God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Toen ik een kleine jongen was, zei mijn vader in de maand april: 'Nu gaan we bonen planten, want het wordt tijd.' Ik wou dat ook doenn en ik kreeg een plekje in de tuin. En we gingen allebei slapen. Maar 's morgens in alle vroegte liep ik naar de tuin, maakte de grond open en keek of het zaadje kiemde. Mijn grootvader deed dat nooit. Zijn bonen groeiden altijd, de mijne nooit. Het geloof doorgeven is niet iets van mij, het komt van Christus. Je moet zaaien maar je moet niet meteen gaan kijken. Je moet geloven!
The Pope said "the faith cannot endure by itself in the world; it is not automatically transmitted to men's hearts but always has to be announced. And the announcement of the faith, in order to be effective, must come from a heart that believes, that hopes, that loves, a heart that adores Christ and believes in the power of the Holy Spirit'".
Je zag het op alle voorpagina's en het maakte deel uit van de headlines in het niueuws. De heidebranden die tientallen ha. verwoest hadden.Een moeilijk om te keren ravage ... 'zomaaar' ergens begonnen, maar die zich letterlijk verspreidde als een lopend vuurtje; waar tientallen brandweerkorpsen niet tegen op konden, tot eindelijk het hemelwater voor een oplossing zorgde na al die droogte. Helaas is de schade aangericht en het zal tientallen jaren duren voor we die mooie heide ooit terug zullen mogen ervaren.
En nog niet bekomen van dat nieuws is er de komkommer, eerst in Spanje, dan in Duitsland tot zelfs Rusland de deuren sluit voor onze groenten. Ook hier was de schade aangericht - vooral door slechte communicatie en verwoestte ze als een lopend vuurtje 'de vruchteen der aanrde' waar zo vele mensen hadden aan en voor gewerkt. Ook hier zijn de zaken ononmkeerbaar.
Zo gebeurt het ook in ons leven. Dat ene blijkbaar onschuldig woordje dat we lieten vallen; och noem het roddel. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje en voor we het goed en wel beseffen is de de schade onoverzichtelijk en en niet tegen te houden. De tijd zal er voor zorgen dat dat ene woordje een blijvende smeulende brand zal achterlaten in eiegen omgeing of families, een brand die nit langer omkeerbaar is.
Er is maar één oplossing, en ook deze moet van boven komen net als het regenwater: VERGEVING!
Is het feest van Pinksteren, ook Sinksen genoemd, meer dan een verlengd weekend of een feestweekend? De vraag stellen is al bijna het antwoord geven. Inderdaad is het Hoogfeest van Pinksteren wel nog niet van onze feestkalender geschrapt, maar heeft een groot deel van zijn inhoud verloren in deze maatschappij. Voor de meesten is het een welgekomen bijkomende en dan nog betaalde verlofdag!
Echter niet wanneer wij terug gaan in die tijd waar de apostelen zich samen met met Maria hadden teruggetrokken in de bovenzaal, de wanhoop nabij maar toch in blijde verwachting dat algauw de Geest die hen werd toegezegd, hen zou overschaduwen om van dan af kerk te worden, en dit tot op vandaag, over alle werledgrenzen heen.
KOM O HEILIGE GEEST!
Ik wens jullie een Zalige Hoogdag van Pinksteren en een mooi weekend waar ook de vaders eens een bloemetje mogen ontvangen op deze vaderdag!
Het leven kan inderdaad hard zijn voor mensen in een onbegrijpelijk waarom.
Omdat onze concrete hulp vaak uitgeput is, rest ons alleen een geestelijke solidariteit (moed toewensen) en een gebed om kracht en vertroosting (verlichting naar lichaam en geest).
Wie van Christus houdt, heeft ook een passie voor de kerk. Wie het hoofd bemint omhelst ook de ledematen. We houden van de kerk, zoals we ook van haar kunnen lijden. Dat gebeurt, want er zijn in de kerk ook zwakheid, compromis, lauwheid, zelfingenomenheid en zonde. Soms bekritiseren de kerk en dat was de laatste tijd bijna schering en inslag, door gelovigen, praktikerenden als mensen die al langer geen kerkgebouw meer zijn binnengestapt. Terecht of onterecht. Maar dan zien we plotseling weer hoe we alles van de kerk hebben gekregen: de Schrift, de sacramenten, het herderschap, prietsters en het hele Godsvolk. Zonder de kerk waren we niets, en deze ervaring kan ons plots overvallen, in dankbaarheid. Er zijn daarr vooral geen grote woorden voor nodig, noch minder zware lectuur die ons soms dreigt weg te halen van de diepe kern van ons geloof. Als zieken, beproefden, armen, ongelukkigen, hopeleozen en angstigen naar ons toekomen, dan hebben we dat te danken aan de kerk. Wij zijn zelf veel te zondig en te zwak om zoveel vertrouwen te genieten dat mensen blijven komen. Uit onszelf zouden we nooit zo veel krediet verdienen! Via het gebed helpen we elkaar op weg naar elkaar en naar God die deze kerk heeft gewild.
"Jullie zullen me niet meer lichamelijk kunnen aanraken, voelen, vastpakken", zei Jezus."Ik zal niet meer lichamelijk aan-wezig zijn, maar wel in-wezig. Wie lichamelijk aan-wezig is, kan ook geestelijk af-wezig zijn. Ik zal in-wezig zijn, in het diepste van jullie hart. Ik zal de Stem in jullie hart zijn. Ik zal nooit meer af-wezig zijn. En jullie zullen nooit meer helemaal alleen zijn. Jullie dragen Mij in je hart. Of beternog: Ik, Jezus, woon in jullie hart."
Alvast een fotomeditatie want met verlengde weekends wordt dit feest gemakkelijk vergeten.
Waarom staat gij naar de hemel te staren?
Ga op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.
Totus tuus, Maria geheel de Uwe. Maria wekte bij Karol Wojtila een grenzeloze hoop, een oneindig vertrouwen op. Ze wekte in hem impulsen op, zoals alleen verliefde stellen hebben. Met haar gevoeligheid en zachtheid vulde ze zijn mannelijke kracht perfect aan en maakte van hem een waakzame vader. Voord eze universele man uit Polen was ze meer dan een trouwe moeder. Hij toonde ons haar als een zuster die ons helpt in de strijd om ons geloof te bewaren op onze pelgrimstocht naar de Vader. Ook zij zag en beleefde de tegenstijdigheden van het leven. ... "Hoe zal dit gebeuren ... ".
We hebben Maria nooit veel horen spreken. Maar zij heeft lange tijd geluisterd, en daarom is zij een voorbeeld van elke nieuwe evangelisatie. Wij spreken vele woorden maar Maria heeft hét Woord gesproken, zij heeft ons Jezus gegeven. Iets sterkers kon ze niet doen. Wij brengen vele woorden, ook tot haar. Zij echter brengt dat allemaal samen in hem. En dat mogen we graag geloven, zeker in deze meimaand. Maria spreekt niet, ze dringt niet aan, ze slaat het er niet in met grote kracht en grote inspanning. Neen, als ze al iets zegt is het : "Zie wat Hij doet". Maria straalt. Dat zien we op elke bevedaartsplaats, voor elke beeltenis. Misschien vandaar hebben wij zelf niet langer vele woorden nodig. We mogen zoals in het lied heel even naaar Haar kijken, bij Haar zijn.
Tot jullie die naar mij luisteren zeg ik: heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen.
Zegen ons allen in de naam van de Vader met liefdevolle zorg. In de naam van de Zoon, zijn voorbeeld. In de naam van de Geest, zijn inspirerende kracht. Dat de geest van God in ons werkzaam wordt, zodat wij het leven kunnen aanvaarden en dat wij zelf een hoopvol teken zijn van Gods aanwezigheid.
De novene tussen Hemelvaart en Pinksteren is bijna halfweg.
