God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
"Bij u, HEER, schuil ik, maak mij nooit te schande. Bevrijd mij en doe mij recht, hoor mij, haast u mij te helpen, wees voor mij een rots, een toevlucht, een vesting die mij redding biedt. U bent mijn rots, mijn vesting, u zult mijn gids zijn, mij leiden, tot eer van uw naam, mij losmaken uit het net dat voor mij is gespannen, u bent mijn toevlucht. In uw hand leg ik mijn leven, HEER, trouwe God, u verlost mij. Wie armzalige goden vereren- ik haat ze, ik vertrouw op de HEER." -Psalm 31
MIJN GOD, IK HOEF NIET NAAR DE HEMEL TE KLIMMEN OM MET U TE SPREKEN EN BIJ U MIJN VREUGDE TE VINDEN. IK MOET MIJN STEM NIET VERHEFFEN OM MET U TE PRATEN. AL FLUISTERDE IK HEEL ZACHT, GIJ HOORT MIJ REEDS,WANT GIJ ZIJT IN MIJ, IK DRAAG U IN MIJN HART.
« Pourquoi êtes-vous restés là, toute la journée, sans rien faire ? » « Parce que personne ne nous a embauchés »
Mt 20, 1-16
We kennen het Evangelie van de werkers van het eerste en het laatste uur misschien te goed en staan er niet genoeg bij stil, dan enkel de ergernis voor ons mensen die hard werken, en volgens het Evangelie toch allen hetzelfde loon ontvangen, of ze nu een volle dag hebben gewerkt of slechts één uur. Toch wisten ze op voorhand wat de landheer hen zou uitbetalen want ze waren de prijs op voorhand overeengekomen .. Met uitzondering van die laatsten tot wie de landheer zegt: "Waarom staan jullie hier nog altijd, heeft dan niemand je gevraagd"?
De laatste zin heeft me dit weekend sterk getroffen. Die mensen wilden allen werken maar werden omwille van welke reden dan ook niet waardig geacht mee te werken. Hun godsdienst, hun ras, hun handicap, hun achtergrond, hun talenten of het gebrek eraan, hun uiterlijk ... ??? Het is bijzonder pijnlijk dat te moeten ervaren, dag in dag uit, als een bedelaar ...
Gelukkig is de goedheid en de barmhartigheid zo groot dat Hij elke mens nodig heeft in zijn wijngaard, want wij zijn allen ranken aan de zelfde wijnstok.
Bidden wij voor de werkers van eerste en laatste uur.
Bidden we voor de werkers van het eerste uur, voor de mensen die de last van een hele dag dragen, voor de sterken, de slimmen en de mensen vol ijver. Dat zij de zwakken, de kwetsbaren en wie steun behoeven niet onder de voet lopen.
Bidden we voor de werkers van het laatste uur, voor de mensen die op het laatste nippertje of misschien nooit aansluiting vinden:
de twijfelaars, de onzekeren, de verbitterden. Dat zij mensen ontmoeten die hen respecteren en optillen.
Bidden we voor mensen die zich gedragen als de landeigenaar, die opkomen voor de pechvogels en de rechten van de zwakken verdedigen. Dat zij zich bevestigd en gesteund voelen door U, God, en door ons.
De surfer op het Internet bereikt iedereen, dus ook via SeniorenNet of Facebook, maar hij spreekt met niemand. Hij houdt een eenzame monoloog als een vogel in gevangenschap. Het hele doen en laten van de hedendaagse mens is zo een schreeuw naar een levende gesprekspartner. De Schreeeuw van Edward Münch fungeert als logo van onze comunicatiearme tijd. Ieder van ons lijkt op die dodendansfiguur, een en al mond, die eenzaam op een brug staat te schreeuwen:'Komt er iemand?!' Is God niet de enige partner die in staat is om de schreeuw van de mens om een gesprekspartner te horen? Want naar Gods beeld en gelijkenis is de mens geboren.
Heer, geef ons een hart dat blij en fris, eenvoudig en vol geloof, ons hele zijn ertoe aanzet U te volgen. ... Dat wij op deze wijze, in eenheid met U, dragers en uitdragers mogen zijn van uw Blijde Boodschap. Amen
Op deze vraag heb ik meteen geantwoord dat ik het eigenlijk niet weet. Het is een genade zoals ooit een pas nieuw gewijd priester zegde. Zelfs als ik op een punt zou komen niet meer te geloven zou ik zeggen dat het geloof fantastisch mooi is. Ieder mens wil gelukkig zijn wanneer hij zich aanvaard voelt, bemind, gekend en gewild. In het geloof vinden wij Iemand die ons kent, Iemand die ons wil ontmoeten, die ons aanvaardt zoals we zijn, Iemand die ons bemint. Het is het unieke van onze godsdienst. Geen doctrine, geen moraal, maar God met wie ik in relatie sta. Als je erover nadenkt zijn we als mens eigenlijk klein, eigenlijk niets. Toch zijn we voor Hem alles waard. Daarom is het geloof fantastisch mooi: omdat ik ekend en bemind ben. het geeft zin aan mijn leven. Het maakt me ook nederig en zorgt ervoor dat ik mild kan zijn tegenover anderen.
Het is morgen en algauw komt de vraag dan: 'Wat brengt de dag vandaag?' of m.a.w. 'Wat krijgen we vandaag?'. Voor velen is iets kleins van heel groot belang. Al is het maar dat lang verwachte streepje zon zoals vandaag, een onverwacht bezoek - ja, zelfs virtueel -, een bos bloemen op tafel, een telefoontje, een berichtje. Wat minder koorts en minder pijn ... Als je hardnekkig kijkt naar de kleine gratis dingen in je leven, word je dankbaar en mild, ondanks.
Denk dan aan de woorden van de Heer: "Je hebt veel gekregen, maar ook veel gegeven, veel vergeven. Kom binnen, leef nu hier overvloedig.
Er is wellicht geen enkel woord dat meer over de lippen van de mensen komt dan het woord "liefde". We weten dat de dingen die het meest gebruikt worden ook het meest in namaakvormen verschijnen op de markt. Daarom is er op het gebied van de liefde zoveel ersatz, zoveel afkooksel, in de stijl van de vele liefdjes die erover gezongen worden. Het portret van de liefde werd door Paulus getekend in zijn prachtige Korintiërsbrief, dertiende hoofdstuk op deze wijze:
Liefde zoekt overal het goede. Liefde is niet afgunstig. Liefde bluft niet. Liefde beeldt zich niets in. Liefde geeft niet om schone schijn. Liefde zoekt zichzelf niet. Liefde laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Zij verheugt zich niet over de fouten van anderen. Zij is blij met het goede dat gedaan wordt. Liefde verdraagt alles. Liefde gelooft alles. Liefde duldt alles. De liefde vergaat nooit.
Denk na over dit portret van de echte liefde. Herlees de tekst en zet in plaats van het woord "liefde" je eigen naam. Zo kun je elke dag de maat van de liefde meten. Het zal je helpen om in liefde te groeien en voor de mensen om je heen een zegen te zijn.
Vandaag durven wij op deze dag door Maria om uw bemiddeling bidden: Wees gegroet, Maria moeder van de Heer, leer ons luisteren als God tot ons spreekt, en geloven dat Hij, ook voor ons, een goede boodschap heeft. Wees gegroet, Maria Moeder van de Heer, help ons doen dat wondere dat God van ons vraagt, en vertrouwen dat zijn liefde alles ten goede keert. Wees gegroet, Maria laat ons niet aleen als pijn en kwaad ons hart en leven breekt, en vertel ons dan van Jezus, uw zoon en onze Heer.
We kijken meer dan ooit op n,aar mensen met prestige, gezond en welvarend, sportief en bij voorkeur ook zeer mooi. Ze zijn prettig om naar te kijken. Natuurlijk weten we ook dat mensen moeten leven in grote slums, in bario's en bidonvilles. Die zijn bijna niet te bekijken. Maar je kunt er niet omheen. Dit dubbelbeeld van de mens maakt ons huiverig. Waar is de echte mens?
Is er ergens een mens die tegelijk blij maakt en ernstig stemt? Een mens van hoop maar die door de wanhoop is gegaan? Er is zo'n mens, boeiend, aanhankelijk, liefdevol, teder, gevoelig, genezend. Maar ook veeleisend en consequent. Zo werd hij gekruisigd, thuis bij armen en kleinen, aan tafel met onbetrouwbare lui. En toch zegt hij ook vandaag tot jou en mij: Kom en volg Mij!
Kunnen we ons geluk helemaal zelf maken? Of moeten we het krijgen? In de liefde neem je het zo aan: je kunt iemand liefhebben met welke aandrang dan ook, ook als die niet gratis en vrij naar je terugkeert. In die wederkerigheid zit een stuk 'gratis genade' die mijn inspanningen ver te boven gaat. Hetzelfde gaat voor al het andere: ook het geluk moet je voor een deel over-komen, over je heen komen, van verder en elders. Van God ...
Heer God, de hele dag lacht men mij uit, iedereen drijft de spot met mij. Telkens als ik het woord neem moe ik haast schreeuwen om gehoord te worden. Het woord van de Heer brengt me iedere dag schande en smaad. Soms denk ik: ik spreek niet meer over Hem, zeker niet in zijn naam. Maar dan laait dat vuur op in mijn hart en ik zal blijven getuigen van U en al Uw goede daden ....
Woorden naar Jeremia die jammer genoeg ook anno 2011 keiharde werklijkheid zijn, die je zelfs met moeite kunt bloggen zonder afgewezen te worden en inderdaad belachelijk gemaakt te worden, laat staan er in het openbaar over het christelijk geloof te spreken. Misschien ondervind je dat nog het sterkst als je naaar de wekelijkse mis gaat of je vertelt dat je er nog gaat ...
