Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Hoe meer lichtjes in jullie hart, hoe minder is de pijn en smart. Hoe meer glimlach op je gezicht, hoe meer je houdt van dat licht.
Het licht in jullie hart doet goed, het licht is de leidraad van het gemoed. Licht en glimlach siert alle mensen, mag big ietie jullie het beste wensen.
Ik zocht een persoon in mijn spiegelbeeld, ik zag een lieve man maar niet gespeeld. Een glimlach ontwaarde ik heel terecht, en een traan van geluk en die was echt.
Die gelukstraan wil ik als roos schenken, aan zij die aan de eeuwige vrede denken. Een vraag of de vrede eeuwig kan zijn. groetjes van big ietie het manneklein.
Ik stuur je een glimlach om af te koelen, om de hitte te trotseren wil ik bedoelen. Hou die glimlach vast in je kleine ziel, het houdt je goed zelfs als je omviel.
Een glimlach is het mooiste in je leven, een glimlach doorgeven zonder te beven. Ik hou van mijn glimlach als ik het zie, het is de goede kant van je ziel is het nie.
even een extraatje.
Het geluk is nu van mij en wil het altijd met jou delen, het geluk is een gave dat heel veel mensen niet zal vervelen. Aan je ogen kan je zien dat je het geluk hebt gekregen, aan je stem kan je horen dat je er nooit over hebt gezegen.
Ik was al heel vroeg wakker die dag om 02.45 en dat met een kater van een paar fleskes wijn. Om 08.00 ging ik al op mijn gemakske naar het Centraal Station.Ik nam tram 24 van Silsburg maar stapte een halt voor het station af om dat er aan het station gewerkt werd. Ik had nog een beetje hoofdpijn maar ik nam al mijn moed bijeen om het station in te gaan naar het buffetje beneden.In de monumentale hal zag ik joopy al.Die was daar om enkele treinreizigers op te vangen.We dronken samen iets wat mij al wat beter maakte. Het volk bleef weg,dus ik besloot naar boven te gaan kijken op het perron en ja daar zag ik Fox met een harem vrouwen.Al lachend zijn we naar onder gegaan,waar joopy stond te telefoneren met degene die met de latere trein zouden aankomen.Naar aanleiding van dit gesprek stelde ik vast dat de trein te laat was.Ze waren er niet en dus gingen we naar het Rooseveldplaats om de bus 28 te nemen.Daar aangekomen kreeg joopy een oproep op zijn GSM en dus hij terug naar het station en de mensen die bij mij waren namen bus 28.Een vrouw op de bus zou ons zeggen welke halte wij zouden nemen voor de Distelhoek. Aangekomen in het lokaal zagen ze mij aan of er een spook binnenkwam of ik een kalkput was gevallen. Ik zei tegen Nita dat ik misschien niet mee met de bus zou meegaan. Chauffeurke daar en tegen wou een tractor of een kraan gaan huren om mij toch in de bus te krijgen.Daar ik toch in de Distelhoek zou blijven kon er iemand anders meegaan. Om 11.30 begon voor mij de maraton van wachten op mensen die zouden komen om mij aan de klap te krijgen.Ik ging op het terras zitten wachten en af en toe maakte ik een wandeling naar de overkant de minigolf. Toen ik voor de zoveelste keer over en weer en mijn Duitse krant 50 keer gelezen te hebben zag ik de engel van Herentals M.I.T.C.H. en de lieve Moby Joke binnenkomen en samen gingen wij aan de tafel zitten.Even later kwam er een dame binnen die zich voorstelde als Dromer. Na een paar glaasjes PLAT WATER,een kort etentje voor de dames en prik voor mij kwam de bus aan. Al snel werd ik beter en zaten we aan de tafel voor het diner. Ahwel dat etentje lapte mij op. Na het dessert kwam er een damee binnen in de zaal die zo moelijk te been was dat ze wel door vijf jange ùmannen moest vast gehouden worden.Ze vertelde een verhaal dat ik door het snoepen van het dessert niet verstond.Ik dzacht eerst dat mijn eigen grootmoeder daar stond,maar toen zag ik het,het was Miss Seniorennet.Ik weet het niet,maar ik denk dat zij nog een pécé had die ze moesten in gang lopen. Na het eten gingen we met zijn allen op het terras zitten om te genieten van de avond.Er werd meer gelachen dan geweend.De parels op de gezichten van ons was niet van het geween maar van het zweet van de glazen te tillen. Mijn hele dag was nog heel mooi geweest. De mensen die met de trein naar huis moesten waren al heel vroeg weg. Een ding zeg ik:Mensen van welke groep jullie ook zijn-wij zijn vrienden voor het leven. big ietie
Ik was ooit op zoek naar ware vrienden, ik zocht,maar kon er eerst geen vinden. Toen vond ik een stel groepen met veel pret, ik was terrecht gekomen op het seniorennet.
Als ik eerst wou schrijven had ik wat schrik, maar doordat ze me lazen vond ik de ware ik. Soms waren de woorden echt stout van geest, maar er is altijd een groep geweest die dit leest.
Ik vond toen in het donker toch het licht, daar vond ik de woorden voor een gedicht. Ik zei dat mijn hartje was van hartekeek, maar neen,ze lieten me nooit in de steek.
Het is te warm om woorden te vinden, Dank jullie echt zijn mijn ware vrienden. Al zijn de gedichtjes niet even mooi is het nie, krijgen jullie toch de groetjes van big ietie.
Toen ik nog werkte als treinconducteur was ik met een stoptrein aan het rijden van Brussel naar Antwerpen. Onze trein kwam in Mechelen aan en ik werd er van verwittigd dat de direkt naar Antwerpen 20 minuten vertraging had en dat ik zou moeten wachten op aansluiting. Ik dacht aan mijn reizigers en het geval dat ik de dienst eindigde in Antwerpen.Ik vroeg aan de perrondienst in Mechelen om onze trein al te laten vertrekken met die reizigers zodat ze al op hun bestemming konden zijn op tijd. De chef zei me dat het niet mocht.Maar twee minuten later kwam hij zeggen dat hij zijn voorstel had gedaan om de trein op tijd te laten vertrekken.Hij wou met de eer gaan lopen. Wij op tijd weg.Maar in eens op de centrale dispatching waren ze in paniek-een hele trein vol met reizigers was spoorloos geworden. Toen ik in Antwerpen aankwam belde ik naar de dispatching.De dienstleider:Chef,man waar zit ge met die je trein,ze zijn die kwijtgeraakt juist voor Mechelen. Ik zei dat ik al in Centraal stond en dat we op tijd binnen waren. Wat was nu gebeurd-Mechelen gaf een verkeerde treinnummer door om te vertrekken en dus ik was weg van het grote scherm.Ik kreeg wel eer voor goed initiatief. Ik heb er eens goed over gelachen. big ietie
Ik schenk een roosje voor elke lieve man of vrouw, om te zetten bij hen thuis voor op de schouw. Omze steeds te aanschouwen en te aanzien, ik schenk daarom in eens een stuk of tien. Je mag ze steken en bewaren ook in jullie harten om je ter verlichten van jullie dagelijkse smarten. Bewaar ze gerust en dit voor een heel leven, ik heb ze met veel vriendschap gegeven. big ietie
Vandaag geen gedichtje maar een verhaaltje van wat ik meemaakte op de trein en dit in nadenken van het overlijden van een vriend. Ik was nog een jonge treinconucteur die juist geslaagd was in de proef van treinchef.Ik was amper 20 jaar oud. Ik had regelmatig als beginneling treinchef de route Antwerpen-Essen de stoptrein. Op zeker moment zag ik daar een meisje zitten met een heel brede glimlach. Ik vroeg om ook te lachen haar kaartje.Ze gaf mij een ansichtkaartje met de afbeelding van een zwaan.Ik knipte er de stempel op langs de adreszijde. Ze was heel blij.Ze lachte mijn heel vriendelijk toe. De vader van dat meisje nam me appart op het platform.Hij bedankte me omdat ik de enigste was die dit gebaar deed.Hij vertelde me kort dat ze zeven jaar oud was en nog maar vijf of zes jaar te leven had. Ze konden haar niet helpen,ze wist dit en daarom was ze altijd vrolijk. Ik ken haar naam niet,maar ik noem haar Mieke.Ik heb haar nog vele jaren gezien op de trein.Als er niet veel volk was mocht ze mee de kaartjes knippen. De dag dat de moeder me zei dat ze op elfjarige leeftijd is overleden kreeg ik de tranen in mijn ogen.Zulk een beeldschoon meisje al vroeg moeten heengaan. Ze is gegaan met die eeuwige glimlach op haar gezichtje. Het was als het verlies van een eigen dochter.Ik had voor haar een gedichtje gemaakt dat ik al dertig jaar uit het hoofd ken en nog regelmatig opzeg.De ouders van dat meisje hadden zulk een verdriet dat ze beiden een half jaar later zijn heengegaan door een hartaanval. het gedicht dat ik voor haar schreef zet ik hieronder. Janneke en Mieke ------------------- Janneke en Mieke zaten op opas knieke kalm en bedaard voor de open haard. weet je wat opa vroeg mannen hebben jullie niet genoeg toen stonden ze op hij nam zijn auto,zij haar pop en na een half uur gapen lagen ze onde de dekens te slapen. Dit gedichtje is al bijn 35 jaar oud en ik zou graag willen dat jullie dit voorlezen aan jullie kleinkinderen.Geen verplichting
Als je opstaat,steek dan je hoofd maar recht op, voel je je slecht,draai dan aan de glimlachsknop. Je benen zullen je vandaag wel heel graag dragen, al was het dat je om een steuntje moest vragen.
Het leven betekent voor ons allemaal heel veel, een goede gezondheid dat mag zijn in zijn geheel. Aanhoor de muziek die aankomt vanuit het hart, het is een heel groot deel van je vreugde en smart.
Je weet het leven is zo onvoorspelbaar schoon, je kunt je niet voorstellen,ho zo heel ongewoon. Laat alle slechte dingen maar even achterwege, liefde en geluk zijn er en komen van Gods zegen. big ietie
Een roosje is een heel mooie bloem, een vloek is daarentegen een doem. Liefde is de warmte uit jullie hart, de pijn is een uiting van veel smart.
Laat dit roosje in jullie harten bloeien, de haat moet je zeker uit het hart roeien. Het lichtje in je hart geeft een goed gevoel, dit is voor het leven het belangrijkste doel.
Denk nooit ik ben altijd helemaal alleen, weet je hebt heel veel vrienden om je heen. Je moet hen zeker willen zoeken en vinden, je weet het ,ik ben ook een van die vrienden.
Een oude man zit voor zijn raam te bidden, hij heeft geen vrienden meer in zijn midden. Hij is alleen gelaten toen zijn vrouw stierf, hij was een geliefd man die aanzien verwierf.
Wat is een mooi leven zonder een paar vrienden? wat is liefde als ge geen warm hart kunt vinden? Vrienden zijn voor mij heel speciale mensen mensen die ons heel liefde zullen toewensen.
Een zin is nodig om wat vrienden te bekomen, een verdrietig woord en stuk zijn je dromen. Een warme knuffel en je vrienden zijn daar, een loenze blik en de gevoelens zijn onklaar.
Ik blijf liever een kleine man,maar grote vriend, dan een man met hoge borst die niemand vindt. voor vrienden moet je heel lief zijn is het nie de groetjes van jullie rijmende vriend big ietie.
Oh zieltje van mij laat je woorden maar luid klinken, zodat ook anderen eens van het geluk mogen drinken. Oh getergde harten ik wil dat je ook de liefde kan zien, zodat anderen bemerken dat ge geen nul zijt maar een tien.
Oh hartespiegel van mijn ziel je was weer zo onklaar, ik wilde je zuiveren met veel liefde en dat is waar. Nu brandt er een lieflijk lichtje daar ergens binnen, met een lieflijke knuffel ga ik elke nieuwe dag beginnen.
Oh gij donkere geest van geweld en groot verdriet, verlaat als het U belieft ons hartje en pest ons niet. Laat ons in vrede leven en ga terug naar de koude hel, wij willen enkel de Witte Engel en graag heel snel.
Met deze woorden van berouw vraag ik gewoon wat geluk, aanhoor onze gebeden en onze liefde gaat dan nooit meer stuk. Ik ben maar een heel gewone man die gelukkig wil zijn, de liefdevolle groetjes van big ietie,bij jullie is het altijd fijn.
Laten jullie eens jullie gedachten lieflijk zweven laten jullie eens woorden aan de liefde weven. Ik zit even zonder woorden maar weest niet bang, dit is maar van korte duur en duurt niet zo lang.
Het is nog vroeg in de morgen het is half zeven, ik stond op met een glimlach zo gedreven. In de lucht zag ik de zon met wat wolken, ik hoorde twee koeien die werden gemolken.
Een nieuwe dag begint een week voor het verlof, Twee maanden geen school kinderen vinden dat tof. Hier en daar hoor ik een paar druppels regen, de zon en de regen,dat is Gods lieflijke zegen.
Een paar blafjes van ons Prutske en ik kan wat spelen, ik ben alleen met haar,maar ik zal me niet vervelen. Maar ik weet echter niet meer te schrijven vandaag, de groetjes van big ietie die blijft rijmen heel graag.
Mijn vader reed vroeger als wattman op de Antwerpse tram.Toen heette dat nog TA en daarna TAO en later MIVA. Hij kon altijd zo smakelijk over zijn tram vertellen.Hij was ook een tijdje lesgever(zo zi hij toc-ik was nog heel jong). Hij was in DEN DIPOT Zurenborg op de hoek van de Diksmuidelaan en de Gitschotelei in Berchem. Hij kon stoten vertellen van wat ze in de jaren 50 meemaakten. Maar een stoot daar moet ik nog altijd aan denken. Ons moeder haar tante Rachel-bekend als Moe Chabau omdat die het dokwerkerscafee CHABAU had. Die moest eens met een van haar zussen of nichten naar Wilrijk-ik denk voor de Waterleiding of dergelijke. Ze vroeg aan mijn grootmoeder:Emma,vraogt on de Sois van olle Liezeke me welke tram wai raaien moete. Ons vader legde dat uit dat ze op de Groenplaats de tram 17 of 5 moesten nemen. Mijn groetmoeder vertelde dat aan haar jongere zuster. Nu is vader met tram 15 aan het rijden van Mortsel naar de Groenplaats.En wie staan daar op de Mechelsesteenweg in Berchem verdwaald te wachten op een tram. Ze stappen op die tram 15 en beginnen ons vader te beschimpen dat hij een verkeerde tram heeft gegeven.Mijn groottante:Zeg plezante get me goe zitten hé met tran 15 of de 7 te nemen oep de Groenplaats.Na stoan wai hier. Ons vader kon bijna zijn lach niet inhouden en zijn ontvanger verschoot.Ons vader zei:Tante Rachel ik heb tegen Moe gezegd om tram 17 of 5 te nemen en niet tram 7 of 15 op de groenplaats. Hij heeft ze meegenomen tot een punt waar ze konden overstappen naar een andere tram om dat toch een paar halten verder die tram 17 of 5 te nemen. Geluk bij een ongeluk.Ze waren juist op tijd in Wilrijk want tien minuten later was het bureel gesloten. Als ik hier aan denk moet ik nog altijd er over lachen. Hebben jullie ook zo een grappig gebeurd verhaal. groetjes big ietie
Met één woord kan een mens zeer gelukkig geraken, met één woord kan je een vriend tot vijand maken. Een zin is nodig om de hele waarheid te kennen, een gedachte is nodig om aan de liefde te wennen.
Een lichtje is nodig om je ziel te kunnen verlichten, twee woorden van geluk om alles aaneen te dichten. een woord met gevoelens helpt je beste vrienden, om voor eeuwig de mooiste vriendschap te vinden.
Kan ik voor mijn naastemens een goed vriend zijn? ben ik wel een echte vriend voor groot of klein? Ik bedank jullie dat jullie mijn vrienden willen wezen, groetjes van big ietie die trots is dat jullie me lezen.
Ik wou dat ik vond een geluksdoos, een doos dat vol zat met gedichtjes, Samengebundeld met een rode roos, om ieder wat te geven met hartelichtjes.
Ik wou dat ik vond het grote boek, het boek om te leren uit onze gebreken. dat ik niet wegleg in de vergeethoek, maar om hiermee vergiffenis te smeken.
Ik wou dat ik vond een mooi woord, om nog betere gedichtjes te versieren. Om opgelucht te zijn zoals het hoort, omdat ik blij ben jullie nooit te verlieren. big ietie
Tranen in je ogen komen van veel verdriet, tranen komen ook van het lachen is het niet? Een traan kan meer verbergen dan een woord, een traan ,soms het zoeken naar een geluksoord. Af en toe moet ik ook eens een traan wegpinken, dit opdat bij mij de moed niet zou wegzinken big ietie
