laten' omdat het in zijn persoonlijk geweten op deze wijze zoveel beter is. Het juiste midden tussen doen en laten is evenwel het geheim van het hart, vaak slechts mededeelbaar aan de levende God zelf.
Veroordeel niemand. Indien je een helpende hand kan reiken, doe het dan. Iniden niet, vouw je handen, zegen je broeders en laat hen hun eigen wegen gaan in vrede!
Waarom denken wij zo vaak dat geloven en bidden iets te maken moet hebben met lijden en pijn, verzuchtingen allerhande? Waarom denken wij zo zo weinig of helemaal niet aan God en loven we Hem niet als we blij zijn, omdat we zoals nu mogen genieten van zon en groen, van blije mensen om ons heen, van een zorgende moeder en vader; wanneer geweliige dingen aan ons gebeuren? Waarom komt hij pas om de hoek kijken als je ontdekt: Ziekte, werk weg, door vrienden in de steek gelaten ... Loven en prijzen wij de Heer voor alle daden!
When you have no helpers, see all your helpers in God. When you have many helpers, see God in all your helpers. When you have nothing but God, see all in God; when you have everything, see God in everything. Under all conditions, stay thy heart only on the Lord.
"Dat ik nu kanker heb, goed, dat is klote. Wie daar de boel in het honderd heeft laten lopen weet ik niet en waarom weet ik ook niet. Maar het is geen straf, en het is vooral geen zelfkastijding. Als ik daarvan doordrongen ben, kan ik me ook in handen van Jezus, Maria en God leggen. Die stap moet ik voor mezelf maken".
MARIA is vor mij liefde, warmte, genegenheid, moeder, zus ... Ze is gewoon de personificatie van gebrorgenhgeid, liefde en bescherming. Ze geleidt me soms door het donkere gedachtegoed naar het licht van Haaar Zoon.
ZO MOOI ALS HIER KAN HET IN DE HEMEL NIET ZIJN Het laatste dagboek van de aan longkanker overleden beroemde Bayreuth-regisseur Çhristoph Schlingensief
vertaler:
Katja Hunfeld
formaat:
13,5 x 21,5
omvang:
216 blz.
prijs:
18,95
leverstatus:
Leverbaar
ISBN:
9789058315496
Inhoud Verbaasd kijk ik uit het raam. Het is alsof ik de zon en de wolken nog nooit heb gezien.
Hoe kun je verder leven als de dood opeens nabij is? In januari 2008 wordt bij de bekende Duitse film-, theater- en operaregisseur, performance- en beeldend kunstenaar Christoph Schlingensief longkanker ontdekt. Hij wordt geopereerd en er volgen chemotherapie en bestraling: het lijkt een eindeloze nachtmerrie. Maar al een paar dagen na de diagnose begint Christoph Schlingensief te praten. Hij voert gesprekken met zichzelf, met vrienden, met zijn overleden vader en met God. Soms woedend en opstandig, soms verdrietig en wanhopig benadert hij de vragen waar zijn ziekte hem mee confronteert. Wie was je? Wat kun je nog worden? Hoe kun je blijven werken hoewel de wereld te snel voor je geworden is? Hoe leer je de ziekte te aanvaarden? En waar is God eigenlijk?
Zo mooi als hier kan het in de hemel niet zijn is het bewogen dagboek van Christoph Schlingensief over zijn indringende zoektocht naar zichzelf, naar God en naar de liefde voor het leven.
In de pers 'Mooi, waar gebeurd verhaal over hoe hij de dood in de ogen kijk.' Marie Claire
'Een lofzang waar je stil van wordt. Medisch Contact
Biografie Çhristoph Schlingensief
Christoph Schlingensief (1960-2010) studeerde filologie, filosofie en kunstgeschiedenis in München. Hij werd bij het grote publiek bekend met de Deutschlandtrilogie (1989-1992). In de jaren negentig werd hij vaste regisseur bij de Berlijnse Volksbühne. Voor de Bayreuther Festspiele in 2004 ensceneerde hij zijn eerste opera, Parsifal. Op 21 augustus 2010 overleed Christoph Schlingensief aan longkanker.
Vanmiddag heb ik besloten een PET-scan te laten doen. Dat is een onderzoek waarbij je in een scanner komt te liggen nadat je een radioactieve substantie ingespoten hebt gekregen die binnen 100 minuten uiteenvalt. Vooral dat laatste heb ik onthouden. Die substantie is verrijkt met druivensuiker en verspreidt zich door het lichaam, en op de plekken waar een tumor zit zie je meer sedimenten zitten, doordat een tumor veel verbrandt. Daardoor worden mensen met kanker ook zo mager. Op de donkere plekken zit niks. Je kunt met de beelden van zon scan dus een tumor identificeren en metastases ontdekken. Het enige probleem is dat je er ook elke ontsteking op ziet. Als de beelden morgen dus aangeven dat er een tumor in het centrum van mijn longen zit, kan het ook een ontsteking zijn die eruitziet als een tumor. Die deur staat dus nog op een kier. Dit hele gebeuren is merkwaardig voor me, omdat ik altijd met beelden te maken heb gehad. Ik leef eigenlijk in beelden. Maar er bestaan dus ook beelden die niet eensluidend zijn, en in zon beeld bevind ik me nu. Eigenlijk heb ik het idee van niet-eensluidende beelden altijd erg gemogen. Beelden die uit fade-outs bestaan en waar mensen heel verschillend op reageren. Dat werd me vaak aangerekend, omdat ik de aanstichter van die beelden was. Critici hadden best vaak gelijk wat betreft dingen die ik heb gedaan. Misschien heb ik de kern waar ik naar op zoek was niet altijd serieus genoeg genomen, voelde ik niet echt waar het om draaide. Doordat ik bij al mijn projecten uiteindelijk toch was aangewezen op het eindresultaat, dat in het gunstigste geval een beloning met zich meebracht. Dit keer zal het resultaat echter de opening zijn naar een weg die bewandeld moet worden, in welke vorm ook. Deze keer kan ik dus niet simpelweg zeggen dat ik het resultaat wel afwacht, of het nu goed of slecht is. Als de uitkomst niet goed is, betekent dat dat ik dingen moet doormaken, beleven en uithouden. De impact daarvan kan ik absoluut niet inschatten. Het andere resultaat is dat het goed afloopt. In dat geval mag ik niet vergeten wat ik de afgelopen tien dagen heb doorgemaakt en gedacht. Ik moet me dan blijven herinneren op welke punten ik allemaal duidelijkheid wilde waar geen duidelijkheid was, en hoeveel louterende momenten ik heb meegemaakt. Ik zou de afgelopen tien dagen echt niet hebben willen missen. Dat klinkt misschien raar, maar ze hebben met alle hoogte- en dieptepunten meer duidelijk gemaakt dan alles daarvoor. Hierbij is interessant dat vragen als Waarom ik? en Waar gaat dit over? vragen met betrekking tot spiritualiteit tot nu toe niet in me zijn opgekomen. Ik heb meer het idee dat ik in een proces van bezinning zit. En deze opnamen moeten in eerste instantie mijn gedachten ordenen. Waarbij het er niet toe doet wanneer welke diagnose kwam. Dat vind ik oninteressant. En ook geen psychologisch geklets. Dat komt misschien nog wel.
Wij zijn allen gewoon aan het feit dat Jezus is gestorven voor onze schulden na een onmenselijk lijden en foltering, en bijna vanzelfsprekend lijkt het alsof Hij dat allemaal heeft ondergaan pm de wil van Zijn Vader te doen. Ik doe niets af van deze geloofswaarheid, maar als mens die alle menselijke ellende heeft meegemaakt tot zijn kruisdood toe, misschien toch deze ter overweging.
Als Jezus was gestorven om ons tee verlossen, waarom zou Hij dan niet kwaad zijn? Waarom zou Hij niet woedend zijn om wat hij voor ons had moeten doorstaan? Waarom zou Hij geen wraak willen - voor de spijkers, de speer en de doornenkroon?
Als ik sterf voor ik ontwaak, bid ik, lieve Heer, dat U mijn ziel tot U neemt ...
![Omslag ZO MOOI ALS HIER KAN HET IN DE HEMEL NIET ZIJN[9789058315496]](http://www.sirene.nl/images/covers/9789058315496.jpg)
