Op het centrale plein in Pisa in de voormalige abdij, zijn niettegenstaande brand en vernieling tijdens de 2° wereldoorlog, nog enkele muurschilderijen gerestaureerd, tentoongesteld.
Het is bijna zes maanden geleden dat ik deze foto maakte op de Koornlei. Een zicht op de torens van Gent, de Sint Michielsbrug en vooral de jonge mensen die genieten van de zon op de Koornlei en Graslei.Dus nog zes maanden geduld.
Ooidonk, foto genomen vanaf de brug (3 buizen, door ons genoemd) die toegang geeft tot de Leiemeersen. Op de voorgrond enkele blokken van een afgebroken populierentak.
Bedankt beste bezoekers aan mijn blog. Ik heb niet de ambitie om zoveel mogelijk bezoekers te krijgen maar het is aangenaam.Ik heb de laatste tijd niet veel kans om iets te schrijven. Dank u wel 5000 bezoekers!
Zaterdag 30 september,een mooie zonnige herfstdag.Ons vrienden plannen een wandeling in het hart van Brussel.We spreken af bij hen thuis in Sint Agatha Berchem.We gaan even bij hen binnen maar de zon en het goede weer roept ons ter orde.We vertrekken en parkeren ondergronds in het centrum.Vriend Hubert toont ons plaatsen waar wij nog niet kwamen of nog niet vonden.We passeren ook bij "Toone" (NB zie; "Koninklijk theater Toone" op internet) waar de historie voor het rapen ligt.Natuurlijk komen we ook bij de bekendste Brusseleir die zijn "lichaamsvochten" onverpoosd over de toeristen "zegent" Nu we hier toch zijn drinken we iets op het terras van de "stamenei" Poeschenellekelder, maar ga toch ook maar eens binnen want het is de moeite. Het "souchke" dat ons na betaling van 17.80 eurotjes in totoel aangeboden werd vermeldt toefel 109 en wenst ons salut en de kost. Verder staat er "ga zait gereefd doe patronske" en dincht en takse mier dan fietig % ingekloesjt. Hubert brengt ons vervolgens naar de "Vismet" die ik vroeger nooit vond zelfs niet op mijn routeplanner.Een mooie wandeling werd met een gezellig etentje afgerond, waarna wij voldaan en tevreden huiswaarts keerden. Annie en Hubert, bedankt voor de aangename namiddag en avond.
Nog een foto van de beschadiging van de Blauwe Poort in de Ooidonkdreef, op dezelfde dag genomen als de vorige. Bemerk de enorme scheur welke meters hoog in de zijkant loopt.
De Blauwe Poort in de Ooidonkdreef te Bachte Maria Leerne is momenteel in herstelling na een ongeval. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Volgens mijn foto genomen in de jaren '50 was er ook een zware beschadiging.
De eerste schooldag in de grote school bij meester Marcel Colpaert. Meester Colpaert was in de gemeenteschool gekomen in 1945.
Bedremmeld stapten we verlegen de groene metalen poort binnen in de gemeenteschool of de jongensschool zoals wij die noemden.
Als kleine snaken waren we wel eens voorbij die groene poort gelopen maar konden niet naar binnen kijken omdat de tralies met metalen platen waren bezet. Ikzelf als uitgelezen deugniet had het toch eens klaargespeeld om in de tuin van de school te komen en eens over het muurtje te kijken via de achtertuin van mijn oom Valère Van Hee die gebuur was. Ik herinner mij nog dat ik eigenlijk wel met een ei in mijn broekje zat toen ik over de afsluiting kroop.
Zoals in alle scholen werden reeds vanaf de eerste dag kliekje gevormd of toch op zijn minst zochten we het gezelschap of troost bij een vriend.
Plots belgerinkel. De ouderen wisten dat ze in de rang moesten staan en wij als eerstelingen werden op een rij geplaatst welke in het vervolg onze rang zou zijn.
Bij meester Colpaert zaten de zeven eerstelingen, het tweede en derde studiejaar, allen samen in een lokaal.
Ik mocht plaats nemen op de tweede bank aan het grote venster dat uitkeek op de speelkoer.
Als kleine gastjes werden we geregeld in stilte uitgelachen door jongens uit het tweede of derde leerjaar, als het weer eens niet lukte om de kaartjes die aan het bord hingen met aap
oom jan enz. te lezen. Het was toch allemaal zo nieuw alhoewel ikzelf niet onbeslagen op het ijs kwam.
Vanaf mijn vijf jaar was mijn vader, veelal, en mijn moeder soms, bezig met mij om allerhande kleine woordjes te leren lezen en schrijven. De gewone teksten kon ik redelijk vlot lezen uit de krant of uit jeugdboeken. Schoonschrift was wel een moeilijkheid voor mij en nu nog steeds.
Eindelijk ging de bel terug en konden we op de speelkoer ravotten! Opgelet kleintje hou je ietwat opzij want de groten komen er aangestormd.