Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
31-07-2005
Onze overnachtingsplaats lac de Serre-Ponçon
31/07/2005 Het is de laatste dag van de maand. Op de teller staan nu 10.159km. René heeft als ontbijt verse croissants gekocht. Lekker met wat confituur of met wat boter en kaas. Met een buikje vol rijden we verder richting Alpen. We zien op de kaart dat we in Diè de D 93 moeten volgen naar Veynes. Deze stad is mij bekend. We hebben daar reeds de verbinding D 20 met de N 85 genomen. Dat is een baantje om "U" tegen te zeggen. Het is smal, kronkelig en soms rij je naast een afgrond. Er is een dorpje Barcillonnette, niet verwisselen met Barcelonnette, waar de huisjes heel dicht bij elkaar staan. We moeten daar de spiegels naar binnen klappen want anders kan ik niet door. Omdat het zondag is denk ik dat er niet veel verkeer zal zijn. Het is hier prachtig. Je rijdt steeds in de bergen maar je moet wel wat kunnen slalomen. We komen dus op de N85 en volgen de Durance tot de Barrage de Serre-Ponçon. Dit is een van de grootse Europese stuwmeren met zijn 3000 ha. oppervlakte. Het heeft 14 miljoen l. water inhoud, is 143 m. diep en de rotsen steken 600 m. boven het water uit. We nemen de D 3 en zoeken een plaatsje aan het water. Ik rij een zandwegje in en kom zo aan een zeilclub en iets verder staan verschillende campers. We worden verwelkomt met een groet en zoeken een plaatsje om te overnachten.
30/07/2005 We hebben water getank, geloosd en toilet gereinigd. We kunnen weer verder. We rijden nu naar de Alpen. Daarvoor moeten we richting Aubenas en Privas.,de autoroute du Soleil over. We stoppen aan de Drôme in het dorp Aouste-sur Sye. Hier vloeit de Sye in de Drôme. Het is een typisch Frans dorpje. We staan op het plein voor het cultureel centrum. We wandelen wat door het dorpje en vinden een bakker. Hij is morgenvroeg open dus kan René verse broodjes gaan halen. We worden hier vriendelijk door iedereen gegroet. Zo weten we dat we hier welkom zijn.
29/07/2005 We blijven vandaag hier een dagje rusten. Het is heerlijk weer en het stadje is een bezoek waard. In de straatjes staan de kramen met streekproducten. We kopen hier lekkere wijn en kaas. Ook fruit staat op ons lijstje. Ik lust dol graag kerzen en in de Provence en hier zijn ze overvloedig te vinden aan een schappelijke prijs. In een krantenwinkel vinden we een vlaamse krant en op een terrasje wordt die reeds uitgepluisd. Er zijn veel toeristen op stap en ze vanop het terras in het oog houden is al een bezigheid op zich. Daarna wandelen we rustig naar de camper. We zien een autobusje staan langs de kant van de straat. Het brengt de toeristen naar de Ardèche. Om 15 h. is de volgende rit, dus hebben we nog tijd om te eten. Ik ben moe en wil graag een dutje doen. René gaat dan maar alleen wandelen en Amber staat reeds klaar om mee te gaan. Ik wuif ze uit en leg mij op bed met mijn voetjes in een bak koud water. Het is hier ook zeer warm. Zo slaap ik enkele uurtjes en zet de koffie klaar voor de wandelaars. Het is een goede trip geweest maar te warm zegt René. Amber heeft gezwommen en is nog nat. Ze is moe en legt zich op het bed. Ik ben blij dat ik niet ben meegegaan.
28/07/2005 We zijn reeds in Vallon-Pont-d'Arc geweest maar de Gorges is nog een geheim voor ons. Het is dus tijd om dit te onthullen. We nemen de D 20 naar de D 94 richting Bolllène. We rijden de autostrade over naar Pont-St-Esprit. We zien daar de kinderen spelen aan het strandje. Zo komen we in St. Martin-d'Ardèche, het begin punt voor ons van de Gorges. We hebben niet veel geluk want de parkings langs de weg staan vol auto's. Dus zijn we steeds verplicht om door te rijden en kunnen geen kijkje gaan nemen in de kloof. Dat is natuurlijk altijd moeilijk met een camper. Zo passeren we de Belvédère du Ranc-Pointu. De baan is smal en kronkelig en loopt boven de rivier. Zo hebben we een uitzicht op een van de duizelingwekkende kloven van Frankrijk. Er is rechts van de baan een parking waar we gebruik van kunnen maken. Dus stappen we uit en bewonderen de weidse uitzichten. De rotsmuren zijn een 300 m. hoog en we zien heel kleine mensjes kanovaren in de rivier. Zo rijden we langs de Belvédères de la Haute Corniche en we eindigen in Vallon-Pont-d'Arc. Hier is nu een speciale camperparking. In 2003 was die er nog niet en stond ik op de parking voor het stadje. Nu hebben we hier een sanitaire blok, dus alle voorzieningen zijn aanwezig. Het is wel rustig. We staan hier alleen. Af en toe komt een camper aan maar dat is om water te tanken. Tegen de avond komen er toch overnachters bij. We zitten buiten en achter onze camper zie ik braambessen staan. Ik ga samen met Amber er plukken want zij lust dat ook. Ze lust alles behalve sla. Iedere avond eet René een appeltje en dan zit ze vlak vóór hem voor haar stukjes. Ze weet heel goed dat als hij tijdens de reklame op tv opstaat, het is om een appel en mesje te nemen. Daarna legt ze zich op haar plaats op het bed en ge hoort of ziet ze niet meer.
27/07/2005 René gaat strijken. Ja dames, ik heb een ventje uit de duizend. Hij kookt, strijkt, doet graag boodschappen en als ik het wil doen neemt hij het uit mijn handen. Alleen met de camper rijden doet hij niet. Afwassen en poetsen is ook voor mij. Ik moet toch ook iets doen. Ik ga met Amber wandelen en als ik terug kom is de strijk gedaan. We rijden dan verder langs Carpentras, een stad gekend om zijn Berlingos. Dit zijn kleine snoepjes met fruitsmaak. In de verte zien we de Mont Ventoux liggen. Dit jaar rijden we niet naar boven. We zetten koers naar Vaison. De parking ligt naast een Romeinse opgraving. Hier krijg je 's avonds een koncert van de "cigalles" en kikkers. Niet van Hugo en Nicole maar van de echte krekels. Vaison-la-Romaine is meer een stadje. Aan de overkant van de brug over de Ouvéze is het middeleeuws gedeelte. Het heeft een eeuw leeg gestaan tot er in 1950 enkele kunstenaars de huisjes weer bewoonbaar maakten. Nu zijn er hotels en restaurantjes in ondergebracht. Van uit ons bed kunnen we de krekels en kikkers horen. Het is een mooie serenade.
26/07/2005 Vanmorgen met een lui gevoel wakker geworden. Het is hier echt zalig.We ontbijten en René gaat met Amber wandelen terwijl ik de camper op orde breng. Een bezoekje aan het stadje staat nog op het programma, voor de krant en de winkeltjes. Snollen in de boetiekjes is toch een vrouwelijke deugd hé. Een tasje koffie smaakt altijd en we krijgen er nog muziek bij ook. Een jongen zet zich met gitaar op een stoel en speelt wat zigeunermuziek. Het is om altijd hier te blijven, maar plicht roept, dus gaan we naar de camper, eten een boterhammeke en rijden door. De volgende bestemming is Fontaine-de-Vaucluse. Ik ga er lolly's kopen. Verleden jaar had ik enkele gekocht. Ze waren zo lekker dat ik er enkele wil kopen voor de kleinkinderen. Het blijft toch hetzelfde waar je gaat overnachten en hier is een grote camperparking tussen de bomen en aan de rivier. Bij aankomst zoek ik een plekje uit waar de sateliet boven de bomen uitkomt, want anders hebben we geen beeld. Amber kan gaan zwemmen. René en Amber spelen met een oude tennisraket, die ze uit het water moet halen. René hangt ze in een boom en wij wandelen rustig naar het centrum. Het is hier niet groot maar gezellig. Voor de brug staan enkele grote bomen die het pleintje voorzien van de nodige schaduw. Naar de bron van de Vaucluse wandelen is een must. Er staat weer minder water in dan vorig jaar. In 2003 was ik hier in maart en dan stoomde het waterbekken over en stortte zich met veel kabaal over de rotsen. Nu is de rivier een mak lammetje. We slenteren rustig terug en Amber rent vlug naar de boom. Ze weet nog goed waar René de raket verstopt heeft. Amber kijkt hem aan met een vragende blik. Zij houdt haar kopje dan links en rechts schuin en aan die blik kan je toch niet weerstaan. Ze heeft weer wat publiek. De wandelaars blijven staan om naar haar te kijken. Het doet deugd om te zien hoe ze geniet van het spelletje. We krijgen zoveel liefde van haar maar wij houden altijd rekening met haar. Haar een hele dag alleen laten in de camper doen we niet. Wanneer ze niet mee kan, houden we daar rekening mee of ik blijf bij haar.
25/07/2005 We rijden eerst naar de sanitaire blok en daarna wordt de tocht verder gezet richting Camargue. René zou graag nog eens naar Stes. Maries-de-la-Mer gaan. Dus daarheen. We rijden terug naar Fleury, nemen de N 9 voorbij Beziërs en dan de N 112 voorbij Agde en Sète. Voor Montpellier nemen we de D 185 naar Pavalas, waar ook een mooie camperparking is naast de jachthaven. Dan Aigues-Mortes, stadje dat we in 1985 bezocht hebben, voorbij naar Stes Maries. Daar heb je ook een zeer grote parking met sanitaire blok. Men moet er 6 euro voor betalen. Het staat hier vol. We komen rond 15 h. aan en ik moet al naar een plekje zoeken. Er staan dit jaar wel enkele Belgen bij. Naast de parking is een laverie, dus gaan we eerst wassen. Daarna slenteren we wat door de gezellige straatjes. Verleden jaar heb ik hier 2 shorts gekocht. Een vlaamse krant vind je hier ook, zodat we wat nieuws uit België kunnen lezen. We zien op BVN om 19.15 h. ook naar het nieuws maar in een krant staat toch wat meer. We gaan iets drinken op een terrasje. We schrikken allebei van de prijzen. We zijn de Spaanse en Portugese prijzen gewoon en hier is het wel veel duurder. We slenteren naar de camper terug en zetten ons met de stoeltjes buiten. Amber ligt aan de lange lijn, dan heeft ze ook wat ruimte. Het is nog rustig, de meeste mensen liggen aan het strand of doen een dutje. Het is hier zalig.
24/07/2005 Het is zondag en wij rijden tot St. Pierre sur Mer, daar is een camperplaats aan de Etang de Pissevaches. Men kan er water lozen, tanken en het toilet reinigen. Het is wel in het gras staan en men moet de putten mijden maar het is er rustig. Aan de overkant is een camping en een tennisschool. Van hier kan men te voet langs een pad naar het stadje wandelen. Het strand ligt vlak naast Nabonne-Plage, maar het is niet zo mondain.
23/07/2005 We gaan langs bekende stadjes rijden die ons nog steeds bekoren, zoals Villefranche de Conflent, Prades en Vinça. Voor Perpignan nemen we de autostade en in Rivesaltes de D 83 naar Leucate. Aan de Etang de Leucate weten we een mooie plaats, maar we zijn natuurlijk niet alleen. Vooral de surfers kennen het.
22/07/2005 Adieu Spanje, hallo Andorra, adieu Andorra, hallo France. Dat is in het kort de weg die we vandaag hebben afgelegd. We rijden het drukke Andorra binnen en tanken goedkope diesel. We gaan in een supermarkt een fles JB kopen voor Dirk, onze schoonzoon en een paellapan, voor een kennis van René. Dat is dus Andorra binnen en terug buiten. Aan de splitsing nemen we de baan rechts, de N 20 naar de Col de Puymorens. Het is hier prachtig in de Pyreneeën, de bergen met de besneeuwde toppen en de blauwe hemel. We rijden langzaam en genieten van de natuur. In Bourg Madame nemen we de richting Font-Romeu naar Perpignan. We blijven in Mont-Louis overnachten.
21/07/2005 Onze laatste dag in Spanje. We rijden naar Lerida en hopen nog een carrefour te vinden. In die supermarkt kopen we altijd asperges in blik en die zijn heel lekker. We eten ze op Vlaamse wijze met een eitje en botersaus. Maar in Lerida is geen carrefour, dus weer zonder asperges naar huis. Dat is al de tweede keer. We nemen de C 13 langs de El Segre. In Artesa de Segre gaan we dan boodschappen doen. Nu is het stijgen en door de bossen rijden tot in Seo de Urgel. Dit stadje ligt op een 20 km. voor Andorra. Het is onze laatste avond in Spanje. Er staan nu 9371 km. op de teller. We gaan nog een maand in Frankrijk rondtrekken voor we naar huis gaan.
20/07/2005 We nemen de autostrade rond Valencia en in Sagunt rijden we weer op de N 340. We gaan vandaag voorbij de monding van de Ebro in Tortosa terug naar het binnenland. We volgen dan de Ebro en overnachten aan de Panta de Riba-Roja, een klein stuwmeer van de Ebro. Daarvoor moeten we van de baan in Flix en een smal baantje op dat doodloopt aan het stuwmeer. We vinden dikwijls zo rustige plekjes, maar je moet soms wel wat rondrijden om ze te vinden.
19/07/2005 Het is altijd rechtdoor voorbij Benidorm, met zijn hoge gebouwen, Gandia, een industriestad. We overnachten in El Perellonet. De naam is mooiere dan het dorp. Het is hier de streek van het fruit en de groentenkweek. We zien vooral de witte daken van de serres. Er is ook veel verkeer op deze baan wat normaal is.
18/07/2005 Vanmorgen stopt naast ons een politieauto. Ik ben in de badkamer en René slaapt nog. Zij kloppen op de deur en ik maak René vlug wakker. Hij slaagt een handdoek om en opent de deur. Ze komen zeggen dat we hier niet mogen overnachten. Wij houden ons van kromme haas en ze stappen rustig naar hun auto en vertrekken. We staan hier nog met 5 campers, maar ze vinden het niet de moeite om de andere ook te verwittigen. Maar we hebben goed geslapen en rijden toch door. We rijden tot voorbij Alicante en staan nu in Villajoyosa aan een nieuwe urbanisatie. Alle woningen staan nog leeg en sommige straten zijn ze nog aan het asfalteren. We gaan naar de zee en laten Amber zwemmen. Het is hier ook heet. René heeft de termometer buiten gezet en het is 39°. Ik heb er iets op gevonden. Ik zit met mijn voetjes in een bak met koud water. Dat brengt wat afkoeling.
17/07/2005 We schieten goed op. We gaan vandaag eens goed doorrijden zodat we vlug in Frankrijk zijn. We willen daar nog wat rondtrekken. We gaan nog een 100 km. de autovia nemen en dan terug langs de kust. Dit is langzamer maar met veel meer afwisseling. We stoppen aan Cabo Cope, aan een groot strand. Daar het zondag is staat het vol met spanjaarden. Alle hebben hun bbq. bij en dat ruikt heerlijk. Er staan ook enkele campers waar onder een Engelsman. Hij heeft een engelse setter bij die door Amber uitgebreid wordt gekeurd en goed bevonden. Ze spelen met elkaar tot ze er bij neervallen. Ze ligt nu te hijgen en verlangt naar een bad, maar dat gaat nog niet want er liggen nog te veel mensen en vooral kinderen op het strand. Ze houdt veel van kinderen maar hier hebben ze bang van een hond, dus letten wij op en wachten tot iedereen weg is om met haar naar de zee te gaan. De brit vertelt dat het hier heel het weekend feest is geweest met muziek en drank(met vrouwen weet ik niet) het is dus overal zo. Maar nu laden ze alles in en verlaten één voor één het strand. We laten Amber zwemmen en genieten van de rust. We gaan goed slapen hoop ik.
16/07/2005 Vannacht was het weer het zelfde. Ze kiezen ons uit denk ik. Rond 22 h. kwam een auto naast ons parkeren. De deur ging open, de radio hard aan en de flessen werden open gedaan. Nog 2 andere kwamen erbij staan. De parking is reuze groot maar vlak naast ons moet het gebeuren. Rond 2.30h. stonden ze er nog maar ik ben van vermoeidheid toch in slaap gevallen. We hebben vandaag dan maar een 100 km. gereden tot Adra een stadje voor Almeria.
15/07/2005 Wat een nacht!!!! Ik was dus moe en ging vroeg slapen. René keek nog wat tv maar kwam er dan bij liggen. Toen kwam er een auto aangereden opende zijn deur en er klonk mooie Spaanse muziek. Plots werd dit House muziek en we hoorden verschillende auto's aankomen. Op een halfuurke tijd stond heel de parking vol jeugd. Ze hadden allemaal hun eigen drank en glazen bij. De muziek kwam nu niet meer van een radio maar van een disco-bar. Wat een lawaai. Iemand klopte op de deur en Amber blafte. Toen werden we wel met rust gelaten. Ik heb nog geprobeerd om watjes in mijn oren te stoppen om toch iets te kunnen slapen. Rond 3h was de fuif dan gedaan. Deze morgen doet René de deur open en het is hier een vuilnisbelt. Het gemeentepersoneel is al bezig alles op te ruimen. Toch kan ik nog een foto nemen van de troep. We ontbijten en rijden dan door. We volgen de N 340 voorbij Tarifa, gekend bij de surfers, Algeciras, Gibraltar,Estepona, Marbella tot Malaga. Hier staan we buiten de stad op een parking. We staan alleen en rustig. Hier zullen we wel kunnen slapen.
14/07/2005 Joepie mijn haar is af. Fris en monter rij ik naar Cadiz. De zon schijnt, de lucht is blauw en ik heb lief gezelschap wat heeft een mens meer nodig. Cadiz is gelegen op een schiereiland. Ieder vierkante meterke is volgebouwd. We nemen de ring rond de stad en zoeken een parkeerplaatsje maar vinden zelfs geen plaatsje voor een Smart. Dus rijden we de stad terug uit en voorbij San Fernando nemen we de N 340. We kiezen Barbate uit om te overnachten. We staan hier rustig aan de haven. We zijn boodschappen gaan doen in een klein winkeltje waar ze van alles verkopen, vis, brood, fruit, groenten maar ook behangpapier en verf. We gaan vanavond vroeg slapen.
13/07/2005 Verleden jaar ben ik naar de kapper in Jerez de la Frontera geweest. Daar mijn haar dringend moet geknipt worden rijden we van de Embalse langs de A 49 voorbij Sevilla de N IV op tot in Jerez. Daar staan we nu aan het huis "Sandeman"op een toeristenparking. Ik ga naar de kapper maar moet tot morgen wachten. We staan hier goed dus een dagje wachten is niet erg.
12/07/2005 We zijn terug in Spanje. Het is alsof we op bekende grond komen. Het voelt eigenaardig aan. Portugal is een heel mooi land maar de inwoners leven vooral in hun eigen wereld en afgesloten. Ik denk dat het komt omdat Portugal zo aan het uiteinde van Europa ligt met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de bergen aan de grens met Spanje. Zo zie je, buiten in het zuiden, nergens veel buitenlanders. We komen zeker nog terug, maar dan vroeger in het jaar, in de lente bv. We rijden langs de autovia A 49 Andalucía binnen naar El Rocio. Dit dorpje stond verleden jaar hoog op onze lijst om zeker te bezoeken. Maar het lot heeft toen anders gewild, dat vertel ik in het volgende reisverhaal. Nu gaan we zeker dit dorpje bezoeken. We rijden in Bollullos van de autostrade en nemen de A 483 voorbij Almonte. We rijden op de asfalt en bij het binnen rijden van El Rocio komen we in zand terecht. In heel het dorp ligt geen meter asfalt of beton. Ik rij langzaam door het zand en we kijken onze ogen uit. Het is alsof de tijd is blijven stil staan. Het zou zo uit een western komen. Het kerkje is gewijdt aan "Santa Maria de las Rocinas" Het is vrij eenvoudig maar het altaar is een gouden muur. Het beeld van Santa Maria is helemaal met een gouden stof gekleed. In de kerk mag geen foto's genomen worden. Er loopt zelfs een veiligheidsagent rond. Eens terug buiten slaat de warmte in ons gezicht. We wandelen wat rond maar voor mij is het veel te warm. René verkent dan alleen de straatjes. Alles ligt er nog doods bij want de siesta is hier ook heilig. We staan op het pleintje voor de kerk en een guardia cicil komt zeggen dat we aan de andere kant moeten gaan staan. Ook de autobus met franse kinderen moet zich verplaatsen. De bestuurder is een Nederlander die reeds vele jaren in Spanje werkt. We willen hier overnachten maar het is verboden dus moeten we iets anders vinden. We rijden richting Bollullos naar de Embalsa de Corumbel Bajo. Ook hier is alles zeer droog. We zien de zwarte stieren op de rode grond staan op de heuvels. Het geeft een hallucinant beeld. Naast het meer vinden we een plaats met uitzicht op de heuvels.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
