God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Ieder mens wordt ontroerd bij het zien van de nood van zijn medemens, niemand kan een lijdende medemens in e ogen zien zonder zelf gekwets te worden: menslievendheid en altruïsme zijn eigen aan de mens. De christelijke naastenliefde staat midden in die stroom, met haar eigen originele en specifieke karakter. Zij richt de blik eerst op God, om daar naar mensen te kunnen kijken. mensen met een christelijke naastenliefde beminnen, is God navolgen en uit hem kracht en energie putten om dat te doen.
Tijdens de werkmaanden zijn we inszelf voorbijgehold en hebben we onszelf verwaarloosd. Denk daarom eens aan jezelf in de vakantie (en aan je gezondheid)! Onze relatie met God kan er soms wel bij varen: we hebben meer tijd om na te denken en te bidden. Hoeveel vreugde kan het geven in ht buitenland kennis te maken met een gelovige gemeenschap die op zondag liturgie viert. Er is ook de relatie met Gods wijde natuur.
Vakantie .... Tijd verliezen, vrijwillig tijd kunnen verliezen. Niet om de tijd weg te gooien wat we misschien al veel te vaak doen door slaaf te zijn van onze computer, maar om hem te laten renderen door even uit deze wereld van rentabiliteit te treden waarin we leven. We krijgen tijdens de vakantie toestemming om eens tijd te verliezen, om te leven en te handelen zonder dat het iets moet opbrengen. Of om die tijd te bevolken met belangeloze dingen zoals bidden, bezinnen, dromen, kijken en luisteren zonder programmering, of om gewoon niets te doen. Genieten van de stilte. En zo ontmoet je soms God.
U zegt: Alles is toegestaan. Zeker, maar niet alles is goed. Alles is toegestaan, maar niet alles is opbouwend. Wees niet op uzelf gericht, maar op de ander.
Neen, we zijn nog lang geen christen en moeten dit dag na dag nog worden, maar hoe doen we dat? Wel het kan heel eenvoudig; we hoeven maar te kijken wat Jezus deed temidden zijn leerlingen. Hij was er gewoon; gaf geen ingewikkelde studiedagen. Neen, maar Hij had wel AANDACHT voor de zwakkeren, de minder bedeelden. Wie verdient in onze omgeving wat meer aandacht, voor wie mogen wij opkomen? Jezus was ook heel EENVOUDIG. Wij zoeken het soms veel te ver, met moeilijke woorden en dossiers. maar Jezus deed heel gewone dingen maar wel met veel menslievendheid. Een beker water geven kan in onze dagen heel veel betekenen voor een ander, zeker als hij tot de vierde wereld behoort. Jezus wou ook LEVEN geven, niet alleen zijn leven ten einde toe, maar riep op dat een ander weer zou opstaan uit zijn ellende. Hoe staan wij tegenover vreemdelingen? Ja, ze leven ondertussen wel naast ons. Zijn wij alert, laten wij hen delen in ons verenigingsleven. Kunnen wij hen een waardig leven geven? We kunnen zo veel leven geven aan zo velen, denk maar aan allen die nu in ziekenhuizen of rusthuizen verblijven. We kunnen in het voetspoor van Jezus levengevend zijn!
Wat we daarbij zeker nodig hebben is het geloof. In het oprecht GELOVEN kunnen we elke dag een beter mens en christen worden. Geloven dat alles ten goede komt. Het geloof als een mosterdzaadje en weten dat het zal ontkiemen ook al weten we niet waar en hoe. Maar misschien kunnen we proberen gewoon eenvoudig aandachtig te leven, gelovend dat wat Jezus Christus ons heeft voorgedaan!
Rode draad is de zoektocht naar het geluk. Anders dan in andere teksten van de Beierse monnik is er veel minder aandacht voor Schriftteksten. Het lijken vooral psychologische columns. De teksten gaan vaak over innerlijke blokkades, over strikken die we onszelf spannen. Grün geeft het advies om dit te onderkennen. En eerst thuis te komen bij onszelf, onze werkelijke gevoelens en gedachten waar te nemen. Beide aspecten zouden we moeten kennen om het ware geluk te vinden: onze eigen grenzen, maar ook onze eigen verlangens. (EDS)
Anselm Grün, Het grote boek van het ware geluk, Lannoo, Tielt, 2011, 316 blz., 17,99 euro, ISBN 978 90 5995 022 1.
Vrienden, zelfs als je zo diep in de put zit, jezelf waardeloos vindt, dan nog mag je geloven dat God je in het leven wil en dat hij je liefheeft. Hij heeft je echter niet gewild op het ogenblik dat je leven begon - zoals hij n ook nieuw leven bracht deze week in onze familie - in de moederschoot. Hij is ook nu nog bezig met ons te willen. Je mag een fundamenteel vertrouwen in God hebben. Hij schrijft je niet af.
Toen ik een kleine jongen was, zei mijn vader in de maand april: 'Nu gaan we bonen planten, want het wordt tijd.' Ik wou dat ook doenn en ik kreeg een plekje in de tuin. En we gingen allebei slapen. Maar 's morgens in alle vroegte liep ik naar de tuin, maakte de grond open en keek of het zaadje kiemde. Mijn grootvader deed dat nooit. Zijn bonen groeiden altijd, de mijne nooit. Het geloof doorgeven is niet iets van mij, het komt van Christus. Je moet zaaien maar je moet niet meteen gaan kijken. Je moet geloven!
The Pope said "the faith cannot endure by itself in the world; it is not automatically transmitted to men's hearts but always has to be announced. And the announcement of the faith, in order to be effective, must come from a heart that believes, that hopes, that loves, a heart that adores Christ and believes in the power of the Holy Spirit'".
Je zag het op alle voorpagina's en het maakte deel uit van de headlines in het niueuws. De heidebranden die tientallen ha. verwoest hadden.Een moeilijk om te keren ravage ... 'zomaaar' ergens begonnen, maar die zich letterlijk verspreidde als een lopend vuurtje; waar tientallen brandweerkorpsen niet tegen op konden, tot eindelijk het hemelwater voor een oplossing zorgde na al die droogte. Helaas is de schade aangericht en het zal tientallen jaren duren voor we die mooie heide ooit terug zullen mogen ervaren.
En nog niet bekomen van dat nieuws is er de komkommer, eerst in Spanje, dan in Duitsland tot zelfs Rusland de deuren sluit voor onze groenten. Ook hier was de schade aangericht - vooral door slechte communicatie en verwoestte ze als een lopend vuurtje 'de vruchteen der aanrde' waar zo vele mensen hadden aan en voor gewerkt. Ook hier zijn de zaken ononmkeerbaar.
Zo gebeurt het ook in ons leven. Dat ene blijkbaar onschuldig woordje dat we lieten vallen; och noem het roddel. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje en voor we het goed en wel beseffen is de de schade onoverzichtelijk en en niet tegen te houden. De tijd zal er voor zorgen dat dat ene woordje een blijvende smeulende brand zal achterlaten in eiegen omgeing of families, een brand die nit langer omkeerbaar is.
Er is maar één oplossing, en ook deze moet van boven komen net als het regenwater: VERGEVING!
Is het feest van Pinksteren, ook Sinksen genoemd, meer dan een verlengd weekend of een feestweekend? De vraag stellen is al bijna het antwoord geven. Inderdaad is het Hoogfeest van Pinksteren wel nog niet van onze feestkalender geschrapt, maar heeft een groot deel van zijn inhoud verloren in deze maatschappij. Voor de meesten is het een welgekomen bijkomende en dan nog betaalde verlofdag!
Echter niet wanneer wij terug gaan in die tijd waar de apostelen zich samen met met Maria hadden teruggetrokken in de bovenzaal, de wanhoop nabij maar toch in blijde verwachting dat algauw de Geest die hen werd toegezegd, hen zou overschaduwen om van dan af kerk te worden, en dit tot op vandaag, over alle werledgrenzen heen.
KOM O HEILIGE GEEST!
Ik wens jullie een Zalige Hoogdag van Pinksteren en een mooi weekend waar ook de vaders eens een bloemetje mogen ontvangen op deze vaderdag!
Het leven kan inderdaad hard zijn voor mensen in een onbegrijpelijk waarom.
Omdat onze concrete hulp vaak uitgeput is, rest ons alleen een geestelijke solidariteit (moed toewensen) en een gebed om kracht en vertroosting (verlichting naar lichaam en geest).
