Zeis mor zeistien joar, verdekke Stadsbader, da lieke blijft echt in mijne kop zitten … 46 jaar zijn we getrouwd, in Geraardsbergen, en dank u weeral MizzD, die denkt er aan en wenst ons geluk ermee. Ik blijf het zeggen: toffe madam! Ge moet maar geluk hebben, om in Knokke, zowat 47 jaar geleden, het meiske van uw dromen tegen te komen, die het zolang met een vent als ik volhoudt. Het geluk gaat blijkbaar crescendo. Vandaag wil ik al mijn blogvrienden gaan opzoeken, want eerlijk gezegd, de verwaarlozing is schandalig. Ik verlang naar die knappe foto’s van Pieterbie, naar de zinnetjes van Lies, naar de poëzie van Merel naar de postjes van Willy en van Edward McDunn, en dan heb ik er nog een 50-tal overgeslagen, maar niet vergeten. Mijn Feniks wil ook dat ik de Tetramorfen plaats, die men mij heeft opgezonden. Een grote hoop dankbaarheid is hier wel op zijn plaats, en zeker voor ons Leentje, die ik in mijn blogs graag ‘mijn halve trouwboek’ en nog liever ons ‘Rosalientje’ noem.
|